Blacksad: Under the Skin review

Κατά την διάρκεια αυτής της δεκαετίας, η Telltale Games μας έδωσε μια σειρά διαδραστικών ιστοριών, που κάποιοι λάτρεψαν και άλλοι μίσησαν. Η Pendulo Studios (Runaway, Yesterday Origins) ακολουθεί τα βήματα της Telltale με το Blacksad: Under the Skin, το οποίο βασίζεται στην ισπανική σειρά κόμικ Blacksad. Η ιδιαιτερότητα του Blacksad

είναι ότι όλοι οι χαρακτήρες σε αυτό είναι ανθρωπόμορφα ζώα, τα είδη των οποίων αντανακλούν την προσωπικότητα, τον τύπο και το ρόλο τους στην ιστορία.

Βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη, κάπου στο 1950. Ο John Blacksad είναι... κυριολεκτικά ένας γάτος ντετέκτιβ που αναλαμβάνει όλων των ειδών τις υποθέσεις. Η τελευταία, μάλιστα, αφορούσε έναν ρινόκερο που απατούσε τη σύζυγό του. Με αναδουλειές και λίγα χρήματα στην τσέπη, ο John αποφασίζει να αναλάβει την υπόθεση του Joe Dunn, ενός ιδιοκτήτη λέσχης πυγμαχίας που βρέθηκε νεκρός μέσα στο ίδιο του το γυμναστήριο. Η κόρη του, Sonia, όντας πλέον η ιδιοκτήτρια στη θέση του, αναμένει από τον ντετέκτιβ να λύσει την υπόθεση το συντομότερο δυνατό. Με την υπόθεση να περιπλέκεται καθώς όλο και περισσότεροι “παίκτες” μπαίνουν στο “παιχνίδι”, το Blacksad εξελίσσεται ως μια νουάρ νουβέλα που συνδυάζει στοιχεία διαφόρων παιχνιδιών adventure, όπως τα τελευταία Sherlock Holmes, με έντονες επιρροές από τους τίτλους της Telltale.

Όπως συμβαίνει και στα κόμικ, όλοι οι χαρακτήρες είναι ανθρωπόμορφα ζώα. Ο John μοιάζει περισσότερο με πούμα παρά με γάτο, όμως αυτό δεν αποτελεί σπουδαίο θέμα (εκτός εάν είστε οπαδός της σειράς). Από την ιστορία δεν λείπουν οι αστείες στιγμές και παρομοιώσεις, όπως μια αγελάδα νοσοκόμα, μια σαύρα γιατρός, ένας μυρμηγκοφάγος κακοποιός κι ένα πάντα... Κινέζος. Αν και σαφώς υπάρχουν σοβαρές στιγμές, όταν οι ατάκες λέγονται από σκύλους, λιοντάρια και κατσίκες είναι λίγο δύσκολο να τις πάρετε στα σοβαρά κι έτσι το παιχνίδι δίνει την αίσθηση ενός “light” φιλμ νουάρ με ζώα. Το γεγονός ότι όλοι οι χαρακτήρες έχουν τουλάχιστον ένα σημαντικό μειονέκτημα στον χαρακτήρα τους κάνει το “δέσιμο” μαζί τους δυσκολότερο από το αναμενόμενο και ίσως δυσκολευτείτε να συμπαθήσετε κάποιον.

Όλοι είναι ύποπτοι.

Ξεκινάτε το παιχνίδι στον τόπο του εγκλήματος, παίρνοντας συνεντεύξεις από τους λίγους διαθέσιμους μάρτυρες. Η ιστορία εξελίσσεται σταδιακά στην αρχή, όμως δεν “κυλάει” πάντα τόσο ομαλά όσο θα έπρεπε. Την μια στιγμή ανακρίνετε έναν ύποπτο σε ένα μαγαζί, την επόμενη βρίσκεστε πίσω στο γραφείο σας, ψάχνοντας τα εργαλεία που ξεχάσατε να πάρετε μαζί σας -γιατί δεν μπορείτε να κάνετε αλλιώς- έως ότου τελικά βρεθείτε πάλι πίσω στο ίδιο μαγαζί για να συνεχίσετε τις ερωτήσεις σας μερικά λεπτά αργότερα. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται σε όλο το παιχνίδι. Μετά από μερικά λεπτά βασικής εξερεύνησης, μιλάτε με κάποιον έως ότου μεταφερθείτε αυτόματα στην επόμενη τοποθεσία.

