Hitman III – Review

Ολοκληρώνοντας με στυλ!

Είναι γενικώς γνωστό ότι αρκετοί δημιουργοί αντανακλούν στα έργα τους στοιχεία της δικής τους προσωπικότητας, ιδιοσυγκρασίας και γενικότερου modus vivendi, είτε αυτό γίνεται ηθελημένα είτε όχι. Βλέπουμε συγγραφείς να αποδίδουν στα δημιουργήματά τους κάποιες ποιότητες ή συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν αυτούς τους ίδιους. Ή αρχιτέκτονες, επί παραδείγματι, να περιλαμβάνουν στα οράματα και τα σχέδιά τους στοιχεία και τεχνοτροπίες από έργα που στιγμάτισαν τη ζωή τους και την καριέρα τους.

Τα παραδείγματα είναι πολλά κι ίσως ποτέ δε θα μάθουμε αν η IO Interactive

Έχοντας, λοιπόν, αποκαλύψει τη γενική ετυμηγορία για την ποιότητα του τίτλου, μπορούν πλέον οι πιο βιαστικοί να ανατρέξουν στον βαθμό (κι από εκεί κι ύστερα σε ό,τι άλλο αγαπάνε). Οι υπόλοιποι μπορούν να καθίσουν αναπαυτικά και να μας ακολουθήσουν στην εις βάθος ανάλυση των χαρακτηριστικών του τρίτου και τελευταίου παιχνιδιού αυτής της μίνι σειράς.

Το Hitman 3 λοιπόν είναι το δραματικό φινάλε μιας ιστορίας που ξεκίνησε το 2016 σε επεισοδιακή μορφή και συνεχίστηκε μέσα από δύο παιχνίδια που άφησαν το δικό τους στίγμα στον gaming κόσμο της δημιουργικότητας, της προσεγμένης σχεδίασης και της ποικιλόμορφης εκτέλεσης (ανθρώπινων) στόχων. Πέραν τούτου, λειτουργεί και σαν συγκεντρωτική “πλατφόρμα” και των τριών παιχνιδιών, κάτι που σημαίνει ότι εάν είστε ήδη κάτοχοι κάποιων – ή όλων – των προηγούμενων τίτλων, τότε το περιεχόμενό τους και η πρόοδός σας ξεκλειδώνεται και σε αυτό το παιχνίδι.

Θα έχετε, δηλαδή, και τις 20+ περιοχές των Hitman και Hitman 2 διαθέσιμες για εξερεύνηση και παιχνίδι, μαζί με οτιδήποτε είχατε καταφέρει να κερδίσετε και να ξεκλειδώσετε τότε. Η μεταφορά της προόδου γίνεται (προς το παρόν τουλάχιστον) μέσα από μια ξεχωριστή ιστοσελίδα που δημιουργήθηκε για αυτόν το σκοπό.

Η διαδικασία, αν και φαινομενικά απλή, δεν είναι απαλλαγμένη προβλημάτων. Είτε λόγω του γεγονότος ότι είναι ακόμα καινούρια και υπόκειται σε “παιδικές ασθένειες”, είτε επειδή η ζήτηση για μεταφορά δεδομένων προόδου ήταν μεγάλη κατά το launch του τίτλου.

Από την άλλη μεριά, το ξεκλείδωμα του content είναι σχετικά απλό, αρκεί να έχετε εγκατεστημένες τις digital εκδόσεις στο μηχάνημά σας (προκειμένου να τις αναγνωρίσει το νεό παιχνίδι), είτε κάνοντας redeem τους κωδικούς που συνοδεύουν τις φυσικές συσκευασίες. Αν δεν έχετε τίποτα από όλα αυτά, το παιχνίδι σας παραπέμπει στα εκάστοτε store, προκειμένου να προμηθευτείτε τα αντίστοιχα access passes και να ξεκλειδώσετε το content που επιθυμείτε.

Επειδή όμως οι εκδόσεις είναι κάμποσες και ο αριθμός των μηχανημάτων που είναι διαθέσιμο το παιχνίδι δεν πάει πίσω, καλό είναι να ακολουθήσετε κάποιο από τα πολυάριθμα guides που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και να ακολουθήσετε τη διαδικασία.

