The Evil Within

Η Survival Horror επιστροφή του Shinji Mikami.

Το 1996 ήταν μία σημαντική χρονιά για την βιομηχανία των video games, καθώς τότε είχαμε την τύχη να απολαύσουμε το Resident Evil. H πρώτη αμιγώς Survival

Horror δημιουργία προκάλεσε πάταγο στην gaming κοινότητα, εκτοξεύοντας τις πωλήσεις του PlayStation και το κύρος της Capcom στα ύψη. Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχε ο Shinji Mikami, καθότι αυτός ουσιαστικά υπήρξε ο εμπνευστής του όλου εγχειρήματος. Ο Ιάπωνας developer μάλιστα κατάφερε μερικά χρόνια μετά να επαναπροσδιορίσει το ύφος των Survival Horror εισάγοντας αρκετά action shooter στοιχεία. Φυσικά αναφερόμαστε στο Resident Evil 4, μία επίσης σημαντικότατη κυκλοφορία, η οποία ενέπνευσε δεκάδες δημιουργίες όπως τις σειρές Gears of War και Dead Space.

Μετά την ανάπτυξη του τέταρτου κεφαλαίου της σειράς Resident Evil, ο Shinji Mikami ασχολήθηκε με τρία ακόμη projects τα God Hand, Vanquish και Shadows of the Damned. Όπως είναι φυσικό όμως μία μεγάλη μερίδα παικτών περίμενε την επιστροφή του Ιάπωνα developer στο genre που ο ίδιος καθιέρωσε. Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς τα τελευταία χρόνια δεν είχαμε την τύχη να δούμε μία αμιγώς Survival Horror δημιουργία, καθότι τίτλοι όπως το Resident Evil 6 ή το Dead Space έδωσαν έμφαση περισσότερο στο στοιχείο της δράσης, χάνοντας κοινώς την ταυτότητά τους και τον προσανατολισμό του. Ο ίδιος ο Mikami μάλιστα είχε δηλώσει στο παρελθόν ότι είχε απογοητευτεί από την αθρόα εισαγωγή Action στοιχείων στα πρόσφατα Survival Horror.

Εν τω μεταξύ, τον Απρίλιο του 2013 ανακοινώνεται το The Evil Within ή αλλιώς το νέο project του δημιουργού της σειράς Resident Evil και η παρθενική δημιουργία της εταιρείας του, της Tango Gameworks. O Shinji Mikami ανέλαβε τότε να μας διαφωτίσει σχετικά με το νέο project του τονίζοντας ότι θα αποτελεί ένα “αληθινό” Survival Horror, στο οποίο παίκτης θα πρέπει να αντιμετωπίσει και να νικήσει στην πορεία τους φόβους του. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι στο The Evil Within θα δούμε για τελευταία φορά τον Mikami στον ρόλο του director -τουλάχιστον με βάση τα λεγόμενά του- και είναι σαφές λοιπόν ότι οι προσδοκίες μας από το συγκεκριμένο project είναι τεράστιες. Βέβαια το βασικό ερώτημα είναι κατά πόσο οι βαρύγδουπες δηλώσεις του Shinji Mikami ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Γι' αυτό λοιπόν ας μην μακρηγορούμε περαιτέρω και πάμε να δούμε τι...ψάρια πιάνει το The Evil Within.

Στα ίχνη του ψυχοπαθή δολοφόνου
Στον ρόλο του κεντρικού πρωταγωνιστή της ιστορίας συναντάμε τον ντετέκτιβ Sebastian Castellanos, ο οποίος μαζί με τους συνεργάτες του, Joseph Oda και Julie Kidman, καταφθάνει στην σκηνή ενός εγκλήματος. Εκεί θα διαπιστώσει ότι δεκάδες αστυνομικοί έχουν σκοτωθεί από έναν μυστηριώδη κουκουλοφόρο εγκληματία, ο οποίος μάλιστα πολύ σύντομα σας επιτίθεται και σας ρίχνει αναίσθητο. Στην πορεία ο Sebastian ξυπνά σε ένα περίεργο μέρος που θυμίζει σφαγείο βγαλμένο από τις κινηματογραφικές ταινίες The Texas Chainsaw Massacre και Wrong Turn.

