Cold Cave + Mechanimal @ Death Disco

Απολύτως επιτυχημένη κρίνεται η βραδιά της Τρίτης αφού και γέμισε και με το παραπάνω ο κόσμος στο χώρο του Death Disco στου Ψυρρή και αρκετά ευχαριστημένοι φάνηκαν οι περισσότεροι από την εμφάνιση των Cold Cave, δηλαδή του Wesley Eisold και της συντρόφου-παρτενέρ του στην περιοδεία Amy Lee. Tη βραδιά άνοιξαν στις 22.30 οι Mechanimal των Freddie F. και Γιάννη Παπαϊωάννου. Έχει από πολλές μεριές ειπωθεί ότι είναι

ένα από τα καλύτερα σχήματα που δραστηριοποιούνται αυτό τον καιρό και φυσικά όχι άδικα. Το drone’n'roll, όπως χαρακτηρίζεται, ιδίωμά τους, που μάλλον εντάσσεται κάτω από μια μεγάλη post-punk και industrial ομπρέλα, φαίνεται να απηχεί τη ζοφερή πραγματικότητα του εδώ και τώρα στην πόλη μας (όσο χιλιοειπωμένα κλισέ και αν ακούγεται αυτό). Φυσικά η παραπάνω μεγαλοστομία θα ήταν κενό γράμμα εάν δεν υποστηριζόταν από μια πολύ δεμένη σκηνική παρουσία και την απουσία του προβλήματος της προφοράς στην αγγλική γλώσσα που- ας μη γελιόμαστε- ακόμα ταλανίζει μερικά άλλα άξια κατά τα λοιπά σχήματα. Αυτή τη φορά βέβαια όντας στο ρόλο του support είχαν σαφώς περιορισμένο ρόλο. Το σετ νομίζω ότι κράτησε ένα λειψο μισάωρο ενώ η performance του Freddie F. στα φωνητικά και συνολικά η παρουσία τους επί σκηνής μάλλον έδειξε ότι δεν τα “έδωσαν όλα”. Ήταν μια πολύ καλή εμφάνιση που όμως δεν κατάφερε να “παρασύρει” το κοινό και να το βυθίσει στα μελαγχολικά, δυστοπικά, ηχοτόπια των Mechanimal, λόγω κυρίως του λιγοστού χρόνου. Μετά από μία ευτυχώς σύντομη διακοπή, ανέβηκε στη μικρή σκηνή της Death Disco το ντουέτο των Cold Cave. O Wesley Eisold είχε αναλάβει σχεδόν εξ’ ολοκλήρου το ρόλο των φωνητικών και η Amy Lee τις κονσόλες/synths, αν και έκανε και αυτή φωνητικά σε 3-4 κομμάτια, ενώ σε κάποιες φάσεις “ανακατεύτηκε” λιγάκι και ο Eisold με τα synths. Η Amy Lee φάνηκε οπωσδήποτε κάπως αμήχανη και άπειρη επί σκηνής ενώ όπως έχουμε πολλάκις γράψει τα live με τα πολλά προηχογραφημένα (ή και όλα εκτός από τα φωνητικά ουσιαστικά) μέρη δεν συντελούν σε μια δυναμική συναυλιακή εμπειρία. Αυτό που θα μπορούσε να είναι μια παρωδία karaoke όμως (όπως σε εμένα προσωπικά είχε φανεί η Molly Nilsson λίγους μήνες πριν στον ίδιο χώρο) εξελίχθηκε σε μια πολύ ικανοποιητική εμφάνιση χάρη στην ενεργητική κινητική παρουσία και την όμορφη (και όχι μονοδιάστατη) φωνή του Eisold, με μια λέξη δηλαδή το χάρισμά του ως performer. Έμεινε για μία ώρα και κάτι στη σκηνή, μαζί με το encore των 2-3 κομματιών που το κοινό επίμονα ζήτησε και μας χαιρέτησε θερμά και ειλικρινά ή τουλάχιστον έτσι φάνηκε σε μένα, θυμίζοντάς μας ότι πρέπει να αγνοούμε όσους θέλουν να περιορίσουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες μας, με αφορμή φυσικά το προσωπικό του παράδειγμα (είναι εκ γενετής μονόχειρας). Πριν από αυτά μας βύθισε στη σκοτεινή μίνιμαλ ατμόσφαιρα των τραγουδιών του (που συνοδεύτηκαν από απλές αλλά ταιριαστές βιντεοπροβολές), όπως τα “God Made The World”, “Underworld USA”, “Confetti”, “Α Little Death To Laugh”, “Black Boots” και αρκετά ακόμη. Μετά από μια τέτοια βραδιά αξίζει να πούμε στους Cold Cave “εις το επανειδείν”, την επόμενη φορά με νέο υλικό. (Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού)