Disciples: Liberation | Review

H σειρά Disciples από τα τέλη του προηγούμενου αιώνα (μπρρρ) ήταν το «σκοτεινό» underdog ξαδελφάκι των “Heroes Of Might and Magic”, που υιοθετώντας ένα μακάβριο μονοπάτι στο art direction και βασιζόμενη στις ξεχωριστές μονάδες (και όχι στα stacks στρατών) προσέφερε τη δική της οπτική. Ειδικά το δεύτερο παιχνίδι της σειράς, το “Disciples Dark Prophecy” έχει ακόμα φανατικό κοινό. Να ξεκαθαρίσουμε πως το Disciples: Liberation δεν είναι το Disciples

Στο Neverdaar, ως συνήθως, οι τέσσερις φυλές (humans, elves, demons, undead) βρίσκονται σε μόνιμη κόντρα, μόνιμα καχύποπτες και έτοιμες να αφανίσουν τους προαιώνιους εχθρούς τους. Σε έναν κόσμο που κοχλάζει και είναι έτοιμος να τραβήξει τη βαλβίδα αποσυμπίεσης, εμφανίζεται η ηρωίδα Avyanna, που μέσα από μια σειρά μαχών, αποφάσεων και παρέα με τους συμπολεμιστές της θα καθορίσει τη μοίρα του. Ταυτόχρονα έχει και ως στόχο να επαναφέρει τη Yllian, μια μυθική πόλη, στην πρότερή της δόξα, χρησιμοποιώντας την ως ορμητήριο και βάση εξάπλωσης της επιρροής της.

Από τη συνοπτική μας περιγραφή ίσως καταλάβατε πως το Disciples: Liberation είναι ένα αμάλγαμα ειδών και εφαπτόμενων genres. Μία μίξη turn-based μάχης με γενναίες δόσης RPG και ολίγο πασπάλισμα από army management και city building. Έχουμε την κλασική περιήγηση στους 13 πανέμορφους, ομολογουμένως, χάρτες του παιχνιδιού όπου συναντάμε τους διάφορους NPCs, μαζεύουμε πρώτες ύλες και συναντάμε τις εχθρικές μονάδες, τα quest και τα dungeons.

Παρόλο που δεν είναι αρκετά μεγάλοι σαν έκταση, οι χάρτες είναι τόσο πυκνοί σε περιεχόμενο, που τους κάνει να μοιάζουν μεγαλύτεροι. Σε αυτό το σημείο εξελίσσεται και η πλειονότητά των διαλογών, ο όγκος των οποίων εντυπωσιάζει. Το κακό είναι πως, μολονότι η ποσότητα είναι χορταστική και το voice acting υπεραρκετό, η γραφή δεν στέκεται στο ίδιο επίπεδο. Πραγματεύεται πολύ σοβαρά ζητήματα (είναι φορές που βρισκόμαστε μπροστά σε αποφάσεις για γενοκτονίες) μα το ύφος είναι πολλές φορές ελαφρύ και παράταιρο με αυτά που διαδραματίζονται. Δεν απαιτούμε να είναι ούτε σοβαροφανής, ούτε μίζερη, αλλά πολλές φορές μας έβγαλε εντελώς εκτός κλίματος.

Αντίστοιχα η πλοκή του παιχνιδιού είναι φιλόδοξη και υπάρχει περίπτωση, αν δεν έχετε σχέση με τον κόσμο, να χαθείτε στον ορυμαγδό πληροφοριών, και λόγω της μεγάλης διάρκειας του παιχνιδιού να παρατήσετε την παρακολούθησή της εντελώς. Στα συν του Disciples: Liberation είναι η ύπαρξη επιλογών στους διαλόγους (σχεδόν κάθε quest έχει διαφορετικές επιλογές) οι οποίες έχουν και νόημα και σημασία.

Βλέπετε, η επιλογή που θα κάνουμε για την εξέλιξη μιας αποστολής επηρεάζει τη σχέση μας με το κάθε faction και έχει σαν αποτέλεσμα να αλλάζουν οι διαθέσιμες μονάδες για στρατολόγηση, κάποια skill να μένουν κλειδωμένα και φυσικά να μετράει προς την τελική εξέλιξη. Η πληθώρα επιλογών λειτουργεί σαν αντίβαρο στη μέτρια γραφή, καθώς μας δίνει έναν λόγο να είμαστε πιο προσεκτικοί στο διάβασμά μας. Το αν θα κλίνουμε προς μια φατρία ή θα αντιδράσουμε σαν κλασικός «ισαποστάκιας», επηρεάζει τον νευραλγικό τομέα του χτισίματος της πόλης και του recruiting μιας και οι θέσεις ανέγερσης κτηρίων στην πόλη είναι πεπερασμένες, οπότε είναι λογικό να τις γεμίσουμε με αυτές του faction που υποστηρίζουμε.

Μόνο στα υψηλότερα επίπεδα συμμαχίας γίνεται να στρατολογήσουμε ποιοτικές μονάδες οι οποίες, πέραν της δυναμικής τους, λαμβάνουν και ιδιαίτερα buffs. Πάντως μην απελπίζεστε, υπάρχει πάντα και η δυνατότητα αγοράς μονάδων από το Marketplace (σε αρκετά ακριβότερη τιμή βέβαια) στην περίπτωση που η διπλωματική σας ικανότητα πάει περίπατο.

Η Avyanna είναι fixed χαρακτήρας αλλά οι πάρα πολλές επιλογές σε εξοπλισμό και skils μας δίνουν τη δυνατότητα να της προσδώσουμε ιδιαίτερο χαρακτήρα. Ο πυρήνας του character building βασίζεται στην τετραρχία των strength, intelligence, dexterity, stamina, τα οποία μας δίνονται αυτόματα ανάλογα με ποια κλάση έχουμε διαλέξει, όταν παίρνουμε level αλλά και στον διαμοιρασμό των skill points στις κατηγορίες των Combat, Nephilim, Magic που ουσιαστικά εξειδικεύουν την Avyanna.

To περίεργο είναι πως κλάση διαλέγουμε μετά από κάποιες ώρες και όχι εξαρχής (ξεκινάμε ως mercenary). Μετά από την επιλογή «καριέρας» κάποια skill points που δεν αντιστοιχούν στη φύση της μένουν κλειδωμένα. Για παράδειγμα, η κλάση Warlord έχει μικρή δυνατότητα αξιοποίησης του Μagic tree. Και εδώ πάντως οποιαδήποτε στιγμή αλλάξετε γνώμη μπορείτε κάνετε αναδιαμοιρασμό της τράπουλας με αρκετά μικρό κόστος και να φέρετε την Avyanna στα μέτρα σας.

Εντυπωσιακό οπτικό αποτέλεσμα έχουμε στο turn-based πεδίο της μάχης, όπου οι μονάδες, η Avyanna και οι companions της, σε κλασικό, εξαγωνικό turn-based πρότυπο, αντιμετωπίζουν τους αντιπάλους τους. Τα animations των επιθέσεων και τα spells δημιουργούν μία πανέμορφη εικόνα, που ενώ υποστηρίζεται από ένα έξυπνο σύστημα ξοδέματος των κινήσεων, πληθώρα resistances και area of effect ικανοτήτων, μένει σε μεγάλο βαθμό αναξιοποίητο.

Είναι δυστυχώς τόσο εύκολο το παιχνίδι (ειδικά μετά την πρώτη περιοχή) που οποιαδήποτε ψαγμένη στρατηγική είναι αχρείαστη. Ακόμα και το permadeath των μονάδων δεν αυξάνει ιδιαίτερα τον κίνδυνο, καθώς με ένα μικρό κόστος, επιστρέφοντας στη βάση, μπορούμε να πάρουμε ένα τέρας ίδιου επιπέδου. Οποιοσδήποτε παίκτης έχει φάει τα μούτρα του τόσα χρόνια στα turn-based, θα αντιληφθεί εύκολα πως το Disciples: Liberation είναι ένας υγιεινός περίπατος.

Το πρόβλημα δημιουργείται από το auto resolve (που πιστέψτε μας, χρειάζεται) όταν η δύναμη του εχθρού είναι χαμηλότερη, που έχει πάντα ευνοϊκό αποτέλεσμα, χωρίς όμως καμία επίπτωση στον παίκτη. Παίρνει όλο το χρήμα, όλο το xp, οι μονάδες βγαίνουν ανέγγιχτες και σαν αποτέλεσμα δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος όπου ο παίκτης παίρνει αναίμακτα επίπεδα και βρίσκεται μόνιμα (στις περισσότερες των μαχών) υψηλότερα από τη ΑΙ. Ίσως χρειαζόταν ένα καλύτερο scaling ή μείωση των μαχών για να μην αναγκάζεται ο παίκτης να πάει σε αυτή τη φθηνή λύση.

