H Ουκρανία και οι υπνοβάτες της Ευρώπης

Στην Ευρώπη είναι μια εποχή μνήμης. Στη Ρωσία, η 9η Μαΐου είναι η επέτειος της ήττας των Ναζί. Αλλού χαρακτηρίζεται ως Ημέρα της Ευρώπης. Στο τέλος του καλοκαιριού, οι ηγέτες της Ευρώπης θα σταθεί μαζί για να τιμήσουν την 100η επέτειο από το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Έχουν περάσει 75 χρόνια από την έναρξη του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Μέχρι πρόσφατα, οι Ευρωπαίοι υπέθεταν ότι το βάρος της ιστορίας τους είχε ξεπεραστεί,

Η Ρωσία έγινε αποδεκτή. Έγινε ένας σημαντικός εμπορικός εταίρος για την Ευρώπη. Κατέλαβε μια θέση στην κορυφή του πίνακα της παγκόσμιας οικονομίας, τη G20. Η Ευρώπη μείωσε τις αμυντικές της δαπάνες, πιστεύοντας ότι κατοικούσε σε μία καλοήθη γειτονιά.
Χωρίς να προσέξει την ιστορία, προέβλεψε την επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανατολικά σχεδόν ως τεχνική άσκηση. Και τότε ήρθε η Ουκρανία και, με την ανάπτυξη του ρωσικού στρατού, πολλές από τις υποθέσεις των τελευταίων 20 ετών απορρίφθηκαν.
Οι ηγέτες της Ευρώπης, ωστόσο, εξακολουθούν να αγωνίζονται για να αποδεχθούν τη νέα πραγματικότητα. Ενεργούν σαν να είναι ένα όνειρο που θα περάσει και θα επιστρέψουν στον οικείο κόσμο τους. Γι’ αυτό οι σχολιαστές αναφέρονται στο βιβλίο «Οι υπνοβάτες», το οποίο χαρτογράφησε το πώς η Ευρώπη σκόνταψε στον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο.

Υπάρχει στρατηγική;
Σταδιακά οι ηγέτες της Ευρώπης αντιλήφθηκαν τι διακυβεύεται. «Αν ληφθούν τώρα λάθος αποφάσεις», λέει ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ, «θα μπορούσαν να ακυρώσουν δεκαετίες προσπαθειών, που απειλούν την ελευθερία και την ασφάλεια της Ευρώπης». Και όμως, οι ευρωπαίοι ηγέτες απέτυχαν να επηρεάσουν την κρίση. Αντιδρούν στα γεγονότα και δεν τα διαμορφώνουν. Ούτε μία φορά δεν ενήργησαν κατά τρόπο που θα δώσει στον πρόεδρο της Ρωσίας Πούτιν τροφή για σκέψη. Κάθε βήμα που έχουν λάβει για το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων ή την απαγόρευση της χορήγησης βίζας υπήρξε οδυνηρό και μη πειστικό.
Έτσι, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα η ανατολική και η νότια Ουκρανία έχει αποσταθεροποιηθεί. Η Ουκρανία δεν λειτουργεί πλέον ως ένα κράτος επικεφαλής της επικράτειάς του. Η στρατηγική του Κρεμλίνου ήταν να κάνει άνευ σημασίας τις προγραμματισμένες προεδρικές εκλογές της Ουκρανίας στις 25 Μαΐου. Ο εκπρόσωπος του Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι θα ήταν «παράλογο» να προχωρήσει με τις δημοσκοπήσεις.
Η επιχείρηση να καταλάβουν ουκρανικά κυβερνητικά κτίρια ήταν ενορχηστρωμένη. Σίγουρα η άποψη στην Ουάσιγκτον και στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης είναι ότι τα γεγονότα αυτά έχουν ρυθμιστεί προσεκτικά από τη Ρωσία.
Η πολυεπαναλαμβανόμενη απειλή της Ευρώπης για «σοβαρές συνέπειες» δεν έχει κανέναν αντίκτυπο. Οι συμφωνίες της Γενεύης ήταν θνησιγενείς. Η Μόσχα ουδέποτε ζήτησε σε φιλορώσους διαδηλωτές να εκκενώσουν τα κτίρια στα ανατολικά και να αρχίσουν να μιλάνε με το Κίεβο Οι διαδηλωτές παρέμειναν στην πλατεία Ανεξαρτησίας, στο Κίεβο.

