Deliver Us Mars | Review

Η αλήθεια είναι ότι το είδος των sci-fi στον χώρο των βιντεοπαιχνιδιών κατακλύζεται από περιπτώσεις που κυρίως μας φέρνουν αντιμέτωπους απέναντι από εξωγήινες απειλές (τερατώδεις και νοήμονες), συνήθως στο πολύ μακρινό μέλλον όπου το ταξίδι στο διάστημα είναι εφικτό να γίνει ακόμα και από ένα μόλις άτομο με καθημερινό ρουχισμό. Επομένως, και μόνο που η Ολλανδική KeokeN Interactive πατάει γερά σε μία εναλλακτική, hard science fiction, φιλοσοφία αρκεί για να τραβήξει το ενδιαφέρον.

Το

Deliver Us Mars έρχεται ως το άμεσο sequel του Deliver Us the Moon του 2018, κάτι που σημαίνει ότι ενδείκνυται κάποιος να ασχοληθεί πρώτα με εκείνο το παιχνίδι, που έτσι κι αλλιώς αξίζει την προσοχή σας, χάρη στην αρκετά καλή γραφή του που εντρυφεί στο θέμα της ανθρώπινης φύσης. Παρότι που δεν θα έχει κάποιος δυσκολία να παρακολουθήσει το σενάριο του δεύτερου, η αλήθεια είναι ότι το πρώτο μέρος δημιουργεί ισχυρές βάσεις για σημαντικούς χαρακτήρες ενώ επίσης προσφέρει ένα ουσιαστικό σεναριακό υπόβαθρο για την κατάσταση που βρίσκεται η Γη σε αυτό το κοντινό μέλλον.

Το sequel μας μεταφέρει δέκα χρόνια έπειτα από τα γεγονότα του πρώτου παιχνιδιού, όπου πλέον λαμβάνουμε τον έλεγχο της Kathy. Η ανθρωπότητα συνεχίζει να προχωράει ολοένα και πιο κοντά στον αφανισμό της, λόγω της καταστροφικής μείωσης των ενεργειακών της πηγών αλλά και των αλλαγών που φέρνει η κλιματική αλλαγή. Ουσιαστικά αυτή η κατάσταση είναι πλέον μη αναστρέψιμη και παρότι ο υπερσύγχρονος σταθμός στο φεγγάρι μπόρεσε να ανακόψει για λίγο αυτήν την πορεία, χάρη σε μία τεχνολογία που επέτρεπε το διακτινισμό ενέργειας από εκεί, τελικά το αναπόφευκτο δεν θα αργήσει να γίνει.

Όπως είχε γίνει γνωστό από το πρώτο παιχνίδι, το πολυπληθές πλήρωμα της βάσης του φεγγαριού είχε αυτομολήσει, αποφασίζοντας να κατασχέσει τρία υπέρογκα και υπερσύγχρονα διαστημόπλοια έχοντας ως στόχο την αποίκιση του Άρη. Κάπου εκεί βρίσκεται και ο πατέρας της Kathy, ένα από τα μεγαλύτερα μυαλά της ανθρωπότητας. Η Kathy, μαζί με άλλους τρεις αστροναύτες, όλοι μέλη της διαστημικής εταιρίας Zephyr (δηλαδή η NASA…) θα πάρουν μέρος σε μία επικίνδυνη αποστολή, αυτή της εύρεσης των τριών διαστημοπλοίων, του εντοπισμού του πληρώματος και της επιστροφής όλων στη Γη, ώστε η τεχνογνωσία και η τεχνολογία που έχουν αναπτύξει να τεθεί προς όφελος της επιβίωσης της ανθρωπότητας, εάν και εφόσον αυτό είναι ακόμα εφικτό.

Είναι σίγουρα στα απόλυτα θετικά κομμάτια του Deliver Us Mars ότι το σενάριο παραμένει από την αρχή ως το τέλος ιδιαίτερα καλογραμμένο, χωρίς να καταφεύγει ποτέ σε υπερβολές ή δραματοποίηση καταστάσεων και τηρώντας σε λογικά πλαίσια την hard science fiction προσέγγισή του. Η εξέλιξη των περισσοτέρων χαρακτήρων έρχεται με φυσικότητα όπως και οι μεταξύ τους συγκρούσεις που θα προκύψουν στην πορεία, απόρροια της μεγάλης πίεσης από την αποστολή και των δυσκολιών, ηθικής και πρακτικής φύσης, που θα βρεθούν μπροστά τους.

