Still Corners + My Drunken Haze @ six d.o.g.s.

Υπάρχει η αίσθηση ενός αιωρούμενου παραπόνου από τους μουσικόφιλους της Αθήνας πως δεν γίνονται αξιόλογα live, όλο τα ίδια μας σερβίρουν, αχ να είμασταν στο Λονδίνο, κλπ κλπ. Το βράδυ του Σαββάτου στο Six D.O.G.S βρεθήκαμε αυτόπτες και αυτήκοες μάρτυρες σε ακόμα μιά διάψευση για όσους γκρινιάζουν αντί να εξευρενήσουν τα δρώμενα της μουσικής σκηνής της Αθήνας.

Η βραδιά δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη

έναρξη από τους My Drunken Haze. Η τετραμελής μπάντα, τους οποίους είχαμε συστήσει μέσα από το mixtape εδώ, ανέβηκε στη σκηνή στις 22:00 και μέσα από ένα set 7 τραγουδιών μας οδήγησαν σε μια διαδρομή γεμάτη εναλλαγές, μέσα από τραγούδια επηρεασμένα από την dream pop σκηνή, άλλωτε μέσα από ψυχεδελικές μελωδίες που σου έφερναν στο νου κάτι από Velvet Underground οι οποίες ενθουσίασαν εμφανώς το κοινό. Η φωνή της Ειρήνης Φαναριώτη προσαρμοζόταν ιδανικά στις ανάγκες του κάθε τραγουδιού, ονειρική εκεί που χρειαζόταν, σκληρή και άγρια όταν το groove της ενορχήστρωσης το απαιτούσε. Παρά την αμηχανία τους στις παύσεις μεταξύ των τραγουδιών και την απόσταση που κρατήσανε στην επικοινωνία τους με το κοινό, οι My Drunken Haze είναι ένα απ’ τα υποσχόμενα σχήματα της εγχώριας σκηνής, που αξίζει να παρακολουθήσεις.

Όσο αναμέναμε να ξεκινήσουν οι Βρετανοί Still Corners, τόσο γέμιζε ασφυκτικά το gig space του six D.O.G.S, μιας και ο τελευταίος τους δίσκος, Creatures of an Hour, θεωρήθηκε από πολλούς (και όχι αδίκως) ένας απ’ τους καλύτερους της χρονιάς. Η μεγαλύτερη πρόκληση με αυτού του είδους τη μουσική, είναι κατά πόσο μπορεί να αποδωθεί ζωντανά ώστε να δημιουργήσει το συναισθηματισμό που σου γεννάει η ακρόαση του ηχογραφήματος. Η σκέψη μου αυτή, δεν αποτέλεσε καν πρόκληση για τους Still Corners, οι οποίοι μέσα από τις μεστές μελωδίες του Greg Hughes και τα αιθέρια φωνητικά της Tessa Murray, έδωσαν μια συναυλία αντάξια των προσδοκιών μας. Υπήρξαν άψογοι τεχνικά, με την παρουσία και την κρυστάλλινη φωνή της Tessa να κερδίζει τις εντυπώσεις, με το μπάσο του Luke Jarvis να σκοτώνει και με πολύ καλή διάθεση απ’ την στιγμή που εμφανίστηκαν μέχρι το τέλος της βραδιάς. Τα visuals που συνόδευαν τα τραγούδια τους συνεισφέρανε στη μετάβασή μας σε μια ονειρική διάσταση, άλλωτε προβάλλοντας φύση/δάση/πουλιά, άλλωτε την πρώτη κινηματογραφική μεταφορά της Αλίκης Στη Χώρα Των Θαυμάτων το 1903, άλλωτε το Dreamachine. Και αφού βιντεοσκόπησαν το κοινό για το προσωπικό τους αρχείο, εξέφρασαν τον ενθουσιασμό τους για τους My Drunken Haze, αποφάσισαν μετά από 40 λεπτά να κατέβουν από την σκηνή και να επιστρέψουν για το encore με 2 διασκεύες, το I’m on fire του Bruce Springsteen και το Eyes των Rogue Wave.

Όταν οι Still Corners επιστρέψουν στην Αθήνα, θα είμαστε σίγουρα εκεί να τους ακούσουμε, ελπίζοντας πως θα μας χαρίσουν τουλάχιστον ένα ωριαίο set. Keep on dream popping!

Δείτε το αυτοσχέδιο video των Still Corners για την επίσκεψή τους στην Αθήνα παρακάτω:

(Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πατσιαλός)