Deadlight Review

Πολλοί έχουν πειστεί ότι o ερχομός των ζόμπι είναι αναπόφευκτος. Τί γίνεται όμως όταν συμβεί και πρέπει να αντιμετωπίσετε όχι μόνο τα ζόμπι αλλά και τους ζωντανούς; Το Deadlight φέρνει μια νέα οπτική στην Αποκάλυψη και το κάνει με πολλούς τρόπους.

Ο πρώτος τρόπος είναι το… 2.5D. Δηλαδή κινείστε σε δύο διαστάσεις αλλά το παιχνίδι είναι πλήρως τρισδιάστατο και μάλιστα σε Unreal Engine. Αυτό του δίνει πολλές ομοιότητες με ένα άλλο παρόμοιο

παιχνίδι XBLA, το Shadow Complex. Οι ομοιότητες όμως δεν μένουν στην προοπτική αλλά εκτείνονται και στο gameplay που είναι πανομοιότυπο. Χειρίζεστε τον Randall Wayne, έναν από τους επιζώντες, ο οποίος ψάχνει να βρει την οικογένειά του αγωνιωδώς. Ο χειρισμός θα σας θυμίσει πολύ παιχνίδια όπως το Prince of Persia ή το Super Metroid, με τον χαρακτήρα να έχει αρκετές ακροβατικές ιδιότητες.

Το ζουμί της υπόθεσης εδώ είναι να είσαστε γρήγοροι και έξυπνοι ώστε να έχετε όσο το δυνατόν λιγότερη επαφή με τα ζόμπι. Αυτό σημαίνει ότι επιστρατεύετε πολύ σκαρφάλωμα (αφού τα ζόμπι είναι εντελώς ατσούμπαλα), τρέξιμο και γρήγορα αντανακλαστικά. Υπάρχουν φυσικά και όπλα, όπως το κλασικό 8mm και ένα τσεκούρι για μάχες σώμα με σώμα, αλλά στο πυροβόλο έχετε ελάχιστα πυρομαχικά για όσο το έχετε στην κατοχή σας (γιατί δεν το έχετε καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού) και το τσεκούρι εξαντλεί την αντοχή του χαρακτήρα σας και τον αφήνει ανοιχτό σε περεταίρω επιθέσεις. Η αντοχή είναι μια άλλη προσθήκη που σας αναγκάζει να κάνετε διαχείριση των δυνάμεών σας. Κάθε φορά που ο Wayne τρέχει σαν τρελός ή κρέμεται από κάποιο περβάζι, η σχετική μπάρα μειώνεται. Αν τελειώσει, ο Wayne χρειάζεται λίγο χρόνο για να ξεκουραστεί και σε περίπτωση που κρέμεται από κάπου, πέφτει.

Οι επιρροές από το Limbo ειναι εμφανείς, όμως θα ήταν άδικο να πούμε ότι πρόκειται για αντιγραφή.

Ο σχεδιασμός των επιπέδων είναι αρκετά ευρηματικός. Τις περισσότερες φορές έχετε να κάνετε με σκαρφάλωμα και μεγάλα άλματα, αλλά σε κάποια στιγμή, εκείνη που συναντάτε έναν περίεργο τύπο που σας συστήνεται ως The Rat, στο παιχνίδι εισέρχεται και το στοιχείο του platforming γρίφου. Αυτό που ΔΕΝ είναι το Deadlight όμως είναι παιχνίδι τύπου Metroidvania. Ναι υπάρχουν μυστικά μονοπάτια και κρυμμένα καλούδια δεξιά κι αριστερά, αλλά πρόκειται για ένα γραμμικό παιχνίδι και αρκετά μικρό σε διάρκεια. Το γεγονός ότι πολλά από τα εμπόδια θα τα ξεπεράσετε με λίγη δοκιμή, κάνει την δυσκολία ακόμα μικρότερη και το παιχνίδι ακόμα πιο εύκολο. Ο μόνος λόγος που θα γυρίσετε είναι για τα διάφορα collectables όπως το ημερολόγιο του Wayne, ταυτότητες από νεκρούς και κάτι LCD portables που μπορείτε να παίξετε στο κυρίως μενού. Όλο αυτό ζήτημα να σας πάρει παραπάνω από τέσσερις ώρες και το εννοώ.

Ας περάσουμε στο δεύτερο αρνητικό στοιχείο του Deadlight, και εδώ ως άνθρωπος που έχω δει ένα κατιτίς από ταινίες με ζόμπι έχω μια μεγάλη ένσταση. Οι νεκροζόντανοι του Deadlight είναι εντελώς ανίκανοι. Δεν μπορούν να περάσουν πάνω από εμπόδια κατώτερα του ύψ