Destiny 2

“I did it all #forthepuppies!”

PvE

Τί γίνεται όταν η καθημερινότητα και η ζωή σου βρίσκεται σε κίνδυνο; Τί κάνεις όταν μια παντοδύναμη αυτοκρατορία απειλεί να κατατροπώσει την Τελευταία Πόλη της Γης και να καταστρέψει ό,τι αγαπάς; Από τα κουταβάκια μέχρι το αγαπημένο σου εστιατόριο, στερώντας το σπίτι σου, το -γεμάτο από exotics- vault που πέρασες τρία χρόνια γεμίζοντας με κόπο… Απειλώντας με θράσος τα σχέδιά σου για εκείνο το διαγωνισμό χορού που είχες οργανώσει με τους άλλους Guardians, που θα λάμβανε χώρα το ερχόμενο Σαββατοκύριακο μετά το 23ο playthrough του Vault of Glass; Μα

φυσικά θα σταθείς στο ύψος σου, θα πάρεις το Ghost σου, τον εξοπλισμό και τον εγωισμό σου και θα αποτρέψεις την πανωλεθρία, συμμετέχοντας στη νέα περιπέτεια του 10ετούς πλάνου της Bungie με όνομα "Destiny: The Red War"... Όχι! Για στάσου, λάθος! Αυτό συνέβη σε άλλη διάσταση όπου η Bungie δεν αποφάσισε να κυκλοφορήσει το παιχνίδι ποτε στο PC. Στη δική μας πραγματικότητα αποφάσισε να κυκλοφορήσει το Destiny 2... και δεν μας χαλάει και πολύ στην τελική.

Ας τα πάρουμε όλα από την αρχή χωρίς να αναλώσουμε χρόνο κάνοντας εκτενή αναφορά στο προβληματικό launch του πρώτου Destiny το Σεπτέμβριο του 2014. Ήταν ένα τεράστιο και πανάκριβο project, που είχε πολλά να προσφέρει, αλλά εν τέλει απέτυχε στην αρχική του μορφή. Το παιχνίδι, όμως, μέσα στα τρία χρόνια ύπαρξής του κατάφερε από μια μη ολοκληρωμένη, άμορφη μάζα να γίνει ένα «μεγαθήριο» στο χώρο του, να κερδίσει πίσω μέρος του κοινού που είχε χάσει, αλλά και να προσελκύσει ακόμη περισσότερους νέους ενεργούς παίκτες στη βάση του. Με αυτή την τελευταία προσθήκη στο πόνημά της, η Bungie προσπαθεί να σιωπήσει την αρνητική κριτική και ταυτόχρονα να δώσει μια πνοή ανανέωσης, που επιτυγχάνεται μερικώς με ένα campaign φανερά πιο καλογραμμένο από την vanilla έκδοση του Destiny, μαζί με πολλές αλλαγές και βελτιώσεις στον τεχνικό τομέα και τον κύριο κορμό του παιχνιδιού.

Μετά από την επιλογή του να εισάγεις τον παλιό σου χαρακτήρα ή να δημιουργήσεις έναν καινούριο –παρεμπιπτόντως, ο character creator παραμένει σχεδόν απογοητευτικά ίδιος χωρίς καμία ενδιαφέρουσα προσθήκη- το παιχνίδι ξεκινά με την αφήγηση του συμπαθεστάτου Nolan North στο ρόλο του Ghost μας, όπου παίρνουμε μια γεύση από τη μέχρι στιγμής ιστορία και τις προηγούμενες περιπέτειες των Guardians του πρώτου παιχνιδιού. Μια πολύ ευχάριστη κα έξυπνη πινελιά ήταν το mini recap με τις πιο σημαντικές στιγμές μας ως παίκτες και με ποιούς συμπαίκτες μας τις ζήσαμε. Στη συνέχεια μπαίνουμε κατευθείαν στο ψητό, με την αποστολή που είχε διατεθεί και στη Beta του παιχνιδιού, με λίγες μικρές αλλαγές, όπως για παράδειγμα στο επίπεδο της δυσκολίας της. Το σχεδον δωδεκάωρο single player campaign αποτελείται, επιτέλους, από αρχή, μέση και τέλος με μια ικανοποιητική ροή.

Οι γνωστοί μας Cabal, με επικεφαλής τον αδίστακτο Dominus Ghaul, αποφασίζει να επιτεθεί, γιατί θεωρεί ότι εκείνος και ο ατρόμητος λαός του άξιζε τη χάρη του Traveller από την αρχή, ενώ θεωρεί τους υπόλοιπους, άξεστους και αδύναμους. Θέλει να τιθασεύσει το Light, να γίνει θεός και θα το καταφέρει με όποιο τρόπο μπορεί. Η ιστορία εισάγει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδεά, τη θνητότητα. Ο Ghaul αφαιρεί το Light από τους Guardians, συνεπώς και τη δυνατότητα να ξανάρχονται στη ζωή από το Ghost τους μετά από κάθε θάνατο. Ο φόβος του θανάτου φέρνει στο προσκήνιο ένα εντελώς νέο στοιχείο, που δίνει μια άλλη δυναμική στην ιστορία. Σύμφωνα με τα πόσα είδαμε πριν την κυκλοφορία, υπήρχε η ιδέα ότι αυτό το στοιχείο θα παίξει σημαντικό ρόλο και ότι εκτός από τη νίκη ενάντια στον Ghaul, οι guardians θα έπρεπε να επανακτήσουν σιγά-σιγά και καθ’ όλη την πορεία των αποστολών, τη δύναμή τους πίσω.

Αντιθέτως, όχι μόνο το πιο ενδιαφέρον μέρος της πλοκής βρέθηκε «στα σκουπίδια» πολύ νωρίς, αλλά η γενική ευκολία του campaign και το πιο κλισέ και τελικό boss fight που θα παίξετε ποτέ, φαίνεται να ακυρώνει κατά κάποιο τρόπο όσα έχτισε με τόση μαεστρία στην εξαιρετική εισαγωγή. Η Bungie φαίνεται να διάλεξε τον εύκολο δρόμο και να μην τόλμησε ιδιαίτερα με το σενάριο, το οποίο αν και καλό, είναι αμετανόητα στοιχειώδες. Παρόλα αυτά, τα κενά γεμίζουν με καλοσχεδιασμένα CGI cutscenes, πνευματώδη διάλογο... και με φυσικά μπόλικη δόση του απολαυστικού Nathan Fillion ως Cayde-6, o οποίος καταφέρνει πάντα να κλέβει την παράσταση με τις ατάκες του.

Το soundtrack, όπως πάντα, είναι άψογο και αποτελεί ένα αναπόσπαστο στοιχείο στην εμπειρία του παιχνιδιού. Οι 17 αποστολές της κύριας ιστορίας είναι πολύ βελτιωμένες σε σχέση με το πρώτο Destiny, μεγαλύτερες σε διάρκεια, με ποικιλία διαφορετικών φάσεων, που κυλούν ομαλά από τη μια στην άλλη χάρη στα εναλλασόμενα περιβάλλοντα και το ωραίο level design, ενώ οι μάχες στους κλειστούς και ανοιχτούς χώρους -και με τα οχήματα- εννοείται ότι έχουν μια γερή δόση από Halo. Δυστυχώς, όμως, εκτός από τους Cabal αντιμετωπίζουμε τους ίδιους εχθρούς (Fallen, Hive, Taken, Vex). Μια ανανέωση σε αυτό το κομμάτι είναι αναγκαία. Δεν χρειαζόταν να είναι μια νέα εξωγήινη φυλή, αντιθέτως ακόμη και μια εχθρική φατρία Γήινων, Awoken ή Εxo θα ήταν καλοδεχούμενη.

To lore συνεχώς εμπλουτίζεται, και μέχρι το τέλος της κύριας ιστορίας μαθαίνουμε κάποια σημαντικά πράγματα που θα επηρεάσουν σίγουρα το μέλλον του σύμπαντος. Το Destiny είχε πάντα ένα πολύ ενδιαφέρον και πλούσιο lore, όχι όμως εύκολα προσβάσιμο. Δυστυχώς, αυτό δεν έχει διορθωθεί. Αποφάσισαν να αφαιρέσουν εντελώς τις κάρτες Grimoire, που έπρεπε ο παίκτης να διαβάσει εκτός παιχνιδιού, αντί να κάνουν το λογικό βήμα να προσθέσουν τις κάρτες in-game. Ως αποτέλεσμα, καταλήγουμε με σκόρπιες πληροφορίες που μπορεί να βρεί κανείς πατώντας το «Show Lore» όσον αφορά αντικείμενα (π.χ. τα exotic items που κουβαλά ο παίκτης) και να εντοπίσει αντικείμενα κρυμμένα στο περιβάλλον για τα οποία το Ghost θα προσφέρει μερικές σειρές προσωπικού σχολιασμού. Επίσης, μια ακόμη λάθος απόφαση από τη Bungie ήταν να συμπεριλάβει ίσως το πιο σημαντικό κομμάτι του lore -την ιστορία των Cabal- σε ένα βιβλιαράκι της συλλεκτικής έκδοσης. Ευελπιστούμε την επόμενη φορά να προσθέσουν ένα συγκεντρωμένο codex εντος του παιχνιδιού.