Για λόγους οικονομίας χώρου κάτι τέτοιο δεν είναι δόκιμο να αναπτυχθεί εδώ. Αξίζει όμως να γνωρίζετε πως οι παλαιότερες περιοχές θα απολαμβάνουν πλέον όλες τις επιμέρους βελτιώσεις που έχουν αναπτυχθεί για τον παρόντα τίτλο. Ποιες είναι αυτές; Ας το δούμε ευθύς αμέσως, περνώντας περισσότερο στην ουσία.

Πέρα από τα διάφορα νέα όπλα και τους επιπλέον τρόπους που διατίθενται για αλληλεπίδραση με τον κόσμο του παιχνιδιού, προστέθηκε και μία φωτογραφική μηχανή (camera, αν προτιμάτε) πολλαπλών χρήσεων. Αυτή, πέρα από το βασικό, σχεδόν πρωτόλειο, photo mode που προσφέρει, λειτουργεί και σαν χρήσιμο εργαλείο για τον Agent 47. H βασική της χρήση είναι για εξ αποστάσεως hacking κάποιων συγκεκριμένων κλειδαριών και συσκευών τεχνολογίας.

Σημαδεύοντας με την κάμερα, μπορείτε να ανοίξετε κάποιες πόρτες από μακριά χωρίς να τραβήξετε πάνω σας την προσοχή των παρευρισκόμενων, να αναβοσβήσετε τηλεοράσεις (για δημιουργία distraction), να “χακάρετε” υπολογιστές και διάφορα άλλα. Η διαδικασία, αλλά και η ίδια η έμπνευση, θυμίζει αρκετά Deus Ex. Πράγματι, μπορείτε μέχρι και να “σκοτεινιάσετε” ή να “φωτίσετε” κάποια παράθυρα, ώστε να κρύψετε οτιδήποτε μεμπτό κάνετε από πίσω.

Όμως το Hitman είναι πρωτίστως ένα παιχνίδι που στοχεύει να βοηθήσει τον παίκτη να γίνει πιο δημιουργικός. Έτσι, με την κάμερα μπορείτε να βγάλετε φωτογραφία ένα αναίσθητο θύμα προκειμένου να πείσετε κάποιον ότι είναι νεκρό (ενώ δεν είναι). Μπορείτε να παρακολουθήσετε από μακριά μια συνδιαλλαγή ή να μαρκάρετε κάποιον στόχο για κάποιον ουδέτερο sniper.

Αν αφήσετε τη φαντασία σας ελεύθερη θα βρείτε κι άλλες λειτουργίες. Μπορείτε, για παράδειγμα, να αποφύγετε να μπείτε σε μια απαγορευμένη αίθουσα εν ώρα σύσκεψης και να φωτογραφίσετε από ένα παράθυρο τον χρήσιμο κωδικό που είναι γραμμένος στον πίνακα. Είμαστε σίγουροι ότι οι μύστες της σειράς θα τρίβουν ήδη τα χέρια τους με ένα feature που μόνο gimmick δεν είναι.

Επιπλέον υπάρχει η προσθήκη των “persistent shortcuts” που ξεκλειδώνονται άπαξ και μπορούν να διευκολύνουν την πρόσβαση σε όλα τα επερχόμενα playthroughs κάποιας πίστας. Για να καταλάβετε καλύτερα πώς λειτουργεί, φέρτε στο μυαλό σας τα soulsborne παιχνίδια και τα ιδιαίτερα shortcuts τους. Ειδεμή, φανταστείτε μια σκάλα μαζεμένη, που δεν μπορείτε να τη φτάσετε από κάτω.

Όταν βρείτε τον δρόμο για την κορυφή, μετά από δύσκολη περιήγηση και ρίσκο, τότε θα μπορέσετε να την ξεδιπλώσετε ολόκληρη. Αυτή θα μείνει έτσι για όσες φορές κι αν αποφασίσετε να ξαναπαίξετε αυτήν την περιοχή. Πρέπει όμως να αναφερθεί ότι η ενεργοποίηση του shortcut είναι κάπως πιο… δύσκολη (!) σε σχέση με τους soulsborne τίτλους – κι αυτό γιατί απαιτείται κάποιο εργαλείο ή κλειδί για την επίτευξη της διαδικασίας.