http://www.youtube.com/watch?v=Wk_B2g71kgg

H πρώτη σας αποστολή είναι να διαφύγετε από το εφιαλτικό αυτό μέρος και να αναζητήσετε τους συνεργάτες. Ακόμη κι αν καταφέρετε πάντως να δραπετεύσετε θα διαπιστώσετε ότι ο κόσμος γύρω σας έχει αλλάξει δραστικά, καθώς δεκάδες τέρατα παραμονεύουν σε κάθε γωνιά. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο εκτυλίσσεται η ροή του σεναρίου ενδεχομένως να σας μπερδέψει. Θα λέγαμε ότι ο Shinji Mikami καταφέρνει να “παίξει” με το μυαλό σας, αφού πολύ δύσκολα θα καταλάβετε αν αυτά που διαδραματίζονται επί της οθόνης σας συμβαίνουν στον πραγματικό κόσμο, σε μία παράλληλη διάσταση ή στο μυαλό του πρωταγωνιστή. Για να μάθετε λοιπόν τι πραγματικά συμβαίνει στο The Evil Within θα πρέπει να φτάσετε στο τέλος του. Στο σημείο αυτό φυσικά δεν θα επεκταθούμε περισσότερο για να μην σας δώσουμε άθελά μας spoilers.

Παρά τις όποιες ενδιαφέρουσες ιδέες πάντως συναντάμε εδώ, το σενάριο χωλαίνει σημαντικά σε αρκετούς τομείς. Σε πρώτη φάση το βασικότερο πρόβλημα είναι η έλλειψη συνοχής, καθώς ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται η πλοκή σας αφήνει συνεχώς αναπάντητα ερωτήματα. Εν τω μεταξύ, η ιστορία καταφέρνει αρχικά να κεντρίσει το ενδιαφέρον σας, παρόλα αυτά οι αδιάφορες ερμηνείες και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο σκιαγραφείται το προφίλ του Sebastian Castellanos αποτυγχάνουν να σας κρατήσουν σε εγρήγορση μέχρι το τέλος. Εάν μάλιστα συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι οι όποιες ανατροπές είναι προβλεπόμενες είναι φανερό ότι οι όποιες καλές ιδέες μας παρουσιάζει εδώ ο Mikami πέφτουν εν τέλει στο κενό.

Survival Horror ή Third-Person Shooter;
Για να είμαστε ειλικρινείς το The Evil Within βαδίζει στα χνάρια που χάραξε το Resident Evil 4. Ως προς το gameplay οι ομοιότητες μεταξύ αυτών των δύο τίτλων είναι πραγματικά πάρα πολλές σε σημείο που θα λέγαμε ότι ο Shinji Mikami αντιγράφει τον ίδιο του τον εαυτό. Να προσθέσουμε ότι υπάρχουν και κάποια Stealth στοιχεία, καθώς μπορείτε να κινηθείτε αθόρυβα και να αποτελειώσετε κάποιους εχθρούς από πίσω με το μαχαίρι σας, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι μηχανισμοί αυτοί δεν αξιοποιούνται όσο θα θέλαμε. Οι stealth τακτικές ενδείκνυνται στα πρώτα levels, αλλά στην πορεία θα πρέπει να βασιστείτε στα υπόλοιπα όπλα σας για να ξεπαστρέψετε τους αντιπάλους σας.

Οι survival πάντως μηχανισμοί ικανοποιούνται εξαιρετικά, καθώς πολύ λίγες φορές θα νιώσετε ότι έχετε αρκετά πυρομαχικά στο inventory σας. Φυσικά δεν υπάρχει επιλογή να αγοράσετε ammo, εντούτοις έχετε την δυνατότητα να κάνετε craft βέλη για την βαλλίστρα σας (Agony Crossbow). Για να συλλέξετε τις απαραίτητες πρώτες ύλες θα πρέπει να εξερευνήσετε το περιβάλλον, αλλά και να αποσυναρμολογήσετε διάφορες παγίδες. Το Agony Crossbow είναι σε θέση να εκτοξεύσει βέλη διαφόρων ιδιοτήτων και όπως είναι φυσικό από την πλευρά σας απαιτείται και η ανάλογη στρατηγική, ώστε να χρησιμοποιήσετε το κατάλληλο για κάθε περίσταση. Για παράδειγμα, αν αντιμετωπίζετε έναν εξαιρετικά ευκίνητο εχθρό μπορείτε να τον ακινητοποιήσετε με ένα Freeze bolt και στην πορεία να τον αποτελειώσετε. Όσον αφορά το horror στοιχείο τώρα, αν περιμένατε jump scares ξεχάστε το. Ο Shinji Mikami ακολουθεί την πατροπαράδοτη τακτική όλων των b-movies. Κοινώς το αίμα ρέει με τους κουβάδες και ο βαθμός της γραφικής βίας χτυπάει κόκκινο. Εάν ψάχνατε απελπισμένα λοιπόν για ένα game με πλούσιο gore το The Evil Within θα σας ενθουσιάσει.

