Τα αγαπημένα παιχνίδια του 2021

Μια από τις χειρότερες χρονιές στην πρόσφατη Ιστορία της ανθρωπότητας τελειώνει, με την (κλασική και κλισέ ίσως) ελπίδα για κάτι καλύτερο που θα φέρει η νέα περιστροφή του πλανήτη γύρω από το ήλιο να είναι όμως ζωντανή μέσα μας. Για το gaming, όπως και για το μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς που αφορά στις σύγχρονες τεχνολογίες, το 2021 ήταν μια παράξενη χρονιά. Η πανδημία δημιούργησε έναν φαύλο κύκλο δυσκολιών στην παραγωγή και την έλλειψη υλικών, που θα έδιναν ίσως έναν “αέρα” στην αγορά και έναν ρυθμό στη νέα

Όμως αυτό δεν συνέβη, με αποτέλεσμα να διανύσαμε μια ακόμα βαλτωμένη χρονιά, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι πήγαν όλα λάθος. Αντιθέτως, μέσα σε όλα αυτά τα προβλήματα, τα μικρά και μεγάλα, είχαμε πολλές καλές στιγμές, πολλά καλά παιχνίδια, τα οποία μας βοήθησαν σημαντικά να κάνουμε τα ταξιδάκια μας, να ξεφύγουμε από τη γκρίζα και μίζερη πολλές φορές καθημερινότητα και να βρούμε μια διέξοδο προς κόσμους μαγικούς, με τρόπο που μόνο τα videogames μπορούν να το καταφέρουν.

Έτσι, για μια ακόμα χρονιά, η συντακτική ομάδα του GameOver.gr ετοίμασε ένα μεγάλο άρθρο με τα “αγαπημένα” παιχνίδια του 2021. Όχι βραβεία, όχι κύπελλα και μετάλλια, μόνο απόψεις για παιχνίδια που μας άγγιξαν, μας ταξίδεψαν, έμειναν στην καρδιά μας και ίσως θα τα μνημονεύουμε για πολλά χρόνια μετά την κυκλοφορία τους. Με απλό, προσωπικό ύφος ο κάθε ένας, οι περισσότεροι συντάκτες παραθέτουν παρακάτω τις απόψεις τους και τις ευχές τους για μια καλύτερη από αυτήν που τελειώνει χρονιά. Και πριν το πράξω και εγώ, γράφω μια λίστα με τα παιχνίδια που αγάπησα περισσότερο φέτος, τα οποία εκτιμώ ότι δεν πρέπει να λείπουν από καμία συλλογή.

Μην παραλείψετε να μας γράψετε στα σχόλια τις δικές σας επιλογές, τα παιχνίδια που έκαναν τη διαφορά το 2021, σας χάρισαν όμορφες στιγμές, σας κράτησαν καλή παρέα και σας βοήθησαν να κάνετε τις μέρες σας λίγο πιο όμορφες και καλύτερες.

Με τυχαία σειρά, η καλύτερη παρεά μου για το 2021 ήταν η εξής:

Να έχετε μια καλή, δημιουργική, με δύναμη και με υγεία χρονιά!

Γιώργος Καλλίφας

Γεμάτος gaming χρόνος… δεν έχουμε παράπονο. Οι next gen μηχανές δεν ζεστάθηκαν απλά, ανέβασαν στροφές και επιτάχυναν. Και μπορεί η αδράνεια από την ξαφνική αυτή επιτάχυνση να μας κράτησε για λίγο πίσω και πολλά φετινά διαμαντάκια να γράφτηκαν στο τεφτέρι για τον επόμενο χρόνο αλλά ό,τι “μπήκε” στο disc tray (ή ψηφιακά τέλοσπαντων), έμεινε για τα καλά και έγραψε πολλές ώρες.

Α, για top-5 και απολογισμούς μη με ρωτάτε… Προσωπικά δεν έπαιξα πολύ. Ήμουν απασχολημένος, βλέπετε, να εξερευνώ ανήλιαγες θαλάσσιες αβύσσους και παγωμένες σπηλιές στους Αρκτικούς Κύκλους του Subnautica: Below Zero. Πού χρόνος για gaming όσο παλεύεις σε δικαστικά έδρανα, υπερασπιζόμενος την αλήθεια στις αίθουσες του The Great Ace Attorney Chronicles; Έχει κανείς χρόνο να σκεφτεί παιχνίδια όταν κρύβεται και προσπαθεί να γλυτώσει από την δαιμονική Lady Dimitrescu στο ανατριχιαστικό Resident Evil Village; Ή θα κάθομαι να ασχολούμαι με “μπλιμπλίκια” όταν έσκιζα σαν αστραπή τις ασφάλτους ενός επαρχιακού δρόμου του New Mexico πίσω από το τιμόνι ενός super car του Forza Horizon 5;

Αλλά η αλήθεια είναι ότι τον περισσότερο χρόνο μου τον έφαγα σε αυτή την άτιμη την αέναη, την ατέρμονη -αντίστοιχη του Ταντάλειου μαρτυρίου- προσπάθειά μου να αποδράσω από τα κολασμένα και συνάμα μεγαλειώδη δώματα του Άρχοντα του Κάτω Κόσμου, του Hades. Τελικά και ας μην έπαιξα τόσο αυτό το χρόνο, νομίζω ότι πέρασα υπέροχα.

Υ.Γ. Μέσα σε όλα τα παραπάνω, πάντα ξέκλεβα και λίγο χρόνο για να χαϊδέψω τις ναζιάρες, καινούργιες μου αδυναμίες, τις γατούλες του Puss!…

Δημήτρης Αγγέλου

Πάει και το 2021, και εδώ που τα λέμε ποτέ του να μη σώσει και ξανάρθει. Μέσα σε όλα τα υπόλοιπα που κρατάνε τα σενάρια της ζωής πιο τρομακτικά από εκείνα των ταινιών, ο κόβιντας καλά κρατεί, και η αγαπημένη όλων βιομηχανία πορεύεται μεταξύ σκανδάλων και ανήθικων πρακτικών προς ένα λαμπρό κατά τα άλλα 2022.

Έπαιξα και φέτος κάμποσους τίτλους, τους περισσότερους εκ των οποίων δεν είχα καμιά ιδιαίτερη πρεμούρα, σε μια χρονιά πεσμένη σε σχέση με την προηγούμενη, όχι άσχημη πάντως τηρουμένων των αναλογιών. Το Game Pass βοήθησε να δω περισσότερα πράγματα από όσα θα έβλεπα κανονικά, με μια browsing λογική που περισσότερο ήθελα να δω πως παίζει κάτι παρά να καθίσω να ασχοληθώ.

It Takes Two
Μαγική εμπειρία βασισμένη σε καταπληκτικές, ευφάνταστες σχεδιαστικές επιλογές που προσφέρονται μέσα από ένα καθαρόαιμο παιχνίδι για διπλό. Αψεγάδιαστο στην υλοποίηση, απολαυστικό στην εκτέλεση, το It Takes Two είναι ένα videogame-θρίαμβος.

