Τα αγαπημένα παιχνίδια του 2023

Μια ανάσα πριν το τέλος του 2023 και η ομάδα του GameOver ετοίμασε το καθιερωμένο άρθρο, που εδώ και πολλά χρόνια συμπληρώνει και κλείνει την ύλη της εκάστοτε χρονιάς. Το είχαμε αποφασίσει όταν το ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε να έχουμε την ίδια άποψη: Αφήνουμε το κοινό να διαλέγει τα “καλύτερα παιχνίδια της χρονιάς”, και εμείς απλά καταθέτουμε μια άποψη για το ποια εξ αυτών των παιχνιδιών μάς προσέφεραν τις καλύτερες στιγμές.

Δεν δίνουμε βραβεία, δεν αποδίδουμε τιμές, απλά μεταφέρουμε με απλό λόγο και προσωπικό τόνο το ποια

Πιστοί λοιπόν σε αυτό το μοτίβο, παραθέτουμε και φέτος τα κειμενάκια μας, περιμένοντας και από εσάς να συμμετέχετε και να μας μεταφέρετε τις δικές σας απόψεις.

Σε ό,τι αφορά τον πρώτο υπογράφοντα το άρθρο αυτό, το 2023 ήταν μια χρονιά με λίγο gaming και πολλά προβλήματα. Ωστόσο, ακόμα και έτσι, το gaming ήταν πάντα μια ανάσα μακριά για να μου προσφέρει “escapism” και στιγμές χαλάρωσης. Ειδικά μιλώντας για το PSVR 2 και παιχνίδια όπως τα Horizon: Call of the Μountain, Kayak VR και Masternoid, η εικονική πραγματικότητα ήταν το πραγματικό μου “escapism” από τα πολλά στραβά που έτυχαν. Και για αυτό και μόνο, ευχαριστώ το μέσο και τους δημιουργούς παιχνιδιών για όσα μας προσφέρουν. Ελπίζω μέσα στα εκατοντάδες παιχνίδια που κυκλοφόρησαν το 2023, να βρήκατε και εσείς εκείνα που σας ταξίδεψαν και σας χάρισαν υπέροχες στιγμές. Να έχετε μια υπέροχη και δημιουργική χρονιά, με υγεία!

Γιώργος Καλλίφας

Άλλη μια χρονιά πλησιάζει στην ολοκλήρωσή της και έφτασε η στιγμή που θα πρέπει να κάτσουμε και να κάνουμε μια αναδρομή στους τίτλους που μας προσέφεραν μέσα στο 2023 στιγμές που μας έμειναν χαραγμένες στο μυαλό και την καρδιά μας. Αρχικά μπορώ να πω ότι το 2023 ήταν μια χρονιά εκπλήρωσης επιθυμιών, καθώς είχαμε τη διάθεση μιας σειράς τίτλων που εκπλήρωσαν κάποιες από τις επιθυμίες μου.

Η χρονιά ξεκίνησε ιδανικά με τη διάθεση του Hogwarts Legacy και την πραγματοποίηση της ευχής του να βρεθούμε στη θέση ενός μαθητή στο School of Witchcraft and Wizardry του Hogwarts. Οι δημιουργοί του τίτλου κατάφεραν να δημιουργήσουν και να δώσουν στο κοινό μια πανέμορφη αναπαράσταση του κάστρου του Hogwarts, όπως την έχουν πλάσει σε μεγάλο βαθμό μέσα στο μυαλό τους όσοι έχουν διαβάσει τα βιβλία με πρωταγωνιστή τον Harry Potter.

Φυσικά, οι δημιουργοί δεν τα έκαναν όλα τέλεια καθώς παρέδωσαν μια καλή «αγγλική αγροτική περιοχή» στο συμπάν του Wizarding World, αλλά λιγάκι άδεια όσον αφορά το πως τη γέμισαν. Υπάρχουν διάφορα μικρά χωριουδάκια με λίγα σπιτάκια το καθένα, υπάρχουν φωλιές διάφορων μαγικών πλασμάτων, υπάρχουν μικρά dungeon αλλά μέχρι εκεί. Γενικά ο τίτλος είναι ένας must play για τους απανταχού φίλους του σύμπαντος των βιβλίων της J. K. Rowling.

Στην πορεία της χρονιάς είχα την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Αλλά μέσα στην “ατυχία” μου είχα ως “στήριγμα” την κυκλοφορία του άκρως αναμενομένου μεγαθήριου της Blizzard, για αρκετό κόσμο, του Diablo IV. Μετά από περίπου 468 ώρες που έχω ταξιδέψει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Sanctuary, μπορώ να πω ότι νιώθω ικανοποιημένος από το τελικό αποτέλεσμα, πάρα τα τεχνικά προβλήματα που συνάντησα, τα οποία στην πορεία διορθώθηκαν μέσω updates που έβγαιναν ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Βέβαια, κάποιες στιγμές έφτασα στα όριά μου– από τους εννιά hardcore χαρακτήρες μου που βρίσκονται στο νεκροταφείο, οι έξι αποδήμησαν σε τόπο χλοερό, λόγω ξαφνικής αποσύνδεσης από τους servers του παιχνιδιού- που με έφεραν στο πάρα ένα για το άμεσο uninstall του.

Πριν από λίγους μήνες, είχαμε την κυκλοφορία του Assassin’s Creed Mirage, που ήρθε να εκπληρώσει την ευχή πολλών χιλιάδων φίλων της σειράς -και του γράφοντα- που ζητούσαν να μπουν στον πάγο το στοιχεία RPG των τελευταίων τίτλων Assassin’s Creed και την επιστροφή της σειράς πίσω στις ρίζες της. H “Οπτασία” της Ubisoft εκπλήρωσε μέχρι κεραίας τις υποσχέσεις που είχαν δοθεί, προσφέροντας μια πανέμορφη αναπαράσταση της Βαγδάτης με ένα old school Assassin’s Creed gameplay και μια ωραία ιστορία.

Βέβαια υπάρχουν αρκετά στοιχεία που χρήζουν βελτίωσης, όπως το σύστημα μάχης και το γέμισμα του κόσμου που περιβάλλει την πόλη της Βαγδάτης. Προσωπικά μιλώντας για τις κυκλοφορίες του 2023, αισθάνομαι πλήρης, καθώς είχαμε την κυκλοφορία νέων τίτλων σε σειρές οι οποίες κατέχουν μια πολύ ειδική θέση στην καρδιά μου. Θα κλείσω λέγοντας να έχουμε μια ευτυχισμένη και καλύτερη από το 2023, νέα χρονιά σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Υ.Γ. Πολλή προσοχή στις μαρμάρινες σκάλες… Σας μιλά ένας παθών…

Άγγελος Ζλατινούδης

Το 2023 ήταν μία περίεργη χρονιά. Από τη μία, πρόκειται για μία από τις πιο πλούσιες gaming χρονιές όλων των εποχών, με βροχή από τεράστιες παραγωγές και μεγάλες επιτυχίες να κατακλύζουν το κοινό κάθε μήνα. Από την άλλη, στο αναμενόμενο overcorrection μετά τις τρελές προσλήψεις από τα υπερκέρδη του Covid, η βιομηχανία μπορεί να βγάζει περισσότερα κέρδη από ποτέ αλλά οι απολύσεις στον κλάδος φέτος ήταν δεκάδες (αν όχι εκατοντάδες) χιλιάδες ανά τον πλανήτη.