Περνώντας τώρα στο gunplay, όπως και στο Resident Evil 4, έτσι και εδώ συναντάμε την παραδοσιακή over-the-shoulder οπτική όταν στοχεύετε και πυροβολείτε. Τα όπλα έχουν σωστή αίσθηση και δεν υπάρχει τίποτα πιο διασκεδαστικό από το να πολτοποιήσετε το κεφάλι ενός zombie πυροβολώντας το με την καραμπίνα σας από κοντινή απόσταση. Για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο πάντως όταν χρησιμοποιείτε το πιστόλι σας υπάρχει ένα miss chance της τάξεως του 5%. Κοινώς το ενδεχόμενο να αστοχήσετε ακόμη και αν στοχεύσετε σωστά είναι αρκετά πιθανό.

Κάπου εδώ αρχίζουν τα προβλήματα...
Δυστυχώς το The Evil Within μαστίζεται από μία πλειάδα προβλημάτων που επιδρούν αρνητικά στην όλη εμπειρία. Πρώτο και σημαντικότερο είναι η κάμερα, η οποία αδυνατεί να σας δώσει σωστή αίσθηση του χώρου όταν μάχεστε σε κοντά σε τοίχους ή γενικά σε κλειστούς χώρους. Εάν μάλιστα σας χτυπήσει κάποιος εχθρός και βρίσκεστε σε κάποιο από αυτά τα σημεία, η κάμερα κάνει σκαμπανεβάσματα λες και βρίσκεται πάνω σε καράβι εν μέσω τρικυμίας. Ανάλογα ζητήματα συναντάμε και στις melee επιθέσεις, όπου για κάποιο περίεργο λόγο η κάμερα...χορεύει προς όλες τις κατευθύνσεις. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά έχουμε και την “ψαγμένη” cinemascope προσέγγιση, η οποία ελαττώνει σημαντικά το οπτικό σας πεδίο.

Ένα ακόμη ζήτημα που παρατηρήσαμε επίσης έχει να κάνει με το collision detection, το οποίο είναι πραγματικά ανύπαρκτο. Στην περίπτωση αυτή μιλάμε για ένα τεχνικό πρόβλημα που αν μη τι άλλο δεν θα έπρεπε να επηρεάζει το gameplay, αλλά δυστυχώς αρκετές φορές υπάρχει το ενδεχόμενο να “κολλήσετε” με τους εχθρούς σας. Τα παραπάνω προβλήματα αυξάνουν σημαντικά τον βαθμό πρόκλησης του The Evil Within, καθώς αρκετές φορές θα πεθάνετε άδικα ή θα χρειαστεί να σπαταλήσετε περισσότερα πυρομαχικά από ότι χρειάζεται και κατ' επέκταση θα τα βρείτε σκούρα στα επόμενα levels.

H νέα δημιουργία του Mikami δυστυχώς δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες μας.

Εν τω μεταξύ, η κατάσταση δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο κατά την διάρκεια των boss fights, όπου το παραμικρό λάθος μπορεί να στοιχίσει την ζωή σας. Στις συγκεκριμένες αναμετρήσεις θα πρέπει κατά κύριο λόγο να εφαρμόσετε trial and error τακτικές. Για να είμαστε ειλικρινείς δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα με αντίστοιχους μηχανισμούς όταν αυτοί υλοποιούνται σωστά, όπως για παράδειγμα στην σειρά Dark Souls. Εδώ όμως θα πρέπει να μυρίσετε τα νύχια σας για να μάθετε αν θα πρέπει να πολεμήσετε ένα boss ή να το βάλετε στα πόδια.

