Κατά βάθος είμαστε όλοι RPG gamers

Η αίσθηση της επιβράβευσης.

Τα RPG (Role-Playing Games) είναι σήμερα ένα από τα δημοφιλέστερα είδη βιντεοπαιχνιδιών, κάτι που ισχύει τόσο στα "καθαρόαιμα" RPG, όσο και στα games που έχουν στοιχεία RPG.

Όσο κι αν σας φαίνεται απίστευτο, όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και για λίγο στη ζωή τους με games,

Τα βασικά RPG είναι τα εξής:
- Κλασικά RPG: Όσα παραδοσιακά παιχνίδια ρόλων είναι βασισμένα στο D&D (τύπου Baldur's Gate).
- Action RPG: Ελέγχετε έναν χαρακτήρα, ακολουθείτε το story και εκπληρώνετε όλα τα quests που θα σας δοθούν.
- JRPG: Τα ιαπωνικά RPG ή "console RPG". Βασίζονται σε turns (σειρές).
- MMORPG: Παίζετε online μαζί ή ενάντια στους χαρακτήρες άλλων παικτών.
- Pen & Paper RPG: Όσα παίζονται χωρίς υπολογιστή, όπως D&D, Warhammer, επιτραπέζιο Hero Quest κτλ.

Τα games με στοιχεία RPG είναι τα εξής:
- Action games στα οποία ξεκλειδώνετε skills για τον χαρακτήρα σας.
- First-Person Shooters στα οποία επίσης ξεκλειδώνετε skills, κάνετε upgrade τα όπλα σας κτλ.
- MOBA games (Strategy με στοιχεία RPG).
- Τα racing στα οποία ανεβαίνετε level ή/και αναβαθμίζετε το όχημά σας.
- Facebook games.

Γιατί θέλουμε τα RPG στοιχεία
Αν αναλογιστούμε τους λόγους για τους οποίους ασχολούμαστε με τα games, καθένας θα έχει μια διαφορετική προσέγγιση. Όλοι μας όμως έχουμε έναν κοινό παρονομαστή: Μας αρέσει το στοιχείο της επιβράβευσης. Για να το πω διαφορετικά, ποιος ο λόγος να παίζεις ένα παιχνίδι και να μην αισθάνεσαι ότι κατάφερες κάτι σημαντικό.

{youtube}tHRer6uoExU|400|300{/youtube}

Την επιβράβευση αυτή προσφέρουν πρωτίστως τα σενάρια που δημιουργούνται με τις ιστορίες των πρωταγωνιστών. Αναλαμβάνουμε ένα χαρακτήρα, ταυτιζόμαστε μαζί του και τον οδηγούμε στη δόξα. Πριν την μεγάλη εξάπλωση των RPG και συγκεκριμένα την δεκαετία του '80, σε platform όπως τα Ghosts 'N Goblins, Super Mario Bros. και Double Dragon έπρεπε να σώσουμε την αγαπημένη μας. Τέτοιου είδους games έκαναν θραύση και άφηναν στην αφάνεια εκατοντάδες σημαντικές δημιουργίες που δεν έδιναν τόση σημασία στο συγκεκριμένο κομμάτι. Τα Shoot 'Em Up της τότε εποχής πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. "Έλα μωρέ, ποιο 1942 και ποιο Tiger Heli, εδώ έχουμε μια αποστολή ζωής να αναλάβουμε" σκεφτόταν ο εκάστοτε gamer. Τα Shooters κατάφεραν να διακριθούν μόνο από την δεκαετία του '90 κι έπειτα (όταν έγιναν 3D) κι εκεί άρχισαν να εισέρχονται τα cutscenes, να αναλύεται το προφίλ του πρωταγωνιστή και να υπάρχει ένα υποτυπώδες σενάριο. Αντίστοιχα, σενάριο υπήρχε και στα Adventures, με τρανό παράδειγμα το The Secret of Monkey Island.

