Bloodstained: Curse of the Moon

Ο πνευματικός διάδοχος του πρώτου Castlevania λίγο πριν τον διάδοχο του Symphony of the Night.

Εντός του έτους αναμένεται να δούμε τη νέα δημιουργία του Koji Igarashi και, όπως είναι φυσικό, έχουν δημιουργηθεί οι ανάλογες προσδοκίες για ένα metroidvania που θα βρεθεί ανάμεσα στους καλύτερους του είδους. Ο Ιάπωνας δημιουργός, άλλωστε, ήταν ένας από τους βασικούς ιθύνοντες του Castlevania:

Symphony of the Night (1997) που μαζί με το Super Metroid (1994) θέσανε τη δομή και τους κανόνες για το εν λόγω είδος, αποτελώντας παράλληλα τους "νονούς" του.

Αν και ακόμα δεν γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία κυκλοφορίας του Bloodstained: Ritual of the Night, στο μεταξύ έχουμε στα χέρια μας το prequel, ονόματι Bloodstained: Curse of the Moon, ανεπτυγμένο από την ιαπωνική Inti Creates. Το τελευταίο γεννήθηκε έπειτα από την υπερ-επιτυχημένη χρηματοδότηση του πρώτου στο Kickstarter, όντας ένας από τους στόχους του Igarashi σε περίπτωση που οι δωρεές ξεπερνούσαν τα 4.500.000 δολάρια.

Εκ πρώτης όψεως το Curse of the Moon φαίνεται να είναι για το Ritual of the Night ότι ήταν το πρώτο Castlevania (1986) του NES για το Symphony of the Night, δηλαδή δύο συγγενικά παιχνίδια, που όμως οι διαφορές τους στον τεχνολογικό τομέα αλλά και στο γενικότερο design ήταν χαοτικές. Φυσικά, ακόμα δεν γνωρίζουμε την ποιότητα του Ritual of the Night, όμως, γνωρίζουμε ότι ο οπτικός τομέας θα είναι σαφέστατα πλήρως εκμοντερνισμένος, συνοδευόμενος από level design που υπόσχεται τα ελκυστικά metroidvania μονοπάτια.

Σε πλήρη αντίθεση, το Curse of the Moon στοχεύει σε μεγάλο βαθμό στη νοσταλγική ισχύ που μπορούν να έχουν τα οκτάμπιτα γραφικά (τουλάχιστον για όσους αναπολούν καμιά φορά εκείνες τις εποχές), προσφέροντας παράλληλα την ανάλογη γραμμική εμπειρία που συναντούσαμε στα platform παιχνίδια της περιόδου. Παρότι ορίζεται ως prequel, μην περιμένετε κάποιο ιδιαίτερο σεναριακό υπόβαθρο. Όπως συνέβαινε με τα παιχνίδια των NES και Master System έτσι κι εδώ τα επιγραμματικά κείμενα δεν προσφέρουν παρά τις πλέον απαραίτητες, σπαρτιατικές πληροφορίες για τον πρωταγωνιστή και την περιπέτειά του.

Ο χαρακτήρας μας είναι ο Zangetsu, ο οποίος, μαζί με ορισμένους ήρωες που θα βρει στο δρόμο του, θα επιχειρήσει να εξολοθρεύσει όλους τους δαίμονες που βρίσκονται στην πορεία του προς την αντιμετώπιση του αρχιδαίμονα που βρίσκεται εντός ενός κάστρου (ένα σενάριο που αν και τόσο κοινότυπο, καταφέρνει να δημιουργήσει την εντύπωση πως είναι κλεμμέν… εμπνευσμένο από το Castlevania). Περιττό να πούμε πως δεν πιστεύουμε ότι θα χάσει κανείς οποιαδήποτε πολύτιμη πληροφορία για το αναμενόμενο Ritual of the Night αν δεν δει το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Από την άλλη πλευρά, ποιος στα αλήθεια έδινε ποτέ σημασία στις 4-5 αράδες μεταξύ των επιπέδων στα platform, οκτάμπιτα παιχνίδια; Το ζητούμενο ήταν να καταφέρουμε να κατακτήσουμε το παιχνίδι εν μέσω σαδιστικών checkpoints και άκρως περιορισμένων ζωών. Σε αυτό το θέμα το Curse of the Moon τα πάει πολύ καλά, καταφέρνοντας να κερδίσει παράλληλα την προσοχή χάρη στην απόλυτα πιστή, οκτάμπιτη τεχνοτροπία και λογική πίσω από εχθρικές ρουτίνες, animations, μουσική κ.λπ. Τα checkpoints είναι αρκετά απομακρυσμένα μεταξύ τους, ώστε να υπάρχει το κατάλληλο άγχος πίσω από κάθε άλμα και μάχη με boss, αλλά αποφεύγοντας να μας οδηγήσουν σε σημείο που θα οδηγούσε σε εκνευριστικό backtracking.