Σε αντίθεση με το προηγούμενο παιχνίδι, οι δημιουργοί είχαν το “θάρρος” να σχεδιάσουν πρόσωπα, αποφεύγοντας να τα “κρύψουν” πίσω από σκάφανδρα, κάτι που αποδείχθηκε δίκοπο μαχαίρι για την παρούσα περίπτωση. Αναμφίβολα όταν οι διαπροσωπικές σχέσεις έχουν τόση σημαντική βαρύτητα στη συνολική εμπειρία, δεν γίνεται παρά να βοηθάει στα μέγιστα η απεικόνιση των εκφράσεων και των χαρακτηριστικών των προσώπων γενικότερα. Παρά τη σίγουρα ευπρόσδεκτη -και αναγκαία είναι η αλήθεια- προσπάθεια της KeokeN, τελικά η μετριότατη δουλειά που έγινε σε αυτόν τον τομέα δεν βρίσκεται στο ύψος των περιστάσεων. Τουλάχιστον οι ηθοποιοί κάνουν αρκετά καλή δουλειά στους διαλόγους, καταφέρνοντας να σηκώσουν σημαντικό βάρος της κατάστασης.

Από την άλλη πλευρά, το ταξίδι προς τον Άρη είναι αναμφίβολα απολαυστικό, ιδίως για κάποιον που περιμένει να δει μία περιπέτεια που αποφεύγει τα blockbuster μονοπάτια του εύκολου εντυπωσιασμού. Η ροή του σεναρίου είναι καλοδεχούμενα βραδύκαυστη και αρκεί να πούμε ότι θα χρειαστούν μερικές ώρες έως ότου φτάσετε στο σημείο να πατήσει η Kathy το πόδι της στον Άρη.

Το παιχνίδι παίρνει τον χρόνο του ώστε να μας δείξει διάφορα τμήματα του ταξιδιού, ξεκινώντας από τα γραφεία της Zephyr στη Γη, προχωρώντας στην εκτόξευση του διαστημοπλοίου αλλά και σε διάφορες στιγμές νηνεμίας καθώς και επικίνδυνων συμβάντων κατά το ταξίδι προτού φτάσουμε στον Κόκκινο Πλανήτη. Σε άλλη περίπτωση αυτό θα μπορούσε να είναι απλά βαρετό -και πιθανότατα να είναι για μερίδα παικτών-, αλλά μιλώντας για ένα hard science fiction παιχνίδι, που καταφέρνει να έχει την κατάλληλη γραφή για να υποστηρίξει αυτήν την σχετικά αργή εξέλιξη, η συνολική διαδρομή ήταν σίγουρα ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.

Γενικότερα οι διάφορες πληροφορίες που δίνονται για τη μοίρα και τη ζωή του πληρώματος που αυτομόλησε είναι αρκούντως ικανοποιητικές, κάτι που ισχύει και για την ολοκλήρωση της περιπέτειας που ευτυχώς δίνει με τη σειρά της ένα κλείσιμο χωρίς υπερβολές.

Εάν κάτι δεν λειτούργησε πολύ καλά, κατά τη δική μας εκτίμηση, είναι τα διάφορα εμβόλιμα flashbacks που εμφανίζονται κατά διαστήματα από την αρχή έως το τέλος της περιπέτειας, δείχνοντας σκηνές από την παιδική ηλικία της Kathy. Οι πληροφορίες μπορεί να είναι ουσιαστικές για το χτίσιμο του χαρακτήρα της, αλλά από την άλλη ρίχνουν αρκετά τον ρυθμό και τη συνοχή. Θεωρούμε ότι θα ήταν προτιμότερο να κοβόντουσαν αρκετά λεπτά από αυτές τις σκηνές και να αποδίδονταν στην εισαγωγή του τίτλου, καθώς με τη μέθοδο που ακολουθήθηκε τελικά δεν είδαμε κάποια αποκάλυψη που έπρεπε να αποδοθεί σταδιακά.

