The Lord of the Rings: Gollum | Review

Στην πλειοψηφία των gaming κυκλοφοριών μπορούμε σχετικά εύκολα να αντιληφθούμε τον στόχο και τις επιδιώξεις της ομάδας ανάπτυξης. Θέλουν με άλλα λόγια να μας προσφέρουν ένα ΑΑΑ μεγαθήριο, ένα πρωτότυπο indie παιχνίδι, ένα καλό δείγμα ενός προϋπάρχοντος genre; Στην περίπτωση του The Lord of the Rings: Gollum, υπήρξαν πάρα πολλές οι περιστάσεις που κοιτούσαμε με απλανές βλέμμα την οθόνη, αδυνατώντας να πιστέψουμε τα μάτια μας, αποσβολωμένοι και αναρωτούμενοι τον λόγο για την κυκλοφορία

Δεν πιστεύουμε ότι όλα τα παιχνίδια πρέπει να είναι στην αιχμή της τεχνολογίας, ούτε ότι όλα πρέπει να είναι άρτια τεχνικά. Επίσης, δεν χρειάζεται όλες οι κυκλοφορίες να είναι ανανεωτικές και ρηξικέλευθες. Πολλές φορές, μια δοκιμασμένη συνταγή καλά εκτελεσμένη μπορεί να προσφέρει μια τα μάλα διασκεδαστική εμπειρία.

Είπαμε διασκεδαστική, ερχόμενοι στο βασικό νόημα της ενασχόλησής μας με τα βιντεοπαιχνίδια, ήτοι ο παίκτης να διασκεδάσει. Δυστυχώς, το The Lord of the Rings: Gollum αποτέλεσε μια από τις πιο τραυματικές εμπειρίες που είχαμε την τύχη να βιώσουμε σε όλη μας την πορεία ως gamers και δεν κατάφερε ούτε να μας κρατήσει το ενδιαφέρον ούτε να μας διασκεδάσει.

Ας αρχίσουμε από τα βασικά και δη την ιστορία, η οποία κουβαλάει και το βαρύ όνομα του J.R.R Tolkien και του Lord of the Rings, ένα όνομα με εκατομμύρια φανατικούς φίλους και το οποίο αποτελεί το αγαπημένο μας σύμπαν στο χώρο του Φανταστικού. Στο παιχνίδι θα πάρουμε το ρόλο του Gollum, μια περίεργη επιλογή για κεντρικό πρωταγωνιστή. Δεν είναι κάτι απαραίτητα κακό, καθώς αυτή η επιλογή υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να δώσει κάτι πιο ξεχωριστό από το να δούμε μια ιστορία για κάποιον κλασικό ήρωα όπως ο Frodo, o Gandalf ή ο Aragorn. Να πούμε εδώ ότι απαιτείται σίγουρα γνώση του σύμπαντος του Tolkien και αποκλείονται όσοι δεν έχουν ασχοληθεί με αυτό.

Το The Lord of the Rings: Gollum ξεκινάει με το Gollum αιχμάλωτο των Wood Elves του Mirkwood, με τον Gandalf να το ανακρίνει. Έτσι, το παιχνίδι αφηγείται την απόδραση του Gollum από τη Mordor, μετά την περιπλάνησή του στη Χώρα των Σκιών και την αιχμαλωσία του, ενώ στο δεύτερο μισό θα παρακολουθήσουμε και την απόδραση από το Βασίλειο των Ξωτικών. Με άλλα λόγια, θα δούμε με λεπτομέρειες την ιστορία και την τύχη του Gollum την οποία αφηγήθηκαν με λίγες παραγράφους ο Gandalf και ο Legolas στο Council of Elrond κατά τη διάρκεια του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.

Το πρόβλημα είναι πως βιώσαμε μια τεχνηέντως επιμηκυσμένη και κακογραμμένη ιστορία, τραβηγμένη από τα μαλλιά, με μετριότατους χαρακτήρες, εν πολλοίς βαρετή και χωρίς ενδιαφέρον. Ακόμα και στα μάτια των πιο φανατικών, που διψάνε για λεπτομέρειες και οτιδήποτε έχει σχέση με τη Μέση Γη, η ιστορία θα φανεί ανούσια και ο μόνος λόγος για να κρατήσει το ενδιαφέρον είναι για να δούμε μέχρι πιο σημείο στην ιστορία του Άρχοντα θα φτάσει και πώς θα δέσει με αυτήν.

Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως πολλά από τα δρώμενα έρχονται μάλλον σε αντίθεση με το lore του Άρχοντα όπως το διαβάσαμε στα βιβλία. Με άλλα λόγια, το Gollum μάλλον δεν δραπέτευσε με τέτοιο περίτεχνο και ακατανόητο τρόπο από τη Mordor (εκεί μάλλον νόμισε ότι δραπέτευσε αλλά ο Sauron του επέτρεψε να δραπετεύσει, με στόχο να βοηθήσει στην εύρεση του One Ring) και σίγουρα δεν δραπέτευσε έτσι από τα Elves (εκεί ξέρουμε πώς συνέβη) ούτε τα υπόλοιπα γεγονότα στο Mirkwood έλαβαν χώρα. Έτσι, το The Lord of the Rings: Gollum χάνει την τελευταία του ευκαιρία να απευθυνθεί -λόγω του ονόματός του τουλάχιστον- στους φανατικούς του Άρχοντα και να τους προσφέρει μια καλή εμπειρία.

Σε αυτό δεν βοηθάει καθόλου και ο κακός τεχνικός τομέας. Μια ματιά σε βίντεο και σε screenshots αρκεί για να αντιληφθούμε πως τα γραφικά είναι τόσο κακοφτιαγμένα που δεν αρμόζουν σε κυκλοφορία του 2023. Δυστυχώς ο νους μας γύρισε πίσω σε πολύ παλαιότερες γενιές του gaming. Δεν μιλάμε εδώ για σχεδιαστική επιλογή, μιλάμε για κακό και άσχημο σχεδιασμό.

Το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε, τα μοντέλα του Gandalf και του Thranduil, ήταν ενδεικτικά όλης της εμπειρίας. Θα συναντήσουμε άσχημα μοντέλα προσώπων που αδυνατούν στο ελάχιστο να ανταποκριθούν σε διάφορες απεικονίσεις που έχουμε δει είτε στο χαρτί είτε στην οθόνη είτε εν τέλει στη φαντασία μας όταν διαβάζαμε το βιβλίο.

Επίσης θεωρούμε κάκιστο τα lip sync και animation, άσχημο τον σχεδιασμό γενικά στα ρούχα και τη συνολική εικόνα και όλα αυτά κάνουν όλους ανεξαιρέτως τους χαρακτήρες -και φυσικά και το Gollum- τελικά αντιπαθητικούς και αποκρουστικούς. Το σύνολο συμπληρώνουν και τα πολύ κακά voice overs, τα οποία στην πλειοψηφία δεν ταιριάζουν στους χαρακτήρες και αποκορύφωμά τους αποτελεί αυτό του Gollum που είναι κλάσεις κατώτερο από τη φωνή που μας χάρισε ο Andy Serkis στις ταινίες. Αδιάφοροι είναι και οι διάλογοι, αποτέλεσμα της κακής γραφής.

Την κατάσταση δεν βοηθούν και τα κακοσχεδιασμένα περιβάλλοντα, τα οποία είναι χοντροκομμένα, εντελώς άψυχα και ανέμπνευστα. Ίσως η αγάπη μας για τη Μέση Γη να καλλιεργεί υπέρμετρες προσδοκίες, αλλά πραγματικά ο κόσμος του παιχνιδιού αδυνατεί τουλάχιστον για τα δικά μας γούστα να αγγίξει τη μαγεία και τη μεγαλοπρέπεια του κόσμου του Tolkien και κάνει τη Μέση Γη να φαντάζει πεζή και χλιαρή. Ούτε καν το εσωτερικό του Barad-Dur και του Woodland Realm κατάφερε να μας εξάψει το ενδιαφέρον. Το μόνο που διασώζεται κάπως από τον τεχνικό τομέα είναι η μουσική. Δεν αγγίζει βέβαια το αθάνατο soundtrack των ταινιών από τον Howard Shore, αλλά σε σημεία είναι μελωδική και ενδιαφέρουσα.

Με δυο λόγια, ο τεχνικός τομέας κρίνεται ως εντελώς ανεπαρκής για παιχνίδι του PS5 και του 2023. Να σημειωθεί εδώ ότι διαβάσαμε και για πλήθος bugs και crashes, πράγμα που ευτυχώς δεν συναντήσαμε στο playthrough μας. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι όλα βαίνουν καλώς, όπως θα εξηγήσουμε λίγο παρακάτω, μιλώντας για το εξίσου προβληματικό gameplay.

Το gameplay θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια μίξη στοιχείων από τα 3D Prince of Persia και stealth παιχνιδιών όπως το A Plague Tale. Δυστυχώς, τα στοιχεία αυτά αξιοποιήθηκαν με τέτοιο κακό τρόπο που το παιχνίδι φαντάζει εντελώς παρωχημένο σήμερα. Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που απορήσαμε με τις επιλογές των δημιουργών και την κυκλοφορία του τίτλου.