Metroid Dread
Η MercurySteam κατόρθωσε να επαναφέρει τη Samus Aran πιο δυναμική από ποτέ μέσα από ένα εξαιρετικό, σύγχρονο Metroid τίτλο. Σειρά της Retro να πράξει το ίδιο.

Mass Effect Legendary Edition
Όλη η τριλογία, το ένα παιχνίδι πίσω από το άλλο χωρίς παύση, ήταν από τα καλύτερα πράγματα που έπαιξα και πολύ χαίρομαι που τελικά πήρα αυτή την απόφαση. Μια all time classic δημιουργία, τρία εκπληκτικά παιχνίδια, το magnum opus της Bioware.

Final Fantasy XIV Endwalker
Το κλείσιμο ενός μεγάλου κύκλου στο καλύτερο, κατ’ εμέ, σύγχρονο Final Fantasy. Το Endwalker κατάφερε να προσφέρει τις δικές του συγκινήσεις, με μερικές πολύ δυνατές στιγμές, δίνοντας ένα εξαιρετικό τέλος στη περιπέτεια του Warrior of Light και των Scions of the Seventh Dawn… μέχρι την αρχή της επόμενης.

Elden Ring Network Test
Και μόνο η δυνατότητα να παίξω τόσο πολύ το πλέον αναμενόμενό μου τίτλο φτάνει για να βρίσκεται εδώ. Το λιώσιμο τρεις ημέρες ήταν ανίκανο να σβήσει τη δίψα. Η μεταφορά της φιλοσοφίας του παιχνιδιού σε ανοιχτό σχεδιασμό με εξιτάρει όσο τίποτε άλλο, με την εξερεύνηση, τις ανακαλύψεις και αναμετρήσεις να δείχνουν καλύτερα από ποτέ.

Καλή Περίπτωση: Outriders
Για εκείνους που τη βρίσκουν περισσότερο με τα Shooters τρίτου προσώπου, το Outriders ήταν μια εξαιρετική πρόταση. Γρήγορη μάχη, ωραίες classes, φρενήρη co-op, η People Can Fly βρέθηκε στο στοιχείο της και προσέφερε ένα απολαυστικό σε αίσθηση τίτλο.

Ναι μεν αλλά: Resident Evil Village
Ειδυλλιακός χώρος το χωριό, ονειρικό Κάστρο… και μετά λίγο “meh” η όλη κατάσταση, με το «εκρηκτικό» φινάλε να είναι ο πραγματικός εφιάλτης. Δεν πέρασα άσχημα, όσο προχωρούσε όμως ο τίτλος τόσο έπεφτε σε ποιότητα, τουλάχιστον με το πως το βλέπω εγώ, μιας και δεν αποζητώ First Person Shooter σε Resident Evil.

Meh…: Halo Infinite
Εξαιρετικό shooting σε έναν πολύ βαρετό σχεδιαστικά και αισθητικά κόσμο. Ένα grappling που υποσκιάζει οποιαδήποτε άλλη ικανότητα. Μου άφησε την αίσθηση ότι θα περνούσα πολύ καλύτερα αν το έπαιζα co-op αλλά γιατί να κάνω κάτι τέτοιο από τη στιγμή που υπάρχει το Destiny…

Backlog 2021: Τα Kena και Guardians of the Galaxy είναι τίτλοι που θα ήθελα αλλά δεν κατάφερα να παίξω.

Καλή χρονιά, καλά μυαλά, υγεία άπλετη, και καλό gaming στο πολλά υποσχόμενο 2022!

Οδυσσέας Γιαννιώτης

Αυτή την χρονιά λέω να μπω στο ετήσιο συγκεντρωτικό κείμενο λίγο αντιεμπορικά. Λίγο περίεργα αν προτιμάτε. Δεν θα μιλήσουμε για μία ακόμη αλλόκοτη χρονιά, για εμβόλια, ιούς, καραντίνες κλπ. Φτάνει, τα είπαμε αυτά, τα ξανάπαμε, βαρεθήκαμε να κυνηγάμε την ουρά μας. Προσέχουμε όσο μπορούμε, κάνουμε υπομονή και πάμε παρακάτω. Τέλος. Ούτε για το πόσο χάλια πάει η gaming βιομηχανία, ούτε για το πόσο καλά παιχνίδια είχαμε και φέτος -που είχαμε. Αυτή την χρονιά θέλω να μιλήσω για τον ρόλο που παίζει το gaming στην ζωή μας και σε ποιο σημείο το έχουμε τοποθετήσει. Έχω ξαναμιλήσει για την τεράστια σημασία του χρόνου και δεν θα σταματήσω να το κάνω. Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ.

Αυτή τη χρονιά λοιπόν, θέλω να παρακαλέσω τον κόσμο να παίζει λιγότερο. Ναι, αυτό ακριβώς: παίξτε λιγότερο. Γι’ αυτό είπα ότι θα είμαι αντιεμπορικός. Ποιος συντάκτης gaming site σου λέει να παίζεις λιγότερα games; Θα σας πω ποιος, αυτός που αναγκάστηκε να παίζει λιγότερο, και μέσα από αυτή την διαδικασία, άρχισε να το απολαμβάνει περισσότερο αυτό που κάνει. Να νιώθεις ξανά την διασκέδαση που προσφέρει το gaming στην ολότητά του. Χωρίς να χρειάζεται να κυνηγάς τον κάθε νέο τίτλο για να μπορείς να συμμετάσχεις στην εποχή, χωρίς να νιώθεις το άγχος του να αδειάζεις backlogs. Τι είναι το gaming ρε παιδιά για να καθαρίζουμε λίστες; Υποχρέωση; Δουλειά; Αγγαρεία; Χόμπι είναι ρε διάολε. Ούτε να παρατάς το εκάστοτε παιχνίδι για να τρέξεις στο επόμενο πριν καν προλάβουν να πέσουν όλοι οι τίτλοι τέλους.

Βλέπω ανθρώπους γύρω μου που αν παίζουν αυτά που λένε ότι παίζουν, πρέπει να έχουν γύρω στα τέσσερα χρόνια να βγουν από το σπίτι τους. Είπαμε, social distancing, άλλα όχι κι έτσι ρε παιδιά. Με λίγα λόγια, μην ιεραρχείτε την ζωή σας βάσει του gaming. Κάν’ τε κι άλλα πράγματα, ας μην γινόμαστε μονομανείς και μονοδιάστατοι. Παίζουμε μόνο όταν το θέλουμε, όταν μπορούμε, και, πάνω απ’ όλα, όταν πραγματικά το απολαμβάνουμε. Και προς Θεού, αν κάποιο παιχνίδι (ξέρετε, από αυτά που δεν τελειώνουν ποτέ, με τα δεκαετή και εικοσαετή πλάνα) σας πει ότι πρέπει να μπείτε συγκεκριμένη μέρα και ώρα για να παίξετε κάποιο event, πείτε τους να βάλουν το event τους εκεί που ξέρουν. Μαζί με το loot.