Σε δεύτερο χρόνο, την αίσθηση της επιβράβευσης μας την προσφέρουν τα levels, τα attributes και τα skills των RPG. Εκεί ελέγχουμε έναν χαρακτήρα και ξεκινάμε κάθε φορά από το μηδέν (ο ορισμός του ρεαλισμού) αλλά καταφέρνουμε μετά από "αγώνα" να μετατρέψουμε τον έβγαλτο πολεμιστή μας σε έναν πανίσχυρο μαχητή. Παίρνουμε το ρόλο του, ενίοτε ταυτιζόμαστε μαζί του και βάζουμε στόχους, όπως το να του αυξήσουμε το level, να του μάθουμε νέα skills, να δημιουργήσουμε μέσω του crafting κτλ. Το στοιχείο της επιβράβευσης εξαρτάται από το πόσο έχουν δουλέψει οι developers πάνω σε αυτό. Μεγάλο ρόλο παίζει η αφήγηση, η παρουσίαση, τα quests, η επιλογή ηρώων, τα skills που θα μαθαίνουμε και φυσικά ο βαθμός πρόκλησης κάθε παιχνιδιού.

Πέρα από αυτά τα δύο όμως, όταν τα RPG έγιναν...online, τότε παρουσιάστηκε και το στοιχείο του ανταγωνισμού. Στα MMORPG το χαρακτηριστικό αυτό είναι ακόμη πιο έντονο καθώς μαζεύουμε τους φίλους μας, φτιάχνουμε μια ομάδα (Clan) και πολεμάμε με άλλες Clans. Εδώ μεγάλο ρόλο παίζει η κατάληψη μιας πόλης και η υπεράσπισή της, κάτι που έχουν καταφέρει να αποτυπώσουν MMORPG όπως το Lineage 2 και το Darkfall ή σε ακόμη πιο μεγάλη έκταση το Guild Wars 2 με τους ασταμάτητους πολέμους του ανάμεσα στα Realms.

Όταν ο εθισμός συνεχίζεται...
Οκ, ξεκινήσατε να παίζετε ένα παιχνίδι (που δεν είναι RPG) σε λογικά πλαίσια και παρατηρείτε μετά από αρκετές ημέρες έως και εβδομάδες, ότι συνεχίζετε να ασχολείστε μαζί του και δεν ξέρετε το γιατί. Η απάντηση είναι πολύ απλή. Καταρχήν όταν ένα RPG βασίζεται στο Single-Player mode έχει αρχή και τέλος. Το replayability του εξαρτάται από τον αριθμό χαρακτήρων του, τα κρυφά του σημεία κτλ. Όταν όμως ένα παιχνίδι με RPG στοιχεία εμπεριέχει online ανταγωνισμό με άλλους παίκτες τότε γίνεται...θανάσιμα εθιστικό!

{youtube}CY9ZRkmr3k8|400|300{/youtube}

Χαρακτηριστικά παραδείγματα των games που δεν είναι καθαρόαιμα RPG αλλά έχουν RPG στοιχεία:
- Τα νέα skills που αποκτάμε σε Action και First-Person Shooters.
- Η άνοδος του χαρακτήρα μας στο level 30 του League of Legends ώστε να παίξουμε ranked matches και να ξεκλειδώσουμε masteries και runes.
- Η επιτυχία της Clan μας έναντι μιας άλλης. Ειδικά αν η Clan είναι ελληνική το θέμα ανάγεται σε μέγιστο εθνικό ζήτημα (μπινελίκια στα PM μετά τα ganks και δε συμμαζεύεται).
- Η επιθυμία απόκτησης του μέγιστου βαθμού στο online οποιουδήποτε Call of Duty, ώστε να αποκτήσουμε perks, πρεστίζ έναντι στους άλλους κτλ.
- Στα facebook games θέλουμε να αποδείξουμε στην παρέα μας ότι έχουμε την καλύτερη φάρμα (Farmville), το μεγαλύτερο level (Top Eleven) ή έναν χαρακτήρα με το καλύτερο δυνατό σπίτι (The Sims: Social).

Όταν παίζουμε online, υπάρχει έντονο το στοιχείο του ανταγωνισμού. Ο συνδυασμός του με το στοιχείο της επιβράβευσης δημιουργούν ένα..."εκρηκτικό" μείγμα που μας εθίζει για εβδομάδες, μήνες, ακόμη και χρόνια, φυσικά μέχρι να βγει κάτι ακόμη καλύτερο που θα καλύπτει τα γούστα μας. Από το ένα Call of Duty περνάμε στο άλλο. Από το DotA στο LoL κι από εκεί (για κάποιους) στο DotA 2. Πάντοτε θα υπάρχει ο εγωισμός μέσα μας ο οποίος δε θα μας αφήνει γιατί θα θέλουμε να αποδείξουμε ότι "είμαστε οι καλύτεροι σε αυτό το παιχνίδι". Αναλαμβάνουμε ένα ρόλο, ταυτιζόμαστε με τον χαρακτήρα που επιλέξαμε και πλέον πρέπει να "σκοτώσουμε τους άλλους χαρακτήρες" και να βγούμε οι νικητές. Υπάρχει κάτι πιο εθιστικό από αυτό;