Ποτέ άλλωστε δεν είδαμε τόσο επιτυχημένη καλλιτεχνικά και αποτυχημένη οργανωτικά χρονιά στον κλάδο, ή τουλάχιστον εγώ δε θυμάμαι κάτι παρόμοιο στα χρονικά. Αυτό, μαζί με τα τεράστια leaks που είδαμε φέτος από τη Microsoft και τη Sony, αλλά και την μερική κατάρρευση της Embracer, δείχνουν ξεκάθαρα ότι το AAA gaming έχει αρχίσει να φτάνει σε ένα οικονομικό τέλμα. Όταν παιχνίδια αρχίζουν πλέον να χτυπάνε κόστος παραγωγής 200+ εκατομμυρίων, είναι σίγουρο ότι αυτό το μοντέλο δε μπορεί να συνεχίσει έτσι για πολύ ακόμα.

Αυξήσεις τιμών, microtransactions, season passes, GAAS μοντέλα και ένα σωρό άλλα κόλπα είναι εδώ και θα γίνουν όλο και πιο επιθετικά μέσα στα επόμενα χρόνια και είμαι πράγματι περίεργος να δω πού θα βρίσκεται η βιομηχανία στην επόμενη γενιά κονσόλων. Μια συζήτηση για άλλη μέρα όμως, καθώς χρονιάρες μέρες αξίζει να γιορτάζουμε το gaming και θέλω να αναφέρω τα παιχνίδια που μου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση φέτος (θετική και αρνητική!)

Αγαπημένο – Atomic Heart: Πείτε ότι θέλετε αλλά εγώ το λάτρεψα αυτό το παιχνίδι. Ναι, πρέπει στοχευμένα να αγνοήσω τα open world τμήματά του που λόγο του εξωφρενικού respawn rate είναι εξοργιστικά, αλλά μιας και είναι σχεδόν εντελώς προαιρετικά, μπόρεσα να τα βάλω στην άκρη και να επικεντρωθώ στην κεντρική ιστορία. Και πέρασα υπέροχα! Λατρεύω την αισθητική της Σοβιετικής Ουτοπίας που πάει να δώσει, γούσταρα με τον κάφρο και εκνευριστικό πρωταγωνιστή, διασκέδασα με ορισμένα από τα καλύτερα boss battles σε FPS και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που πήγε τόσο καλά και που ήδη ετοιμάζουν sequel.

Αγαπημένο – Baldur’s Gate III: Aχχχ… τι απόλαυση είναι αυτή που νιώθω όταν βλέπω ένα σκληροπυρηνικό, isometric PC RPG να ξεφτιλίζει όλη τη βιομηχανία. Είναι τόση που δεν μπορώ να τη χωρέσω σε μια παράγραφο. Ναι μεν βοηθήθηκε από το όνομα (καθώς το παιχνίδι δεν είναι και τόοοοοσο ανώτερο από το Divinity Original Sin 2) αλλά η τεράστια επιτυχία του βρήκε τους πάντες απροετοίμαστους και έχει θέσει νέα standards σε βάθος γραφής και επιλογών για role playing game. ΜΑΚΑΡΙ να πάρουν μαθήματα και άλλοι δημιουργοί από αυτό, αλλά γνωρίζοντας τη βιομηχανία, δεν το βλέπω πολύ πιθανό.

Αγαπημένο – Τhe Talos Principle 2: Θα επαναλάβω ό,τι είπα και στο review: Η εμπειρία μου με το The Talos Principle 2 ήταν κάτι παραπάνω από θετική. Εκεί που οι πάλαι ποτέ maitre των puzzle games παραδίδουν άστοχα, περίπλοκα puzzle μέσα σε κοινότυπους κόσμους (εσάς κοιτάμε Nemezis: Mysterious Journey III και Firmament), είναι σχεδόν συγκινητικό να βλέπεις μια τόσο καλοδουλεμένη κυκλοφορία σαν το TTP2. Ένα αριστουργηματικό puzzle game με ιδιαίτερα φιλοσοφημένη ιστορία.

Αγαπημένο – Stasis: Bone Totem: Άλλος ένας υπέροχος adventure τίτλος από την μικροσκοπική Brotherhood, το Bone Totem είναι το αγαπημένο μου παραδοσιακό adventure για τη φετινή χρονιά. Εξαιρετική και υποβλητική ατμόσφαιρα, υπέροχα γραφικά, σκοτεινό και τρομακτικό όσο λίγα παιχνίδια και μια τεράστια εξέλιξη από τον προκάτοχό του (το πρώτο Stasis). Υπάρχει λόγος που το παιχνίδι έχει από τα καλύτερα steam reviews της χρονιάς.

Νερομπλούμ – Redfall: Τόσο χαμένη ευκαιρία αυτό το παιχνίδι. Το έπαιξα μόλις αυτή την εβδομάδα και ομολογώ ότι δεν είναι αυτή η τραγωδία που περίμενα μετά από αυτά που είχα ακούσει. Το gunplay είναι στα (απλά οκ) επίπεδα της Arkane, η ατμόσφαιρα είναι πολύ ωραία και η ιδέα πίσω από την ιστορία είναι καλή. Θα μπορούσε να είχε βγει πολύ καλό παιχνίδι. Αλλά είναι εντελώς νερόβραστο το τελικό αποτέλεσμα. Οι εχθροί, τα quests και τα abilities όλα επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά από τη μέση και μετά και ενώ η ιστοριά θα μπορούσε να δώσε πάρα πολλά, δίνεται τόσο άνευρα και με τόσο low budget μορφή που χάνει την ένταση που όφειλε να δώσει.