Καλή χρονιά σε όλους, πάντα με υγεία και ισορροπία.

5) The Forgotten City

4) Unbound: Worlds Apart

3) Halo Infinite

2) Psychonauts 2

1) It Takes Two

Λάμπρος Δημακόπουλος

Έφτασε η στιγμή που θα πρέπει να κάτσουμε και βρούμε λίγο ελεύθερο χρόνο, για να κάνουμε τον απολογισμό της χρονιάς που είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε πίσω μας, όσον αφορά τον/ τους τίτλο /ους που κατάφεραν να κερδίσουν μια θέση στην καρδιά μας.
Η αλήθεια είναι ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρονιά ο νικητής του καλύτερου τίτλου για το 2021 κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Για άλλη μια φορά η Playground Games κατάφερε να είναι ψηλά στην λίστα με τους αγαπημένους τίτλους μου, με το Forza Horizon 5, γεγονός που είναι “άκρως προβλέψιμο” για όσους με γνωρίζουν, αλλά δεν είναι ο μεγάλος νικητής. Ο μεγάλος νικητής είναι το Psychonauts 2 της Double Fine.

Η αλήθεια είναι ότι πολλά action-platformer επιχειρούν να μας προσφέρουν τον δικό τους θεματικό σχεδιασμό και αποτύπωμα, αλλά λίγα από αυτά δεσμεύονται τόσο ολοκληρωτικά σε μια κεντρική ιδέα όπως το Psychonauts 2, ένας τίτλος για «την συναίσθηση και τη θεραπεία», που περιστρέφεται γύρω από τα θέματα του τραυματισμού, της αυτοφροντίδας και της κοινότητας. Πολλοί θεωρούν ότι ο τίτλος έχει καταφέρει να προσφέρει ένα από τα πιο όμορφα συναισθήματα ενός video game για φέτος, κάτι που με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.

Ο τίτλος μάς ξεκαθαρίζει από την αρχή το “thesis statement” του, ο ήρωας μας, ο Raz, ανακατεύεται στο μυαλό ενός ανώτερου στην ιεραρχία Psychonaut, ο οποίος τον επιπλήττει ήρεμα, εξηγώντας τόσο την ιδέα πίσω από τους Psychonauts ως υπηρεσία όσο και τους μεγαλύτερους στόχους της ψυχικής υγείας γενικότερα. “Δεν είμαστε εδώ για να αλλάξουμε τα μυαλά των ανθρώπων, ούτε για να διορθώσουμε τους ανθρώπους. Είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να πολεμήσουν τους δικούς τους δαίμονες”.

Αυτό που ακολουθεί κατά την διάρκεια του τίτλου είναι μια σειρά από τραύματα καθώς ο Raz ξετυλίγει μια μυστηριώδη συνωμοσία και εξερευνά τις αναμνήσεις αρκετών από τους ιδρυτές της υπηρεσίας των Psychonauts, oι οποίες βρίσκονται “κρυμμένες” πίσω από διάφορους μηχανισμούς αντιμετώπισης των τραυματικών γεγονότων που έγιναν μετά από μια μάχη που άφησε πολλούς από αυτούς βαθιά πληγωμένους. Το να μπορέσουμε να τους βοηθήσουμε να αποδεχτούν το παρελθόν και τους ρόλους τους σε αυτό, είναι απαραίτητο για την προώθηση της κεντρικής ιστορίας του τίτλου, αλλά και μια βαθιά ανθρώπινη πράξη. Μπορεί όλα τα παραπάνω να κάνουν το Psychonauts 2 να φαίνεται βαρετό ή χωρίς σοβαρότητα, αλλά πιστέψτε με, όσοι δεν το έχετε δοκιμάσει ακόμη, ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο.

Το Psychonauts 2 αποτελεί ένα σύνολο πολύχρωμων και γεμάτων φαντασία επίπεδων με πολλές εφευρετικές και έξυπνες ιδέες, με τις δυνάμεις του Raz να κάνουν την περιήγηση μας στον κόσμο, μια ικανοποιητική πρόκληση και με την κάθε “είσοδο” μας σε ένα νέο μυαλό να αποτελεί πάντα έναν συνδυασμό από απολαυστικό platforming και μια αργή συνειδητοποίηση του τι αντιπροσωπεύει αυτό που βλέπουμε. Καθώς ταλαντευόμαστε, πηδάμε και παλεύουμε μέσα σε κάθε επίπεδο, μαθαίνουμε για τους βαθύτερους φόβους και τις ανησυχίες των χαρακτήρων και μας δημιουργείτε ένα συναίσθημα για τους βοηθήσουμε να τα ξεπεράσουν όλα.

Σε αρκετά σημεία, ο τίτλος είναι γεμάτος με αστείες και κωμικές στιγμές, χάρη στις αιχμηρές φωνητικές ερμηνείες και τους χαρακτηριστικούς κωμικούς διάλογους που έχει βάλει η Double Fine. Για μένα το Psychonauts 2 είναι από τους τίτλους που όλοι όσοι ασχολούμαστε με τα video games, θα πρέπει να δούμε από την αρχή μέχρι το τέλος.

Παρακάτω μπορείτε να βρείτε τους 5 τίτλους, σε αλφαβητική σειρά, που έπαιξα μέσα στο 2021 και κέρδισαν ένα μέρος στην καρδιά μου.

• A Plague Tale: Innocense
• Forza Horizon 5
• Immortals Fenyx Rising
• Outriders
• Psychonauts 2

Αυτά τα ολίγα από μένα και να εύχομαι να έχουμε μια ευτυχισμένη και καλύτερη από το 2021, νέα χρονιά.

Άγγελος Ζλατινούδης

Η άβολη κατάσταση που πρέπει να γράψεις για το Top 5 ή Top 10 των παιχνιδιών της χρονιάς και αντιλαμβάνεσαι ότι από τίτλους του ’21 έχεις παίξει τους εξής δύο (2, two, zwei): To The Medium και το Outriders. Που ήταν και οι δύο συμπαθέστατοι, αλλά σε μία νορμάλ χρονιά της αφεντιάς μου, ούτε στο Top 50 δε θα έμπαιναν. Καλά, για το Mass Effect LE ούτε λόγος, μιας και – τα είπαμε στο review – δεν είναι ούτε καινούργιο, ούτε αντέχει σε σύγκριση με οτιδήποτε άλλο.

Επομένως γράφω μόνο για το Hades που υπό την έννοια ότι κυκλοφόρησε στο Game Pass είναι «σαν» καινούργιο παιχνίδι και που διαλύει ό,τι ξέραμε και δεν ξέραμε για τα roguelike, roguelite, όπως θέλετε πέστε τα, μέχρι σήμερα. Το απίθανο που έχει πετύχει η Supergiant, που ξεκινάς κάθε run έχοντας προσδοκίες για ένα ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικό συνδυασμό όπλων και δυνάμεων και ένα ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικό gameplay, δεν έχει προηγούμενο.

