Returnal – Review

Θα ξεκινήσουμε το review του Returnal με ένα disclaimer. Aπό τα χέρια του υπογράφοντος έχουν περάσει και τερματιστεί αρκετοί τίτλοι, διαφορετικών ειδών και δυσκολιών, από FPS, 3rd Person Shooters και Adventures, RPG των 100 και βάλε ωρών, μέχρι και κάποια από τα Souls. Με λίγα λόγια, θα λέγαμε ότι ο υπογράφων ανήκει σε μια κατηγορία gamer που ασχολείται από mainstream μέχρι και απαιτητικούς τίτλους, χωρίς όμως να περνά ιδιαίτερα τα όρια αυτού που λέγεται “hardcore”.

Εύλογα θα αναρωτιέστε,

διαβάζοντας μέχρι στιγμής, γιατί πρέπει να γίνει ένα τέτοιο disclaimer. Ο λόγος είναι απλός: Για να υπάρχει μια βάση επάνω στην οποία θα πατήσουμε για να μπορέσουμε να σας δώσουμε όσο δυνατόν καλύτερα την αίσθηση της δυσκολίας του Returnal και της υπομονής που απαιτεί. Γιατί στον νέο, αποκλειστικό τίτλο της Housemarque για το PlayStation 5 θα πεθάνετε ξανά και ξανά και ξανά, αφού ανήκει στο roguelike (ή roguelite) είδος.

Στο Returnal λοιπόν, αναλαμβάνουμε τον ρόλο της Selene Vassos, μιας εξερευνήτριας του διαστήματος με ελληνικές ρίζες, που καταλήγει στον πλανήτη Atropos, κάνοντας αναγκαστική προσγείωση που καταστρέφει σχεδόν ολοκληρωτικά το σκάφος της.

Ξεκινώντας την περιήγησή της στο μέρος όπου κατέληξε, ανακαλύπτει το πτώμα της, και αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι ζει σε έναν αέναο κύκλο, όπου εξερευνά, πεθαίνει και ξαναζεί την ίδια αναγκαστική προσγείωση ξανά και ξανά στον πλανήτη, προσπαθώντας να βρει μία εξήγηση για όλο αυτό που συμβαίνει, αλλά και έναν τρόπο να σπάσει τον κύκλο.

Σε κάποιους το σενάριο θα θυμίσει το αντίστοιχο της ταινίας επιστημονικής φαντασίας Edge of Tomorrow, και θα έχουν απόλυτο δίκιο. Με κάθε κύκλο που περνάει η Selene, ξεδιπλώνεται και άλλο η ιστορία της, η οποία ξετυλίγεται μέσα από audio logs που βρίσκει σε πτώματα του εαυτού της, αλλά και μέσω first person οπτικής γωνίας στο σπίτι της, το οποίο για κάποιο άγνωστο λόγο εμφανίζεται και αυτό στον πλανήτη.

Η Housemarque χρησιμοποιεί πολύ έξυπνα το συγκεκριμένο concept ώστε να «ντύσει» το roguelite gameplay του Returnal. Όπως λοιπόν στην προαναφερθείσα ταινία, αλλά και σε όλα τα παιχνίδια του συγκεκριμένου είδους, όταν η Selene πεθαίνει (άσχετα του σε ποια περιοχή -biome- έχει φτάσει), γυρνάει πάλι στην αρχή του παιχνιδιού, όταν κάνει την αναγκαστική προσγείωση, χάνοντας ό,τι έχει περισυλλέξει μέχρι εκείνο το σημείο, με εξαίρεση κάποιον βασικό, μόνιμο εξοπλισμό.

Αυτό λοιπόν στην πράξη σημαίνει ότι δεν υπάρχουν checkpoint ή autosaves για να βασιστούμε, αν και οι developers έχουν φροντίσει να μας δώσουν μια μικρή χείρα βοηθείας. Ευτυχώς, δεν χρειάζεται να ξαναπεράσουμε το τελικό boss της κάθε περιοχής, και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιες πύλες για να πάμε στην επόμενη. Επίσης, υπάρχει ένα alien μηχάνημα αλλά και αντικείμενα που λειτουργούν ως respawn ή χαρίζουν άλλη μία ζωή για μία φορά σε περίπτωση που χάσουμε, αλλά μόνο αν εμφανιστούν κατά τη διάρκεια του run.