Η χρήση των στοιχείων RPG είναι απαραίτητη
Με βάση τα παραπάνω, επόμενο ήταν ολοένα και περισσότερες προγραμματιστικές εταιρείες να αρχίσουν να εισάγουν στοιχεία RPG στα games τους. Γεννήθηκαν πολλά υβριδικά games που είχαν ως δευτερεύον είδος τους το Role-Playing. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Mass Effect. Παρότι εκ πρώτης όψεως είναι Action Shooter που δεν θυμίζει RPG, εντούτοις διαθέτει τέτοια στοιχεία λόγω του skill system του, της αφήγησης των quests, της επιλογής διαλόγων, της τακτικής στη μάχη κ.ο.κ. Υπάρχουν όμως games με ελάχιστα στοιχεία RPG, όπως το Far Cry 3, το Dishonored και παλιότερα το Grand Theft Auto: San Andreas (αλήθεια, πόσοι από εσάς δεν ξενέρωσαν όταν διαπίστωσαν όσα παραλείφθηκαν στο Grand Theft Auto IV που αδικαιολόγητα θεωρήθηκε ως "10άρι" από μια μεγάλη μερίδα των reviewers;)

{youtube}Polh2HmqN6U|400|300{/youtube}

Μπορεί κάποιοι από εσάς να μη συμφωνείτε ότι τα RPG στοιχεία είναι απαραίτητα σε όλα τα games, όμως η ιστορία μας έχει αποδείξει το αντίθετο. Η βιομηχανία σήμερα βασίζεται στα free-to-play games. Πατάει ακριβώς πάνω στον "πόνο" του άλλου και στον εγωισμό του. Εισέρχεστε ως παίκτες σε έναν κόσμο "δωρεάν" αλλά ενημερώνεστε ότι "για να γίνετε οι καλύτεροι θα πρέπει να πληρώσετε ένα μικρό αντίτιμο" κάτι που κάνετε στην πράξη. Γιατί θέλετε να είστε οι καλύτεροι ανάμεσα στους φίλους σας, δεν σας αρέσει να σας λένε "noobs" και πάει λέγοντας. Πόσοι από εσάς αλήθεια συνεχίζατε να παίζετε World of Warcraft απλά επειδή η παρέα σας έλεγε ότι "δεν μπορείτε να τα καταφέρετε"; Σίγουρα αρκετοί.

Η τακτική των RPG στοιχείων με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο σε όσα games κι αν έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι σήμερα. Το να αναλαμβάνουμε ένα ρόλο και το να έχουμε διαρκώς στόχους μπροστά μας για να εκπληρώσουμε συμβάλλει σημαντικά στο replayability. Δεν έχω βάλει στόχο να φτάσω level 30 στο LoL ή να ξεφύγω από τα πρώτα levels του DotA 2, αλλά αν είχα χρόνο (κάτι αδύνατο λόγω δουλειάς) θα το έκανα. Παλιότερα είχα ρίξει ατέλειωτα ξενύχτια στα τρία Diablo, τα Baldur's Gate, το Darkfall και βέβαια τη σειρά Elder Scrolls που δίδαξε στον κόσμο πως παντρεύεται το Action με το RPG στοιχείο.

Ο καθημερινός ανταγωνισμός που ζούμε στην πραγματική μας ζωή απεικονίζεται και στα games μέσω των RPG ή αυτών που έχουν στοιχεία RPG κι ακόμη περισσότερο στα online games. Σε αυτά, θέλουμε να γίνουμε οι καλύτεροι και ορισμένοι κάνουμε τα πάντα για αυτό. Το μόνο που μένει λοιπόν είναι να απολαύσουμε όσα έχουν να μας προσφέρουν οι developers και να εθιστούμε στις δημιουργίες τους. Αν μάλιστα καταφέρουμε να μη βάλουμε το χέρι στην τσέπη για free-to-play games, τότε ακόμη καλύτερα.