Ξέχασα και ότι το έπαιξα – The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom: Αντικειμενικά, ως παιχνίδι είναι πράγματι πάρα πολύ καλό, με τα physics και τις δυνατότητες που δίνει στον παίχτη να είναι εξωπραγματικές. Απλά εγώ δε μπορώ να το δω πλέον ως Zelda παιχνίδι. Ήδη με το BotW είχα κουραστεί από τον πολύ μεγάλο και αρκετά άδειο κόσμο του και εδώ η Nintendo έκανε double down στη συνταγή. Ξέρω ότι αυτό το είδος παιχνιδιού αρέσει σε πάρα πολύ κόσμο και δεν έχω θέμα με αυτό. Απλά εμένα η σειρά μου αρέσει για συγκεκριμένους λόγους και αυτά τα παιχνίδια απλά δεν έχουν μέσα τους τη συνταγή που θέλω, και για αυτό το παιχνίδι χάθηκε πολύ γρήγορα από τις αναμνήσεις μου. Μιας και η Nintendo είπε ότι το επόμενο Zelda δε θα έχει αυτή την συνταγή, ίσως να επιστρέψουν σε κάτι πιο κοντά στα παραδοσιακά;

Απογοήτευση – Diablo IV: Ουφ… ακόμα δε μπορώ να χωνέψω αυτή την παραφουσκωμένη και ξερή γαλοπούλα που μας σέρβιρε η Blizzard φέτος. Έλεγα μετά το στραπάτσο του Diablo III αλλά και την πλούσια δουλειά που έκαναν μέσα στα χρόνια για να το βελτιώσουν και διορθώσουν (τραβώντας πολλά από τα αρχικά στοιχεία του κατά πολύ ανώτερου Path of Exile), θα είχαν πάρει το μάθημά τους αυτή τη φορά. Δυστυχώς, πέρα από την καλλιτεχνική επιμέλεια που αυτή τη φορά ήταν κορυφαία, ο κορμός του Diablo IV ήταν απόλυτα αδιάφορος και πατημένος σε μεγάλο βαθμό στα μαθήματα που πήραν από το mobile Diablo Immortal αντί στα παθήματα του Diablo III. Αδιάφορη ιστορία με κακό ρυθμό, side quests επιπέδου MMO 20ετίας, μπουμπουνισμένο ανούσιο υλικό (ποιο το νόημα για 100 dungeons όταν αυτά είναι random generated;) και πολύ λίγη διαφοροποίηση, το D4 στάθηκε πάρα πολύ «λίγο» για τη φανέλα του.

Honourable Mentions – Starfield: Μην έχοντας πέσει στην παγίδα του hype για το “game of the generation”, μπήκα στο Starfield γνωρίζοντας 100% του τι θα δω, ένα ακόμα Bethesda Fallout/ Oblivion/ Skyrim αλλά στο διάστημα. Και για ό,τι καλό και κακό έχει αυτό, πήρα ακριβώς αυτό που περίμενα, και για αυτό τον λόγο πέρασα ωραία. Υπάρχουν ξεκάθαρα θέματα στη μορφή που είναι στημένα τα quests και η γενικότερη ροή, αλλά το gameplay μου άρεσε πάρα πολύ και ως καλό sci-fi space nerd, διασκέδασα αρκετά και σίγουρα θα επιστρέψω ξανά όταν βγουν τα expansions (που σχεδόν πάντα είναι υπέροχα) και τα mods.

Αλέξανδρος Μιχαλιτσιάνος

Το 2023 μας αποχαιρετά σε μια πλούσια χρονιά για το gaming. Μια ίσως από τις πιο πυκνές και γεμάτες από πλευράς ποιοτικών τίτλων τα τελευταία χρόνια.
Με την πληθώρα παιχνιδιών που δοκιμάσαμε – διαφόρων ειδών αλλά και με διαφορετικά budget – να τονίζουν την αρτιότητα και την ποικιλία της βιομηχανίας. Μια χρονιά με κυκλοφορίες όπως τα: Baldur’s Gate 3, The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom, Resident Evil 4, Super Mario Bros. Wonder, Marvel’s Spider-Man 2, Dead Space, Cyberpunk 2077: Phantom Liberty, Alan Wake II, The Talos Principle 2 κ.α.

Με μια εξαιρετική σειρά από παιχνίδια που κυκλοφόρησαν, η χρονιά που πέρασε άφησε το στίγμα της, στον απόηχο ωστόσο των ανακατατάξεων, των αλλαγών και των απολύσεων που επηρέασαν τη βιομηχανία του gaming (και που οφείλουμε να συζητήσουμε εκτενέστερα το 2024). Αυτοί είναι οι τίτλοι που ξεχώρισα αλλά και που με απογοήτευσαν για τη χρονιά που περνάει (με το Alan Wake 2 να είναι στην πρώτη θέση του backlog και για αυτό να απουσιάζει από την παρακάτω λίστα).

Με θετικό πρόσημο:
Baldur’s Gate 3
Marvel’s Spider-Man 2
Talos Principle 2
Dead Space
Cyberpunk 2077: Phantom Liberty

Με αρνητικό πρόσημο:
Redfall
Flashback 2
Quantum Error
Honarable Mentions:
Cocoon
Hi-Fi Rush
God of War Ragnarok: Valhalla

Για το 2024, εύχομαι περισσότερες στιγμές χαράς, θετική ενέργεια, υγεία και περισσότερα χαμόγελα.

Αλέξανδρος Παπαδόπουλος

Δυνατή χρονιά το 2023 για το gaming. Δυνατές κυκλοφορίες τόσο από καινούργιους τίτλους όσο και από remakes. Με αυτά τα δεύτερα άρχισε η χρονιά για εμένα. Dead Space remake λοιπόν, το οποίο ήταν πολύ καλό σε όλα του. Μιλάμε για έναν τίτλο που δε χρειάζονταν remake, αλλά να που τελικά μας έβγαλαν ψεύτες τα παιδιά από την EA Motive. Στη συνέχεια είχαμε ακόμα ένα remake, αυτό του Resident Evil 4. Για τον κλασικό original τίτλο δε θα πω τίποτα, η αγάπη ήταν μεγάλη από την πρώτη έκδοση του για το GameCube. Στο remake η Capcom μας έδειξε και πάλι πόσο “μάστορες” είναι. Δεν “ανακαλύπτει τον τροχό” όπως έκανε η original έκδοση του τίτλου, αλλά σίγουρα μιλάμε για ένα παιχνίδι που αν είστε fans των horror games πρέπει να παίξετε. Αν είστε fans των action games πρέπει να παίξετε. Αν είστε δε fans των Resident Evil, δεν υπάρχει δικαιολογία.

Μετά ήρθε η σειρά του Star Wars Jedi Survivor. Ένα παιχνίδι που δείχνει π;vς θα πρέπει να δημιουργούνται τα sequels. Το καλοκαίρι με βρήκε με ένα πέρασμα απ’ όλα τα DOOM. Όταν λέω “όλα”, το εννοώ! Από το πρώτο του ‘93 μέχρι το Eternal. Η σειρά κλείνει 30 χρόνια φέτος και έπρεπε να την ξαναδούμε από την αρχή. Το φθινόπωρο μπήκε με Sekiro. Δεν έχω ξαναπαίξει τον τίτλο της FromSoftware και ήθελα να τον δω. Δύσκολο παιχνίδι… Υπομονή και επιμονή. Από το ένα της From… περάσαμε στο άλλο, Armored Core VI. Δεν περίμενα να πωρωθώ τόσο πολύ με τίτλο αυτής της σειράς.