Και σίγουρα χρειαζόμαστε όση βοήθεια γίνεται, διότι πέρα του roguelike gameplay, το Returnal ανήκει και στο είδος των bullet hell -ένας είδος όπου η Housemarque έχει τεράστια εμπειρία (βλ. Resogun)- ανεβάζοντας και άλλο τον πήχη της δυσκολίας του.

Όπως προαναφέραμε, κάθε κύκλος ξεκινάει πάντα στην πρώτη περιοχή, και κάθε φορά που πεθαίνουμε αυτή αλλάζει διάταξη, αντικείμενα, δωμάτια και εχθρούς, αφού είναι procedural generated. Το ίδιο random είναι και όλα τα drops που βρίσκουμε σε κάθε run μας, με ελάχιστες εξαιρέσεις που αφορούν κάποιον βασικό εξοπλισμό. Oι developers έχουν προσθέσει αρκετά pickups που αρχικά πελαγώνουν τον παίκτη.

Πέρα από τα όπλα, τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι προσωρινά, η Selene έχει στη διάθεσή της artifacts που της δίνουν κάποια boosts, κλειδιά για πόρτες ή σεντούκια, καθώς και εξωγήινα παράσιτα τα οποία προσαρτώνται επάνω στη στολή της, παρέχοντας θετικά και αρνητικά bonus ταυτόχρονα. Τα resources που συλλέγει ονομάζονται obolites και ethers, και μπορεί να τα ανταλλάξει για κάποια artifacts, potions ή να χρησιμοποιήσει διάφορες εξωγήινες μηχανές με διαφορετικές ιδιότητες.

Τέλος, υπάρχουν και κάποια αντικείμενα ή σεντούκια με την ονομασία “malignant”, τα οποία αν τα χρησιμοποιήσουμε μάς δίνουν loot, αλλά εμπεριέχουν το ρίσκο να έχουν κάποιο αρνητικό εφέ, το οποίο για να φύγει πρέπει να εκτελέσουμε ένα μικρό task. Τα pickups και bonuses που περιγράψαμε εννοείται πως διαρκούν μόνο για ένα cycle. Όταν πεθαίνουμε, τα χάνουμε και ξεκινάμε από την αρχή με έναν βασικό εξοπλισμό που παραμένει σταθερός.

Παράλληλα, κατά τη διάρκεια της περιήγησής μας βρίσκουμε logs από άλλες Selene -όπως προαναφέραμε- αλλά και πτώματα άλλων scouts-παικτών αν έχουμε ενεργοποιημένο το online κομμάτι του τίτλου, τα οποία αν τα σκανάρουμε και νικήσουμε τον εχθρό που τους κατατρόπωσε, κερδίζουμε Ether. Το online κομμάτι του τίτλου περιλαμβάνει επίσης και κάποια solo daily challenges που δίνουν κάποιες ανταμοιβές, αλλά δεν διαθέτει κάποιου είδους co-op.

Περνώντας στο gunplay του τίτλου, το Returnal είναι ένα καθαρόαιμο arcade shooter, με γρήγορους ρυθμούς που απαιτεί καλά αντανακλαστικά από τον παίκτη και συνεχή προσήλωση λόγω του bullet hell στοιχείου. Ο τίτλος περιέχει δέκα βασικά όπλα με πάνω από 90 ιδιότητες, με τον παίκτη να μπορεί να κουβαλάει μόνο ένα long range και το melee blade του, ενώ διαθέτουν και alternative fires. Πυρομαχικά δεν υπάρχουν, αλλά χρειάζονται cool down, κατά τη διάρκεια του οποίου αν πατήσουμε το R2 σε συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο, τότε το όπλο είναι άμεσα διαθέσιμο ξανά για χρήση.