Στη λογική θυμίζει το να παιδεύεσαι με διάφορα builds στα Souls, και να πειραματίζεσαι με όπλα και μαγεία, κάτι που, εννοείται, όλοι οι σοβαροί Souls παίκτες το έχουν κάνει και έχουν δώσει αξία και στο 3ο, και στο 4ο, και στο 37ο run τους. Αλλά στο Hades όλο αυτό είναι τόσο συμπυκνωμένο και ουσιώδες που ξεχνάς και τα κακά run, και τις αποτυχίες (που στην ουσία δεν υφίστανται) και τις λάθος προσεγγίσεις (που επίσης δεν υφίστανται).

Anyway, δε θα γράψω review για το Hades, απλά θα πω ότι ίσως δεν είναι τυχαίο που η worldcon επιτροπή των βραβείων Hugo επέλεξε το Hades ως το πρώτο game στο οποίο απονέμει βραβείο (αποτελεί ξεχωριστή και πρόσθετη κατηγορία που μπορεί να μην υπάρχει του χρόνου, σαν εξτραδάκι).

Αυτά. Καλύτερα το 2022.

Σάββας Καζαντζίδης

Το 2021, όπως ήταν φυσιολογικό, δυστυχώς ακολούθησε τη δυσάρεστη και δύσκολή γεύση που άφησε το προηγούμενο έτος, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να συνεχίσει τη φυσική και ψυχολογική φθορά που προκαλεί η πανδημία. Όμως, για να αλλάξουμε διάθεση και παράλληλα να επικεντρωθούμε στο gaming, το οποίο είναι το κυρίως θέμα του άρθρου, μπορούμε να πούμε πως και το 2021 ήταν μια πλούσια gaming χρονιά, η οποία άφησε τίτλους για όλες τις προτιμήσεις.

Οπότε, όπως γίνεται συνηθώς στο τέλος του έτους, καλούμαστε να πραγματοποιήσουμε μια ανασκόπηση και να επιλέξουμε τους αγαπημένους μας gaming τίτλους (ή όχι μόνο), οι οποίοι είτε κέρδισαν το ενδιαφέρον και το χρόνο μας, είτε μας απογοήτευσε το τελικό τους αποτέλεσμα. Οπότε, σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να ευχηθώ για το 2022, να είμαστε προσεκτικοί ώστε να έχουμε την υγεία μας.

Παρακάτω, ακολουθούν τα αγαπημένα παιχνίδια του 2021 με τυχαία σειρά.

Resident Evil Village – Μολονότι, το τελευταίο μισάωρο του τίτλου δεν θα έπρεπε να υπάρχει, το Village καταφέρνει και εξελίσσει την ήδη καλή υλοποίηση του προηγούμενου τίτλου, το οποίο σημαίνει πως αποτελεί μια πρόταση μονόδρομος, για όσους, αρέσκονται στο καινούργιο ύφος των Resident Evil.

The Forgotten City – Το Forgotten City, σίγουρα μπορεί να μην είναι το παιχνίδι που θα διαρκέσει δεκάδες ώρες, ωστόσο το replayabillity, οι ανατροπές και η ιστορία που αποδίδει και εξιστορεί, το κάνουν ένα παιχνίδι έκπληξη για το έτος του 2021.

Marvel Guardians of The Galaxy – Ακόμη μια έκπληξη που ήρθε από το πουθενά είναι το Guardians of The Galaxy, για το οποίο δεν υπήρχαν υψηλές προσδοκίες, από το πρώτο του εκτενές gameplay, όμως, το ίδιο το παιχνίδι προσφέρει ένα καλογραμμένο space soap opera σενάριο, που με τη σειρά του αποδίδει καλογραμμένους και οργανικούς companions, τα οποία όλα υλοποιούνται εξαιρετικά με τη βοήθεια του οπτικοακουστικού τμήματος.

Final Fantasy XIV Endwalker – Το νέο expansion του FFXIV, μπορεί να μην είναι τόσο σκοτεινό στο ύφος του, όσο ήταν το Shadowbringers, ωστόσο, οι ανατροπές και οι κλιμακώσεις ανά σημεία του σεναρίου, όπως και η απόδοση των αγαπημένων μας companions, προσφέρουν ένα εξαιρετικό επίλογο για το πρώτο κεφάλαιο του δημοφιλούς MMO.

Neo The World Ends With You – Σε αυτό το σημείο, μπορεί να περιμένατε το Tales of Arise, το οποίο, όντως υλοποίησε την επιθυμία της βελτίωσης του τεχνικού τομέα για το δυτικό κοινό, ωστόσο, ο ρυθμός και η συνεχής εξέλιξη, που προσφέρει το NTWEWY, αποτελούν έναν εξαιρετικό Jrpg τίτλο, ό οποίος για κάποιο λόγο δεν έλαβε τη σωστή προώθηση, που έχει ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα, να προσπεράσει αρκετός κόσμος, ένα Jrpg διαμάντι.

Η απογοήτευση της χρονιάς για το 2021, προέρχεται από το ιαπωνικό στούντιο της Atlus και συγκεκριμένα για το Shin Megami Tensei V, το οποίο δεν άξιζε μια τέτοια μεταχείριση, αφού μετά από 18 χρόνια απουσίας των SMT τίτλων στις οικιακές κονσόλες πήραμε έναν τίτλο που δίνει την αίσθηση πως δεν φτιάχτηκε με τη γνώριμη ποιότητα και επιμέλεια της Atlus, πράγμα που αποτυπώνεται ξεκάθαρα μέσα από το ίδιο το παιχνίδι, αφού προσφέρει τέσσερις ίδιες περιοχές και ταυτόχρονα αποδίδει ερασιτεχνικά animations στα cutscenes. Έτσι, στην παραπάνω εξίσωση προσθέτουμε και το αδύναμο hardware του Nintendo Switch, το οποίο αυτόματα μας οδηγεί στο μέτριο αποτέλεσμα του τίτλου.

Σταύρος Λιναρδάκος

Για τα gaming δεδομένα ήταν μία χρονιά που θα μπορούσε κάλλιστα να περάσει με φτωχό περιεχόμενο. Από τη μία η πανδημία που δεν λέει να κοπάσει, από την άλλη ο ερχομός της νέας γενιάς που μας ήρθε με έντονες ελλείψεις στη διαθεσιμότητα. Στο τελευταίο να προσθέσουμε και τη συχνή… ισχνή παρουσία νέων, πραγματικά δυνατών τίτλων που να συνοδεύουν τα νέα συστήματα, κάτι που όμως αυτήν τη φορά δεν συνέβη.