Ένα πέρασμα από το Cyberpunk 2077 έγινε για να δούμε το 2.0 patch του, καθώς και λίγο από το DLC. Αυτός όμως είναι ένας τίτλος που θα μου κρατήσει συντροφιά τον επόμενο χρόνο για να δω τα πάντα που έχει να μας δώσει πλέον. Είχαμε καινούργιο Assassin’s Creed, που δεν είναι και το μεγαλύτερο νέο. Είχαμε όμως καινούργιο καλό AC το οποίο είναι ένα μεγάλο νέο. OK, το Mirage δεν είναι και το πιο δυνατό μέρος της σειρά, είναι όμως αυτό που έπρεπε για τώρα.

Τέλος, η χρονιά κλείνει το Alan Wake 2. Λίγοι περίμεναν ότι τελικά θα κυκλοφορήσει αυτός ο τίτλος. Ακόμα πιο λίγοι περίμεναν ότι ο τίτλος θα είναι αυτό το “διαμάντι” που είναι τελικά. Ίσως λίγο μας την έκανε η Remedy που τον κυκλοφόρησε μόνο ψηφιακά, αλλά δεν πειράζει. Το μόνο που περιμένουμε πλέον είναι τα DLCs. Άντε να δούμε, αν θα βγάλουμε άκρη από την ιστορία του παιχνιδιού με δαύτα!

Απόστολος Καρβούνης

Γενικά το 2023 ήταν μια περίεργη χρονιά και δεν βρήκα πολύ χρόνο για gaming. Κάποιες εκκρεμότητες με κράτησαν πίσω και δεν είχα τον χρόνο που θα ήθελα να παίξω να το ευχαριστηθώ. Ήταν μια σπουδαία χρονιά αφού είχαμε την επιστροφή του Alan Wake αλλά και της Larian, όπου πραγματικά δεν θέλω να φανεί περίεργο αυτό που θα πω αλλά στα μάτια μου είναι η νέα Bioware.

Το παράδοξο του πράγματος είναι ότι από την μία το gaming γιγαντώνεται όλο και περισσότερο με μεγάλες παραγωγές, από την άλλη δεν ξέρω αν μπορεί να συνεχίσει για πολύ ένα τέτοιο μοντέλο, αφού χρειάζονται πολλά εκατομμύρια για να γίνουν όλα αυτά, ενώ πολλά στούντιο έχουν παρασυρθεί φτιάχνοντας GASS όπου τις περισσότερες φορές τα αποτελέσματα είναι αποκαρδιωτικά και για εμάς αλλά και για τα ίδια τα στούντιο. Είδαμε μέσα στη χρονιά όχι και τόσο καλά πράγματα και αναφέρομαι στις απολύσεις και στα στούντιο που έκλεισαν.

Ξεκινάω λοιπόν με το αγαπημένο μου που δεν είναι άλλο από το Jusant. H DON’T NOD είναι ένα studio που για εμένα έχει ιδιαίτερη σημασία. Μου άρεσαν σχεδόν ό,τι έχει κάνει στο παρελθόν και πάντα την παρακολουθώ να δω τι θα κάνει στο επόμενο βήμα της. Έχει πετύχει να έχει ένα τρόπο γραφής που πάντα με συγκινεί, ενώ ασχολείται με πράγματα που έχουν να πουν κάτι, ιδιαίτερα για τις εποχές που ζούμε.

Οι μηχανισμοί δουλεύουν καλά, με μερικές παρατυπίες από εδώ και από εκεί και μερικά μικροκολλήματα που τα συνηθίζεις γρήγορα και απλά συνεχίζεις να σκαρφαλώνεις όλο και πιο ψηλά ώστε να φτάσεις στο τέλος να δεις τι ακριβώς έχει γίνει. Η ιστορία δίνεται με το σταγονόμετρο, και τα περισσότερα τα καταλαβαίνεις από κάποια γράμματα που έχουν αφήσει διάσπαρτα οι φυλές που παλαιότερα κατοικούσαν στον περίεργο αυτό τόπο.

Δεύτερο παιχνίδι είναι το Assassin’s Creed Mirage, που πραγματικά δεν ξέρω που να το κατατάξω. Για αρχή, όπως πάντα η UBI έκανε και πάλι ένα θαύμα και μιλώ για τον κόσμο του παιχνιδιού που μόνο αυτή ξέρει να κάνει τόσο καλά. Πέρα από τα παραπτώματα, θα ήθελα την επόμενη φορά να δω λίγο πιο οργανωμένους τους ηθοποιούς. Άλλα εντάξει, δεν ξεχνάω ότι πρακτικά ήταν ένα μεγάλο DLC που έγινε παιχνίδι…

Starfield Εδώ τώρα τι να πω, ότι δύστυχως έχω παίξει περίπου 30 ώρες, δεν έχω δει πολλά και δεν θέλω να είμαι άδικος. Είναι η περίπτωση που πρέπει να θεσπιστεί μια νέα κατηγορία που θα λέγεται “το παιχνίδι που παίξαμε 200 ώρες και τώρα θα κάνουμε μια τεράστια λίστα με τα αρνητικά του”. Βέβαια όλοι δίκιο έχουν αλλά στις 30 ώρες εγώ είδα και πολλά θετικά. Η ιστορία του, αν και δεν την έχω τελειώσει, δείχνει σχετικά καλή ενώ θα βρεις και πολλά micro-quests που έχουν ενδιαφέρον.

Κάτι σαν Honourable Mentions

Για να μην σας κουράζω άλλο, θα πω δύο λόγια για το Forza Motosport, που ενώ γενικά είναι ένα κάλο παιχνίδι, λίγο μου το σκότωσαν με την περίεργη και αναχρονιστική συνταγή που χρησιμοποίησαν για να πάρεις level και να φτιάξεις τα αυτοκίνητα. Καλύτερα να παίξω ξανά το Art of Rally. Περίμενα το Redfall πως και πως, αλλά τελικά ήταν πολύ κάτω από αυτό που μας έχει συνηθίσει η Arkane, με αποτέλεσμα να το παρατήσω στα μισά. Να μην ξεχάσω το Hi-Fi Rush, που ήταν η έκπληξη της χρονιάς.

Εύχομαι σε όλους χρόνια πολλά με υγειά.