Ο βασικός χειρισμός έχει να κάνει με την εύρεση στοιχείων στο περιβάλλον που σχετίζονται με την υπόθεση και την επιλογή των διαλόγων. Επιλέγετε τί λέει ο John και πώς αντιδράει σε ό,τι του λένε. Θα είναι αυστηρός, ψύχραιμος ή δεν θα πει τίποτα; Θα επιτεθεί σε έναν κακοποιό που κρατάει πιστόλι ή θα κάνει πίσω; Ορισμένες επιλογές είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, άλλες ελάχιστα σημαντικές. Κάποιες φορές έχετε όσο χρόνο θέλετε για να επιλέξετε απάντηση, αλλά τις περισσότερες φορές ο χρόνος είναι περιορισμένος. Η εξερεύνηση περιορίζεται στο περπάτημα γύρω από κάθε περιοχή προς αναζήτηση κάποιου hotstpot. Κάνοντας κλικ σε κάθε hotspot ο John είτε σχολιάζει είτε προχωράει αυτόματα σε κάποια ενέργεια, ανάλογα με την περίσταση. Αν και ο αριθμός των τοποθεσιών και της ποικιλίας τους είναι συνολικά ικανοποιητικός, τα μέρη που πραγματικά προσφέρονται για μακροχρόνια εξερεύνηση είναι λίγα, καθιστώντας το παιχνίδι περισσότερο ένα διαδραστικό κόμικ παρά ένα καθαρό adventure.

Το inventory και ο συνδυασμός αντικειμένων απουσιάζουν, καθώς όλες οι πληροφορίες συλλέγονται αυτόματα στο μπλοκάκι του John. Όπως είναι αναμενόμενο, υπάρχουν quick time events, όπου καλείστε να αντιδράσετε άμεσα σε κάποιο χτύπημα ή ενέργεια. Αντιθέτως, από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού είναι οι στιγμές όπου καλείστε να βγάλετε λογικό συμπέρασμα, συνδυάζοντας τα κατάλληλα στοιχεία που έχετε επιλέξει (βλ. Sherlock Holmes), τα οποία με τη σειρά τους οδηγούν σε περαιτέρω συμπεράσματα. Επίσης, ο John έχει ανεπτυγμένες αισθήσεις ως γάτος, που σημαίνει ότι μπορεί να βλέπει, να οσμίζεται και να ακούει λεπτομέρειες που τον βοηθούν κατά τις συνεντεύξεις. Το σημείο αυτό είναι αρκετά ενδιαφέρον, όμως γίνεται με τόσο απλό και εύκολο τρόπο, που όχι μόνο δεν σας επιτρέπει να κάνετε λάθος αλλά σας βοηθάει με αυτόματο τρόπο όταν πλησιάζετε κάποιο στοιχείο. Τέλος, μπορείτε να πεθάνετε σε πολλά σημεία της ιστορίας, είτε επειδή δεν προλάβατε να πατήσετε το κατάλληλο πλήκτρο είτε επειδή κάνατε λάθος επιλογή, όμως το “retry” εμφανίζεται αμέσως, για να σας επιστρέψει σε σημείο λίγο πριν την επιλογή σας. Συνοπτικά, δεν θα “κολλήσετε” ποτέ στο παιχνίδι, το οποίο έχει πολύ χαμηλό βαθμό δυσκολίας, με τους διαλόγους να είναι το επίκεντρο του χειρισμού. Μιλώντας για χειρισμό, σας αναφέρεται σχεδόν αμέσως ότι είναι προτιμότερη η χρήση χειριστηρίου παρά ποντικιού/πληκτρολογίου, κάτι που σαφώς ξενίζει τους χρήστες PC.