Ήταν τελικά μία χρονιά που εκατέρωθεν κατάφερε να μας δώσει ποιοτικότατες επιλογές για διάφορα γούστα. Παρακάτω ακολουθεί η λίστα μου με τους πιο ενδιαφέροντες τίτλους που ασχολήθηκα, σε καθαρά χρονολογική σειρά με την οποία διατέθηκαν:

It Takes Two: Ο Josef Fares και η ομάδα του κατάφερα να κάνουν ποιοτικά άλματα με κάθε τίτλο τους παραδίδοντας τελικά ένα από τα λιγοστά παιχνίδια που είναι ατόφια δεκάρια, από όποια πλευρά κι αν τα κοιτάξεις. Ένα από τα πιο διασκεδαστικά και ευφάνταστα platform που έχουν βγει εδώ και χρόνια και μία από τις καλύτερες coop εμπειρίες που έχω δει ποτέ.

Resident Evil: Village: Εδώ και μερικά χρόνια η Capcom έχει επανέλθει σε μεγάλη φόρμα με το Village να αποτελεί μία ακόμα ένδειξη της ανοδικής της πορείας. Το Village πατάει με αυτοπεποίθηση στις γερές βάσεις που έθεσε το έβδομο παιχνίδι της σειράς, προσφέροντας μία γνήσια Resident Evil εμπειρία μέσω της ιδιαίτερα ταιριαστής προοπτικής πρώτου προσώπου. Ας ελπίσουμε ότι η τελευταία ώρα της εμπειρίας δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα πείραμα που απέτυχε.

Ratchet & Clank: Rift Apart: Μία άκρως διασκεδαστική platform εμπειρία όπως μόνο η Insomniac ξέρει να φτιάχνει. Ως μπόνους ότι όχι μόνο αποτελεί ένα από τα ομορφότερα παιχνίδια του PS5 αλλά και μία γεύση των δυνατοτήτων της νέας γενιάς.

Psychonauts 2: Ένα από τα πλέον αδικημένα platforms τελικά καταφέρνει να επανέλθει έπειτα από πολλά χρόνια, παραμένοντας το ίδιο ευφάνταστο, όπως και στο μακρινό 2005. Πέρα από τη χορταστική και ζωηρότατη εμπειρία το ψυχεδελικό επίπεδο, με 70s γεύση, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί κομμάτι ανθολογίου με τα πιο ενδιαφέροντα επίπεδα platform παιχνιδιών.

Deathloop: Το Groundhog Day των παιχνιδιών, το Deathloop μπορεί να υστερεί σε τομείς όπου η Arkane διέπρεψε στους προηγούμενους τίτλους της, αλλά από την άλλη δίνει το κάτι παραπάνω όσον αφορά τον πολύπλοκο χωροχρονικό ιστό, τόσο όσον αφορά στο gameplay όσο και στο σενάριο.

Guardians of the Galaxy: Η έκπληξη της χρονιάς. Μία απολαυστικότατη περιπέτεια, χορταστική σε διάρκεια, πλούσια σε περιεχόμενο και -το σημαντικότερο- περιέχοντας μερικούς από τους πιο φυσικούς και καλογραμμένους companions που έχουμε δει σε παιχνίδι.

Halo Infinite: Δυνατό κλείσιμο του 2021 και μία πραγματικά αξιόλογη επιστροφή του Master Chief, έπειτα από πολλά χρόνια απουσίας και προβληματικής ανάπτυξης. Ποιος θα το περίμενε ότι η προσθήκη ενός γάντζου θα μπορούσε να αποτελέσει έναν τόσο σημαντικό εμπλουτισμό του gameplay. Η 343 Industries δείχνει να βρει πλέον για τα καλά τα πατήματά της για το τι είναι το Halo.

Όσον αφορά βέβαια και την indie σκηνή, οι επιλογές ήταν δεκάδες αλλά αν κάτι μένει περισσότερο από αυτήν τη χρονιά είναι πως οι φαν των metroidvania θα πρέπει να είναι απόλυτα ευχαριστημένοι, με τα άκρως αξιόλογα Aeterna Noctis, F.I.S.T., Ender Lillies και βέβαια το μεγαθήριο του Metroid: Dread, μία εξαιρετική επιστροφή της Samus Aran.

Ερχόμενοι στο νέο έτος οι κυκλοφορίες του πρώτου τριμήνου προδιαθέτουν για ένα πλουσιότατο 2022.

Εύχομαι σε όλους υγεία και ευτυχία πάνω από όλα και ένα νέο έτος με πλούσιο gaming.

Νικόλας Μαρκόγλου

Απογοήτευση – Outriders: Θα ήταν εύκολο να κατακεραυνώσω σκουπίδια remaster όπως το GTA, εξόφθαλμες αρπαχτές όπως το Dark Alliance ή έξυπνες ιδέες που απλά δε δουλεύουν όπως το 12 Minutes. Αλλά όλα αυτά, δεν είναι πραγματικά εκπλήξεις. Αντιθέτως, θα έχω και φέτος hot take και θα επιλέξω ως την προσωπική μου απογοήτευση το Outriders της Square Enix. Έναν τίτλο με πολύ έξυπνη σεναριακή ιδέα, lore και κόσμο που θα μπορούσε στα μάτια μου να γίνει ένα υπέροχο νέο franchise. Όλα είναι εκεί, έτοιμα να συνθέσουν ένα πλούσιο και ουσιώδες παιχνίδι. Και δυστυχώς δίνουν ένα παιχνίδι που μπορείς να το πεις και grindfest.

Συνεχόμενες ορδές από εχθρούς να σκάνε συνεχώς και να πετάνε χειροβομβίδες λες και είναι κομφετί στις αποκριές και που μόλις καθαρίσεις μια ομάδα εχθρών εμφανίζεται δεύτερη, τρίτη ή και τέταρτη… Μια αδιανόητη ταλαιπωρία που απλά υπερδιπλασιάζει την διάρκεια του παιχνιδιού με έναν από τους πιο ενοχλητικούς τρόπους. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει ένα πολύ ωραίο παιχνίδι εκεί μέσα, απλά πρέπει με κάποιο τρόπο να κόψεις 5,000 πτώματα από το τελικό bodycount γιατί για την ώρα, είναι απλά θαμμένο κάτω από αυτά.

Αγαπημένο – The Forgotten City: Για εμένα είναι το αδιαφιλονίκητο Game of the Year και αν θέλετε, βγαίνω και στο μπαλκόνι να το φωνάξω. Αριστουργηματικό adventure που λειτουργεί ως ένα από τα καλύτερα δείγματα του πως συνδέεις το παρελθόν με το μέλλον και δίνεις ένα από τα καλύτερα adventure games της σύγχρονης εποχής. Τίτλοι όπως Detroit, Walking Dead και Life is Strange θα πρέπει να κοιτάξουν πολύ κοντά το συγκεκριμένο παιχνίδι για το πως πραγματικά φέρνεις τα adventures στη σύγχρονη εποχή.