Ως είθισται, ο βαθμός δυσκολίας είναι υψηλός αλλά ταυτόχρονα δίκαιος, απαιτώντας γρήγορα αντανακλαστικά και κατάλληλη χρήση των διαφόρων ικανοτήτων, δίχως όμως να γεμίζει την οθόνη με νευρικούς εχθρούς ή να απαιτεί κινήσεις χειρουργικής ακριβείας (όπως, π.χ., τα Ninja Gaiden εκείνης της εποχής). Στο βατό βαθμό δυσκολίας, για τα δεδομένα του είδους, βοηθάει η ιδιαίτερη πινελιά που έχει προσθέσει η Inti Creates, που μας επιτρέπει να εναλλάσσουμε αυτοστιγμεί μεταξύ τεσσάρων ηρώων.

Ο Zangetsu θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το τανκ της παρέας, έχοντας τη μεγαλύτερη μπάρα ενέργειας, αλλά πολύ μικρό εύρος επίθεσης, η Miriam (η οποία μάλλον θα είναι και η πρωταγωνίστρια του επιφανέστερου Bloodstained) μπορεί να εκτελεί τα ψηλότερα άλματα, ενώ το μαστίγιό της είναι ιδανικό για χτυπήματα σε μεγάλες αποστάσεις, ο Alfred είναι αρκετά αδύναμος αλλά τα μαγικά του ενδέχεται να μας βγάλουν από πολλές δύσκολες καταστάσεις και, τέλος, ο Gebel (ένα, επί της ουσίας, αντίγραφο του Δράκουλα) μπορεί να πετάει για περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Εκτός των ξεχωριστών ικανοτήτων τους, κάθε χαρακτήρας μπορεί να αποκτά τα δικά του power-ups, δευτερεύοντα αναλώσιμα όπλα δηλαδή, όπως ιπτάμενα τσεκούρια που διευρύνουν σημαντικά το επιθετικό μας ρεπερτόριο. Ουσιαστικά η τετραμελής μας ομάδα λειτουργεί ως ελβετικός σουγιάς, όπου κάθε μέλος είναι κατάλληλο σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Θεωρητικά, το παιχνίδι μπορεί να ολοκληρωθεί χρησιμοποιώντας έναν μόνο χαρακτήρα (υπάρχουν και modes όπου καλούμαστε να ολοκληρώσουμε το παιχνίδι χωρίς τον Zangetsu ή μόνο με τον Zangetsu), όμως το Curse of the Moon γίνεται σαφέστατα πιο απολαυστικό, τουλάχιστον στο πρώτο playthrough, όταν εναλλάσσουμε κατάλληλα τους χαρακτήρες σε κάθε περίσταση.

Επιπλέον, οι διακλαδώσεις που υπάρχουν σε κάθε ένα από τα -συνολικά- 8 επίπεδα προσφέρουν διάφορα μυστικά και εναλλακτικά μονοπάτια, προσβάσιμα μόνο από τον κατάλληλο χαρακτήρα, παρέχοντας έναν, έστω αμυδρό, λόγο για επιστροφή. Οι εχθροί και τα bosses είναι με τη σειρά τους σχεδιασμένα με γνώμονα τις ιδιαίτερες ικανότητες των διαφόρων ηρώων και των power ups που μπορεί να φέρουν, με τα bosses, ειδικότερα, να προσφέρουν ευχάριστες κορυφώσεις.

Συνολικά, η διάρκεια του Curse of the Moon δεν ξεπερνάει τις τρεις ώρες (για δύο, απαραίτητα, playthroughs) αλλά είναι μάλλον μία ικανοποιητική διάρκεια για τα δεδομένα του τίτλου. Αν και δεν έχει ως στόχο να προσφέρει κάτι πραγματικά καινούριο για το είδος, εντούτοις, πετυχαίνει στους ρομαντικούς αισθητήρες μας, ταξιδεύοντάς μας με άρτιο τρόπο στην εποχή των οκτάμπιτων συστημάτων. Το πρώτο βήμα έγινε λοιπόν, το Bloodstained: Curse of the Moon αποτελεί έναν αξιόλογο πνευματικό διάδοχο του πρώτου Castlevania. Ας ελπίσουμε ότι το Bloodstained: Ritual of the Night θα πετύχει όχι μόνο ως πνευματικός διάδοχος του Symphony of the Night, αλλά και ως μία νέα βάση για τα Metroidvania.

To review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για PC.

pcps4ps vitaxbox one3dsswitch