Ξεκινάμε λοιπόν με τις ίδιες τρεις κλάσεις (Titan, Hunter, Warlock) με τρείς subclasses η καθεμία. Από αυτές, μια για κάθε κλάση είναι καινούρια και έχει αφομοιώσει μια παλιά subclass. Ο Titan αποκτά τον Sentinel με την ασπίδα (ex- Defender), o Hunter τον Arcstrider με τη ράβδο (ex- Bladedancer) και ο Warlock τον Dawnblade με το φλεγομενο ξίφος (ex- Sunsinger) και το skill tree είναι πολύ πιο απλουστευμένο, κάνοντας τον τερματισμό και των τριών subclasses λιγότερο χρονοβόρο και πολύ πιο εύκολο. Το level cap είναι 20, το power (ex-light) στα 350 και είναι έτσι σχεδιασμένο το σύστημα ούτως ώστε με το που τελειώσει κανείς το campaign, θα έχει φτάσει 20 L./ 200 P.

H τάση της ανούσιας μετονομασίας συνεχίζεται, με τα όπλα από primary, special και heavy να μετατρέπονται σε kinetic, energy και power, και έχουμε πλέον πρόσθεση submachine guns, grenade launchers και αφαίρεση machine guns. Τα ghost shells δεν συμβάλλουν πλέον στη δύναμη, και όλα τα equipped αντικείμενα φέρουν mods μιας χρήσης–τα διακοσμητικά shaders τα οποία έγιναν και αυτά cosumables- που αλλάζουν ή/ και προσθέτουν κάποια χαρακτηριστικά. Η διαδικασία του Infuse, που ήταν η καταστροφή ενός αντικειμένου ώστε να ανεβάσεις σε επίπεδο ένα άλλο item της επιλογής σου, είναι πιο περιορισμένη, δηλαδή αν έχει κανείς ένα hand cannon που θέλει να το κάνει πιο δυνατό, θα μπορεί μονο να το κάνει infuse με άλλο hand cannon και όχι με οποιοδήποτε είδος όπλου.

Τέλος, τo γνωστό, χρωματικά κωδικοποιημένο σύστημα loot με τα common, rare, legendary και exotic engrams παραμένει το ίδιο και προστίθεται ένα καινούριο λευκό engram, το οποίο αποκτά ο παίκτης κάθε φορά που γεμίζει η μπάρα του XP μετά το Light Cap ή μέσω microtransactions. Τα bright engrams μπορούν να περιέχουν shaders, mods, διαστημόπλοια, emotes και άλλα.

PvP - Κείμενο από τον Θάνο Τσομπάνη

Σημαντικό κομματι του Destiny 2 ειναι και το PvP. Όπως σας έχει μεταφέρει η Δάφνη μέχρι τώρα, το παιχνίδι γενικότερα έχει δεχτεί διάφορες αλλαγές τόσο προς το καλό όσο και προς το κακό και οι online αρένες μάχης δεν αποτελούν εξαίρεση. Όσοι προσπαθήσετε να αντιμετωπίσετε το crucible του Destiny 2 σαν ένα ακόμα match στο πρώτο παιχνίδι, ετοιμαστείτε να... φάτε τα μούτρα σας. Τέλος στα one -shot kills του no land beyond, τέλος στα rushing shoulder charges πίσω από γωνίες, τέλος στις overpowered grenades και πολλά πολλά ακόμα. To PvP έχει αλλάξει, και πλέον η ομαδικότητα βρίσκεται στο επίκεντρο της μάχης αφού το ποιος θα ρίξει την πρώτη σφαίρα στον αντίπαλο κάνει τη διαφορά μεταξύ death και kill.

