Somerville review

Με φανερή έμπνευση από τη βρετανική εξοχή, η Jumpship των Chris Olsen και Dino Patti (Limbo, Inside) μας φέρνει το Somerville, ένα puzzle-platformer επιστημονικής φαντασίας σε μίνιμαλ τόνους.

Μια οικογένεια, ο μπαμπάς, η μαμά και το μικρό παιδί, περνούν το βράδυ μπροστά από την τηλεόραση παρέα με τον σκύλο τους. Όταν οι γονείς αποκοιμούνται, το παιδί ξεγλιστρά για λίγη εξερεύνηση, μέχρι τη στιγμή που η μητέρα αντιλαμβάνεται την απουσία του και το επιστρέφει στην τάξη. Στη συνέχεια,

ο πατέρας ξυπνάει κι αυτός με τη σειρά του, βάζει φαγητό στον σκύλο και ξαφνικά συμβαίνει κάτι πρωτοφανές που θα αλλάξει τις ζωές όλων: εκρήξεις και αιωρούμενες πέτρες μαρτυρούν την έλευση των εξωγήινων όντων, που έρχονται με άγριες διαθέσεις. Πριν καλά καλά καταλάβει τί συμβαίνει, ο πρωταγωνιστής βρίσκεται μόνος και ζαλισμένος στο υπόγειο του σπιτιού του, με μοναδική συντροφιά τον σκύλο του, και έχοντας αποκτήσει την ικανότητα να διαλύει την ύλη με φως που βγαίνει από το χέρι του. Τί απέγινε η οικογένειά του; Γίνεται στα αλήθεια επίθεση από εξωγήινους; Και αν ναι, τι θέλουν από την ανθρωπότητα; Στο τέλος του παιχνιδιού, και μέσα από περισσότερα από τρία διαφορετικά φινάλε, φτάνετε στις περισσότερες απαντήσεις.

Στο παιχνίδι δεν υπάρχουν ούτε διάλογοι ούτε κείμενο, παρά μόνο γεγονότα όπως αυτά εξελίσσονται. Χειρίζεστε τον πατέρα της οικογένειας, χωρίς ωστόσο να μιλάτε ποτέ στον σκύλο που σας ακολουθεί ή να αλληλοεπιδράτε μαζί του (ο οποίος εξαφανίζεται ανά διαστήματα και επιστρέφει μόνος του ξαφνικά). Ο πρωταγωνιστής θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε μέσος άντρας με οικογένεια, σκύλο και σπίτι, και ίσως αυτός να ήταν ο στόχος των κατασκευαστών, να φτιάξουν έναν «μέσο ήρωα». Από την άλλη, αυτός είναι ένας από τους λόγους που τον κάνει αδιάφορο, αφού πέρα από αυτά τα βασικά χαρακτηριστικά δεν μαθαίνουμε τίποτα άλλο για τον ίδιο ή για το παρελθόν του, κι έτσι δυσκολευόμαστε να νοιαστούμε τόσο για αυτόν όσο και για τη συνέχεια της ιστορίας. Ουσιαστικά, το παιχνίδι σας λέει πως πρέπει να νοιαστείτε αρκετά ώστε να επανενώσετε την οικογένεια απλά και μόνο επειδή «αυτό είναι το σωστό» και τίποτα παραπάνω.

Περνώντας στον χειρισμό, μια ασυνήθιστη επιλογή από τους δημιουργούς είναι πως κινείστε από τα δεξιά προς τα αριστερά της οθόνης, διασχίζοντας προσεκτικά την (βρετανική;) εξοχή αναζητώντας απαντήσεις. Το παιχνίδι δεν σας παίρνει από το χεράκι για να σας πει τί να κάνετε, ούτε αναφέρει objectives, όμως αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Επίσης, δεν υπάρχουν πολλά αντικείμενα για να αλληλοεπιδράσετε μαζί τους στα μέρη που επισκέπτεστε, οπότε οι επιλογές σας είναι περιορισμένες ούτως ή άλλως. Ξεκινάτε έχοντας την ικανότητα να χρησιμοποιείτε το φως για να διαλύσετε εμπόδια και να προχωρήσετε, όμως σταδιακά αποκτάτε και άλλες ικανότητες, όπως το να δημιουργείτε μονοπάτια αλλάζοντας τη σύσταση από την οποία είναι φτιαγμένα. Επίσης, κάνετε μακροβούτια -προσέχοντας να μην πνιγείτε- συναντάτε απρόσμενους συμμάχους, και κρύβεστε συχνά από το επικίνδυνο φως των εχθρικών επισκεπτών, καθώς είναι το όπλο που χρησιμοποιούν για να εξολοθρεύσουν τα πάντα στο πέρασμά τους.