Εδώ θα κάνουμε μια παρένθεση για να αναφερθούμε γενικότερα στο τεχνικό κομμάτι του τίτλου. Οφείλουμε να δώσουμε τα εύσημα στην Housemarque όσον αφορά στον χειρισμό όχι μόνο για την αμεσότητα, αλλά και για την καλή υλοποίηση που έχει γίνει με το DualSense.

Ανάλογα με το βάθος που πιέζουμε το αριστερό trigger, έχουμε πρόσβαση είτε στο zoom in είτε στο alternative fire του κάθε όπλου, ενώ η δημιουργός έχει αξιοποιήσει εξαιρετικά τη δόνηση του χειριστηρίου, και κατά τη διάρκεια της μάχης αλλά και κατά την εξερεύνηση. Ακόμα και σε ήσυχες ανάπαυλες, το χειριστήριο -μέσα από τη δόνηση- εξομοίωνε τις ψιχάλες της βροχής, ανεβάζοντας την όλη εμπειρία σε άλλο επίπεδο.

Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τον ήχο του Returnal, ο οποίος υποστηρίζει το 3D audio του PlayStation 5. Χρησιμοποιώντας ακουστικά, μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε σε σημαντικό βαθμό το πού βρίσκονται οι εχθροί, παρά το χάος της μάχης, ή να ακούμε τη βροχή να χτυπάει στο κράνος της Selene στο pause menu. Η γενικότερη παραγωγή αλλά και το soundtrack είναι σε υψηλά επίπεδα, και σε συνδυασμό με την πολύ καλή υλοποίηση της δόνησης του DualSense που προαναφέραμε, συμβάλουν στο immersion του παίκτη χωρίς όμως να του αποσπούν την προσοχή. Πρέπει να αναφέρουμε ότι ο τίτλος δεν διαθέτει ελληνική μεταγλώττιση ή ελληνικούς υπότιτλους.

Στον οπτικό τομέα το φινλανδικό studio έχει κάνει καλή δουλειά, με το artwork και τους φωτισμούς να κλέβουν την παράσταση. Οι επιρροές από Alien και Edge of Tomorrow είναι φανερές, ειδικά στην πρώτη από τις έξι περιοχές, ενώ το σπίτι της πρωταγωνίστριας θα θυμίσει το P.T. σε όσους το είχαν δει.

Το μοντέλο της Selene είναι προσεγμένο, ακόμα και τα παράσιτα που προσαρτώνται επάνω της έχουν κίνηση και δείχνουν ότι είναι όντως ζωντανά και όχι κάποιο αξεσουάρ όπως έχουμε δει στο παρελθόν σε άλλους τίτλους, ενώ οι εχθροί έχουν ιδιαίτερο σχεδιασμό. Κατά τη διάρκεια της μάχης η οθόνη γεμίζει με πολύχρωμες μπάλες, lasers και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε, χωρίς να παρατηρούνται ιδιαίτερα προβλήματα, με εξαίρεση κάποια παροδικά frame rate drops, τα οποία θεωρούμε ότι θα διορθωθούν διότι δεν συνέβαιναν σε σημεία όπου υπήρχε έντονη δράση.

Κλείνοντας την παρένθεση του τεχνικού τομέα, όπως λοιπόν καταλαβαίνετε, ο συνδυασμός roguelite και bullet hell δημιουργεί ένα “φονικό κράμα”, με σημαντικό δείκτη δυσκολίας. Ακόμα και τα boss στο τέλος της κάθε περιοχής είναι τριών σταδίων, και θα χρειαστεί να τα αντιμετωπίσετε κάποιες φορές ώστε να μάθετε τα patterns τους.

Ένας casual παίκτης είναι πολύ πιθανόν να μην έχει την υπομονή να χάνει για πολλοστή φορά και να γυρνάει στην αρχή ξανά και ξανά, να ξεκινάει άλλη μια φορά με βασικό εξοπλισμό ο οποίος είναι άνευ λόγου, επειδή έχασε από το τελικό boss ή επειδή στο run του έτυχαν με το καλημέρα εχθροί ισχυροί ή mobs.