Το crucible mode ξεκλειδώνει σχετικά νωρίς στο παιχνίδι. Αμέσως μετά την πρώτη επίσκεψη στη φάρμα οι παίκτες έχουν τη δυνατότητα να δοκιμάσουν τις δυο και μοναδικές μέχρι τώρα playlists του παιχνιδιού, Quickplay και Competitive. Το Quickplay διαθέτει μια μίξη διαφόρων modes όπως Clash, Control και Supremacy, που γνωρίσαμε στο πρώτο παιχνίδι, ενώ στο Competitive τα modes είναι δυο, Countdown και Survival, δυο καινούριες παραλλαγές του απλού elimination που βασίλευε στα competitive matches του πρώτου τίτλου. Το Countdown είναι το παλιό, καλό search and destroy, όπου οι παίκτες διαδοχικά θα πρέπει να κάνουν plant ή defuse τη βόμβα. Η διαφορά έρχεται σε ό,τι αφορά το revive, όπου ένα σύστημα με tokens έχει αντικαταστήσει το παλιό spamming που γινόταν, με έναν παίκτη να σηκώνει ολόκληρη την ομάδα. Πλέον, ο κάθε παίκτης έχει ένα revive token, το οποίο χάνει αν πεθάνει ή αν κάνει revive κάποιο συμπαίκτη του, αναγκάζοντας έτσι την ομάδα να παίξει πιο συντηρητικά, πιο ομαδικά, πιο σκεπτόμενα και με τακτική. Από την άλλη, το Survival δεν διαθέτει καθόλου revives, κάθε ομάδα διαθέτει έναν αριθμό respawns και όποια ομάδα ξοδέψει πρώτη τα respawn της, χάνει.

Εδώ συναντάμε το μεγαλύτερο αρνητικό και γενικό πλήγμα στο PvP του Destiny 2. Η ομαδοποίηση διαφόρων playlist είναι δίκοπο μαχαίρι. Από τη μια οι παίκτες δεν διαιρούνται σε τέσσερις και πέντε playlists ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν αρκετοί ώστε να ξεκινήσει ένα match ή ο χρόνος αναμονής να είναι ανυπόφορα μεγάλος. Από την άλλη, συχνό φαινόμενο είναι η αποχώρηση κάποιου παίκτη από την ομάδα επειδή δεν “έπεσε” πάνω στο mode που ήθελε να παίξει, με αποτέλεσμα να την καταδικάζει σε ήττα. Η φύση του παιχνιδιού με το 4vs4 σε όλες τις playlist κρύβει τέτοια προβλήματα και δυστυχώς ακόμα και ο ένας παίκτης κάνει τη διαφορά ανάμεσα στη νίκη ή την ήττα της ομάδας. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει τρόπος να πάρει κάποιος άλλος παίκτης τη θέση αυτού που αποχώρησε από το match, η Bungie όφειλε να τιμωρεί τους παίκτες που αποχωρούν ή να κλείσει εντελώς την επιλογή για leave από το παιχνίδι πριν το τέλος του.

Είναι φανερό ήδη πως το PvP του Destiny 2 κινείται προς διαφορετική κατεύθυνση. Τέλος η κατάχρηση του revive, όποιος είναι απρόσεκτος και πεθάνει, κατά πάσα πιθανότητα μένει πεθαμένος μέχρι το τέλος του γύρου. Μια ακόμα βασική διαφορά που φέρνει ο νέος τίτλος είναι το time-to-kill (TTK), ο χρόνος που χρειάζεται κάποιος παίκτης για να πεθάνει στο crucible έχει αυξηθεί δραματικά. Όσοι περίμεναν τα 3-shot kills με το hand canon από το πρώτο παιχνίδι θα απογοητευθούν αφού πλέον το ελάχιστο είναι 5-shot και αυτό εξαρτάται από το build του αντιπάλου, που του επιτρέπει να ανεβάσει ακόμα παραπάνω την αντοχή του απέναντι στα χτυπήματα. Τα team shot βασιλεύουν στο online κομμάτι του Destiny 2 γι' αυτό και το σύστημα με τα kills έχει αλλάξει και τα leaderboards δεν μετρούν πλέον ποιος έδωσε το τελικό χτύπημα στον εχθρό (kills), αλλά ανταμείβει το ίδιο όλους τους παίκτες που συμμετείχαν έστω και με μια σφαίρα στο να σκοτώσουν τον αντίπαλο guardian (defeated).

