Diaries of A Film Buff #9

Μια βραβευμένη ταινία, δύο παλιότερες ελληνικές αλλά και μία κλασική συγκροτούν το μενού της στήλης για αυτή τη βδομάδα μαζί με την απαραίτητη αμερικανιά.

29.10.2013

Child’s Pose (Οικογενειακή Υπόθεση): Η ταινία που κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο στην τελευταία Μπερλινάλε επιβεβαιώνει τη διαρκή άνθηση του ρουμάνικου σινεμά που πέρα από τις (καταπληκτικές) ταινίες για τη “χρυσή εποχή” των Τσαουσέσκου, καταπιάνεται πλέον και με σενάρια για την κοινωνία σήμερα, μιας και παρά το ότι μιλάμε ένα δράμα με κέντρο την οικογένεια,

η ταξική διάρθρωση και το οικονομικό χάσμα μεταξύ της ελίτ και των φτωχών μόνο απαρατήρητα δεν περνούν. Φαντάζεται κάποιος την εξηντάχρονη Cornelia να ανήκει στην αντίστοιχη ελίτ της κομματικής γραφειοκρατίας 25 χρόνια πριν και δεν ξέρω τη σημειολογική σημασία της σκηνής όπου η κεντρική ηρωίδα πακετάρει τα αδιάβαστα βιβλία της Herta Mueller (για τον τρόμο και τη βία του καθεστώτος Τσαουσέσκου) σε μια βαλίτσα που ετοιμάζει για το γιο της. Τεράστια ερμηνεία από τη Luminita Gheorghiu, που έχασε από την Paulina Garcia το βραβείο γυναικείας ερμηνείας (για την ταινία Gloria που έχουμε ήδη παρουσιάσει). Δύο από τους πιο καλογραμμένους, πολυδιάστατους ρόλους για γυναίκες γύρω στα 60 που έχουμε δει στο παγκόσμιο σινεμά εδώ και πολλά χρόνια.

31.11.2013

Journey To Italy: Νιώθεις λίγο κινηματογραφικά αναλφάβητος όταν βλέπεις τόσο αργά μια τόσο σημαντική ταινία και επιπλέον βλέπεις ότι έχει εμπνεύσει σε τόσο μεγάλο βαθμό ταινίες τις οποίες έχεις λατρέψει. Το αριστούργημα του Roberto Roselini παρά τις κάποιες μικρές υποχωρήσεις στις συμβάσεις της εποχής (το happy end βασικά) αποτελεί μια υπερ-κλασική σπουδή στην αποξένωση ενός ζευγαριού. Δύο παρατηρήσεις είναι αρκετές για να ενισχύσουν τα παραπάνω: η Laura Mulvey θεωρεί την ταινία το πρώτο έργο του μοντέρνου σινεμά και δεν έχω λόγω να την αμφισβητήσω μια όπως ξαναείπα είναι μία από τις σημαντικότερες θεωρητικούς του μέσου και επιπλέον η αίσθηση της αληθοφάνειας και η αμεσότητα στον τρόπο η σχέση του ζευγάριου που υποδύονται η Ingrid Bergman και ο George Sanders καταρρέει είναι κάτι το μοναδικό . Επίσης το Climates (Κλίματα Αγάπης) του Nuri Bilge Ceylan αποτελεί πια στα δικά μου μάτια (και) ένα φόρο τιμής σ’ αυτή την ταινία.