Είναι δυνατόν δεκαετίες μετά το Sands of Time να αντιγράφεις το platforming του και να προσφέρεις ένα πολύ χειρότερο level design; Είναι δυνατόν να έπεσαι του Plague Tale και το stealth σου να είναι πολύ πιο απλουστευμένο και να το αισθάνεσαι προβληματικό, βεβιασμένο και σαν αγγαρεία; Η δε ΑΙ είναι πρακτικά ανύπαρκτη, με τους φρουρούς να πηγαινοέρχονται μηχανικά με ρυθμό ακριβείας ελβετικού ρολογιού σαν να είναι ρομπότ και όχι έλλογα όντα.

Ο χειρισμός συμβάλλει αρνητικά σε όλα τα παραπάνω καθώς είναι νευρικός, απότομος και ο παίκτης νοιώθει σε πολλές περιπτώσεις να μην ελέγχει πλήρως τον χαρακτήρα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πάρα πολλούς άδικους θανάτους και στα δύο τμήματα του gameplay. Να αναφέρουμε εδώ ότι η εναλλαγή platforming και stealth συνεχίζεται αυτούσια καθ’όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού χωρίς ουσιαστικές διαφοροποιήσεις και απουσιάζει το combat κάθε είδους, ενώ όλο το παιχνίδι είναι απελπιστικά γραμμικό.

Σε ελάχιστα σημεία θα κληθούμε να λύσουμε προβληματικούς και βαρετούς γρίφους, ενώ σε άλλα θα κληθούμε να παίξουμε ένα εξίσου βαρετό mini-game, στο οποίο προσπαθούμε, δίνοντας σωστές απαντήσεις με τελείως trial and error λογική, να πάρουμε μια απόφαση ως Gollum ή Smeagol και να πείσουμε το alter ego μας να συμφωνήσει. Με βάση αυτές τις αποφάσεις κάποια μικρά πράγματα θα διαφοροποιηθούν στον τερματισμό.

Όπως είπαμε, δεν συναντήσαμε όπως άλλοι κάποιο εντελώς game breaking bug ή crashes. Σε δύο περιπτώσεις όμως χρειαστήκαμε τη βοήθεια walkthrough για να προχωρήσουμε. Στη μια από αυτές, κόλλησε η κουκκίδα που μας έδειχνε τον προορισμό μας σε ένα stealth τμήμα και μας έστελνε σε άσχετο σημείο. Mε loading η κουκκίδα εξαφανίστηκε, αφήνοντάς μας στα τυφλά και έπρεπε να βρούμε ένα σχεδόν αόρατο κράσπεδο να κρατηθούμε, καθώς η “διαίσθηση” του Gollum αποφάσισε εδώ να μη μας βοηθήσει (εμφανίζεται και εξαφανίζεται κατά το δοκούν). Επίσης, στο τελευταίο chapter σε έναν γρίφο, ένα interactive object αποφάσισε να μη φαίνεται επίσης στο sixth sense μας. Απογοητευτικές και εκνευριστικές καταστάσεις που πρόσθεσαν άλλο ένα πεντάωρο στο κατά μέσο όρο 10ωρο walkthrough του τίτλου.

Εν κατακλείδι, το The Lord of the Rings: Gollum αποτέλεσε δυστυχώς μια πονεμένη και ουδόλως διασκεδαστική εμπειρία. Σαν γνωστό Youtuber αναφωνήσαμε πολλές φορές “What were they thinking?” για τους δημιουργούς. Σεβόμαστε τη δουλειά και τον κόπο τους, αλλά δεν μπορούμε να προτείνουμε το παιχνίδι σε κανέναν.

Ο κακός τεχνικός τομέας, το απαρχαιωμένο, προβληματικό και βαρετό gameplay και η αδυναμία να μεταφέρει με επιτυχία το κλίμα και την ατμόσφαιρα της Μέσης Γης, μας κάνουν να πιστεύουμε ότι το The Lord of the Rings: Gollum θα έπρεπε να μην κυκλοφορήσει και η ανάπτυξή του να είχε σταματήσει ήδη από το στάδιο του concept. Πραγματικά, υπάρχουν τόσα άλλα παιχνίδια για να αφιερώσετε το χρόνο σας που δεν το προτείνουμε ούτε καν αν το βρείτε κάπου δωρεάν.

Το The Lord of the Rings: Gollum κυκλοφορεί από τις 25/5/23 για PS5, PS4, PC, Xbox Series και Xbox One, ενώ για το Switch αναμένεται εντός του 2023. To review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS5 με review code που λάβαμε από την AVE.

The post The Lord of the Rings: Gollum | Review appeared first on GameOver.