Πάντως αν ανήκετε στην κατηγορία του πιο χαλαρού gameplay, ίσως σας φανεί και ανακουφιστικό που ένα turn-based παιχνίδι δεν απαιτεί να βγάλετε το Subutai από μέσα σας. Σημειώνεται πως δεν υπάρχει επιλογή επίπεδου δυσκολίας, και αν θέλετε πραγματικά να κάνετε το campaign να μοιάζει με απογευματινή, χαλαρή, ανοιξιάτικη προμενάδα, διαλέξτε τον μάγο και απολαύστε καταστροφή.

Η τοποθέτηση των μονάδων γίνεται ανάλογα με τα leadership points της Avyanna και είναι ο μόνος πονοκέφαλος αναφορικά με τη σύσταση της ομάδας μας. Εξυπακούεται πως μια μονάδα πρώτου rank κοστίζει πολύ λιγότερο σε σχέση με την top-tier της φατρίας της, και το μόνο που μας μένει είναι να αποφασίσουμε αν θα επενδύσουμε στην ποσότητα ή την ποιότητα. Αντικειμενικά, θα κινηθείτε προς τη δεύτερη επιλογή μιας και οι μονάδες έχουν και περισσότερο ενδιαφέρον αλλά και αντέχουν στις πρώτες επιθέσεις των εχθρών (όπου συνήθως η AI ξοδεύει τις καλές τις ικανότητες).

Επιπροσθέτως, έχουμε θέση μόνιμα για δύο companions και τρεις ρεζέρβες, οι οποίες αν και δεν συμμετέχουν κανονικά στη μάχη, εκτελούν σε κάθε γύρο από μια ενέργεια (buff, debuff, ζημιά) ή προσφέρουν μία διαρκή αύρα. Οι companions, οκτώ στο σύνολο, στην ουσία τους είναι ενισχυμένες εκδόσεις των βασικών μονάδων (με κάποια twists), έχουν ξεχωριστή προσωπικότητα και ατζέντα, ενώ για να ξεκλειδώσουν την ultimate δύναμή τους θα πρέπει να ολοκληρώσετε τα προσωπικά τους quests.

Έχει γίνει καλή δουλειά στο υπόβαθρο των companions και να περιμένετε πολλές ανατροπές, πισώπλατες μαχαιριές και εκπλήξεις καθώς τους γνωρίζετε καλύτερα. Κάθε companion έχει το δικό του upgradable όπλο (τα αντικείμενα της Avyana είναι όλα upgradeable) και το δικό του exploration skill που βοηθάει στο άνοιγμα κρυφών περιοχών.

Το campaign είναι στημένο και για δεύτερο playthrough (όπου υπάρχει και το true ending) στο οποίο μπορείτε να έχετε όλους τους companions στο πεδίο μάχης (και όχι μόνο δύο), αλλά ειλικρινά θέλουμε να γνωρίσουμε αυτόν ή αυτήν που αφού τελειώσει το Disciples: Liberation θα έχει την όρεξη για άλλες 50 ώρες. Έχει πράγματα να δώσει το παιχνίδι, αλλά όχι τόσα ώστε να δικαιολογείται τέτοια εκ νέου χρονική επένδυση.

Το Disciples: Liberation προσπαθεί να τα κάνει όλα, και συνδυάζοντας στοιχεία από πολλά genres να δώσει μια διευρυμένη εκδοχή του κόσμου του Neverdaar∙ και ως ένα βαθμό τα καταφέρνει. O όγκος του σε lore, περιεχόμενο, χάρτες, μονάδες, skills, spells είναι τεράστιος (το campaign φτάνει άνετα τις 60 ώρες) αποτελώντας ταυτόχρονα ευλογία και κατάρα. Είναι πανέμορφο, εμφανώς πιο φωτεινό από του προκατόχους του, «φανφαρώδες» και αν έσφιγγε ο δημιουργός τα γκέμια περισσότερο, κρατώντας το πιο μαζεμένο σε όλα τα επίπεδα, θα είχαμε ένα πιο συμπαγές αποτέλεσμα.

Το Disciples: Liberation κυκλοφορεί από τις 21/10/21 για PC, PS5, PS4, Xbox Series και Xbox One. To review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για PC με review code που λάβαμε από την Kalypso Media.

The post Disciples: Liberation | Review appeared first on GameOver.