Πέραν των παραπάνω, υπάρχουν νέα post-mission rankings, ένα ενοποιημένο σύστημα προόδου, καθώς και πλήρης VR υποστήριξη σε όλες τις περιοχές του παιχνιδιού. Εδώ ας επαναλάβουμε ότι όλα τα νέα χαρακτηριστικά ισχύουν και για τις παλαιότερες περιοχές, αυτές δηλαδη των προηγούμενων τίτλων. Δηλαδή μιλάμε για πλήρες VR και στις 20+ “πίστες” που μπορείτε να έχετε στο Hitman 3. Καθόλου άσχημα…

Έτσι λοιπόν συντίθεται το World of Assassination, όπως αρέσκεται να χαρακτηρίζει πλέον την τριλογία της η ΙΟΙ. Ένας ενιαίος κόσμος Hitman εμπειρίας, με όλα τα νέα και τα παλιά του στοιχεία να εφαρμόζονται απρόσκοπτα σε ολόκληρο το μήκος και το πλάτος του. Ό,τι κάνετε, ότι κερδίζετε, ό,τι ξεκλειδώνετε, μπορείτε να το χρησιμοποιείτε παντού και αυτή η εμπειρία έχει ένα έντονα συγκλονιστικό στοιχείο μέσα της, με το τιτάνιο μέγεθος του συλλογικού κόσμου και των τριών παιχνιδιών να μην είναι η μοναδική του συνιστώσα.

Αρματωμένοι με όλα τα καλούδια αυτού του συμπαγούς δημιουργήματος, καθώς και με την εγνωσμένη εμπειρία στην προσεκτική εξερεύνηση, υπομονετική ανάλυση και λεπτομερή σχεδίαση με την οποία σας έχει προικίσει η σειρά Hitman, έρχεστε να συναντήσετε, να αντιμετωπίσετε και – στο τέλος – να αγαπήσετε το αριστοτεχνικό φινάλε της.

Στο Hitman 3 λοιπόν, ο Agent 47 επιστρέφει ως στυγνός επαγγελματίας, έτοιμος να αναλάβει τις πιο δύσκολες (τόσο σχεδιαστικά κι εκτελεστικά, όσο και ηθικά) αποστολές της καριέρας του. Με την υποστήριξη της Diana Burnwood και πλέον του παλιού του φίλου Lucas Gray, προσπαθεί να εξοντώσει τους συνεργάτες και τα ανώτερα στελέχη της Providence, ώστε να την ανατρέψει και να εγκαθιδρύσει μια νέα τάξη πραγμάτων.

Όσοι είχαν παρακολουθήσει προσεκτικά την εξέλιξη της πλοκής στους δύο προηγούμενους τίτλους θα έχουν αντιληφθεί ήδη ότι τα πράγματα θα πάνε πολύ διαφορετικά απ’ όσο υπολογίζουν ακόμα και αυτά τα ιερά τέρατα της σχεδίασης, του προγραμματισμού και της εκτέλεσης. Σοφά, η δημιουργός συνιστά στους reviewers να αποφύγουν να αποκαλύψουν πολλά από την τρέχουσα πλοκή κι αυτό γιατί το συναισθηματικό combo του τέλους (ή του κρυφού τέλους) είναι κάτι που οφείλει ο κάθε gamer να το βιώσει ως προϊόν της δικής του πορείας στο παιχνίδι.

Αυτό όμως που μπορεί να αποκαλυφθεί άφοβα, είναι το γεγονός ότι για ακόμα μια φορά θα ταξιδέψετε παρέα με τον Agent 47 σε πολλές, ιδιαίτερες και άκρως διαφορετικές περιοχές του πλανήτη.

