Sic Alps

Οι Sic Alps μας παραχώρησαν συνέντευξη αλλά και ένα mix με αγαπημένα τους τραγούδια με αφορμή τις επερχόμενες εμφανίσεις τους σε Αθήνα (Πέμπτη 19 Απριλίου, Six D.O.G.S.), Λάρισα (Παρασκευή 20 Απριλίου, Stage Live) και Θεσσαλονίκη (Σάββατο 21 Απριλίου, Coo Cafe|Bar Basement).

Garage

σχήμα από το San Francisco που σχηματίστηκε το 2004 -από τότε παραμένει παραγωγικότητατο παρά τις αλλαγές στο βασικό line up- και υιοθέτησε το lo-fi ήχο και πρακτική ηχογράφησης πολύ πριν αυτός γίνει η κύρια indie μόδα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Πίσω όμως από το λασπωσμένο, θαμπό περιτύλιγμα των κομματιών τους κρύβονται πιασάρικα, καλογραμμένα κομμάτια που συνήθως ξεδιπλώνονται σε λιγότερο από δύο λεπτά.

Διαβάσετε τη πολύ ωραία συνέντευξη που μας παραχώρησαν ακούγοντας φυσικά παράλληλα το αποκλειστικό mix.

Είστε μια παραγωγική μπάντα που επίσης περιοδεύει συνέχεια. Τι σας κάνει τόσο παραγωγικούς και από πού προέρχεται αυτή η συνεχής ροή τραγουδιών;

Είναι πραγματικά τόσο ωραία να φτιάχνει κάποιος ένα δίσκο. Οι φίλοι μας περιοδεύουν ακόμα παραπάνω από εμάς. Είμαστε κάτι σαν το μαλθακό συγκρότημα του San Francisco…

Ήσασταν ένα από τα πρώτα νέα σχήματα που αγκάλιασαν το βρώμικο lo-fi ήχο με πολλά garage, psych και ρετρό στοιχεία. Πώς φτιάξατε τον ήχο σας και γιατί διαλέξατε αυτή την κατεύθυνση;

O Adam Stonehouse (σ.σ. πρώην μέλος των Sic Alps) των The Hospitals άρχισε αυτή τη μπάντα μαζί μου και είχε μια πολύ συγκεκριμένη ιδέα για το πώς θα έπρεπε να ακούγονται οι κιθάρες και να γίνεται η ηχογράφηση, έναν πολύ συγκεκριμένο ήχο. Διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό τον πρώιμο ήχο μας.

Παρ’ όλα αυτά φαίνεται ότι ο ήχος σας “ξεβρώμισε”, έγινε λίγο πιο καθαρός στο Napa Asylum. Ήταν μια συνειδητή προσπάθεια να διαφοροποιηθείτε από το lo-fi ή απλά μια φυσική εξέλιξη; Υπηρξαν διαφορές στην παραγωγή και την ηχογράφηση αυτού του LP;

Χρησιμοποιήσαμε τον ίδιο εξοπλισμό και τις ίδιες μεθόδους όπως στους προηγούμενους δίσκους. Υποθέτω ότι υπάρχει λιγότερο “σπρώξιμο” στα κόκκινα σε μερικά σημεία της ηχογράφησης. Δε νομίζω ότι σκεφτόμαστε τόσο για το lo-fi πέραν του ότι ξέρουμε ακόμη ότι μας αρέσει να φτιάχνουμε περίεργους ήχους ή αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί “noise”.

Επίσης φαίνεται πώς οι στίχοι έγιναν λίγο πιο περίπλοκοι, όπως στο ‘Τhe First White Man to Touch California Soil’. Είναι όντως ένα από τα καλύτερα και πιο σύνθετα κομμάτια σας;

Είναι ίσως το πιο φιλόδοξο κομμάτι μας στιχουργικά αλλά σχεδόν δε βγάζει νόημα. Χρειάζεται εξήγηση, το οποίο σημαίνει ότι θα μπορούσε να γραφτεί καλύτερα. Μου αρέσει όμως πάρα πολύ, είναι ένα πολύ καλό κομμάτι.

Έχετε διαβάσει και συμφωνείτε με τις ταμπέλες και επιρροές που έχουν αποδοθεί στο συγκρότημά σας πχ garage αναγέννηση της Bay Αrea ή για την επίδραση του Syd Barett στον ήχο σας;

Πιστεύω ότι μερικές από τις μπάντες εδώ ακούγονται παρόμοιες και ο Syd Barret φαίνεται πώς έχει ένα μερίδιο σ’ αυτό. Μόλις διάβασα το A Very Irregular Head (σ.σ. βιογραφία γραμμένη από