Αγαπημένο – Psychonauts 2: Από την άλλη, όλες οι εταιρίες θα πρέπει να κοιτάξουν από κοντά το Psychonauts 2 για το πώς παραδίδεις ένα ιδανικό sequel τιμώντας το πρώτο παιχνίδι και μένοντάς πιστό στην αρχική συνταγή. Ναι, η μάχη είναι και πάλι αδιάφορη αλλά τι να σου πει και αυτή όταν η ιστορία, ο κόσμος και οι χαρακτήρες είναι από τους πιο θεοπάλαβους που έχουμε δει ποτέ; Άλλο ένα διαμαντένιο βέλος στη φαρέτρα του Tim Schafer.

Αγαπημένο – Halo Infinite: Μιλώντας για ιδανικό sequel, δε θα πρέπει να παραβλέψω να πω την έκπληξή μου με το Halo Infinite. Έχω παρατήσει το multiplayer σε FPS μετά το Halo 3 καθώς κανένα παιχνίδι ως τώρα δε με κρατούσε παραπάνω από 5-10 ώρες. Ε εδώ έχω ρίξει τουλάχιστον 50 και απλά συνεχίζω, σε ένα ονειρικό arena shooter που θυμίζει τα original Halo αλλά και το πρώτο Unreal Tournament. To δε campaign, χωρίς να είναι κάτι το συγκλονιστικό σε ιστορία (και υποφέρει λίγο σε ποιότητα του side υλικού), είναι και αυτό απολαυστικότατο σε gameplay. In grappleshot we trust.

Αγαπημένο – Marvel’s Guardians of the Galaxy: H άλλη μεγάλη έκπληξη της χρονιάς. Η αρχική ανακοίνωση και τα βίντεο με είχαν κάνει να πιστέψω ότι θα βλέπαμε μια μεγάλη φόλα/αρπαχτή. Που να φανταστώ ο καημένος ότι θα μας τα έφερναν τούμπα με ένα από τα πιο καλογραμμένα παιχνίδια της χρονιάς; Και κυρίως, ίσως τους πιο καλογραμμένους companions που έχουμε δει σε παιχνίδι;!;

Honorable Mentions: Resident Evil Village για ένα ιδανικό sequel στο RE7, παρά το στραβοπάτημα στο τέλος. Ratchet and Clank: Rift Apart για την φαντασμαγορικότερη οπτική πανδαισία της χρονιάς. Age of Empires 4 γιατί κατάφερε το αδύνατο, να ξαναδώσει το AoE2, αλλά βελτιωμένο τόσο όσο. Forza Horizon 5 γιατί απλά ο πήχης έχει φτάσει στην στρατόσφαιρα πλέον και δε ξέρω πως είναι δυνατόν να τους πλησιάσει οποιοσδήποτε ανταγωνιστής. Metroid Dread γιατί αν και δεν φτάνει κατ εμέ τα επίπεδα του Super ή του Fusion, ήταν μια δόση “Samus-ινης” που χρειαζόμουν μετά από τόσα δάκρυα αναμονής για το ρημάδι το Prime 4!

Αλέξανδρος Μιχαλιτσιάνος

H δική μου χρονιά όσον αφορά το gaming ήταν ένα μείγμα backlog & καινούργιων τίτλων, με το PlayStation 5 να μονοπωλεί το ενδιαφέρον τους πρώτους εννέα με δέκα μήνες και τις κυκλοφορίες της Microsoft στο PC τους τελευταίους δύο. Κατάφερα επιτέλους και είδα τίτλους στις αναβαθμισμένες εκδόσεις του για το PlayStation 5 όπως τα Ghost of Tsushima Director’s Cut, Final Fantasy VII Remake: Intergrade, Death Standing Director’s Cut, με μόνη «εκκρεμότητα» το Marvel’s Spider-Man: Miles Morales που το ξεκινάω αυτές τις ημέρες.

Μεγάλη προσωπική απογοήτευση της φετινής χρονιάς αποτελεί το Battlefield 2042, για το οποίο ήλπιζα ότι θα δούμε μια επιστροφή στις ρίζες του franchise και τελικά το αποτέλεσμα που λάβαμε ήταν ότι χειρότερο έχει κυκλοφορήσει ποτέ η DICE. Όσον αφορά το 2022, αναμένω να πιάσω στα χέρια μου τα Horizon Forbidden West, Gran Turismo 7 και God of War Ragnarok.

Ratchet & Clank: Rift Apart – Η Insomniac έχει βρει την χρυσή συνταγή και με κάθε νέο τίτλο που κυκλοφορεί αποδεικνύει περίτρανα γιατί θεωρείται ένα από τα καλύτερα studios παγκοσμίως. Το Ratchet & Clank είναι must play για τους κατόχους του PlayStation, περισσότερα λόγια είναι περιττά.

Halo Infinite – Μέσα σε ένα άκρως απογοητευτικό 2021 για το FPS είδος ήρθε ευτυχώς το νέο Halo και έσωσε την κατάσταση. Η κίνηση της Microsoft να καθυστερήσει την κυκλοφορία την δικαίωσε και μακάρι να ακολουθήσουν και άλλες εταιρείες το παράδειγμα της. Το συστήνω ανεπιφύλακτα στους φανατικούς της σειράς και όχι μόνο.

Forza Horizon 5 – Άλλη μια εξαιρετική προσθήκη στο franchise. Οι λάτρεις της μηχανοκίνησης διανύουμε μια από τις καλύτερες περιόδους για το είδος, αφού το επόμενο χρονικό διάστημα θα κυκλοφορήσει και το Gran Turismo 7.

Ghost of Tsushima Director’s Cut – To νέο expansion στο Iki Island δίνει μια νέα πνοή στον τίτλο εξερευνώντας περισσότερο τον ψυχισμό του κεντρικού χαρακτήρα με μικρές προσθήκες στο gameplay. Το Ghost of Tsushima αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός κόσμου που δεν θες να αποχωριστείς, ειδικά αν είσαι και λάτρης της Ιαπωνίας. Άλλος ένας αποκλειστικός τίτλος της Sony που κατά την ταπεινή άποψη μου δεν πρέπει να λείπει από την βιβλιοθήκη κανενός κατόχου PlayStation.

Final Fantasy VII Remake: Intergrade – Τι μπορώ παραπάνω να γράψω από εκείνα που ανέφερε στο αρχικό review του ο Οδυσσέας; Το DLC της Yuffie δένει αρμονικά με την κεντρική ιστορία, ενώ οι αναβαθμίσεις για το PlayStation 5 είναι ευπρόσδεκτες. Κλείνω με την ελπίδα ότι η «απασφάλιση» που έκανε ο Nomura την τελευταία ώρα του τίτλου θα έχει ενδιαφέρουσα κατάληξη στο δεύτερο μέρος.

Καλή χρονιά σε όλους, με υγεία και ευτυχία.