Μιας και αναφερθήκαμε στα boss fights να προσθέσουμε ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερη ποικιλία ως προς τον αριθμό των bosses, καθώς αρκετά εξ' αυτών “ανακυκλώνονται” καθώς προχωράτε στο παιχνίδι. Το ίδιο συμβαίνει και με τους βασικούς εχθρούς ή τα zombies αν προτιμάτε, τα οποία κατά κύριο λόγο θυμίζουν τους Los Ganados του Resident Evil 4. H τεχνητή νοημοσύνη τους πάντως δεν απογοητεύει και για να είμαστε ειλικρινείς στο The Evil Within συναντήσαμε ορισμένα από τα πιο “έξυπνα” zombies που έχουμε δει στο συγκεκριμένο genre. Να προσθέσουμε εδώ ότι οι εχθροί σας ενδέχεται να αναγεννηθούν αν δεν κάψετε το πτώμα τους χρησιμοποιώντας σπίρτα.

Ώρα για upgrades
O Sebastian Castellanos έχει την δυνατότητα να συλλέξει Green Gel από τα πτώματα των εχθρών ή από το περιβάλλον, ένα υλικό που σας επιτρέπει να βελτιώσετε τα stats σας και να κάνετε upgrade τα όπλα σας. Συν τις άλλοις, η πρώτη ύλη αυτή σας δίνει την δυνατότητα να κουβαλήσετε περισσότερες προμήθειες όπως πυρομαχικά, σπίρτα, σύριγγες που αναπληρώνουν τα hit points σας κ.ο.κ. Για να πούμε την αλήθεια πολλά από τα upgrades είναι άχρηστα. Για παράδειγμα, η αύξηση του melee damage δεν πρόκειται να σας χρησιμεύσει ιδιαίτερα, καθώς οι συγκεκριμένες επιθέσεις δεν ενδείκνυνται για να αντιμετωπίσετε τους εχθρούς σας. Το ίδιο ισχύει και με τα upgrades ορισμένων όπλων, οπότε καλό θα είναι να ξοδέψετε σοφά το Green Gel σας αυξάνοντας τα hit points σας και το stamina σας.

Καλό value for money
Για να ολοκληρώσετε το The Evil Within θα χρειαστείτε γύρω στις 15-20 ώρες στο Casual επίπεδο δυσκολίας. Το τελευταίο είναι ουσιαστικά το easy mode, καθώς τα πυρομαχικά παρέχονται σε μία σχετική αφθονία. Ένα αν μη τι άλλο θετικό στοιχείο είναι ότι ακόμη και στο Casual επίπεδο δυσκολίας, η δημιουργία του Shinji Mikami προσφέρει ικανοποιητικό βαθμό πρόκλησης. Κάποιες φορές βέβαια θα πεθάνετε άδικα, αλλά αυτό δεν αναιρεί τα όσα αναφέραμε παραπάνω.

Φυσικά αν επιθυμείτε λίγη παραπάνω πρόκληση μπορείτε να παίξετε στο Survival, όπου τα πυρομαχικά είναι σαφώς λιγότερα και κατ' επέκταση θα πρέπει να περιορίσετε τις άσκοπες σπατάλες και να χρησιμοποιήσετε stealth τακτικές. Να σημειωθεί ότι υπάρχει και η επιλογή για New Game+ αφού δείτε τα credits, στο οποίο κρατάτε τα upgrades σας. Το πρόβλημα είναι ότι δεν σας δίνονται τα απαραίτητα κίνητρα για να πραγματοποιήσετε ένα δεύτερο playthrough, καθώς δεν υπάρχουν προαιρετικές αποστολές και η συλλογή των collectables δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να προσφέρει. Για τους επίδοξους κυνηγούς των trophies/achievements να προσθέσουμε πάντως ότι υπάρχει αρκετό ψωμί, καθώς αν θέλετε αν το πλατινιάσετε θα πρέπει να πραγματοποιήσετε ένα speed run και να ολοκληρώσετε την περιπέτειά σας σε λιγότερο από πέντε ώρες, να βγάλετε τα bosses με συγκεκριμένη στρατηγική κτλ.

http://www.youtube.com/watch?v=m-fVfvwyDWY

Απογοητεύει σε τεχνικό επίπεδο
To The Evil Within χρησιμοποιεί την id Tech 5, μία μηχανή γραφικών που μας έδωσε αξιόλογα δείγματα γραφής στα Rage και Wolfenstein: The New Order. Η Tango Gameworks προέβη σε αρκετά modifications της engine για τις ανάγκες του project της παρόλα αυτά το τελικό αποτέλεσμα δεν την δικαιώνει σε καμία περίπτωση. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως καθώς το πρώτο και σημαντικότερο πρόβλημα είναι η ατυχής cinemascope παρουσίαση. Για να σας δώσουμε μία εικόνα να αναφέρουμε ότι το 1/3 της οθόνης περίπου καταλαμβάνεται από μαύρα πλαίσια και κατ' επέκταση το οπτικό πεδίο σας είναι εξαιρετικά περιορισμένο.

