New Adventures In Hi-Fi vol.35

Φυσικά και έγινε sold out μέσα σε λίγη ώρα από τη στιγμή που άνοιξε η πώληση του.
Αλλά ποιος δεν θα ήθελε να δοκιμάσει το 9χρονο ROCKACT81W ουίσκι των Mogwai που κυκλοφόρησε για να γιορτάσουν τη κυκλοφορία του Rave Tapes!

Άχρηστη Κυκλοφορία: Maximo Park – Too Much Iformation. Όσο κι αν είχα συμπαθήσει αυτούς τους πέντε droogs των 00’s με τα δύο πρώτα τους άλμπουμ, τελικά δεν ήταν για παραπάνω. Φέτος κάνουν ένα πολύ άχαρο γύρισμα προς Fanfarlo ή Arcade Fire

Beck – Morning Phase
(Capitol)

Σε καμία περίπτωση αυτό δεν είναι το Sea Change II (που θα ακουγόταν σαν πλοίο γραμμής για τα Δωδεκάνησα). Ίσως να πέφτει στο ίδιο μουσικό πλαίσιο αλλά σίγουρα δεν είναι η συνέχεια του. Στο Sea Change η φωνή του έσπαγε. Ακουγόταν σχεδόν μέσα από τα δόντια και με ένα κόμπο στο λαιμό. Το στόμα του δεν άνοιγε καλά καλά. Ήταν σαν άλμπουμ καταθλιπτικού εγγαστρίμυθου. Το Morning Phase αντίθετα είναι αυτό που οι ρομαντικοί ραδιοφωνικοί παραγωγοί/δημαγωγοί θα αποκαλούσαν γλυκιά μελαγχολία. Η επιρροή που άσκησε πάνω του το Oar του Alexander Spence, το οποίο διασκεύασε εξ’ ολοκλήρου για τη σειρά Record Club που υλοποίησε λίγα χρόνια πριν, είναι πάνω από φανερή στο Morning Phase. Ίσως να τον πείραξε λίγο και η υπερέκθεση στο Harvest του Neil Young.

Αυτό που λείπει εδώ είναι το συναισθηματικό βάρος που είναι απαραίτητο σε τέτοιου είδους δίσκους. Αλλά και πάλι αυτό δεν του στερεί την ουσία, που είναι ένας πολύ καλός antique pop δίσκος.

Άχρηστη Πληροφορία/Ανάμνηση: Το 1994, ότι είχε κυκλοφορήσει το “Loser”, του είχε πάρει συνέντευξη για λογαριασμό του MTV και της θρυλικής εκπομπής 120 Minutes o Thurston Moore των Sonic Youth. Όπως μπορείς να δεις ο Beck βρίσκεται σε απόλυτη εγκεφαλική αποσύνθεση. Στην ερώτηση «ποιο είναι το πραγματικό σου όνομα» απαντάει με σαφήνεια πετώντας το μποτάκι του στον τοίχο. Η απάντηση ικανοποίησε τον Moore.

Tracks For Your Mixtape: “Heart is a drum”, “Don’t let it go”, “Morning”

Video: “Walking light”

Click here to view the embedded video.

Damien Jurado – Brothers And Sisters Of The Eternal Sea
(Secretly Canadian)

Σχεδόν ταυτόχρονα με τη διαρροή του νέου του άλμπουμ, ήρθε και η ανακοίνωση ότι θα εμφανιστεί στο φετινό Plissken. Μπορεί να άργησε φέτος ο χοντρούλιακας ο Αϊ Βασίλης αλλά τελικά άξιζε η αναμονή.

Τρίτη συνεχόμενη συνεργασία (αν υπολογίσουμε και το καταπληκτικό covers album Other People’s Song) με τον σχεδόν σπουδαίο πια Richard Swift που χωρίς αυτόν δεν θα είχε φτάσει σ’ αυτό τον ήχο (ούτε και οι Foxygen θα είχαν μπει στις λίστες). Την άλλη του πρόσφατη συνεργασία μετά από πολλές ενοχές και σιχτίρια κατάφερα να την ακούσω και με σκυμμένο κεφάλι παραδέχομαι ότι είναι καλή.

Στο Brothers And Sisters ο Jurado περιγράφει το ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης ενός ανθρώπου, που τελικά αποφασίζει να μην επιστρέψει ποτέ και που παρόλα αυτά έχει το happy end του (ουπς…σόρι για το spoiler). Ακόμα πιο εξωστρεφής από το Saint Bartlett, κοντά μετά από μια 20ετία και πάνω από 10 άλμπουμ, έχει ξεφύγει εντελώς από το φάντασμα του David.

Tracks For Your Mixtape: “Silver Donna”, “Metallic cloud”, “Silver timothy”

Video: “Silver Timothy”

Click here to view the embedded video.

