Cage the elephant @ Kentish Town Forum

Μετά το Reading είχα δώσει υπόσχεση στον εαυτό μου οτί δεν υπάρχει περίπτωση να χάσω το οκτωβριανό live των Cage the elephant και φυσικά την κράτησα. Λίγες ώρες πρίν το live βρέθηκα με ένα έξτρα εισιτήριο.

Χρύσωσα το χάπι σε πολύ κόσμο να ρθει μαζί μου καθώς δεν μου αρέσει να πηγαίνω μόνος μου σε συναυλίες καθόλου  και μετα από πολλες προσπάθειες τα κατάφερα. Αν ήξεραν βέβαια όσοι μου αρνήθηκαν τι live

Μπαίνοντας στο Forum μισή ώρα πρίν την έναρξη βλέπω ότι είναι ήδη ασφυκτικά γεμάτο και σε όλα τα πρόσωπα βλέπω την ανυπομονησία, δεν νομιίζω και το δικό μου βέβαια να έδειχνε κάτι άλλο. Από τα μεγάφωνα ακούγονται εν’αλλάξ τραγούδια μια των Arcade fire και μια των White Stripes. Μόνο. Αυστηρά. Τα φώτα κλείνουν και πιο δυνατά πλέον από τα μεγάφωνα ακούγεται το London’s burning των Clash.

Το group έχει πάρει τη θέση του και χωρίς πολλά πολλά ξεκινάνε με το In one ear. Χαμός. Σωστή επιλογή πρώτου κομματιού μιας και ο αεικίνητος Matt στη γέφυρα τραγουδάει :“You hear that? You hear what’s comin’? Oh, you better run for the hills ’cause we’re comin’ to your town, αnd we’re gonna burn that motherfucker down” καθώς μπαίνουν στο τελευταίο μέρος του τράγουδιου με τόση ένταση λες και έχουν βγεί για το encore.

2024 και Aberdeen για τη συνέχεια και καθώς ξεκινάει το Tiny Robots το Forum μοιάζει ανεξέλεγκτο. Η μπάντα γουστάρει να παίζει live. Δεν κρύβεται αυτό. Παίζουν με όση ψυχή έχουν και αυτό είναι που τους κάνει εκπληκτική live μπάντα. Τέτοιου είδους group είναι που δεν με νοιάζει και να κάνουν 400 λάθη κατα τη διάρκεια της συναυλίας. Καθόλου δεν θα με νοιάξει. Παρ’όλα αυτά δεν έκαναν. Πολλές αγγλικές μπάντες θα έπρεπε να τους δούν για να παρουν ένα όχι κ τόσο μικρό μάθημα.

Κάπου στη μέση του live αναρωτιέμαι αν το κοινό έχεις άλλες αντοχές και πρίν τελειώσω τη σκέψη μου ξεκινάει το Back against the wall και η απορία μου λύνεται. Της κακομοίρας. Μόνο κορμιά πάνω στα χέρια του κόσμου έβλεπα και τα 5 μέλη του group  σε έκσταση. Μοιραία μου έρχεται δευτερη απορία. Τι θα γίνει όταν παιξουν τα ”χιτακια” τους; Θα με απασχολήσει αργότερα αυτό όμως. Το Indy Kidz έιναι το highlight της βραδιάς. Ενα εκπληκτικά αγχωτικό τραγούδι με το οποίο οι Cage the elephant κλέινουν το μάτι στους Nirvana κατα τη διάρκεια του οποίου όλοι μα όλοι αποσβολωμένοι κοιτάμε τη σκήνη βλέποντας τους πιτσιρικάδες να το εκτελούν λες και είναι το τελευταίο live της ζωης τους και εγώ να νοιώθω τις τρίχες στο κορμί μου να σηκώνονται μια μια. Συνεχίζουν δικαιολογημένα με το Rubber ball, ένα αργό κομμάτι.

Ο Matt αστειεύεται με το κοινό μέχρι να αλλάξει κιθάρα ο κιθαρίστας και από το πουθενά ακούγεται η slide εισαγωγή του Ain’t no rest for the wicked. Όλο μα ΟΛΟ το μαγαζί χορεύει και τραγουδάει  και πρίν προλάβουμε να πάρουμε ανάσα μπαίνουν στο Shake me down, το πιο επιτυχημένο ίσως εμπορικά τραγούδι τους.  Μετά από άπειρες τηλεοπτικές, ραδιοφωνικές κλπ. εκτελέσεις αυτού του τραγουδιού θα έλεγε κανείς οτι θα β