Στο Φάληρο ο Γιώργος Δώνης πάει στον πόλεμο

Τα δεδομένα για τον Παναθηναϊκό, πριν από την επίσκεψη στο Φάληρο την Κυριακή 21 Ιουνίου (21:30) για την 3η αγωνιστική των play off της Super League 1, είναι δύο: πρώτον, δεν έχει χάσει ακόμη στη διοργάνωση. Δεύτερον, ο Γιώργος Δώνης πρόκειται να αποτελέσει παρελθόν από την ομάδα. Αυτό το δεύτερο δεδομένο έχει έναν άγνωστο Χ: τον χρόνο. Η πληροφόρηση

κατά τη γνωστοποίηση της είδησης ότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού θα αποχωρήσει δεν απέκλειε το να φύγει πριν από τη λήξη των play off. Ο Δώνης δεν θα ξεμπερδέψει με την τωρινή ομάδα του άπαξ και αντικατασταθεί, αφού, όπως ο αναγνώστης ξέρει από το κείμενο του Σταύρου Καραΐνδρου, το ποσό που του οφείλεται, μέσω της ρήτρας και χρωστούμενων, πλησιάζει το 1.000.000 ευρώ. Από εκεί θα αρχίσουν οι νομικές συζητήσεις, ώστε οι δύο πλευρές να φτάσουν σε διακανονισμό.

Βεβαίως, τα χρήματα είναι πάγια. Ωστόσο, δεν είναι ασυνήθης η επίκληση στο συναίσθημα, που γίνεται κυρίως από διοικήσεις ομάδων (όπως, παραδείγματος χάρη, εκείνη της Μπαρτσελόνα στην περίπτωση του Λιονέλ Μέσι), ώστε εκείνος που του οφείλονται χρήματα, νιώθοντας το βάρος από μια κάποια κατακραυγή, να ρίξει ελαφρώς τις απαιτήσεις του. Αυτή η διάσταση θα είναι ενδιαφέρουσα ασχολία όταν αρχίσουν οι συζητήσεις, αν και ο Γιάννης Αλαφούζος δεν δύναται, με τη θέση που έχει στις συνειδήσεις των φίλων του Παναθηναϊκού, να χρησιμοποιήσει αυτόν τον τρόπο. Παρ' όλα αυτά, δεν χρειάζεται να το κάνει ο ίδιος.

Είναι, ωστόσο, ασφαλές να ειπωθεί πως για τον Δώνη όλα αυτά είναι πολύ μακρινά. Αυτές τις μέρες πρέπει να νιώθει προπονητής του Παναθηναϊκού περισσότερο από ποτέ. Ακολουθεί η αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό κι αν κάποιος κάνει μία λίστα με τις κορυφαίες στιγμές του ως προπονητή του συλλόγου, δεν μπορεί να ξεχάσει να υπενθυμίσει ότι στο ματς του 1ου γύρου για τη φετινή Super League 1, δηλαδή το 1-1 της 4ης αγωνιστικής στις 22 Σεπτεμβρίου 2019, λίγα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη γύρισε στους παίκτες του και τους απαγόρεψε να πανηγυρίσουν για την ισοπαλία. Γι' αυτές τις λίγες στιγμές η ομάδα απέκτησε την παλιά λαμπρή υπόστασή της, κάτι που εν πολλοίς το όφειλε στην αδαμάντινη στάση του προπονητή της.

Για τον Δώνη, το παιχνίδι της Κυριακής είναι πιο σημαντικό. Είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να βάλει την τελική υπογραφή στην υστεροφημία του στον πάγκο των 'πράσινων', ώστε να μην ξεχαστεί με τον καιρό. Είναι λογικό, με τις αγωνιστικές να περνούν, το ενδιαφέρον των ομάδων που δεν έχουν κίνητρο βαθμολογικό να ατονεί. Ο Παναθηναϊκός, με την τιμωρία που αφορά στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις να ισχύει και την επόμενη σεζόν, ο Άρης και ο ΟΦΗ, που έχουν εξασφαλίσει το ευρωπαϊκό 'εισιτήριο', είναι ομάδες αδιάφορες. Ο Ολυμπιακός, επίσης, έχει σχεδόν εξασφαλίσει το πρωτάθλημα και μπορεί, ως το τέλος των playoffs, να έχει ως μόνο ενδιαφέρον το αήττητο, που θα τον κάνει την 3η ομάδα της Α' Εθνικής που θα τα καταφέρει. Εδώ είναι ο ζωμός: από την περίοδο 1972-1973 ως την περίοδο 1974-1975, που έφυγε ο Νίκος Γουλανδρής, οι 'ερυθρόλευκοι' έκαναν από μία ήττα: στην Τούμπα. Αυτήν τη στιγμή, τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει. Βεβαίως, το πρόγραμμά τους δεν είναι αστείο: ΠΑΟΚ μέσα, από δύο φορές Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, ΟΦΗ, Άρη στο 'Κλεάνθης Βικελίδης'. Ωστόσο, έχουν 'δέσει' το πρωτάθλημα.

