Διδάγματα για την Ελλάδα από την κατάρριψη του τουρκικού F4

Η πρόσφατη κατάρριψη του τουρκικού, κατασκοπευτικού αεροσκάφους, F4, από τη Συρία, προσφέρεται για να βγάλει, ειδικά η Ελλάδα, πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα.

Το να είναι στριμωγμένη σχεδόν από όλη τη Δύση μια χώρα, σίγουρα τη φέρνει σε εξαιρετικά δυσμενή θέση. Η Συρία, παρά τις πιέσεις που δέχεται από τις περισσότερες, μεγάλες Δυτικές χώρες, και κυρίως από το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ και την  Χίλαρυ Κλίντον, που πρωτοστατούν στις επιθέσεις κατά της χώρας, δεν δίστασε πρόσφατα να καταρρίψει ένα τουρκικό μαχητικό-κατασκοπευτικό,

που εισήλθε στον εναέριο χώρο της. Βεβαίως, η Τουρκία, ανεξαρτήτως εάν υποστήριζε ότι όταν κτυπήθηκε, δεν βρισκόταν εντός του εναερίου χώρου της Συρίας, εμμέσως πλην σαφώς παραδέχθηκε ότι είχε κάνει σουρωτήρι τον εναέριο χώρο της Συρίας. Η ανακάλυψη των συντριμμιών του αεροσκάφους από τη Συρία, απέδειξε ότι η Άγκυρα εψεύδετο. Τα συντρίμμια βρέθηκαν μέσα στα χωρικά ύδατα της Συρίας, σε βάθος 1300 μέτρων.

Τσαμπουκάς χωρίς αντίκρισμα.

Η Τουρκία το «πάλεψε», αλλά δεν της πέρασε. Ως είναι γνωστό άλλωστε, έστειλε και αεροσκάφος έρευνας στην περιοχή της πτώσης του F4, το οποίο πάντως οι Σύριοι δεν άφησαν να πλησιάσει, και το «υποδέχτηκαν» με αντιαεροπορικά πυρά. Κατ’αυτό τον τρόπο, αφενός μεν δεν επέτρεψαν καμία πρόσβαση εκ μέρους της Τουρκίας στην περιοχή της κατάρριψης, αφετέρου δεν «κώλωσαν» στους επαναλαμβανόμενους τουρκικούς λεονταρισμούς. Τα συντρίμμια του F4, σύμφωνα με τη Συρία, δείχνουν ότι το αεροσκάφος δεν κτυπήθηκε από πύραυλο, αλλά από απλά αντιαεροπορικά όπλα. Εάν πράγματι συνέβη κάτι τέτοιο, τότε είναι πασιφανές ότι το αεροσκάφος είχε μπεί για τα καλά στον εναέριο χώρο της Συρίας. Διαφορετικά, δεν θα αρκούσε το μικρό βεληνεκές των “απλών” αντιαεροπορικών όπλων για να το ρίξει.

Παρά ταύτα, εκμεταλλευόμενη το στρίμωγμα της Συρίας από τη Δύση, η Άγκυρα δεν δίστασε να μεταφέρει το θέμα στο ΝΑΤΟ ζητώντας την ενεργοποίηση του άρθρου 4. Αυτό προβλέπει τη διαβούλευση μεταξύ των κρατών μελών του για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί απειλή σε μέλος του (δηλαδή, την Τουρκία) από τρίτο κράτος (Συρία). Και βέβαια, δεν τόλμησε να ζητήσει ενεργοποίηση του άρθρου 5 (κινητοποίηση και δράση του ΝΑΤΟ κατά χώρας που επιτίθεται σε κράτος-μέλος της Συμμαχίας). Κι’ αυτό διότι ήξερε πολύ καλά ότι, προς το παρών, είναι τόσο μεγάλη η απροθυμία των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για βομβαρδισμούς, και πολύ περισσότερο για εισβολή στη Συρία, που ουδείς θα το δεχόταν.

Καμία φωνή υποστήριξης.

Το όλο σκηνικό που διαμορφώθηκε με αφορμή το F4, δείχνει ότι η Τουρκία αυτοσχεδιάζει στο Μεσανατολικό και ότι βρίσκεται πολύ μακριά από το σημείο να μετατραπεί σε ηγέτης όλου του αραβικού και γενικότερα του μουσουλμανικού κόσμου, όπως θα ήθελε ο Δαβούντογλου. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε, ότι ούτε μια αραβική φωνή υποστήριξης προς την Άγκυρα δεν υπήρξε σε αυτή την περίπτωση. Κάτι αναμενόμενο αφού μέρα με την ημέρα, γεγονός με το γεγονός, οι Άραβες βλέπουν ότι η Τουρκία λειτουργεί ως δεκανίκι για να εξυπηρετηθούν τα Δυτικά συμφέροντα. Και ότι μ