Γιάννης Πορτούλας

Αντί προλόγου, μια απλή διαπίστωση για το πόσο εύκολα μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα μέσα σε διάστημα μηνών. Από εκεί που νομίζεις πως όλα είναι σκεπασμένα από το μαγικό μανδύα της ρουτίνας, ξαφνικά γίνεται κάτι και αρχίζουν τα πάντα να αλλάζουν. Κάποιες φορές προς το χειρότερο, κάποιες φορές προς το καλύτερο.

Και τότε είναι που μπορεί κάποιος να συνειδητοποιήσει ότι αλλάζουν και οι επιλογές που έχουμε όσον αφορά στους τίτλους που αγαπάμε να παίζουμε. Ακούσια μεν, αλλά συμβαίνει. Και καθώς γράφω αυτές τις αράδες, σκέφτομαι πως τα αγαπημένα μου για το 2023 δεν είναι τα παιχνίδια που θα περίμενε να δει κάποιος που με ξέρει καλά, αλλά τα παιχνίδια που πραγματικά απόλαυσα και πέρασα (ή συνεχίζω να περνάω) καλά μαζί τους.

Στάση πρώτη: το Hogwarts Legacy. Ναι, είμαι Potterhead. Ναι, έχω παίξει κάθε τίτλο της σειράς Harry Potter, είτε των φορητών εκδόσεων, είτε των υπολογιστών. Ναι, ήθελα πάρα πολύ έναν τίτλο εμπνευσμένο από το σύμπαν της J.K. Rowling, χωρίς αυτός να αποτελεί movie tie-in. Και η αναμονή μου επιβραβεύτηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Κάθε γωνιά αυτού του κόσμου με έκανε να χαμογελάω.

Τι και αν οι γνώριμοι μάγοι δεν βρίσκονταν εδώ; Υπήρχαν οι πρόγονοί τους, υπήρχαν οι αναφορές σε γνώριμα ονόματα, υπήρχαν ένα κάρο από easter eggs του κόσμου που με ικανοποίησαν απόλυτα. Τελείωσα το πρώτο μου playthrough στο Xbox και ξεκοκαλίζω τον κόσμο του καθώς μοιράζω το playthrough στο PC ή στην οθόνη του Steam Deck, ανάλογα σε τι φάση βρίσκομαι. Και τι πειράζει αν ξέρω τι γίνεται παρακάτω; Το ταξίδι μετράει – και το ταξίδι συνεχίζεται!

Στάση δεύτερη: το Resident Evil 4: Remake. Ακόμα θυμάμαι τις ανατριχίλες ικανοποίησης βλέποντας τη δουλειά που είχε ήδη γίνει από το demo του παιχνιδιού. Και όταν ήρθε η ώρα να επιστρέψω ξανά στο Χωριό, ως el forastero, όλα ήταν τόσο ίδια, αλλά και τόσο διαφορετικά. Ενώ ήξερα τι με περίμενε στην επόμενη στροφή, ένιωθα πως τα ξαναζούσα όλα για πρώτη φορά – και αυτό με ενθουσίασε όσο τίποτα άλλο. Το παιχνίδι αποτελεί, για μένα, τον ορισμό του εξαιρετικού remake και τροφοδοτεί περισσότερο τους ευσεβείς πόθους μου για ένα remake του Code Veronica.

Στάση τρίτη και τελευταία: το Super Mario Bros. Wonder. Ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει πόσο ανάγκη είχα αυτό το παιχνίδι. Έναν τίτλο που έπαιξα σε μια κάπως δύσκολη φάση της ζωής μου, που ωστόσο κατάφερε να με διασκεδάσει, να με κάνει να ξεχαστώ και να μου θυμίσει ξανά τις παλιές, καλές στιγμές της Nintendo. Τότε, που η Nintendo έδινε παιχνίδια που διασκέδαζαν πραγματικά και δεν κούραζαν.

Το Super Mario Bros. Wonder είναι συνώνυμο της φαντασίας και της δημιουργικότητας, αλλά και στο τι μπορεί να δώσει ένα παιχνίδι όταν δεν υπάρχει πίεση χρόνου. Παράλληλα ανεβάζει κατά πολύ τον πήχη στα 2D Mario, οπότε μόνο καλά πράγματα περιμένω από τη σειρά στο μέλλον!

Τρεις τίτλοι, λοιπόν, στα highlights, αν και αρκετοί άλλοι ακόμα με τους οποίους πέρασα καλά. Fire Emblem: Engage, Company of Heroes 3, The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom, Baldur’s Gate 3, Starfield και Persona 5: Tactica είναι οι υπόλοιποι τίτλοι που συνθέτουν το παζλ των ευχάριστων εμπειριών για φέτος. Και με τη νέα χρονιά να καταφτάνει με ακόμα περισσότερα παιχνίδια, το μόνο που εύχομαι είναι να έχουμε χρόνο, αλλά και καλή διάθεση να τα απολαύσουμε. Μέχρι τότε, εύχομαι ολόψυχα «Καλή Χρονιά» και κάθε καλό σε κάθε μέλος της κοινότητας του GameOver.gr ξεχωριστά!

Κώστας Παπαμήτρου

Το κείμενο για τα καλύτερα παιχνίδια της χρονιάς, φέτος αποφάσισα να το αφιερώσω σε έναν και μόνο τίτλο. Σίγουρα, παίζει ρόλο ότι με το ζόρι βγαίνει πεντάδα κι αυτή την χρονιά, αλλά αυτό το έχω συνηθίσει και αποδεχτεί πλέον. Κουτσά-στραβά βέβαια, κάτι καταφέρνεις να παίξεις κάθε χρόνο, οπότε, εν ανάγκη, συμπληρώνεις πέντε καλά παιχνίδια. Αλλά ειδικά για το 2023, αν εξαιρέσεις το απρόσμενα φρέσκο -δεδομένου του franchise- Super Mario Bros Wonder και την υπέροχη εμπειρία που βίωσα παίζοντας Disney Illusion Island με την κόρη μου, ολόκληρη η gaming χρονιά μου, αρχίζει και τελειώνει με έναν ταλαιπωρημένο συγγραφέα που χάθηκε 13 χρόνια πριν στον βυθό του Cauldron Lake.

Ολόκληρο το 2023 για το gaming λοιπόν, ήταν για εμένα το Alan Wake 2. Το παιχνίδι που με καθήλωσε, που με ταξίδεψε στην αγάπη του πρώτου τίτλου, που ξεπέρασε κάθε φοβία μου και σκόπελο που καραδοκεί σε αυτές τις περιπτώσεις. Το παιχνίδι που συνέχισε αριστοτεχνικά από εκεί που με είχε αφήσει τόσα χρόνια πριν, χωρίς, όμως, να ανακυκλώσει φτηνά την νοσταλγία, αλλά να κλείσει το μάτι εκεί που χρειάζεται και να προχωρήσει τολμηρά μπροστά. Προσαρμοσμένο στην σημερινή εποχή και προσθέτοντας πολλά νέα πράγματα.