Χρήστος Ντίνος

Από προσωπικής πλευράς, το 2021 έχει αρχίσει να αποτελεί ένα έτος που μας έφερε πιο κοντά σε μια κανονικότητα. Δεν αναφέρομαι, ακόμα, στα της καθημερινής μας ζωής. Εκεί, δυστυχώς ή ευτυχώς, έχουμε ακόμα μερικά χιλιόμετρα να διανύσουμε. Ωστόσο, μιλώντας για τις φετινές κυκλοφορίες, αποκόμισα αυτήν την αίσθηση ότι τα παιχνίδια για τα οποία και θα μιλήσω δεν αποτελούν και τις μοναδικές -σχεδόν- κυκλοφορίες που απασχόλησαν τις πλατφόρμες με τις οποίες και ασχολήθηκα.

Η συνδρομή Game Pass του Xbox μου έδωσε τη δυνατότητα να ασχοληθώ με ένα παιχνίδι που, υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα έμπαινα καν στη διαδικασία να ασχοληθώ. Όχι ότι δεν ήταν ένα καλό platformer, αλλά σίγουρα δεν άγγιζε τα επίπεδα συμπάθειας και αγάπης που έχω στα Super Mario 3D platformer. Ωστόσο, το Psychonauts 2 αποδείχθηκε υπεράνω προσδοκιών και μια εξαιρετική προσθήκη για το οικοσύστημα του Xbox – και όλα αυτά χάρη στο gameplay, στο σχεδιασμό και το εξαιρετικό του χιούμορ.

Κάπου εκεί τοποθετώ και ένα άλλο platformer – μια επανακυκλοφορία του Wii U, εμπλουτισμένη με ένα ακόμα mode. Το Super Mario 3D World + Bowser’s Fury ήρθε πάνω στην ώρα για να μου θυμίσει γιατί, μετά από τόσα πολλά χρόνια και τόσα πολλά παιχνίδια Super Mario, εξακολουθώ να αγαπώ αυτή τη σειρά και να περνάω πολύ καλά μαζί της. Αρκετό υλικό, πολλοί κόσμοι, άφθονη διασκέδαση και ένα mode που, αν και σύντομο, είναι αρκετό να μας ανοίξει την όρεξη για το επόμενο, μεγάλο 3D τίτλο της σειράς.

Παραμένω στο Nintendo Switch και περνάω στον τρίτο αγαπημένο μου τίτλο για φέτος. Το Monster Hunter Rise με κράτησε απασχολημένο για πολύ καιρό κυνηγώντας, είτε μόνος είτε με παρέα. Το συγκεκριμένο παιχνίδι έδειξε πασίδηλα την απόφαση της Capcom να κάνει τη σειρά πιο προσιτή και για ένα πιο διευρυμένο κοινό. Τα εργαλεία όμως ελεύθερης πλοήγησης στο χάρτη, τα ανοικτά επίπεδα και τα νέα τέρατα με οδήγησαν να δαπανήσω πολύ γρήγορα τριψήφιο αριθμό ωρών ενασχόλησης μαζί του.

Στη δεύτερη θέση τοποθετώ με πολύ μεγάλη ευκολία το Metroid Dread. H Samus Aran είναι μια άλλη μεγάλη αγάπη από τα παλιά. Από την τελευταία της 2D περιπέτεια είχε περάσει πολύς καιρός (με εξαίρεση βέβαια το remake Samus Returns) και σχεδόν είχαμε ξεχάσει το πόσο σημαντικός χαρακτήρας αποτελεί για το πάνθεον των χαρακτήρων της Nintendo η συγκεκριμένη ηρωίδα. Έτσι, το Metroid Dread ήρθε και με κάλυψε απόλυτα. Είχε ατμόσφαιρα, απαιτητικά bosses και εχθρούς και προχώρησε το lore της σειράς, όταν προσωπικά πίστευα πως η σειρά δεν είχε να δώσει κάτι άλλο. Ελπίζω πως το επόμενο παιχνίδι της σειράς δεν θα απέχει έτη φωτός από τις κονσόλες μας.

Τέλος, το κορυφαίο παιχνίδι της χρονιάς για μένα είναι ένας τίτλος που περίμενα χρόνια – δεκαπέντε για την ακρίβεια. Είναι το νέο κεφάλαιο μιας σειράς που επέμενε να επιστρέφει με διαφορετικές μορφές, χωρίς ωστόσο να προσφέρει αυτό που οι οπαδοί του είδους περίμεναν να δουν. Η ανακοίνωσή του πριν από τέσσερα χρόνια προκάλεσε κύματα ενθουσιασμού, αν και η προσωπική μου επαφή με την πρώτη closed beta του παραλίγο να μου στερήσουν την εμπειρία που αποκόμισα με το τελικό παιχνίδι.

Το Age of Empires 4 είναι ο τίτλος που με κρατά απασχολημένο κάθε μέρα από την ημέρα κυκλοφορίας του, κυρίως σε multiplayer επίπεδο, αναβιώνοντας τις παλιές, καλές μέρες των παιχνιδιών σε MSN Gaming Zone και ESO. Η σύμπραξη με την Relic απέδειξε το πόσο πολύ μια άρτια RTS σειρά μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερη, ενώ περιμένω να δω πώς θα εμπλουτιστεί ο τίτλος στο μέλλον.

Αυτά τα λίγα και από μένα. Ελπίζω και εύχομαι το 2022 να είναι μια χρονιά ακόμα πιο πλήρης, με περισσότερους τίτλους, λιγότερα delays και έναν μεγαλύτερο αριθμό κονσολών νέας γενιάς διαθέσιμο στην αγορά. Για όλους εσάς (και εμάς) να είναι μια χρονιά πιο καλή, τυχερή και να μας προσφέρει όλα όσα στερηθήκαμε αυτά τα δύο χρόνια.

Υγεία, χαρά, αγάπη και ευτυχία σε εσάς και τους ανθρώπους σας! Τα λέμε του χρόνου!

Κώστας Παπαμήτρου

Στην πιο περίεργη και ασυνήθιστη χρονιά της ζωής μας οι εξελίξεις περιείχαν μια διαρκή αντίφαση. Αφήνοντας το πραγματικό υγειονομικό πρόβλημα στην άκρη, το οποίο πονάει, το 2021 έφερε «βίαιες» αλλαγές σε πολλές εκφάνσεις της ζωή μας. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός ήρθε πολύ πιο έντονα και γρήγορα από όσο τον περιμέναμε και επηρέασε, και θα επηρεάσει τη ζωή μας, και φυσικά το gaming, το οποίο πρωτοστάτησε στις αλλαγές. Δε μιλάμε για την ίδια την τεχνολογία, αλλά για το πώς γίνεται αυτή διαθέσιμη στους χρήστες και της.

Πράγματα που θα χρειάζονταν κάποια χρόνια για να γίνουν η νέα νόρμα ήρθαν πιο γρήγορα και παγιώθηκαν. Η ενίσχυση του ψηφιακού διαμοιρασμού, οι συνδρομές που κάνουν τη ζωή πιο εύκολη, οι remote εκθέσεις και τα no contact event είναι μόνο μερικά από αυτά. Στον αντίποδα, η τεράστια έλλειψη σε hardware και το σπάσιμο της παραγωγικής αλυσίδας , κράτησε πίσω την ίδια την τεχνολογία και σε ένα βαθμό την απρόσκοπτη παραγωγή μεγάλων τίτλων. Μια αντίφαση όπως είπαμε σε ένα τραγικό καμβά του οποίου τα αποτελέσματα θα αλλάξουν για πάντα κάποιες εκφάνσεις της ζωής μας.