Η διαφοροποίηση που έχει επιτευχθεί είναι ξεκάθαρα επιτηδευμένη, σε σημείο μάλιστα να “βγάζει μάτι”. Από την αλαζονική χλιδή των πύργων του Dubai, οι οποίοι όντας δυσθεώρητου ύψους, έχουν για γείτονες μόνο τα σύννεφα, θα περάσετε σε μια κλασική βρετανική έπαυλη στο Dartmoor , με τους συνεπαγόμενους συνοδευτικούς χώρους και την χαρακτηριστική αγγλική φύση.

Από εκεί σε κάποιο δάσος στα περίχωρα του Βερολίνου όπου βρίσκεται ένα night club γεμάτο κόσμο, στόχους και ευκαιρίες (εκεί θέλαμε να υπήρχαν οι Rammstein ως performers, αλλά που…), καθώς και όλο το ευμεγέθες βιομηχανικό σύμπλεγμα όπου όλο αυτό είναι στημένο. Θα ακολουθήσει η εξαιρετική, λεπτομερέστατη και πανέμορφη Neon City της Chongqing για να περάσετε από το Buenos Aires, και μια δεξίωση που λαμβάνει χώρα πάνω στις κατάφυτες πλαγιές ενός ολόκληρου λόφου. Το ταξίδι, η πλοκή και όλα όσα θέλει να μας πει και να μας δώσει η ΙΟΙ με το Hitman, τελειώνει κάπου στα Καρπάθια Όρη, με ένα ιδιαίτερα ψυχρό επίπεδο…

Το κύριο χαρακτηριστικό σε όλες τις περιοχές είναι το μέγεθος. Όσο και να τονιστεί ο υπερθετικός βαθμός αυτού του χαρακτηριστικού, δε θα αρκέσει για να δώσει την πραγματική εντύπωση που προκαλεί στον παίκτη. Αφήνοντάς το έτσι, αξίζει να αναφέρουμε ότι όπως και στους δύο προηγούμενους τίτλους, έτσι και εδώ, η κάθε περιοχή λειτουργεί με τη λογική sandbox παιχνιδιού.

Όλες οι επιμέρους υποπεριοχές είναι διαθέσιμες προς εξερεύνηση και όλες σφύζουν, βρίθουν καλύτερα, από ζωή. Παντού υπάρχουν αυτοί που είναι φυσιολογικό να υπάρχουν. Φύλακες, μάγειρες, κηπουροί, παρκαδόροι, υπηρέτες, επισκέπτες, εργάτες, υπεύθυνοι τεχνολογίας, barmen και οτιδήποτε συναφές, βρίσκεται εκεί που είναι φυσικό να βρίσκεται.

Πλέον αυτών, υπάρχουν χίλιοι-μύριοι άλλοι που είναι – για ακόμα μια φορά – φυσιολογικό να βρίσκονται σε μια περιοχή, δεδομένων σεναρίου και πλοκής. Ήτοι, φωτογράφοι σε δεξιώσεις. Σημαντικά άτομα που θέλουν να αναπτύξουν έναν κύκλο επιρροής σε ένα σκηνικό που είναι λογικό να προσελκύσει ισχυρούς και μη. Δικηγόρους σε μέρη όπου διακυβεύονται κληρονομιές. Άστεγοι, εκεί που προσφέρεται φαγητό σε αντάλλαγμα ιατρικών πειραμάτων. Και τόσοι μα τόσοι άλλοι…

Όλοι αυτοί έχουν τη συμπεριφορά τους. Οι μάγειρες μαγειρεύουν, κουτσομπολεύουν και κάνουν διάλειμμα για ένα τσιγάρο ή τηλέφωνο. Οι φύλακες, περιπολούν, μαλώνουν ή κάνουν αστεία μεταξύ τους. Οι δημοσιογράφοι απασχολούν το προσωπικό υποστήριξης και τραβούν προσοχή και κόσμο… Όλοι έχουν τη δουλειά τους κι όλοι κάνουν τη δουλειά τους.