Σε αυτές τις γιορτές λοιπόν, καν’ τε ένα δώρο στον εαυτό σας και παίξτε το Alan Wake 2. Μάλλον, καν’ τε δύο δώρα: ένα για Χριστούγεννα κι ένα για Πρωτοχρονιά. Παίξτε το Alan Wake 2 και μετά, παίξτε το NG+ του, το Final Draft, για να το εκτιμήσετε στην ολότητά του.

Για να κατανοήσετε καλύτερα το πόσο μαεστρικά φτιαγμένο είναι σε κάθε σπιθαμή του. Πόση σημασία έχει η κάθε κουβέντα που έχει γραφτεί και πόσο αρμονικά και μελετημένα έχουν τοποθετηθεί όλα του τα κομμάτια. Σαν ένα αψεγάδιαστο μωσαϊκό τέχνης, γραφής, διασκέδασης και desing από έναν gaming auteur. Ναι, νομίζω μπορούμε πλέον να αφομοιώσουμε τον όρο και στο gaming και να τον αποδώσουμε στον συμπαθέστατο Κύριο Lake.

Καλή χρονιά σε όλους, με υγεία και ισορροπία.

Λάμπρος Δημακόπουλος

Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της, με πολλά σκαμπανεβάσματα σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Ανεβήκαμε τα σκαλιά της εκκλησίας, αλλά σταθήκαμε και μάρτυρες του σκληρού και κυνικού τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει την πλειοψηφία της κοινωνίας η εκάστοτε εξουσία. Μέσα σε όλα αυτά, ασχοληθήκαμε και όσο μπορέσαμε με το αγαπημένο μας χόμπι.

Οι περισσότεροι συμφωνούμε ότι το 2023 ήταν μια πολύ καλή χρονιά για το gaming, τουλάχιστον όσον αφορά αριθμό και ποιότητα κυκλοφοριών. Με άλλα λόγια, μάλλον το 2023 κυκλοφόρησαν παιχνίδια για 2 χρονιές. Πίσω από τις κάμερες συνέβησαν και πολλά αρνητικά, αλλά στο παρόν μικρό κείμενο θα σταθούμε στα θετικά και θα γράψουμε για 5 κυκλοφορίες που μας κράτησαν συντροφιά τον τελευταίο χρόνο.

5) Sea of Stars Ένα JRPG από τα παλιά, ότι πρέπει για τους φίλους παιχνιδιών όπως το Chrono Trigger, Πανέμορφο εικαστικό και μουσική, όμορφη ιστορία και ένα συναίσθημα που συνδυάζει ρέτρο καταβολές αλλά και μοντέρνο σχεδιασμό. 2 στα 2 για την Sabotage μετά το υπέροχο Τhe Messenger.

4) Robocop: Rogue City Δεν περιμέναμε ένα movie tie in παιχνίδι να είναι τόσο καλό. Όσο παίζαμε όμως, απολαμβάναμε την φρενήρη δράση, την ιστορία και γενικά την απόλυτα πιστή μεταφορά του κλίματος των ταινιών στο Playstation μας. Μακάρι όλα τα movie tie ins να είχαν την ποιότητά του.

3) Super Mario Wonder Κάθε κυκλοφορία του υδραυλικού αγοράζεται την πρώτη μέρα. Με το Mario Wonder είχαμε την επιστροφή των 2d Mario games και μάλιστα με μια κυκλοφορία που μένει πιστή 100% στο DNA της σειράς αλλά ταυτόχρονα την ανανεώνει και 100%, όπως ανανεώνει και το είδος των platformers. Η υπέροχη ιδέα των Wonder Flowers, που αλλάζουν κάθε πίστα με αναπάντεχο τρόπο, κάνει κάθε επίπεδο να φαντάζει μοναδικό, δίνει εκπληκτική ποικιλία στο gameplay και κάνει τον παίκτη να αδημονεί για το τι θα συναντήσει παρακάτω. Ένας τίτλος που προσφέρει αβίαστα διασκέδαση και θα πρέπει να δουν όλοι οι φίλοι του είδους.

2) The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom Το παιχνίδι που είναι κυρίως υπεύθυνο για το τεράστιο backlog που δημιουργήθηκε, καθώς απασχόλησε αποκλειστικά τον γράφοντα για πάνω από 3 μήνες. Πήρε όσα λατρέψαμε στο Breath of the Wild, τα βελτίωσε και μας προσέφερε για άλλη μια φορά έναν τεράστιο μαγικό κόσμο να εξερευνήσουμε. Λίγα παιχνίδια σε κάνουν να χάνεσαι σε ένα φανταστικό σύμπαν όπως τα 2 τελευταία Zelda.

1) Alan Wake 2 Είχαμε ελπίδες ότι θα ήταν καλό, αλλά αυτή την εμπειρία που μας προσέφερε θα τη θυμόμαστε πραγματικά για πάντα. Ο Sam Lake εμπνευσμένος για άλλη μια φορά αλλά και αποτίοντας τον υπέρτατο φόρο τιμής στο Twin Peaks, μας προσέφερε μια δαιδαλώδη και μυστηριώδη ιστορία με πολλαπλές αναγνώσεις. Η ατμόσφαιρα είναι απίστευτη, τα σκηνικά που θα ζήσει ο παίκτης είναι μοναδικά και ευρηματικότατα και γενικά το παιχνίδι κατάφερε να ξεπεράσει τις προσδοκίες μας και να μας χαρίσει την απόλυτη συνέχεια της ιστορίας του καταραμένου συγγραφέα. Από τα παιχνίδια που εξυψώνουν το μέσο και σε κάνουν περήφανο που παραμένεις ακόμα gamer.

Χρόνια πολλά, με υγεία και να προσέχετε τους εαυτούς σας και όσους αγαπάτε!