Στην πλειοψηφία τους, οι γρίφοι του παιχνιδιού έχουν να κάνουν με τη χρήση του φωτός για τη δημιουργία περασμάτων, όμως περιλαμβάνουν και τη χρήση μοχλών, κουμπιών και καροτσιών. Συνήθως οι γρίφοι είναι λογικοί, όμως υπάρχουν φορές που μαθαίνετε το σωστό αφού πρώτα κάνετε το λάθος, όπως για παράδειγμα τη σειρά με την οποία πρέπει να καταστρέψετε εμπόδια χωρίς να σας πέσουν στο κεφάλι.

Ένα από τα προβλήματα του χειρισμού, που εμποδίζουν από το να απολαύσετε αυτήν τη σύντομη περιπέτεια, είναι η κίνηση του πρωταγωνιστή και η δυσκολία με την οποία εκείνος αλληλοεπιδράει με το περιβάλλον. Καταρχήν, περπατάει λίγο άτσαλα -περισσότερο «αιωρείται» παρά περπατάει- και πολύ εύκολα σκοντάφτετε επάνω σε κάτι αν το πλησιάσετε. Έτσι, πολλές φορές όταν θέλετε να κάνετε μια ενέργεια, πχ να κατεβάσετε έναν μοχλό, ο ήρωας ίσως να κάνει μερικές περιστροφές μέχρι να πιάσει τον μοχλό. Σε αυτήν την περίπτωση, αυτό που θα βοηθούσε την κατάσταση είναι η εμφάνιση εντολών-κουμπιών στην οθόνη, έτσι ώστε να πατάτε το αντίστοιχο πλήκτρο μόνο για την ενέργεια που θέλετε και όχι γενικώς και αορίστως ή στο περίπου, όπως γίνεται τώρα. Άλλες φορές, πάλι, σας σταματούν αόρατα αντικείμενα καθώς περπατάτε, όπως πέτρες ή θάμνοι που είναι κρυμμένα στο περιβάλλον, ιδίως σε ανοιχτές περιοχές όπως βάλτους ή βουνά. Στη χειρότερη περίπτωση, ψάχνετε αυτό με το οποίο πρέπει να αλληλοεπιδράσετε, το οποίο δεν ξεχωρίζει εύκολα, σπαταλώντας χρόνο άσκοπα. Η κάμερα που ακολουθεί τον πρωταγωνιστή είναι υπερβολικά μακρινή, με αποτέλεσμα να χάνετε τις λεπτομέρειες, ειδικά αν είστε μακριά από την τηλεόραση.

Οι έρημοι δρόμοι της κατεστραμμένης μικρής πόλης από την επίθεση των εξωγήινων, τα μέρη που φανερά είχαν «ζωή» πριν την καταστροφή, καιρικά φαινόμενα όπως η ξαφνική βροχή και ο δυνατός άνεμος είναι από τα καλύτερα στοιχεία των γραφικών. Από την άλλη, τα σκοτεινά ορυχεία και οι μονότονες σπηλιές περισσότερο κουράζουν παρά ενθουσιάζουν. Ένα άλλο σημείο που ξενίζει είναι πως η χαμηλή ταχύτητα με την οποία τρέχει ο πρωταγωνιστής δεν συνάδει με τα γεγονότα, όπως πχ όταν τον ακολουθεί μια επικίνδυνη ακτίνα από τον ουρανό κι αυτός κάνει χαλαρό τζόκινγκ αντί να τρέξει όσο πιο γρήγορα μπορεί. Ο ηχητικός τομέας κυμαίνεται στα ίδια μινιμαλιστικά επίπεδα με τα γραφικά. Εκτός από τα βασικά ηχητικά εφέ, όπως βροχή, βήματα και άνεμος, η απλή μουσική κάνει την εμφάνισή της σε λίγες επιλεγμένες σκηνές.

Με διάρκεια περίπου τρεις ώρες (ανάλογα με το πόσο σας δυσκολεύει ο χειρισμός και όχι οι ίδιοι οι εύκολοι γρίφοι), το Somerville είναι ένας ιδιαίτερος τίτλος για υπομονετικούς παίκτες. Μπορεί να μην προσφέρει κάτι καινούριο στο είδος και να έχεις τις αδυναμίες του, ωστόσο αν σας αρέσουν οι μινιμαλιστικές περιπέτειες επιστημονικής φαντασίας αξίζει την προσοχή σας.

ΑτμοσφαιρικόΙδιαίτερος σχεδιασμόςΠολλαπλά φινάλεΣυμπαθητικός σκύλος-σύντροφοςΑδυναμίες στον χειρισμόΑργή και αδέξια κίνηση του πρωταγωνιστήΑδιάφορη ιστορίαΣύντομοΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:Xbox Series X/S, Xbox One, PCΕΚΔΟΣΗ:JumpshipΔΙΑΘΕΣΗ:Jumpship

Game20.gr, το Άσυλο των gamers