Συν τις άλλοις, από τεχνικής πλευράς παρατηρούνται αρκετά προβλήματα όπως σημαντικές πτώσεις του frame rate και το κάκιστο collision detection, στο οποίο προαναφερθήκαμε. Επίσης, η συνολική ποιότητα των textures δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτή που θα περιμέναμε από μία next-gen δημιουργία. Τα περισσότερα εξ' αυτών είναι flat και το aliasing αρκετές φορές βγάζει μάτι. Να σημειωθεί επίσης ότι σε αρκετές περιπτώσεις παρατηρείται έντονο clipping, ενώ τα animations του Sebastian Castelannos μπορούν να χαρακτηριστούν κάλλιστα ως σπασμωδικά.

Το μόνο που σώζει κάπως την κατάσταση είναι το εξαιρετικό art direction, καθώς οι εχθροί και τα περιβάλλοντα έχουν σχεδιαστεί με φαντασία και μεράκι. Ικανοποιητικά είναι επίσης τα lighting και particle effects. Στο ηχητικό κομμάτι το soundtrack και τα ηχητικά εφέ δεν απογοητεύουν, καθώς συντελούν στην δημιουργία μίας αγωνιώδους ατμόσφαιρας. Ειδικά οι βρυχηθμοί των zombies είναι ικανοί να προκαλέσουν ανατριχίλα στην ραχοκοκαλιά σας. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τα voice-overs, καθώς οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι επιεικώς αδιάφορες. Ορισμένες από τις ατάκες τους μάλιστα είναι πραγματικά βλακώδεις.

Α ρε Shinji σαλάτα τα έκανες
Μέχρι στιγμής στην φετινή χρονιά έχουμε δει αρκετές δημιουργίες που δεν κατάφεραν να δικαιολογήσουν το hype που είχε αναπτυχθεί γύρω από το όνομα τους, όπως τα Watch Dogs και Destiny. Σε αυτά έρχεται τώρα να προστεθεί το The Evil Within, καθώς η επιστροφή του Shinji Mikami στο genre που τον καθιέρωσε είναι ειλικρινά απογοητευτική. Δυστυχώς εδώ έχουμε να κάνουμε με μία μετριότατη δημιουργία, η οποία δεν θα μας απασχολούσε ιδιαίτερα αν την επίβλεψή του την είχε αναλάβει κάποιος άλλος. Βέβαια στην περίπτωση αυτή ίσως και οι απαιτήσεις μας να ήταν μικρότερες.

Συνοψίζοντας το The Evil Within πετυχαίνει μεν να μας προσφέρει μια ικανοποιητική Survival Horror, αλλά μέχρι εκεί. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με έναν τίτλο που μαστίζεται από μια πλειάδα τεχνικών προβλημάτων και ο οποίος είναι καταδικασμένος να μείνει στην σκιά του Resident Evil 4. Εάν στα παραπάνω προσθέσουμε το αδύναμο σενάριο και τις αδιάφορες ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι φανερό ότι η παρθενική δημιουργία της Tango Gameworks αποτυγχάνει να διακριθεί.

Θετικά:
- Ισορροπία μεταξύ των Survival Horror και των shooting μηχανισμών
- Εξαιρετικά ηχητικά εφέ
- Ικανοποιητική διάρκεια και πρόκληση
- Άφθονο αίμα και gore
- Υψηλή Α.Ι.

Αρνητικά:
- Ανύπαρκτο collision detection
- Προβληματική κάμερα
- Flat textures και σπασμωδικά animations
- Μετριότατο σενάριο
- Αδιάφορο voice acting

Βαθμολογία
Γραφικά: 6.5
Ήχος: 7.5
Gameplay: 7
Αντοχή: 7
Γενικά: 7

Μόνο για τους φανατικούς φίλους των Survival Horror.

Παντελής Δασκαλέλος