Μια συνηθισμένη μέρα στο γραφείο.

Τα γραφικά δεν είναι υπερβολικά καρτουνίστικα, όπως των τίτλων της Telltale και στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι λεπτομερή και όμορφα. Η κάθε τοποθεσία έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά, όπως και οι ήρωες της ιστορίας, με έναν αριθμό διάσπαρτων αντικειμένων (με τα οποία, όμως, δεν μπορείτε να αλληλεπιδράσετε) να προσθέτουν σε ατμόσφαιρα. Ωστόσο, πέρα από τα προφανή χαρακτηριστικά του κάθε ζώου, τα περισσότερα από αυτά αναγνωρίζονται ως ζώα μόνο από το πρόσωπό τους, καθώς τα χέρια και ο τρόπος ομιλίας και βαδίσματος είναι ολοφάνερα ανθρώπινα. Επίσης, το animation δεν είναι πάντα ομαλό. Ο John δεν έχει το ανάλαφρο βάδισμα μιας γάτας και συχνά πρέπει να σταθεί ακριβώς δίπλα σε ένα hotspot για να μπορέσει να το επιλέξει, κάτι που δεν είναι ιδανικό όταν αναγκάζεστε να περπατήσετε μέσα σε ένα σκοτεινό και ακατάστατο γραφείο βλέποντας μόνο με τον φακό σας ή σε ένα έρημο νεκροταφείο μέσα στη νύχτα. Αξίζει να γίνει αναφορά και σε ένα bug που βρήκα στην αρχή του παιχνιδιού, όπου έπρεπε να απενεργοποιήσω το tutorial ώστε να μπορέσω να συνεχίσω, αφού για κάποιο λόγο η εμφάνισή του “μπλόκαρε” την εξέλιξη της ιστορίας. Η ατμοσφαιρική τζαζ που σας συντροφεύει καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού ταιριάζει απόλυτα με το θέμα και την εποχή. Οι ηθοποιοί έχουν κάνει εξίσου καλή δουλειά, αν και ορισμένοι μιλούν πιο αργά από όσο αναμένεται σε έναν μέσο διάλογο.

Με διάρκεια περίπου 10 ώρες, το Blacksad: Under the skin περιλαμβάνει σοβαρές θεματολογίες, όπως είναι ο ρατσισμός και η πολιτική, χωρίς να μπαίνει σε λεπτομέρειες, με τα φινάλε να αφήνουν ανοιχτά κάποια μικρά ερωτήματα που θα μπορούσαν να απαντηθούν. Το παιχνίδι ξεκινάει δυναμικά αλλά “πέφτει” σε ρυθμό λίγο αργότερα, κάνοντάς σας να αναρωτιέστε εάν θα ήταν εξίσου ενδιαφέρον στην περίπτωση που οι πρωταγωνιστές ήταν άνθρωποι και όχι ζώα. Αν και συλλέγει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία από άλλους τίτλους, είναι υπερβολικά εύκολο και προσφέρεται κυρίως ως μια διαδραστική ιστορία που μπορείτε να απολαύσετε ένα σαββατοκύριακο και ως λύση αν θέλετε κάτι τύπου Telltale.

Ευχάριστη εμπειρίαΟρισμένες επιλογές επηρεάζουν το φινάλεΧιουμοριστικόΑτμοσφαιρική και ιδανική μουσική υπόκρουσηΌμορφα γραφικά ως επί το πλείστονΛίγες τοποθεσίες με “καθαρή” εξερεύνησηΥπερβολικά εύκολοΠεριορισμένη διαδραστικότητα με το περιβάλλονΟρισμένες σεναριακές αδυναμίεςΑνεπαρκές σύστημα χειρισμού με ποντίκι/πληκτρολόγιο στο PCΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One, Switch, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Pendulo StudiosΕΚΔΟΣΗ:MicroidsΔΙΑΘΕΣΗ:Enarxis

Game20.gr, το Άσυλο των gamers