Σε άλλα σημεία του παιχνιδιού παρατηρήσαμε διάφορους τομείς όπου τα πέντε χρόνια ανάπτυξης αλλά και η εμπειρία που απέκτησε η KeokeN οδήγησε σε καλοδεχούμενες βελτιώσεις και προσθήκες, αν και σίγουρα δεν έχει γίνει κάποιο τεράστιο άλμα. Παρόλο που ο ορισμός του walking simulator συνεχίζει να είναι κατάλληλα περιγραφικός για την εμπειρία, από την άλλη πλευρά έγιναν ορισμένες έμπρακτες προσπάθειες να εμπλουτιστεί με στοιχεία gameplay ώστε να ξεφεύγουμε λίγο από το απλό περπάτημα.

Υπάρχουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες για την Kathy να σκαρφαλώνει σε διάφορα σημεία του περιβάλλοντος, κάτι που σε σημεία δίνει την αμυδρά εντύπωση πως θα μπορούσε να “φλερτάρει” και με το είδος των action-adventure. Είναι κάτι που, εκτός από το κομμάτι του gameplay, βοηθάει στην περιβαλλοντική αφήγηση, ιδίως όταν η Kathy πρέπει να περιφερθεί σε συντρίμμια ή δύσβατες περιοχές. Προς αυτήν την κατεύθυνση λειτουργεί καλά και η προσθήκη των ορειβατικών αξινών (δεν γνωρίζουμε αν αποτελούν στάνταρ εξοπλισμό των αστροναυτών αλλά, παρόλα αυτά, η Kathy είναι τυχερή που τις έχει).

Σε διάφορα σημεία, ιδίως στη βραχώδη επιφάνεια του Άρη, η Kathy θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει τις αξίνες για να αναρριχηθεί ή να καταρριχηθεί μέσα από ένα συμπαθητικό μηχανισμό για τον χειρισμό αυτών των εργαλείων, όπου κάθε σκανδάλη ενεργοποιεί την αξίνα στο αντίστοιχο χέρι.

Χρειάζεται ένας σχετικός συγχρονισμός για την κατάλληλη κίνηση ενώ επίσης ενσωματώνεται και μία μικρή υποψία “τακτικής” εξαρτώμενη από τους τύπους των επιφανειών, καθώς χρειάζεται προσοχή όσον αφορά στα κομμάτια που μπορεί να γαντζωθεί η αξίνα και σε αυτά που απλά θα οδηγήσουν στην πτώση. Είναι μία λειτουργία που προσδίδει πόντους στις δυσχαιρείς συνθήκες που καλείται να περιηγηθεί η Kathy.

Πέραν της ορειβασίας σε διάφορα σημεία, το Deliver Us Mars περιέχει ορισμένους περιβαλλοντικούς γρίφους, κυρίως ζητώντας μας να ενώσουμε ακτίνες σε συγκεκριμένους διακόπτες ώστε να ξεκλειδώσουμε πόρτες. Αποτελεί έναν μηχανισμό που παραπέμπει σε μία πολύ πιο απλοϊκή εφαρμογή των γρίφων που είχαμε δει στο The Talos Principle. Οι λύσεις δεν είναι ποτέ περίπλοκες και γενικά αυτά τα σημεία (αρκετά φειδωλά στη συχνότητά τους) έρχονται ως ευχάριστα διαλείμματα του αμιγώς… walking simulator ύφους του Deliver Us Mars.

Οπτικά, αναμφίβολα είναι παιχνίδι προηγούμενης εποχής, αλλά παράλληλα οι δημιουργοί δείχνουν να το κατανοούν πλήρως, καταφέρνοντας να σχεδιάσουν περιβάλλοντα και καταστάσεις που οδηγούν σε ένα καλαίσθητο αποτέλεσμα, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο αυτοπεποίθηση όσον αφορά στο εύρος των δυνατοτήτων τους.

Εν κατακλείδι το Deliver Us Mars αποτελεί ένα ιδανικό sequel για όποιους είχαν ασχοληθεί με το Deliver Us the Moon. Η ανάπτυξη των χαρακτήρων είναι ακόμα καλύτερη και πιο φυσική ενώ επίσης το ταξίδι προς τον Άρη αποδίδεται προσγειωμένα, αποφεύγοντας εντυπωσιασμούς, κάτι που με τη σειρά του βοηθάει στα μέγιστα στο ανθρώπινο και αληθοφανές στοιχείο που διέπει την εμπειρία.

Το Deliver Us Mars κυκλοφορεί από τις 2/2/23 για PS5, PS4, PC, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για PC με review code που λάβαμε από την KeoKen Interactive.

The post Deliver Us Mars | Review appeared first on GameOver.