Μιχάλης Χασάπης

Επικεντρώνοντας την προσοχή καθαρά στο θέμα του gaming και των κυκλοφοριών που είχαμε το 2023, δύσκολα να μην παραδεχθεί κανείς ότι αποτελούσε την πιο πλούσια χρονιά της γενιάς των PS5 και Xbox Series. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές, όπου σχεδόν ψάχναμε να συμπληρώσουμε πεντάδες αγαπημένων παιχνιδιών, φέτος η διαλογή κρίθηκε ιδιαίτερα δύσκολη. Χωρίς να παραγνωρίζω τις αξιολογότατες έως εξαιρετικές περιπτώσεις των The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom, Atomic Heart, Remnant 2 και Armored Core VI, μεταξύ άλλων, η πεντάδα με τα αγαπημένα μου AAA παιχνίδια είναι η εξής:

Star Wars Jedi: Survivor
H Respawn Entertainment άφησε για τα καλά πίσω της την ταμπέλα του απλά καλού Star Wars παιχνιδιού προσφέροντας ένα υψηλής ποιότητας τρισδιάστατο metroidvania. Ελπίζουμε το όνομα του Star Wars να μην επισκιάσει τη συνεισφορά στην τέχνη του level design, καθώς παραδίδει μαθήματα για το πως θα μπορούσε να φτιαχτεί ένας εναλλακτικός open world κόσμος, ιδανικά δομημένος για εξερεύνηση, που να μην απαιτεί αχανείς και “άχαρα” ανοιχτές εκτάσεις.

Final Fantasy XVI
Μία επικών διαστάσεων εμπειρία, επαναφέροντας το franchise σε παλιότερες single player δόξες. Αν και θα μπορούσε να είναι πιο θαρραλέο στο θέμα της πρόκλησης, αυτό δεν του στερεί πόντους από τη σύνθεση εμβληματικότατων συγκρούσεων αλλά και το πλέξιμο ενός ελκυστικού βασιλείου, γεμάτο ίντριγκες, περιέχοντας παράλληλα ένα κρησφύγετο/hub που θεωρώ ότι με το πέρασμα των χρόνων θα το αναπολώ ως ένα από τα αγαπημένα μου.

Lies of P
Αν μη τι άλλο το 2023 χάρισε μία ευχάριστη έκπληξη για τις ΑΑΑ προτάσεις στο είδος των soulslike. Την αρχή έκανε το Lies of P, αποτελώντας έναν ιδανικό φόρο τιμής στο Bloodborne.

Lords of the Fallen
Τη σκυτάλη για τα soulslike πήρε το Lords of the Fallen. Μπορεί να είχε ορισμένα θεματάκια στην ισορροπία της πρόκλησης αλλά παράλληλα παρέδωσε μία εμπειρία που προσέγγιζε αξιοπρεπώς τα Dark Souls και Dark Souls 3, χάρη στο σφιχτό level design και τη σχετική ευκινησία του χαρακτήρα. Τι άλλο να ζητήσει ένας φαν του είδους.

Alan Wake 2
Το τέλος της χρονιάς επιφύλασσε και το αγαπημένο μου (μακράν) παιχνίδι του έτους. Η Remedy και ο Sam Lake επέστρεψαν στο πλέον κορυφαίο franchise με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ένα μοναδικό survival-horror, που πλέκει αριστοτεχνικά ένα σύνθετο χωροχρονικό κουβάρι αξιοποιώντας την απόλυτη meta γραφή. Πέραν όλων των άλλων είμαι σίγουρος ότι το αριστουργηματικό μουσικό κεφάλαιο θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου ως μία από τις αγαπημένες στιγμές που μου χάρισε το μέσο των βιντεοπαιχνιδιών.

Αναφορικά με τις indie κυκλοφορίες ξεχώρισε η ζεν περίπτωση του Dredge, το πανέμορφο Planet of Lana, το πανέξυπνο Cocoon, το κλειστοφοβικό Amnesia: The Bunker, το καλύτερο metroidvania του έτους στην περίπτωση του Blasphemous 2 αλλά και η εναλλακτική metroidvania περίπτωση του Laika: Aged Through Blood. Βάζω ένα ερωτηματικό στην περίπτωση του Warhammer 40,000: Rogue Trader καθώς ο δρόμος για τον τερματισμό είναι ακόμα τεράστιος.

Ευελπιστώ ότι στα gaming δρώμενα το 2024 θα συνεχίσει στα ίδια ποιοτικά (πρωτίστως) και ποσοτικά στάνταρτ που έθεσε το 2023. Ακόμα περισσότερο εύχομαι ότι θα δούμε μια μείωση στις αλλεπάλληλες ειδήσεις περί κλεισιμάτων στούντιο και μαζικών απολύσεων, μία κατάσταση που φάνηκε να διογκώνεται ιδιαίτερα ανησυχητικά.

Τέλος, σε μία ιδιαίτερα δύσκολη χρονιά για το GameOver σας ευχαριστούμε για την αμέριστη στήριξή σας, το “καύσιμο” που μας επιτρέπει να συνεχίζουμε. Εύχομαι σε όλους σας μία εξαιρετική νέα χρονιά με υγεία και ευτυχία!

Νικόλας Μαρκόγλου

01 – Metroid Prime Remastered
To 2023 μου έδωσε την ευκαιρία να ξαναπαίξω ένα από τα all-time αγαπημένα.

02 – Octopath Traveler 2
Το πρώτο ήταν πραγματικά blueprint. Αυτό είναι το jrpg του 2023.

03 – Remnant 2
Το παιχνίδι που επέστρεφα περισσότερο. Φοβερό run’n’gun, λατρεία το game design του.

04 – Alan Wake 2
Οπτικοακουστικά, τουλάχιστον, η Remedy έπιασε νέο ταβάνι στο είδος.

05 – Star Wars Jedi Survivor
Ότι αυτός που θα έκανε ένα third person Metroid-like θα ήταν το Star Wars… Ούτε του παπά.

Replay παλαιότερου τίτλου: Infinite Space
70 ώρες για πλάκα στη παιχνιδάρα των Platinum/Sega.

Χειρότερο παιχνίδι: Redfall
Arkane, πάμε για άλλα.

Εντυπωσιακότερο παιχνίδι: Final Fantasy XVI
Πολλές οι στιγμές που έχασκε το σαγόνι.

Παιχνίδι-κουράση: Tears of the Kingdom
Κάπου μετά τις 100+ ώρες κλάταρα.

Υπερτιμημένο του 2023: Sea of Stars
Φοβερά γραφικά και… φοβερά γραφικά.

2024 most wanted: 1) Final Fantasy VII Rebirth, 2) Dragon’s Dogma II, 3) Banishers: Ghosts of New Eden, 4) Star Wars Outlaws, 5) πολλά και διάφορα indies.

Οδυσσέας Γιαννιώτης

Μολονότι το 2023 έφτασε στο τέλος του, σίγουρα άφησε μια τεράστια βιβλιοθήκη τίτλων, που θα καλύψει τον χρόνο πολλών για το επόμενο έτος.

Σε αυτό το σημείο καλούμαστε να επιλέξουμε τους αγαπημένους μας gaming τίτλους (ή όχι μόνο), οι οποίοι είτε κέρδισαν το ενδιαφέρον και τον χρόνο μας, είτε μας απογοήτευσε το τελικό τους αποτέλεσμα. Οπότε, σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχηθώ να έχουμε υγεία και δύναμη για το 2024.