Μέσα εκεί, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, εισέρχεται ο Agent 47 με δύο (συνήθως) στόχους κατά νου, ψάχνοντας να βρει τρόπο να τους εκτελέσει. Το πλήθος των χαρακτήρων, των sequences και των αντικειμένων που τους συνοδεύουν εγγυάται μια πολύ μεγάλη ποικιλία τρόπων για την εκτέλεση του κάθε στόχου. Όντες πρακτικά άπειροι, επαφίεται στο χαρακτήρα, την ιδιοσυγκρασία και τη δημιουργικότητα του κάθε παίκτη η εύρεση της κατάλληλης οδού προς το αποτέλεσμα.

Περιττό να αναφέρουμε, μετά από τόσα χρόνια, ότι κάθε στόχος μπορεί να εκτελεστεί με οποιαδήποτε τακτική που κυμαίνεται από ωμή βία (εν ψυχρώ πυροβολισμοί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται), μέχρι στημένα ατυχήματα, σχεδιασμένα με τέτοια λεπτομέρεια, ώστε κανείς να μην μπορεί να υποψιαστεί την ύπαρξη καν κάποιου δράστη. Όπως και να’ χει, η ποικιλία επιτρέπει μια τελείως διαφορετική προσέγγιση της εκάστοτε περιοχής κάθε φορά που την δοκιμάζετε.

Αυτό αποτελεί σημαντικό replay value που δεδομένα θα ικανοποιήσει σχεδόν όλους τους παίκτες. Για τους νέους επίδοξους δολοφόνους, ή και για αυτούς που επιθυμούν μια πιο κινηματογραφική προσέγγιση στην κάθε εκτέλεση, υπάρχουν τα scenarios, που ενεργοποιούνται και ξετυλίγονται όταν ο παίκτης πλησιάσει κάποιους συγκεκριμένους NPCs.

Από εκεί και μετά, διάφορα prompts επί της οθόνης καθοδηγούν τον χαρακτήρα σας στο επόμενο βήμα ώστε τελικά αυτός να έρθει σε ευνοϊκή θέση για εκτέλεση. Είναι πραγματικά όμορφα και σε συνδυασμο με τα τρία επίπεδα δυσκολίας καθιστά το Hitman 3 επιλογή για όλους.

Το level design που βοηθάει όλα αυτα να γίνουν πραγματικότητα και ωθεί τον παίκτη σε μεγαλύτερο immersion είναι αρτιότατο. Όλες οι περιοχές είναι μοναδικές – σχεδιαστικά και εικαστικά – σε βαθμό που αποτρέπει οποιαδήποτε αίσθηση επανάληψης, αλλά το παιχνίδι αγγίζει την κορύφωση στο Chonqing. Εκεί οι δημιουργοί έδωσαν τα ρέστα τους. Η πόλη απλώνεται σε διψήφιο αριθμό επιπέδων και η περιπλάνηση σε αυτή είναι πραγματικά απολαυστική.

H Glacier Engine δίνει τα ρέστα της εκεί, με λεπτομερείς υφές, πανέμορφα χρώματα και κλειδωμένο framerate, τουλάχιστον στα current-gen μηχανήματα. Όμως όλες τους έχουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, τα έξυπνα στημένα εμπόδια ή τις σημαντικές ευκαιρίες και τους καίρια τοποθετημένους NPCs.

Κάθε μία είναι ένα μικρο έργο τέχνης – σχεδιαστικά κι αρτιστικά – γι’ αυτό και διατίθενται περίπου έξι σε κάθε τίτλο. Η δημιουργία της κάθε μιας, με κάθε μικρή λεπτομερή αντίδραση του ΑΙ, με κάθε μικρό ή μεγάλο χαρακτηριστικό θόρυβο, μουσική ή ψίθυρο, μπορούσε να επιτευχθεί μονάχα με μεράκι και δεξιοτεχνία. Ειδικά όταν αναφερόμαστε σε τέτοιο μέγεθος.

Όλα τα παραπάνω αφορούν, φυσικά, στο campaign mode του παιχνιδιού. Το παρόν δίνουν σχεδόν όλα τα υπόλοιπα modes, όπως τα είχαμε γνωρίσει και στους προηγούμενους τίτλους: elusive targets (σχεδιάζετε κι εκτελείτε τον στόχο “στο πόδι” και με ελάχιστη βοήθεια), escalation (νέοι στόχοι στις υπάρχουσες περιοχές με κλιμακούμενες απαιτήσεις), contract (σχεδιάζετε κι εκτελείτε την δική σας πρόκληση, ενώ μετά τη μοιράζεστε και με το community) και sniper assassin (Sniper mini game. Περίπου…) έρχονται να προσδώσουν νέα ζωή και νέους στόχους σε κάθε περιοχή – κι ας ήταν ήδη πληρέστατες.

