Under the Weather

Όποτε πέφτει στα χέρια μου συλλογή από ελληνική ανεξάρτητη εταιρία είμαι πάντα θετικά προδιαθετειμένος.  Ειλικρινά πιστεύω ότι, παρά τα απίστευτα σκουπίδια που η τηλεόραση, το ραδιόφωνο και το γενικότερο περιβάλλον θέλει να μας πλασάρει, ο Έλληνας διαθέτει ένα ιδιαίτερο γούστο που δεν το συναντάς εύκολα.  Πρέπει να του δίνεις την ευκαιρία και τη δυνατότητα όμως να το αναπτύξει, κάτι που κατά τη γνώμη μου κάνουν τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές ανεξάρτητες εταιρίες.

Επιβεβαιώνομαι σχεδόν πάντα σ’αυτή μου την «προκατάληψη», όπως έγινε και εδώ στη συλλογή της Μαρίας Παρούση

που κυκλοφορεί από την Inner Ear.  Όλα βέβαια είναι θέμα και προσωπικού γούστου αλλά εγώ βρέθηκα μπροστά σε καλλιτέχνες με τους οποίους έχω έτσι κι αλλιώς ένα «κολληματάκι» (Motorama, The Divine Comedy, My Brightest Diamond), οπότε μου ήταν δύσκολο να αντισταθώ.

Δε θα αναφερθώ σε όλα τα κομμάτια του δίσκου απλά καλό είναι να τονίσω ότι δεν νομίζω πως κάποιο από τα 13 θα έπρεπε να είναι εκτός συλλογής, με μοναδική ίσως παραφωνία το Klowds του Gonjasufi που απλώς θεωρώ πως είναι εκτός κλίματος, ξεφεύγοντας από το μελαγχολικό-ρομαντικό ύφος του υπόλοιπου εγχειρήματος.  Σίγουρα το εναρκτήριο Red Cloud, η συνεργασία του jazz μουσικού-τρομπετίστα  Εrik Truffaz με τον καταπληκτικό  Ed Harcourt δείχνει σε μεγάλο βαθμό σε ποία ηχητικά πλαίσια θα κινηθεί το σύνολο του δίσκου.

Όταν στα 19 σου συνθέτεις κομμάτια σαν το Fall Foliage  τότε σίγουρα το μέλλον δείχνει λαμπερό. Αυτό ισχύει για την αυστριακή Anja Plaschg και το μουσικό της project, τους Soap and Skin.  Πρόκειται για ένα  electronica-experimental (ας πούμε) ανατριχιαστικό κομμάτι, όπου μια επαναλαμβανόμενη μελωδία στο πιάνο, μοιάζει να  το στοιχειώνει. Αξίζει να ρίξετε και μια προσεκτικότερη ματιά στους στίχους που είναι πολύ ιδιαίτεροι, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη την ηλικία της.

Ο Μoddi είναι ένας νεαρός καλλιτέχνης από τη Νορβηγία και είμαι πολύ χαρούμενος γιατί τον «ανακάλυψα»  μέσα από αυτή τη συλλογή, με το A Sense Of Grey . Πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση που αξίζει να προσέξουμε και στις μελλοντικές του δουλειές. Κύριο χαρακτηριστικό η φωνή του που θυμίζει εκπληκτικά… Marianne Faithfull!

Το πόσο καταπληκτικές ενορχηστρώσεις έχουν όλα τα τραγούδια των The Divine comedy μπορεί κανείς εύκολα να επιβεβαιώσει στο Snowball In Negative, ενώ ο Brett Anderson μάλλον στη σόλο καριέρα του έχει πετύχει όσα ο Tim Booth  και ο Jarvis Cocker μαζί, στις  αντίστοιχες προσπάθειες τους-ίσως και ακόμα περισσότερα-. Καλό δείγμα του oίστρου του παίρνουμε στο To the Winter.  Αναμφίβολα και οι 2 αυτές επιλογές της Μαρίας Παρούση είναι εξαιρετικές.

Επίσης άψογη επιλογή είναι να προσθέσει στη συλλογή και την εκπληκτική φωνή της Sara Worden των Μy Brightest Diamond, που από το 2006 και το LP Bring Me The Workhorse μου έχει «κλέψει την κάρδια».  Εδώ ακούμε το εξαιρετικό Ιce and The Storm από το επίσης πολύ καλό δεύτερο άλμπουμ της,  A Thousand Shark’s Teeth (2008).

Την ονειρική, χειμωνιάτικη ατμ