Παρακάτω ακολουθούν τα αγαπημένα παιχνίδια του 2023 με τυχαία σειρά.

Octopath Traveler 2 – Το πρώτο Octopath Traveler είναι βέβαιο πως λόγω της ιδιαίτερης φύσης του κούρασε ένα μέρος του κοινού, ωστόσο αυτός δεν είναι λόγος να αγνοήσετε τον δεύτερο τίτλο, αφού βελτιώνει και διορθώνει τα κακώς κείμενα του πρώτου παιχνιδιού, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να προσφέρει μια εξαιρετική ιστορία με ενδιαφέροντες χαρακτήρες.

Chained Echoes – Όσοι αρέσκονται (και μη) στο είδος των JROGs, δεν πρέπει να προσπεράσουν το Chained Echoes.

Final Fantasy XVI – Μετά από πολλά κύματα και πολλά χρόνια, έχουμε έναν τίτλο Final Fantasy ο οποίος έχει αρχή, μέση και τέλος, από την ομάδα του Yoshi-P. Όσοι προέρχονται από το FFXIV σίγουρα ξέρουν τι να περιμένουν από ύφος αφήγησης και χαρακτήρες. Οι υπόλοιποι, που βιώσατε και λατρέψατε το FFXVI, καλό θα ήταν να δοκιμάσετε, έστω και σε trial μορφή, το FFXIV.

The Legend of Heroes: Trails to Azure – Ο σωστός, παραδοσιακός καλός Legend of Heroes τίτλος για το 2023. Επιλόγους και spin-offs, όπως τα Trails of Reverie και The Legend of Nayuta: Boundless Trails, είναι αυτονόητο πως δεν τους υπολογίζουμε.

Blue Reflection Second Light – Αν και τίτλος του 2021 και μέρος του backlog, το Second Light αξίζει να είναι στη λίστα, αφού αποτυπώνει τη δυναμική και τη θετική στροφή του στούντιο που έφερε τα Atelier Ryza. Το Second Light δεν έχει καμία σχέση με τον πρώτο, μέτριο τίτλο, αφού καταφέρνει να παρουσιάζει εξαιρετικές ηρωίδες και ιστορία αρκετά προσγειωμένη που θυμίζει το ύφος των τίτλων Persona.

Η απογοήτευση ή καλύτερα το guilty pleasure της χρονιάς είναι το Diablo IV, το οποίο σίγουρα προσφέρει μια καλή ιστορία μέσω των main missions και καλύτερη ροή για όσους πάνε ευθεία και δεν ασχοληθούν με το παράπλευρο υλικό, διότι η φύση του τίτλου προσφέρει έντονη επανάληψη των dungeons-bosses και διαφόρων άλλων στοιχείων, που σημαίνει αρκετή κούραση σε solo ύφος. Οπότε, με παρέα (online co-op) η εργασία στο ορυχείο γίνεται πιο εύπεπτη.

Σταύρος Λιναρδάκος

Άλλη μια χρονιά ήρθε στο τέλος της, με το 2023 να έχει πολύ PlayStation VR 2 και ένα μείγμα από παλιούς και καινούργιους τίτλους. Ο χρόνος μου μοιράστηκε ως επί το πλείστον ανάμεσα στα Witcher 3 next-gen update, Cyberpunk 2077, Resident Evil Village VR, Marvel’s Spider-Man 2, Horizon Call of the Mountain, Pistol Whip και Gran Turismo 7 VR. Για το 2024 περιμένω το Final Fantasy 7 Rebirth, ενώ σίγουρα σημαντικό μέρος της χρονιάς θα αναλωθεί στο να κάνω catching up με φετινούς τίτλους που δεν πρόλαβα να δω, όπως οι Hogwarts Legacy, Jedi Survivor, Resident Evil 4 VR και Final Fantasy XVI.

Marvel’s Spider-Man 2 – Για άλλη μια φορά η Insomniac παραδίδει μαθήματα για το πώς πρέπει να είναι μία ΑΑΑ παραγωγή του action είδους. Μια καταιγιστική περιπέτεια με ιδανική διάρκεια, τρομερό οπτικό-τεχνικό αποτέλεσμα και βελτιωμένο gameplay. Όσοι έχετε PlayStation 5 πρέπει οπωσδήποτε να το δείτε, αν δεν το έχετε ήδη κάνει.

Resident Evil Village VR – Όπως έπραξε και με το Resident Evil 7 στο PlayStation VR, η Capcom κατάφερε και με το VR update για το Resident Evil Village να αποδείξει γιατί αποτελεί ένας από τους κορυφαίους VR developers αυτή την στιγμή. Η εμπειρία στο PlayStation VR 2 όχι μόνο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την flat εκδοχή του τίτλου, αλλά είναι και κατά πολύ ανώτερη.

Cyberpunk 2077 Phantom Liberty – Με το 2.0 update και το νέο Phantom Liberty DLC ο τίτλος είναι στο επίπεδο που έπρεπε να έχει κυκλοφορήσει αρχικά. Η ιστορία του νέου expansion αποδεικνύει περίτρανα γιατί το studio παραμένει στην κορυφή. Όσοι δεν είχατε ασχοληθεί με το Cyberpunk 2077 δεν έχετε πλέον καμία δικαιολογία, ενώ όσοι έκαναν ήδη ένα playthrough τους παλιότερα προτείνω να κάνουν και ένα δεύτερο, γιατί με το 2.0 update μιλάμε πλέον για έναν άλλο τίτλο.

Gran Turismo 7 VR – Με το VR update το Gran Turismo αποτελεί πλέον η απόλυτη gaming εμπειρία οδήγησης που μπορεί να έχει κάποιος μέχρι σήμερα, ειδικά για όποιον διαθέτει και τιμονιέρα. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει κάποιος με λόγια το τι κατάφερε η ομάδα της Polyphony Digital, οπότε δεν θα το τολμήσουμε. Όποιος έχει την ευκαιρία να το δει σε PlayStation VR 2 ας το κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη.

Pistol Whip – ή αλλιώς John Wick VR. Αν υπάρχει ένας τίτλος που θα σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι ο John Wick, αυτός δεν είναι άλλος από το Pistol Whip. Μακράν το καλύτερο arcade shooting game του PlayStation VR 2, με τρομερή υποστήριξη από το studio, το οποίο βγάζει ανα διαστήματα δωρεάν updates με έξτρα υλικό.

Καλή χρονιά με υγεία, ευτυχία, αγάπη και χαρά σε εσάς και τους αγαπημένους σας!

Χρήστος Ντίνος

The post Τα αγαπημένα παιχνίδια του 2023 first appeared on GameOver.

The post Τα αγαπημένα παιχνίδια του 2023 appeared first on GameOver.