Τον τρόπο παιχνιδιού του κάθε Mode αναλύσαμε εκτενώς στα Hitman και Hitman 2, οπότε θα αποφύγουμε να επαναλάβουμε εδώ, καθώς είναι όμοια σε όλα με τα προηγούμενα.

Για το sniper assassin αξίζει να αναφερθεί ότι η ΙΟΙ σκοπεύει να κλείσει εντελώς τους servers του που το σχέτιζαν με το Hitman 2 και θα ενσωματωθεί στο παρόν παιχνίδι. Επίσης καλό είναι να επισημανθεί ότι η δημιουργός επέλεξε να μην συμπεριλάβει το Ghost Mode μιας και έχει κλείσει και τους αντίστοιχους servers από τον Αύγουστο του 2020.

Ίσως να μην είναι όλα τόσο ρόδινα στο Hitman 3. H μηχανή γραφικών, αν και γερασμένη, στέκεται εντυπωσιακά στο ύψος της, αλλά το πανδαιμόνιο των NPCs με τα οικεία scripts προκαλεί και πανδαιμόνιο διαλόγων. Εκεί είναι λίγο δύσκολο να προσέξετε αυτό που πραγματικά χρειάζεστε και αρκετά εύκολο να χάσετε την πληροφορία που περιμένατε. Ίσως να έπρεπε να δουλευτεί με κάποιας μορφής προτεραιοποίηση στη σημαντικότητα των διαλόγων.

Ίσως και να μην μπορούσε να γίνει κάτι, γεγονός που ισχύει και για τις ουκ ολίγες ατασθαλίες του ΑΙ. Υπάρχουν περιπτώσεις που τα λάθη της ΑΙ σας σώζουν από τα δικά σας, αλλά αυτό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να το χαρακτηρίσει ως “κακό”. Δεδομένου του πανδαιμόνιου που αναφέρθηκε νωρίτερα, δικαιολογείται σε μεγάλο βαθμό… Τίποτε απ’ όλα αυτά δε μοιάζει ικανό να σπιλώσει το φινάλε της πρόσφατης τριλογίας.

To Hitman 3 αποτελεί από μόνο του ένα μικρό έπος. Είναι τόσο καλό όσο οποιοδήποτε από τα δύο αδερφάκια του – κι ακόμα περισσότερο. Ζωντανό και πανέμορφο, μας ρίχνει στον λεπτομερή και αληθοφανή κόσμο του ώστε να βιώσουμε όλο αυτό που ΙΟΙ είχε εξαρχής κατα νού: ένα World of Assassination, ένα μεγαλούργημα της θεματολογίας αυτής, δοσμένο τόσα χρόνια κομμάτι προς κομμάτι. Ψηφίδα προς ψηφίδα.

Βλέποντας το κάθε δέντρο ξεχωριστά, πολλοί δεν περίμεναν αυτό που συνάντησαν όταν τελικά αντίκρισαν ολόκληρο το δάσος μονομιάς. Αυτό γιατί, αν συνδυαστούν και τα τρία παιχνίδια σε ένα, τότε πραγματικά μιλάμε για κάτι μεγαλειώδες, όμορφο, πλήρες και άρτιο, που όμοιό του δεν ξανάγινε ποτέ. Ένα πραγματικό killing stroke στο είδος του, μετά από μια μαεστρικά σχεδιασμένη κι εκτελεσμένη πορεία προς τον στόχο.

Το Hitman III κυκλοφορεί από τις 20/1/2021 για PS4, Xbox One, PC, PS5 και Xbox Series X|S. To review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4 με review code πουλάβαμε από την διανομέα του, τη CD Media.

The post Hitman III – Review appeared first on GameOver.