Blueneck

Την προηγούμενη φορά στα τέλη του 2010 που ήρθαν στη χώρα μας οι βρετανοί post rockers Blueneck πέρασαν και αυτοί και εμείς πάρα πολύ ωραία, οπότε η επιστροφή τους ήταν αναπόφευκτη, όπως και μια κουβέντα με τον ηγέτη του group Duncan Attwood.

Το Σάββατο 28 Ιανουαρίου λοιπόν οι Blueneck θα εμφανιστούν στο Six D.o.g.s. καλεσμένοι και πάλι της δραστήριας διοργανώτριας εταιρίας P90 Events, αυτή τη φορά, έχοντας κυκλοφορήσει μόλις πριν από λίγους μήνες το τρίτο πια album της με τίτλο “Repetitions” στην ανεξάρτητη εταιρία Denovali,

Λίγο προτού επιστρέψουν στα μέρη μας, επικοινωνήσαμε τον Duncan Attwood και μιλήσαμε για το νέο τους album, την μελαγχολία, την δισκογραφική τους εταιρία, τις περιοδείες και για τους φίλους που έκαναν στην Ελλάδα.

Επιστρέφετε στην Αθήνα στις 28 Γενάρη, έχοντας κυκλοφορήσει το νέο σας album “Repetitions” μόλις πριν από 3 μήνες. Ακούγοντας το album, μου έκανε ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι μοιάζετε ως μία άλλη διαφορετική μπάντα πλέον, αφήνοντας πίσω σας κατά κάποιο τρόπο, τα ηλεκτρονικά στοιχεία και τις μακρόσυρτες συνθέσεις για πιο προσγειωμένα, «γήινα» και πιο απλά τραγούδια – με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Ποιος είναι ο λόγος αυτής της νέας κατεύθυνσης του ήχου του συγκροτήματος;

Δεν νομίζω ότι επίτηδες έκατσα να γράψω μικρότερα και ίσως πιο άμεσα τραγούδια γι’αυτό το album. Απλά συνέβη, νομίζω. Ήταν ευχάριστο που είχαμε να δουλέψουμε πάνω σε μια μουσική που ήταν πιο άμεση, και μια αναζωογονητική αλλαγή που είχαμε ανάγκη σε σχέση με τα προηγούμενα δύο albums. Παρ’όλα αυτά, από την αρχή είχα οραματιστεί έναν πιο ζεστό και όπως λες «γήινο» ήχο, και γι’αυτό έπρεπε να αλλάξουμε στούντιο και παραγωγό. Είχαμε δουλέψει στο παρελθόν με τον Mat Sampson, και ήξερα ότι η τεχνική του στην παραγωγή και στην ηχογράφηση θα βοηθούσε τα συγκεκριμένα τραγούδια που είχαμε.

Ο ήχος και οι στίχοι των τραγουδιών σου θα μπορούσαν εύκολα να χαρακτηριστούν δραματικά και μελαγχολικά. Πραγματικά αντικατοπτρίζει αυτό το ύφος τα αληθινά σου συναισθήματα, ή είναι  απλά ένα στοιχείο που δημιουργείτε για την απαραίτητη μουσική σας ταυτότητας πια;

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι όλοι έχουν μία εσωτερική μελαγχολία… Όταν γράφω μουσική νομίζω ότι το συγκεκριμένο συναίσθημα μου βγαίνει πολύ πιο φυσικά για κάποιο λόγο.

Θεωρώ ότι τα τραγούδια του “Repetitions” περιστρέφονται γύρω από ένα συγκεκριμένο concept. Μπορείς να το περιγράψεις;

Δεν νομίζω απαραίτητα ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο concept πίσω από το album… ίσως όμως υπάρχει μια γενικότερη θεματολογία. Όπως το  πρώτο album μας «Scars of the Midwest”  είχε ως θέμα την Απομόνωση, και το δεύτερο «The Fallen Host” είχε ως βασικά στοιχεία του τον Φόβο, την Απόρριψη και τον Θυμό, το “Repetitions” στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην Αποδοχή… αποδοχή και σχεδόν ευχαρίστηση για όλα τα αρνητικά συναισθήματα τα οποία αντιμετωπίστηκαν στα πρώτα δύο albums.

To “Repetitions” κυκλοφόρησε σε μία σχετικά μικρή ανεξάρτ