To τέλος της μεταπολίτευσης

Η γενιά του Πολυτεχνείου, η «δρακογενιά», αποδείχθηκε μικρότερη των περιστάσεων.

Ορμητική και με οράματα στήριξε την ιδεολογία της, σε ένα κρατιστικό μοντέλο παροχών, που οι μισοί Έλληνες έπρεπε να εργάζονται και να πληρώνουν φόρους και οι άλλοι μισοί, να μην δουλεύουν, να στρογγυλοκάθονται στις δημόσιες θέσεις και να εισπράττουν μισθούς και επιδόματα.

Ένα μοντέλο διακυβέρνησης βγαλμένο από τις άξεστες εποχές του μεσοπολέμου με αναβίωση μεθόδων του παρελθόντος, που απέτυχε. Ήταν μέσα στα λαϊκά προτάγματα

και οι κυβερνώντες για να μην δυσαρεστήσουν το λαό, γνωρίζοντας την καταστροφή, που απειλούσε την οικονομία, μιας χώρας χωρίς παραγωγικότητα, ενορχήστρωναν την γενικότερη στρατηγική με βάση την πολιτική, που θα ικανοποιούσε τις μάζες, χωρίς να σκέφτονται το μέλλον, που το προοιώνισαν με τις ενέργειές τους, ζοφερό.

Τα συνδικάτα πανίσχυρα κατέβαζαν τους διακόπτες της Δ.Ε.Η. όταν οι κυβερνήσεις, δεν έδιναν αυξήσεις, στους εργαζόμενους, που δεν άντεχε η Ελληνική οικονομία. Και η κατάσταση κάθε φορά χειροτέρευε, αφού δεν υπήρχε λογική στις διεκδικήσεις τους, σε ένα κράτος που είχε καταστεί όμηρός τους και ήταν εντελώς αντιπαραγωγικό.

Αλλά η περίοδος των παχιών αγελάδων της εύφορης κοιλάδας κάποτε τελείωσε.

Ο λαός από την φαινομενική ευμάρεια και το κλίμα μιας αδιάκοπης σπατάλης που είχε εθισθεί, με όλο το σύστημα να το υποστηρίζει, με πλαστικό χρήμα, θαλασσοδάνεια και διακοποδάνεια των τραπεζών, προσγειώθηκε ανώμαλα, στην εποχή των ισχνών αγελάδων, όταν αντίκρυσε την αδήριτη και αναπόφευκτη πραγματικότητα, με όρους πραγματικής οικονομίας.

Η φτωχοποίηση των μισών Ελλήνων και η καταστροφή της μεσαίας τάξης, επιδείνωσε το οικονομικό περιβάλλον και η Ελλάδα χρεοκόπησε. Μετά ήλθε η δύσκολη εποχή μιας δεκαετούς στυγνής λιτότητας, που της επέβαλλε ο ατέλειωτος Γολγοθάς των μνημονίων.

Στην μεταπολίτευση με ένα αέρα ελευθερίας στη διακυβέρνηση, διαπνεόμενο από το κυρίαρχο πνεύμα της αριστερής θεώρησης των πραγμάτων, οι δημοκρατικοί θεσμοί λειτούργησαν αποτελεσματικά και η δημοκρατική νομιμότητα εδραιώθηκε στη χώρα, που είναι μια σημαντική αν όχι η σημαντικότερη κατάκτηση του λαού μας.

Στην δίνη των μνημονιακών μέτρων, ενέσκηψε και η κυβέρνηση της πρώτης φορά αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν μια περίοδος δεινής επιδείνωσης του οικονομικού κλίματος στην Ελλάδα, γιατί η αριστερή ιδεοληπτική επικυριαρχία, έχασε τη μαγεία της, όταν έγινε κυβέρνηση και προσπάθησε με απαρχαιωμένα υλικά του παρελθόντος, να στήσει το σκηνικό της σύγχρονης Ελλάδας, ανασύροντας εικόνες του μεσοπολέμου και του εμφυλίου από τα ντουλάπια της σύγχρονης ιστορίας των Ελλήνων, ενώ οι Έλληνες ήθελαν να τα ξεχάσουν, κοιτώντας μπροστά.

Έτσι σε μια καταστροφική διακυβέρνηση άσχετων σαλτιμπάγκων, με βαρύγδουπο ύφος και απλανές βλέμμα ανίδεου, το αφήγημα του ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς, ξεπλύθηκε μέσα στο ποτάμι της ιδεοληψίας, της αλαζονείας και της ανικανότητάς της, αλλά και της έλλειψης προτάσεων, οράματος και αφηγήματος για την αναπτυξιακή πορεία της χώρας.

Η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ένα αποτυχημένο πείραμα κυβερνητικής πολιτικής αριστερής ιδεοληψίας. Το ιδεολόγημα του ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς, βαριά τραυματισμένο, αποκαθηλώθηκε και εξαϋλώθηκε.

Ήταν η τελευταία πράξη της μεταπολίτευσης. Το σπουδαιότερο είναι ότι ο Ελληνικός λαός, αντιλήφθηκε την φενάκη και την εξαπάτηση της αριστερής αγυρτείας και της γύρισε την πλάτη. Έτσι επήλθε η εξισορρόπηση των αξιών και των ιδεολογικών διαφορών, μέσα στο πλέγμα της πραγματικής ζωής, αφού η διαφυγή από τον κόσμο των αριστερών ψευδαισθήσεων, χρειαζόταν το πλήρωμα του χρόνου, για να ολοκληρωθεί, αφήνοντας τα σημάδια μιας ρημαγμένης χώρας στο διάβα της.

Οι δεινόσαυροι της πολιτικής, που καθόρισαν το κλίμα της μεταπολίτευσης δεν υπάρχουν πια. Έλαμψαν με τις απαστράπτουσες προσωπικότητές τους, παρασύροντας το λαό, υποθηκεύοντας στην προσπάθειά τους, για μεγαλύτερη δόξα και εξουσία, συνειδητά ή ασυνείδητα, αρνητικά το μέλλον της πατρίδας. Μετά την μεγάλη περίοδο της εποχής των δεινοσαύρων, ήλθε η εποχή των παγετώνων και των μνημονίων. Και ο λαός υπέφερε πολύ.

Ιστορικά όμως έπεσαν οι τίτλοι τέλους της μεταπολίτευσης. Το τελευταίο δραματικό κομμάτι της ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Και από εδώ και στο εξής δεν υπάρχουν δικαιολογίες, για αποτυχίες και σφάλματα. Γιατί επιτέλους, πρέπει η Ελλάδα να βρει το βηματισμό της και να προχωρήσει μόνο μπροστά.

Διαβάστε περισσότερα