Με το TTK να είναι τόσο υψηλό οι παίκτες έχουν χρόνο να αποσυρθούν από μια μάχη όταν δουν ότι η ζωή τους μειώνεται γρηγορότερα από του αντιπάλου. Το μέγεθος των χαρτών και το γεγονός πως όλα τα modes είναι πλέον 4vs4 επιτρέπουν στον παίκτη να κάνει regenerate τo health του χωρίς να πέσει πάνω σε κάποιον άλλο αντίπαλο. Όσον αφορά τη δύναμη των όπλων και την αποτελεσματικότητά τους απέναντι στους εχθρούς, η Bungie έχει κάνει εξαιρετική δουλειά. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια δεν υπάρχει κάποια class όπλου που να έχει ξεκάθαρη υπεροχή και να χρησιμοποιείται από όλους -το Destiny 2 δεν έχει meta, όλα τα όπλα μπορούν να αποδειχτούν εξίσου φονικά στα χέρια του κατάλληλου guardian.

Τα μόνα πραγματικά δυνατά όπλα που μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη ζημία είναι τα power weapons, σφαίρες για τα οποία μπορεί να πάρει μόνο ένας παίκτης και μόνο ανά συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, καθιστώντας τα πολύ ισορροπημένα. ενώ σημαντικά μέσα στο παιχνίδι γιατί μπορούν να ανατρέψουν έναν αγώνα. Μιλώντας για την ισορροπία σε έναν αγώνα, δεν θα ήταν σωστό να μην αναφέρουμε το νέο τρόπο με τον οποίο ο αλγόριθμος κάνει matchmaking τους παίκτες. Για να λυθούν προβλήματα με disconnects και lag, το matchmaking δίνει μεγαλύτερη βάση στο connection αλλά και στην απόσταση μεταξύ των παικτών που ψάχνουν για παιχνίδι. Κάτι που όπως διαπιστώσαμε δουλεύει καλά αυτές τις πρώτες δέκα μέρες που υπάρχει αρκετός κόσμος στο παιχνίδι. Μένει να δούμε αν και πώς αυτό το σύστημα θα λειτουργήσει τα επόμενα χρόνια.

Για το τέλος αφήσαμε το αγαπημένο κομμάτι της κοινότητας του Destiny (και του γράφοντα) τα Trials of Os… εεε Trials of the Ninth. Τα Trials είναι το τρίτο playlist του PvP στον τίτλο και απευθύνεται αποκλειστικά σε ομάδες τεσσάρων που θέλουν να βρεθούν αντιμέτωποι με μια πρόκληση, με την ανάλογη ανταμοιβή στο τέλος. Τα Modes εναλλάσσονται μεταξύ Countdown και Survival κάθε εβδομάδα, από την Παρασκευή μέχρι τη Δευτέρα, οπότε και η playlist είναι ανοικτή για να παίξουν οι παίκτες

Περισσότερο από ποτέ μια ομάδα πρέπει να δώσει βάση στις τακτικές της, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να υπάρχει ένας καθοδηγητής που να συντονίζει την ομάδα μέσα στο παιχνίδι και να δίνει οδηγίες και πληροφορίες για χρόνους, για την τοποθεσία των εχθρών και να προσέχει τα flanks. Όλα αυτά σε δευτερόλεπτα ενώ η ομάδα προσπαθεί να απωθήσει τους εχθρούς, να καλύψει μια βόμβα ή να απασχολήσει απλά την αντίπαλη ομάδα μέχρι να τελειώσει ο χρόνος. Οι αγώνες κερδίζονται με τακτική και εξυπνάδα και όχι με rush και βιαστικές κινήσεις, ο καθένας πρέπει να έχει την αίσθηση του χώρου γύρω του και να μετράει τις κινήσεις του αν θέλει να νικήσει η ομάδα του. Επιτέλους, η εν λόγω playlist βασίζεται στις ικανότητες των παικτών -όχι μόνο στο χειρισμό του όπλου τους αλλά στην ομαδικότητα και τη συνεργασία.

