Leisure Suit Larry: Wet Dreams Dry Twice – Review

Το 2020 χρειαζόταν λίγο ακόμα Larry!

Για την σειρά Leisure Suit Larry και την ιστορία της μέσα στο gaming στερέωμα είχαμε ξαναμιλήσει στο review μας για το προηγούμενο παιχνίδι, το Leisure Suit Larry: Wet Dreams Don’t Dry, οπότε να μας επιτρέψετε να βουτήξουμε αμέσως στο ψαχνό και να μπούμε στα ενδόμυχα του νέου αυτού τίτλου από την CrazyBunch. Αποτελεί ένα καθαρότατο sequel στον τίτλο του 2018, με το παιχνίδι να ξεκινάει λίγο καιρό μετά από το cliffhanger ending του. Η τύχη της

Όμως, μετά από εβδομάδες ησυχίας, η Pi (η Siri του κινητού σας) καταφέρνει να αποκρυπτογραφήσει ένα μήνυμα που είχε λάβει, και να ανακαλύψει ότι η Faith είναι ακόμα ζωντανή, κάπου στη μέση ενός εξωτικού πελάγους, στα άγρια νησιά Kalau’a. Οπλισμένος με αγάπη, ορμές και το διακριτικό γυαλιστερό κουστούμι του, ο Larry δεν χάνει λεπτό, κατασκευάζει μια σχεδία και ξεκινάει προς το άγνωστο. Η ιστορία θα τον φέρει αντιμέτωπο με μια μεγάλη ποικιλία θεοπάλαβων χαρακτήρων -όπως άλλωστε είθισται στη σειρά- σε ένα ταξίδι γεμάτο σεξουαλικά ινουέντο, αναφορές στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα και τραγελαφικές καταστάσεις έτσι ώστε να μπορέσει κάπως να «σκοράρει» ο χαρακτήρας.

Αν ο προηγούμενος τίτλος ήταν ένα εμφανέστατο tribute στα LSL 1-2, το συγκεκριμένο είναι πιο πολύ στα 2-3, με διάφορες αναφορές, easter eggs και γεγονότα να θυμίζουν εκείνα τα παιχνίδια. Μέσα σε όλα όμως, το Wet Dreams Dry Twice δεν παύει να πετάει και ορισμένες φρέσκες ιδέες, περιοχές και χαρακτήρες και να στέκεται άνετα μέσα στη σειρά. Άλλωστε, δεν είχε ποτέ και κάποια ιδιαίτερη ιστορία, πάντα ήταν μια ιδιαίτερη συλλογή από ευτράπελα και αστειάκια αλλά και πολλά easter eggs για προηγούμενους τίτλους, της σειράς ειδικά, αλλά και της Sierra γενικά. Και είναι ιδιαίτερα ευχάριστο για άλλη μια φορά να βλέπεις τον δεινόσαυρο Larry να περπατάει μέσα από το social justice ναρκοπέδιο του 2020 και να αποτυγχάνει συνεχώς!

Αλλά, για άλλη μια φορά, η απουσία του Al Lowe από έστω έναν συμβουλευτικό ρόλο (πάλι δε του ζητήθηκε) είναι ιδιαίτερα αισθητή. Οι δημιουργοί κάνουν μια καλύτερη προσπάθεια αυτή τη φορά με το χιούμορ, έχοντας κόψει αρκετό από το φτωχά εφηβικό χιούμορ του πρώτου τίτλου, αλλά και πάλι, το Θωρ-ικό σφυρί με το οποίο σε βαρούσαν οι ατάκες του Al Lowe απουσιάζει εντόνως.

Στα του gameplay τώρα, το παιχνίδι παραμένει ένα 100% παραδοσιακό LSL point & click adventure. Αυτό σημαίνει μπόλικα ευτράπελα, πολλοί γρίφοι και ένας αρκετά open-world σχεδιασμός στο 70% του τίτλου για το πώς θα πορευτείς και τι θα κάνεις. Αυτός ο ανοιχτός σχεδιασμός είναι σημείο κατατεθέν της σειράς, οπότε από τη μία δε πρέπει να γκρινιάζουμε, από την άλλη είναι δεδομένο ότι σε ένα adventure με γρίφους κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει ιδιαίτερα κουραστικό αν κολλήσεις κάπου. Οι δημιουργοί φαίνεται να το αναγνώρισαν αυτό, καθώς έχουν γίνει ορισμένες σημαντικότατες αλλαγές που θα βοηθήσουν τον παίκτη.

Καταρχάς, το «άνοιγμα» του παιχνιδιού είναι μικρότερο απ’ ότι στο παρελθόν, αφήνοντας ορισμένα κεφάλαια να είναι πιο καθοδηγούμενα. Δεύτερον, η Pi πλέον συνθέτει μια λίστα από objectives μέσα στο κινητό σας, η οποία είναι ιδιαίτερα χρήσιμη όταν έχετε κολλήσει και προσπαθείτε να βγάλετε κάποια άκρη. Τρίτον, για ορισμένα inventory puzzles με πολλά πολλά αντικείμενα, πλέον υπάρχει ένα app που μαζεύει σχεδιαγράμματα και σας δείχνει τι χρειάζεται για να χτίσετε κάτι. Με το κάθε σχεδιάγραμμα ως οδηγό, παίρνετε καλά hints για το τι περίπου μπορεί να αντικαταστήσει το κάθε αντικείμενο και έτσι να έχετε μια ιδέα του τι ψάχνετε ή τι μπορεί να δουλέψει.