Το κίνητρο σε αυτήν την περίπτωση είναι αντίστροφο: ο Δώνης θέλει να γίνει ο προπονητής της ομάδας που έσπασε το αήττητο του Ολυμπιακού κι η ευκαιρία που του παρουσιάζεται είναι πολύ μεγάλη για να μην τον κινητοποιεί έτι περαιτέρω: παιχνίδι κεκλεισμένων των θυρών, ποδόσφαιρο έπειτα από καιρό, με μία ομάδα που δεν είναι top αυτήν τη στιγμή, αλλά έχει αποδείξει ότι χάνει δύσκολα ειδικά από ανώτερους αντιπάλους. Η αναμέτρηση αυτή θέλει να είναι το τελευταίο δώρο του στον κόσμο του Παναθηναϊκού, με αντάλλαγμα, βέβαια, την επέκταση της ισχυροποίησης της θέσης του, ειδικά τώρα, που έχει καταστεί σαφές σε όλους στο κλαμπ ότι δεν πρόκειται να συνεχίσει.

Είναι κατανοητό: ο Δώνης θα αφήσει τον δικό του Παναθηναϊκό, τον οποίο έφτιαξε με μεγάλη προσπάθεια και προφανώς ονειρευόταν να βιώσει στιγμές απαστράπτουσες τα χρόνια που οι παίκτες θα είχαν, πια, αποκτήσει το συμπαγές και άκαμπτο που ονειρευόταν, σε ισπανικά χέρια. Ο ίδιος ασφαλώς και δεν θέλει να κακοπέσει το 'τριφύλλι' και να κάνει πισωγύρισμα, αν και το πιθανότερο είναι πως το εκτιμά και ενδεχομένως το παρουσιάζει στο περιβάλλον του ως φόβο. Ωστόσο, όποιο κι αν είναι το μέλλον, θέλει να γίνει σαφές ότι η δική του ομάδα είναι εκείνη που θα αποκτήσει μία θέση στην ιστορία του συλλόγου. Είτε η κατάσταση πάει κατά διαόλου είτε ο Παναθηναϊκός βρει τον τρόπο να προχωρήσει ακόμα πιο ανταγωνιστικός την επόμενη μέρα, είναι το θεμιτό και λογικό κίνητρό του να εντυπώσει στις συνειδήσεις του κόσμου τον ρόλο του. Να είναι εκείνος, δηλαδή, που θα έσωζε τον Παναθηναϊκό από τις κακοτοπιές αλλά δεν τον άφησαν ή αυτός που οδήγησε την ομάδα στην επόμενη μέρα, παραδίδοντας ένα έτοιμο δημιούργημα στον επαγγελματικό επίγονό του.

Το παιχνίδι στο Φάληρο θα είναι το ακράδαντο, το ακλόνητο επιχείρημά του. Νίκη απέναντι στον 'αιώνιο', πρώτη ήττα του, η έννοια της πειθούς θα αποκτούσε άνετα κι άλλη σημασία στο λεξικό. Γι' αυτό, με συγκεντρωμένες όσες ικμάδες ενέργειας έχουν απομείνει, με μαζεμένο όλο το κίνητρο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Δώνης κι οι παίκτες του θα πάνε ζωσμένοι με εκρηκτικά στο Φάληρο την Κυριακή, έτοιμοι για πόλεμο. Διότι, πλην της σημασίας του ίδιου του παιχνιδιού, ο κόουτς του 'τριφυλλιού' θα αγωνιστεί για κάτι πολύ σημαντικό για τον ίδιο: τη σημασία όλης της θητείας του στον πάγκο των 'πράσινων', σε μελλοντικό χρόνο. Ή, εν πάση περιπτώσει, ότι αυτή (η σημασία) δεν θα παρερμηνευθεί μέσα από τη διπλωματική αβεβαιότητα και το 'χαλασμένο τηλέφωνο' στο πέρασμα των χρόνων.