Αγαπημένα παιχνίδια του 2021
Forza Horizon 5
Πάντα τίμιο, πάντα ευχάριστο και με αρκετές καινούριες ιδέες για να μένει φρέσκο και να μη κουράζει

Halo Infinite
H επιστροφή του Chief, με ένα δυναμικό Online+ Offline combo, σε biomes αχαρτογράφητα, έδεσε το παραδοσιακό με καινούριες ιδέες και δύσκολα αφήνει κάποιον απογοητευμένο

The Forgotten City
Ένα mod, έγινε stand alone παιχνίδι κατάφερε να παρουσιάσει σωστά μια time loop ιστορία. Ένα υπέροχο ταξίδι στην ιστορία, την φιλοσοφία, την θρησκεία και την ηθική. Μικρό μα θαυματουργό

Tainted Grail: Conquest
Deck Building, Role Playing, Roguelike και σκοτεινό Dark Fantasy περιβάλλον, δημιουργούν ένα εθιστικό μείγμα, που άπαξ και σε πιάσει στη δίνη του δε ξεφεύγεις εύκολα. Πέρασε κακώς απαρατήρητο

Back For Blood
Δεν ήταν και κανένα αριστούργημα, αλλά έκανε πολύ σωστά αυτό που διαφήμισε, έφερε καινούρια στοιχεία και ήταν η κορυφαία co-op εμπειρία της χρονιάς

Ούτε κρύο, ούτε ζέστη
Age Of Empires IV Καλά πέρασα, ένιωσα το σεβασμό στο τιτάνα προκάτοχό του, αλλά θα ήθελα να ρισκάρει παραπάνω

Outriders Λίγο το ξενέρωμα από την αρχική έλλειψη cross-play, λίγο ότι περίμενα κάτι παραπάνω έστειλαν το Outriders στη λήθη. Το περίμενα καλύτερο

Απογοήτευση
H Rockstar. Έχει όλο το χρήμα του κόσμου, ένα τεράστιο και διψασμένο fanbase και αποφασίζει να δώσει ένα τεχνικά κακό αποτέλεσμα, ενεργώντας αλαζονικά και με παντελή έλλειψη σεβασμού στα αγαπημένα μας παιχνίδια.

H Blizzard. Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά τραγουδούσε κάποτε η Άντζυ και νομίζω κάπου στο Anaheim ακούγεται καθημερινά στο repeat. Η απομυθοποίηση και η συθέμελη διάλυση της αγαπημένης Blizzard καλά κρατεί.

Εύχομαι το 2022 να βρει εσάς και τους αγαπημένους σας υγιείς και επιτέλους να φύγει αυτό το βαρίδι πάνω από το κεφάλι μας.

Νίκος Πλωμαριτέλης

Άλλη μια δύσκολη χρονιά έφτασε στο τέλος της. Ένα χρόνο πριν, ακούγαμε και ελπίζαμε ότι το τέλος αυτού του κακού που μας έχει βρει είναι κοντά και ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Δυστυχώς, φως δεν είδαμε ακόμα αλλά και να δούμε, δεν θα ξέρουμε αν είναι η έξοδος ή ένα τραίνο που κατευθύνεται καταπάνω μας… Ευτυχώς το αγαπημένο μας χόμπι τα πήγε φέτος αρκετά καλά και μας πρόσφερε πολλές ποιοτικές στιγμές.

Τα παιχνίδια που απασχόλησαν τον γράφοντα τις περισσότερες ώρες είναι τα εξής:

8. Super Mario 3D World + Bowser’s Fury Πολύ καλό Remaster ενός κορυφαίου single αλλά και multiplayer παραγνωρισμένου Mario τίτλου με εξαιρετικό πρόσθετο υλικό.

7. The Legend of Zelda: Skyward Sword HD Ένα ακόμα κορυφαίο Zelda σε ένα επίσης εξαιρετικό Remaster με την επιλογή αυτή τη φορά και συμβατικών controls ώστε να το απολαύσουν όλοι οι κάτοχοι του Switch.

6. Kena: Bridge of Spirits Όταν τα indie αφήνουν πίσω τους πολλές ΑΑΑ παραγωγές. Απίστευτα γραφικά και υψηλότατη πρόκληση συνθέτουν μια παραμυθένια ιστορία που θα θυμόμαστε για καιρό.

5. Ratchet and Clank: Rift Apart Άλλο ένα απίστευτο παιχνίδι για τη σειρά και την Insomniac. Η τεχνολογία του παιχνιδιού μας δείχνει τι μπορεί να κάνει το PS5 και η φρενήρης δράση δεν θα αφήσει κανέναν παραπονεμένο.

4. Ghost of Tsushima: Director’s Cut Πως κολλάς με ένα open world παιχνίδι; Όταν έχει κορυφαίο θέμα και πανέμορφο κόσμο. Η περιπέτεια στο Iki Island συμπληρώνει ιδανικά το αρχικό παιχνίδι.

3. Mass Effect Trilogy Legendary Edition Η σπουδαιότερη διαστημική εποποιία του gaming επέστρεψε θριαμβευτικά με βελτιώσεις και όλο το έξτρα υλικό που έχει ποτέ κυκλοφορήσει. Ακόμα και μετά από τόσα χρόνια η τριλογία παραμένει αξεπέραστη.

2. Hades Όλα τα μελλοντικά roguelike παιχνίδια θα έχουν μεγάλο πρόβλημα, καθώς πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να ξεπεράσουν αυτό το αριστούργημα. Κορυφαία δράση, πορωτικό μυθολογικό θέμα και άπειρο replayability χαρακτηρίζουν έναν τίτλο που είναι κατάλληλος για μικρά play sessions αλλά ταυτόχρονα προσφέρει στον παίκτη άπειρες επιλογές και βάθος.

1. Metroid: Dread Όταν η δεύτερη αγαπημένη σου σειρά (μετά τα Zelda) τυγχάνει τέτοιας φροντίδας, εσύ δεν μπορείς παρά να δακρύσεις από χαρά. Οι Ισπανοί της MercurySteam μας είχαν δώσει εξαιρετικά δείγματα από το Samus Returns και στο Dread εξελίσσουν τη φόρμουλα και μας προσφέρουν ένα Metroid όπως ακριβώς το θέλουμε: σκοτεινό, λαβυρινθώδες και επιτέλους με μεγάλη δυσκολία. Χίλια μπράβο και χίλια ευχαριστούμε.

Χρόνια πολλά, να είστε υγιείς και τα καλύτερα έρχονται…

Μιχάλης Χασάπης

The post Τα αγαπημένα παιχνίδια του 2021 appeared first on GameOver.