01.11.2013

Έρωτας στη Χουρμαδιά: Η αγάπη του Τσιώλη για τη λαϊκότητα και τη λαϊκή αφέλεια είναι έκδηλη στις ταινίες του. Ας μη ξεχνάμε ότι ο σκηνοθέτης πριν χαράξει τη δικιά του αυτόνομη πορεία είχε δουλέψει ως βοηθός σκηνοθέτη σε πολλές ταινίες της Φίνος Φιλμς. Η ταινία παραγωγής 1990 με το μόνιμο πρωταγωνιστή του Αργύρη Μπακιρτζή εγκαθιδρύει πολλά από τα μετέπειτα γνώριμα μοτίβα του, όπως την περιπλάνηση στην ελληνική επαρχία δύο (ή και περισσότερων) φίλων, διανθισμένη με σχεδόν σουρεαλιστικά επεισόδια πάντα σφραγισμένα με το ιδιότυπο χιούμορ του δημιουργού τους. Προσωπικά το ανδροκρατούμενο σχετικά και βουκολικό κινηματογραφικό σύμπαν του Τσιώλη δεν είναι ακριβώς του γούστου μου αλλά οφείλω να αναγνωρίσω αφενός ότι “γερνάει καλά” και αφετέρου ότι υπόγεια αλλά εύστοχα μοιάζει να ειρωνεύεται όλη την ευδαιμονία της ευρωπαϊκής προοπτικής και του εκσυγχρονισμού της Ελλάδας στα 90s.

02.11.2013

Now You See Me (Η Συμμορία των Μάγων): All- star cast και εφετζίδικο σενάριο με μπόλικα απίθανα plot twists χαρακτηρίζουν αυτή την ανερυθρίαστα επιφανειακή ταινία. Όσο προχωρά το φιλμ αυτή η έλειψη ουσίας γίνεται σαφώς πιο ενοχλητική και τα σκηνοθετικά τρικ και οι σχετικά καλές ερμηνείες δεν μπορούν να σώσουν την κατάσταση. Παρόλα αυτά αν ψάχνετε μια ελαφριά ταινία που να μην είναι της τελευταίας υποστάθμης είναι μια κάποια επιλογή. Το ποπκορν κρίνεται απολύτως απαραίτητο.

03.11.2013

Παρακαλώ Γυναίκες Μην Κλαίτε: Συνέχεια στο μίνι αφιέρωμα στο Σταύρο Τσιώλη με αυτό το φιλμ του 1992, μια πιο ξεκάθαρη όσο και ιδιότυπη κωμωδια. Το εγχώριο σινεμά δείχνει τα τελευταία χρόνια να έχει βρει έναν κάποιο δρόμο στο χώρο του δράματος. Νομίζω όμως ότι στο χώρο της κωμωδίας πάσχει ακόμη, αφού η εμπορική παραγωγή αναλώνεται σε ριμέικ κλασικών ταινιών ή και σειρών με πρωταγωνιστές αλλά και αφηγηματικούς κώδικες απευθείας μεταφερμένους από την μικρή οθόνη. Πέρα λοιπόν από τα επιμέρους ελαττώματά του (την αδεξιότητα ενίοτε στους διαλόγους πχ και την υπερβολικά μίνιμαλ/απλή φωτογραφία και κινηματογράφηση) το σινεμά του Τσιώλη θα μπορούσε να αποτελέσει έναν οδηγό για μια κινηματογραφική κωμωδία εμπνευσμένη και προσαρμοσμένη στον παραλογισμό της ελληνικής πραγματικότητας.

Τα σινεφίλ links της εβδομάδας

- Frankie (σενάριο-σκηνοθεσία Darren Thornton): Ιρλανδική ταινία μικρού μήκους στη σχολή του βρετανικού κοινωνικού ρεαλισμού αλλά και ένα ποιητικό touch. Ο δεκαπεντάχρονος Frankie θα γίνει πατέρας σε μια βραβευμένη και στο Βερολίνο το 2008 δεκάλεπτη ταινία που φέρνει στο νου το επίσης καταπληκτικό Wasp της Andrea Arnold.

-Τα 100 κορυφαία πόστερ για φιλμ νουάρ της κλασικής περιόδου (πριν το 1960) σ’ αυτό το καταπληκτικό blog.

- Το 3D or NOT to 3D? Τι λένε οι ειδικοί για το Gravity. (δεν το είδα ακόμα, θα επανέλθουμε σ’ αυτό).