Το PvP του Destiny 2 είναι σε μεγάλο βαθμό ισορροπημένο, διασκεδαστικό και φρενήρες όταν χρειάζεται. Ο κάθε παίκτης μπορεί να απολαύσει ορισμένα λεπτά "χαλάρωσης" στο crucible μετά από ένα Nightfall ή ένα Raid και να βοηθήσει πραγματικά την ομάδα του ακόμα και αν δεν είναι ο καλύτερος στα multiplayer παιχνίδια. Για εσάς που θέλετε να πάτε ένα βήμα παραπάνω, μαζέψτε την ομάδα σας γιατί τα σαββατοκύριακα σας στα Trials of The Ninth θα αποκτήσουν άλλο νόημα.

PvE (συνέχεια)

Σε αυτό το είδος παιχνιδιών, το campaign αποτελεί πάντα την εισαγωγή και την κορυφή του παγόβουνου. Το Destiny 2 προσθέτει δύο social spaces και άφθονο περιεχόμενο στους τέσσερις καινούριους χάρτες-«πλανήτες» του, οι οποίοι περιλαμβάνουν για πρώτη φορά σημεία fast travel. Υπάρχουν 30 διαφορετικές σκορπισμένες αποστολές (Adventures) και ο καθένας έχει το δικό του vendor -συμπεριλαμβανομένου και τους μυστήριου Xur- και questlines που οδηγούν στην απόκτηση συγκεκριμένων exotics. Στους πλανήτες μπορεί ο παίκτης να ολοκληρώνει public events μαζί με άλλους, τα οποία εμφανίζονται στο χάρτη σε πραγματικό χρόνο, να ανακαλύπτει κρυμμένο loot, να κάνει -τα γνώστα από το πρώτο Destiny- patrols και να φέρει εις πέρας καθημερινά challenges (που αντικαθιστούν τα παλιά bounties).

Από το Destiny 2 δεν θα μπορουσαν να λείπουν τα Strikes, που είναι PvE απόστολές τριών ατόμων και είναι πέντε στον αριθμό (συν ένα αποκλειστικό για το PlayStation 4) και η δυνατότητα του να ξαναπαίξει κανείς μέσω «διαλογισμού» -σύμφωνα με την in-game εξήγηση- ένα μικρό αριθμό κύριων αποστολών που ανανεώνονται κάθε βδομάδα. Μέχρι τα 270 power αυτές οι δραστηριότητες, που ταυτόχρονα ανεβάζουν και τη φήμη στα υπαρκτά factions, επαρκούν, όμως από εκεί και περά αρχίζει και δυσκολεύσει το levelling και εκεί απαιτείται η επίτευξη των Milestones και συγκεκριμένα των εβδομαδιαίων στόχων για την απόκτηση Powerful Gear (300-350). Από τις πιο σημαντικές εξ΄αυτών είναι το Nighfall Strike, το οποίο επιστρέφει ανανεωμένο και ακόμη δυσκολότερο. Δεν είναι πια ένα πιο σκληρό strike, αλλά βασίζεται πάρα πολύ στο χρόνο, με το κάθε δευτερόλεπτο να μετράει και κάθε βδομάδα προσθέτει ένα game mechanic -π.χ. δεν γεμίζει η μπάρα ενέργειας όταν λαμβάνεις damage αλλά τη «μαζεύεις» από τους νεκρούς εχθρούς. Τέλος, μεταξύ άλλων υπάρχουν και τα επονομαζόμενα ως "Flashpoints", τα οποία είναι η ολοκλήρωση public events σε διαφορετικό πλανήτη κάθε εβδομάδα καθώς επίσης και το raid, που θα αναφερθεί στη συνέχεια.

Σε ένα παιχνίδι όπου το κοινωνικό κομμάτι είναι το ζωτικό του σημείο δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τις Clans οι οποίες έχουν αλλάξει και παίζουν σημαντικότερο ρόλο πλεόν στην πρόοδο του χαράκτηρα . Η ενασχόληση με το παιχνίδι προσφέρει XP στην Clan και κάθε μέλος της αποκτά legendary rewards ανεξαρτήτως με το αν έχει κάνει κάποια δραστηριότητα, μόνο και μόνο γιατί άλλα μέλη της μπορεί να έλαβαν μέρος στο Nightfall, στο Raid και παίζοντας PvP (πιο πολλά στο 2ο μέρος του κειμένου). Aξίζει να σημειωθεί ότι οι solo παίκτες επωφελούνται πολύ από την δομή του παιχνιδιού γιατί πολλές δραστηριότητες μπορούν τα παιχτούν χωρίς παρέα και για εκείνες που απαιτούν συνεργασία και δεν έχουν matchmaking για παράδειγμα το Nightfall και το Raid, η Bungie επινοεί τo Guided Games που βρίσκεται ακόμη σε Beta μορφή. Με βάση αυτό το σύστημα, αντί το παιχνίδι να ενώσει 3 ή 6 τυχαίους παίκτες μεταξύ τους, ένας παίκτης μόνος (seeker) μπορεί να βρεί άμεσα ενεργά μέλη μιας clan (guides) που έχουν ανάγκη μόνο ένα μέλος να ολοκληρώσουν τη επιθυμητή δραστηριότητα είτε μιλάμε για Nightfall (2 guides συν 1 seeker) και raid (5 guides συν 1 seeker).