Οικονομικές επιταγές
Η Ευρώπη είχε μόνο ένα χαρτί για να επηρεάσει τα γεγονότα και αυτό ήταν οι εκτεταμένες οικονομικές κυρώσεις. Το επιχειρηματικό λόμπι της Γερμανίας ουσιαστικά τις μπλόκαρε. Περισσότερες από 6.000 γερμανικές εταιρείες δραστηριοποιούνται στη Ρωσία και υποστήριξαν έντονα την αντίθεσή τους στις αυστηρότερες κυρώσεις. Θέλουν ο επιχειρηματικός κόσμος να συνεχίσει ατάραχος από τα γεγονότα στην Ουκρανία.

Ο διευθύνων σύμβουλος της Siemens επισκέφθηκε τον πρόεδρο Πούτιν και μίλησε για «προσωρινή αναταραχή». Ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ - που επί του παρόντος βρίσκεται στο διοικητικό συμβούλιο της Gazprom- δεν βλέπει κανένα λόγο για να μην αγκαλιάσει δημόσια τον Πούτιν στα 70α γενέθλιά του. Άλλες χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία, που αγωνίζονται να ξεφύγουν από την κληρονομιά της κρίσης της ευρωζώνης, δεν δείχνουν όρεξη για επιβολή ουσιαστικών κυρώσεων.
Πράγμα που μας οδηγεί πίσω στην ιστορία. Τα γεγονότα αναπτύσσουν τη δική τους δυναμική. Δεν ανταμείβουν απαραιτήτως τη μη συμμετοχή. Ένας γύρος δολοφονιών ζητά εκδίκηση. Οι απλοί άνθρωποι σύρονται στα άκρα. Γείτονες που μόλις πριν από λίγες εβδομάδες ζούσαν ειρηνικά μαζί, τώρα φωνάζουν εθνικιστικά συνθήματα. Στη Συρία τις διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος Άσαντ πολύ γρήγορα ανέλαβαν πιο ακραίες ομάδες, όταν οι δυνάμεις του καθεστώτος άνοιξαν πυρ κατά διαδηλωτών υπέρ της δημοκρατίας.
Στα Βαλκάνια, επίσης, η αδράνεια οδήγησε στην εξάπλωση των συγκρούσεων και των σφαγών.

Ο πρωθυπουργός της Πολωνίας Ντόναλντ Τουσκ προειδοποίησε ότι, στη χειρότερη περίπτωση, η Ουκρανία θα γλιστρήσει σε εμφύλιο πόλεμο με τους πρόσφυγες που φεύγουν σε γειτονικές χώρες. Η ιστορία των άλλων συγκρούσεων υποδηλώνει ότι χώρες εκτός θα λάβουν μέρος στις συγκρούσεις και η Ευρώπη δύσκολα θα μπορούσε να κλείσει τα μάτια της σε μια κρίση προσφύγων.
Η Γερμανία παραμένει το κλειδί. Βάζει όλη τη διπλωματική της δύναμη στην οργάνωση μιας ακόμα διεθνούς συνάντησης για να προσπαθήσει να διαπραγματευτεί μια σημαντική συμφωνία, αλλά τα γεγονότα στην πραγματικότητα είναι διαφορετικά. Οι γερμανικές επιχειρήσεις εξακολουθούν να υποστηρίζουν τα συμφέροντά τους, αλλά ο Ούλριχ Σπεκ γράφει στην εφημερίδα Die Zeit ότι «η επίθεση στην Ουκρανία είναι μια επίθεση στην ίδια την τάξη που στηρίζει τη γερμανική ελευθερία, την ασφάλειας και την ευημερία». Ο κίνδυνος είναι ένας νέος πόλεμος στην Ευρώπη.

http://www.bbc.com/news/world-europe-27282063

Διαβάστε περισσότερα