Το ίδιο όμως μπορεί να ισχύει και για όσους έχουν περάσει από το σχολείο που λέγεται Dark Souls, αφού λόγω του roguelike στοιχείου του τίτλου μένουμε κάθε φορά σχεδόν στον άσσο, και δεν γυρνάμε πίσω σε κάποιο bonfire με τον εξοπλισμό μας άθικτο. Ακόμα και όταν έχουμε ανοίξει την πύλη για μια επόμενη περιοχή, επειδή η διάταξη του χάρτη αλλάζει όταν πεθαίνουμε, πρέπει να ξαναπεράσουμε από λίγα ή πολλά μέρη της πρώτης μέχρι να ξαναβρούμε πού είναι η πύλη για να μεταβούμε στην επόμενη περιοχή.

Έτσι, πρέπει να συλλέγουμε power ups και τα συναφή ώστε να συνεχίσουμε πιο έτοιμοι μόλις μεταβούμε στην επόμενη περιοχή -ανάλογα βέβαια και του τι υπάρχει λόγω του random της υπόθεσης- όμως αυτό μπορεί εύκολα να γίνει κουραστικό όταν πρέπει να χτίζουμε τον χαρακτήρα μας τόσες φορές ξανά και ξανά. Και βέβαια, όλο αυτό το random του gameplay σημαίνει ότι δεν μπορούμε να σας πούμε με ακρίβεια πόσες ώρες θα σας πάρει η κάθε περιοχή, γιατί παίζει ρόλο και η ικανότητα του παίκτη, αλλά και τι είδους εξοπλισμός και bonuses θα πέσουν στο κάθε run.

Και εδώ ερχόμαστε πίσω στο disclaimer που κάναμε στην αρχή του κειμένου μας. Παρόλο που δεν ανήκουμε στην κατηγορία παικτών που κυνηγάνε hardcore εμπειρίες όπως τα roguelike, και παρά το γεγονός ότι υπήρχαν στιγμές που απλά θέλαμε να παρατήσουμε τον τίτλο για τους λόγους που προαναφέραμε, αυτό που μας κράταγε ήταν το πολύ καλά στημένο arcade shooting του.

Θεωρούμε ότι είναι κρίμα που το roguelike κομμάτι του τίτλου θα αποθαρρύνει πολύ κόσμο -και σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένα- από το να δει το πόσο καλή δουλειά έχουν κάνει οι developers στον τομέα αυτόν, αλλά και γενικότερα στο τεχνικό κομμάτι, μεταφέροντας την εμπειρία της από τα bullet hell παιχνίδια που δημιουργούσε τόσα χρόνια.

Συνοψίζοντας, το Returnal αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση τίτλου που απευθύνεται σε hardcore κοινό, έχει όλα τα φόντα ώστε να αποκτήσει τη δική του μερίδα οπαδών -όπως το πέτυχαν τα Souls- και είναι πολύ πιθανό ότι μετά από κάποιο διάστημα θα βλέπουμε αδιανόητα runs από φανατικούς παίκτες. Στους συγκεκριμένους λοιπόν hardcore gamers, που έχουν στην κατοχή τους PlayStation 5, το προτείνουμε ανεπιφύλακτα και χωρίς κανέναν ενδοιασμό.

Για όλους τους υπόλοιπους, αν σας αρέσει το όλο concept που περιγράψαμε, τότε θα πρέπει να οπλιστείτε με πολλή υπομονή γιατί θεωρούμε ότι αξίζει τον κόπο να το δοκιμάσετε. Κλείνοντας, ελπίζουμε ότι η Sony -αλλά και όλες οι εταιρείες- θα συνεχίσει να υποστηρίζει τέτοιες προσπάθειες, ακόμα και αν απευθύνονται σε περιορισμένο κοινό.

To Returnal κυκλοφορεί αποκλειστικά για το PS5 από τις 30/4/21. To review βασίστηκε σε review code που λάβαμε από το PlayStation Greece.

The post Returnal – Review appeared first on GameOver.