Πράγμα που μας φέρνει στην απόλυτη και αναπόσπαστη end game εμπειρία που είναι το καινούριο raid με όνομα Leviathan. To νέο raid διαφέρει από τα άλλα γιατί αποτελεί εξ ολοκλήρου μια δοκιμασία απόδειξης της αξίας των guardians στη μάχη. Δεν υπάρχει «κακός», αλλά στη θέση του βρίσκεται ο πρώην Cabal αυτοκράτορας και νυν εξόριστος, φιλήδονος Calus, τον οποίο έριξε με βίαιο πραξικόπημα ο Ghaul. Εκείνος προσκαλεί τους guardians στα μεγαλειώδη και πανέμορφα χρυσά Ρωμαϊκού τύπου ανάκτορα, που βρίσκονται στην κορυφή του μεγαλύτερου διαστημόπλοιου που έχουμε δει στο σύμπαν του παιχνιδιού -και ίσως στο sci-fi γενικότερα- το οποιο... «καταβροχθίζει πλανήτες», να περάσουν τις δοκιμασίες που έχει ετοιμάσει για αυτούς. Αν επιτευχθούν, τότε εκείνος θα τους ανταμείψει με τη σειρά του.

Αυτό σαφώς ανοίγει πολλές πορτες για την πιθανότητα να αποκτήσουμε τους Cabal ως συμμάχους στο μέλλον ενάντια σε κάποια καινούρια απειλή στο Destiny Universe. To Leviathan απαιτεί ένα πολύ καλά συννενοημένο fireteam των έξι και ένα ελάχιστο power των 270 στην κανονική δυσκολία και 300 στην prestige (πρωην Hard Mode). Περιέχει ένα επαναλαμβανόμενο level design και ταυτοχρόνως hub, στο οποίο επιστρέφουμε να ξεκλειδώσουμε κάθε ένα από τα τέσσερα κύρια levels. Είναι εξαιρετικά δύσκολο, απαιτητικό, στηρίζεται στα puzzles περισσότερο από ποτέ -σε σημείο κουραστικό- και δε διστάζει να τιμωρήσει όλη την ομάδα με το παραμικρό παράπτωμα.

Δεν υπάρχει πλέον η δυνατότητα πραγματοποίησης ελεύθερων revives. Αντ’ αυτού υπάρχει ένας περιορισμένος αριθμός revive tokens και ο χρόνος των 30 δευτερολέπτων για να «σηκώσεις» το συμπαίκτη σου, με αποτέλεσμα το θάνατο όλης της ομάδας αν δεν γίνει αυτό. Στo Leviathan raid δοκιμάζεται κάθε πτυχή της υπομονής των παικτών και πιθανότατα θα αποθαρρύνει πολλούς, διότι βασίζεται πάρα πολύ στα mechanics που θέλουν ψυχραιμία, απόλυτο συγχρονισμό και χρόνο για να μαθευτούν. Αν λείπει ο κατάλληλος χρόνος ενασχόλησης και η εμπειρία στο κομμάτι των Raids, τότε θα πρέπει να αφιερωθούν αρκετές ώρες στη μέθοδο δοκιμής και σφάλματος μέχρι να δουλέψει κάθε μέλος της ομάδας σαν καλολαδωμένο εξάρτημα της ίδιας μηχανής για να επιτευχθεί η ολοκλήρωσή του. Eyes up guardian και καλό κουράγιο!