Και πρέπει να πούμε πως υπάρχουν και ορισμένα γνήσια puzzles στο παιχνίδι, που είναι ιδιαίτερα ευχάριστα ως προς τη λύση τους. Όλα αυτά, όμως, δε σημαίνουν ότι δεν έχουμε δυστυχώς και ορισμένα puzzles στα οποία το λεγόμενο “moon logic” πάει σύννεφο και ο παίκτης αναγκάζεται ή να μυρίσει τα δάχτυλά του, ή, απλά, να κάνει brute force λύση και να δοκιμάζει όλα τα (αρκετά σε αριθμό) αντικείμενα του inventory του, και μεταξύ τους, αλλά και με όλα τα αντικείμενα του χώρου. Θα πρέπει δυστυχώς να αναφέρουμε και την ύπαρξη ενός κάκιστου puzzle με λαβύρινθο, ο οποίος -όπως σχεδόν όλοι οι λαβύρινθοι (πλην της Κρήτης στο Fate of Atlantis)- είναι απλά μια ανούσια και ιδιαίτερα εκνευριστική προσθήκη τεχνητής αύξησης της διάρκειας.

Τεχνικά, πάντως, το παιχνίδι κινείται ακριβώς όπως και ο προκάτοχός του. Αφήνουν αρχικά την εικόνα του φθηνού “flash game” αλλά μόλις τα συνηθίσεις, βλέπεις αμέσως πόσο πολλή προσοχή έδωσαν οι δημιουργοί στις λεπτομέρειες του κόσμου αλλά και στην ατμόσφαιρα της σειράς, καθώς το κωμικό soft-porn στυλάκι της δένει όμορφα με το νέο design. Το δε νησιωτικό σύμπλεγμα της ιστορίας αφήνει τους δημιουργούς να δοκιμάσουν πολλά διαφορετικά περιβάλλοντα και βοηθάει στην ανάδειξη της τρέλας του κόσμου. Παραμένουν βέβαια low budget, με το animation να είναι ιδιαίτερα φειδωλό και τα cut scenes πάλι με ημι-στατικές εικόνες, αλλά μάλλον τόσο σήκωνε το budget τους.

Ηχητικά πάντως, υπάρχει σίγουρη βελτίωση, με τη μουσική να έχει περισσότερο ενδιαφέρον και τον κόσμο να ακούγεται πιο «ζωντανός». Εξίσου βελτιωμένο είναι και το voice acting των περισσότερων χαρακτήρων. Ο Jan Rabson είναι για άλλη μια φορά εξαιρετικός στον ρόλο του Larry, αλλά η μεγαλύτερη βελτίωση εντοπίζεται στην Penelope Rawlins, που σε αντίθεση με την εκνευριστικότατη γραφή και τη φτωχή ερμηνεία της ως Pi στον προηγούμενο τίτλο, εδώ παίζει αρκετά πιο καλά τον ρόλο του αφηγητή/βοηθού.

To Wet Dreams Dry Twice, λοιπόν, αποτελεί άλλη μία αξιόλογη προσπάθεια από την CrazyBunch, μια προσπάθεια που καταφέρνει και πάλι να τιμάει τη φανέλα της σειράς. Οι μικροβελτιώσεις και αλλαγές σε διάφορα σημεία βοηθούν το παιχνίδι να κυλάει πιο άνετα, και είναι ξεκάθαρο πλέον πως οι δημιουργοί του λατρεύουν τη σειρά και δεν χάνουν ευκαιρία να το δείξουν. Όμως, είναι αυτά αρκετά; Για αυτό το παιχνίδι θα λέγαμε πως ναι, είναι. Αλλά αν θέλουν να συνεχίσουν τη σειρά, ένας επόμενος τίτλος θα ήταν απαραίτητο να δει μεγαλύτερη εξέλιξη. Και τεχνικά, αλλά, κυριότερα, συγγραφικά (“Bring Back Al Lowe” φωνάζει ο λαός!) και σχεδιαστικά. Το ταλέντο και το μεράκι το έχουν σίγουρα, και η προσπάθειά τους αξίζει την ενασχόλησή σας. Και αν πάει καλά και αυτό, ίσως σε έναν επόμενο τίτλο να κάνουν και αυτό το πολυπόθητο βήμα παραπέρα.

Το Leisure Suit Larry: Wet Dreams Dry Twice κυκλοφορεί από τις 23/10/2020 για PC. To review βασίστηκε σε review code που λάβαμε από τον developer.

The post Leisure Suit Larry: Wet Dreams Dry Twice – Review appeared first on GameOver.