Bill Callahan – Have Fun With God
(Drag City)

Σε ένα επεισόδιο στα Φιλαράκια ο Τζόι πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στη μαρμελάδα και μια ωραία γκόμενα. Τα ζυγίσει λοιπόν, στη μια παλάμη τη γκόμενα στην άλλη τη μαρμελάδα. Κοιτάει δεξιά, κοιτάει αριστερά και βρίσκει την πιο απλή λύση. Ενώνει τις δυο του παλάμες. Αυτό περιγράφει καλά την αγάπη που έχω τόσο για τον Bill Callahan όσο και για τη dub μουσική. Και το πακέτο μου ήρθε έτοιμο. Εξ αρχής δεν είχα καμία αμφιβολία ότι θα μου αρέσει. Όχι πως το είχα φανταστεί ποτέ και ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου. Αλλά είναι τόσο καλά συντονισμένα τα μπάσα με τη φωνή του Callahan που τίποτα δεν μοιάζει παράταιρο σ’ αυτό το μπαστάρδεμα.

Ο ίδιος αποφάσισε ότι θέλει να παίξει τα κομμάτια του Dream River σε dub εκδοχές, γιατί λατρεύει τη dub της Τζαμάικα των ‘70s. Μη φανταστείς σε καμία περίπτωση echo βάθους αβύσσου στη φωνή του ούτε ό,τι έχεις ακούσει από τους Easy Star All-Stars. Το φλάουτο το αντικατέστησε με ένα ιδίου μεγέθους μπάφο και τα γνωστά πλήκτρα που κάνουν τη dub τόσο πνευματική και θεραπευτική (μαστούρα με άλλα λόγια).

Άχρηστη Πληροφορία: Δεν είναι ο μόνος του χώρου που το προσπάθησε αυτό. Ο Hiss Golden Messenger και ο Matthew E. White έκαναν κι αυτοί τη δική τους χρήση με τα “Jesus shot me in the head” και “Pillows” αντίστοιχα.

Tracks For Your Mixtape: “Highs in the mid 40’s dub”, “Expanding dub”, “Thank you dub”

Video: “Expanding dub”

Click here to view the embedded video.

The Autumn Defense – Fifth
(Yep Roc)

Θα μπορούσαν να λέγονται και Retromaniacs, αφού τίποτα πάνω τους δεν θυμίζει 2014. Και θα ήθελα πολύ να αποφύγω να πω ποιοι ακριβώς είναι, μπας και κατάφερναν από μόνοι τους να κερδίσουν τα credits για τον πέμπτο δίσκο τους.

Ο Pat Sansone και o John Stirratt είναι δύο μέλη των Wilco που από το 2000 (ο Sansone δεν ήταν μέλος τους ακόμη, ενώ ο Stirratt εξαρχής μόνιμο μπάσο τους) βρίσκουν χρόνο για να υλοποιούν τις δικές τους ιδέες περί μουσικής. Και είναι αυτό που συνεπάγεται το όνομα τους. Καλή άμυνα από τις ασθένειες του φθινοπώρου και του χειμώνα με ελαφρώς cheesy στίχους όπως «…something strange happens in my brain and I find myself calling your name». Beatles, Paul Simon, Jayhawks, Crosby, Stills and Nash και βέβαια η full time job μπάντα τους, έχουν όλοι αφήσει τα σημάδια τους στο Fifth.

Οι Autumn Defense δεν ήταν, δεν είναι και δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη σαν ένα side project. Καλές ενορχηστρώσεις, μελωδίες και συνθέσεις από δύο έμπειρους πολυοργανίστες μουσικούς.

Tracks For Your Mixtape: “I can see your face”, “Why don’t we”, “Things on my mind”

Video: “None of this will matter”

Click here to view the embedded video.

Have A Nice Life – The Unnatural World
(Enemies List Home Recordings)

Από το εξώφυλλο διχάζει αυτό το άλμπουμ. Δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις που σου έρχεται στο νου Η Ζωή Του Μπράιαν με τις γυναίκες να φοράνε ψεύτικα μούσια και αιμοδιψείς να περιμένουν το λιθοβολισμό ενός δύστυχου ή να σκιαχτείς αν σου πάει το μυαλό σε ψυχιατρείο για σαλεμένες καλόγριες και δεν ξέρω τι είναι πιο τρομαχτικό από αυτό. Ίσως το άκουσμα του ίδιου του δίσκου. Η παραγωγή ζέχνει ερασιτεχνισμό και DIY πρακτικές. Στο άνοιγμα με το “Guggenheim Wax Museum” με αρκετή δυσκολία διακρίνεις ήχους μέσα από τον οχετό της ηχογράφησης. Αλλά ξαφνικά μπαίνει το “Defenestration song” με τα κλασσικά ανάποδα post punk drums και αντιλαμβάνομαι ότι είναι το ίδιο δίδυμο ιστορικών (με master παρακαλώ) που το 2008 είχε σοκάρει όσους είχαν ακούσει το σχεδόν δοκιμιακό DEATHCONSCIOUSNESS.

Μετά από τέσσερις απανωτές ακροάσεις δεν έχω καταλήξει αν πρόκειται για πολυσυλλεκτικό σκουπίδι ή για μια άξια μεταφορά/επαναπροσδιορισμό του ήχου των This Heat, των Joy Division, των Throbbing Gristle και των Bauhaus μαζί. Οι πάνκιδες πάντως θα τους σταύρωναν ευχαρίστως, αφού έκαναν το post-punk ακόμα πιο progressive.

Tracks For Your Mixtape: “Defenestration songs”, “Unholy life”, “Dan and time, reunited by fate”

Video: “Defenestration songs”

Click here to view the embedded video.