Κλείνουμε σιγά σιγά το PvE κομμάτι χωρίς να παραλείψουμε τον τεχνικό και εμφανισιακό τομέα του παιχνιδιού. Τα γραφικά του Destiny 2 είναι κατά πολύ βελτιωμένα σε σχέση με τον προκάτοχό του. Κατέχει μια πιο έντονη και ζωηρή χρωματική παλέτα σε αντίθεση με την θαμπάδα του πρώτου, και τα αναβαθμισμένα οπτικά εφέ, σε συνδυασμό με τα καλύτερα textures, ενισχύουν την όλη εμπειρία. Η απόφαση των δημιουργών να σπάσουν τα τεχνολογικά δεσμά της προηγούμενης γενιάς και να προχωρήσουν και στο PC, φαίνεται να λειτούργησε πιο θετικά από ποτέ. Η Bungie, με αγάπη και αφοσίωση στη λεπτομέρεια, φρόντισε να γεμίσει τους νέους χάρτες της με λεπτομερή και επιβλητικά skyboxes, καθώς και τοπία και κατασκευες που κόβουν την ανάσα.

Από τις πυραμιδοειδής δομές των Vex στον Nessus, στις εξέδρες εξόρυξης στη μέση του μανιασμένου ωκεανού μεθανίου του Τιτάνα και στις ρημαγμένες περιοχές της Ευρωπαϊκης Νεκρής Ζώνης, το παιxνίδι φαίνεται θαυμάσιο ακόμη και στο απλό PlayStation 4 στα 1080p και 30 fps με ελάχιστα frame drops (που συμβαίνουν κυρίως στα events). Το gunplay είναι για άλλη μια φορά εθιστικό, αψεγάδιαστο και η αίσθηση του κάθε όπλου είναι σχεδόν μοναδική εμπειρία. Ένα όχι και τόσο λαμπρό χαρακτηριστικό παραμένει η μετρια ΑΙ των εχθρών, που μένει απαράλλαχτη, με περιορισμένο αριθμό επαναλαμβανόμενων κινήσεων, που καταλήγουν σε σενάρια ξεκαρδιστικά όπως για παράδειγμα το να στέκεσαι ίσα-ισα λιγο πιο έξω από την επιθετική ζώνη του εχθρού και να τον βλέπεις να κάνεις τα ίδια βήματα πίσω-μπρος χωρίς να επιτίθεται ενώ βρίσκεσαι ακριβώς μπροστά του.

Συνοψίζοντας, το Destiny 2 καταφέρνει να ικανοποιήσει, χωρίς όμως να εντυπωσιάσει. Τα έχει όλα, αλλά την ίδια στιγμή θα μπορούσε να έχει ακόμη περισσότερα. Προσφέρει απείρως περισσότερα σε περιεχόμενο από ό,τι προσέφερε όταν κυκλοφόρησε το Destiny για πρώτη φορά, χωρίς όμως να κάνει αυτό το τολμηρό βήμα παραπάνω και να ξεπεράσει τις προσδοκίες. Κάποιοι λένε ότι δεν άξιζε να κυκλοφορήσει ως sequel και κατά κάποιο τρόπο δεν έχουν άδικο. Από τεχνικής άποψης, και κρίνοντας από τη μεγάλη ποσότητα του περιεχομένου του, αξίζει τον τίτλο του sequel και με το παραπάνω. Στο θέμα όμως της πλοκής των κύριων αποστολών, θα μπορούσε να είναι ένα ακόμη expansion.

Τι είναι τελικό αυτό που κάνει ένα παιχνίδι να αξίζει να φέρει τον τίτλο ολοκληρωμένης κυκλοφορίας ή επιπρόσθετου περιεχομένου; Θα ήταν όντως καλύτερο να είχαμε ελάχιστα πιο φθηνό πέμπτο expansion για το Destiny στη θέση του Destiny 2; Και οι δύο περιπτώσεις έχουν τα υπέρ και τα κατά τους και αυτή δεν είναι η κατάλληλη στιγμη να το αναλύσουμε. Από την οπτική γωνία της reviewer, αποτελεί μια ακόμη περιπέτεια στο Destiny Saga ως σύνολο, όπως ένα story arc σε μια σειρά comics ή μια δυναμική σαιζόν σε μια αγαπητή σειρά, που την κάνει να μην μπορεί να περιμένει για το τι επιφυλλάσει το μέλλον... Ειδικά μετά από τη σκηνή του campaign πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους, την οποία δε θα σας «χαλάσουμε».

To review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.

pcps4xbox one Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!