A Victim Of Society

Λίγες μέρες πριν την επίσημη παρουσίαση του πρώτου τους άλμπουμ στο Ρομάντσο, οι A Victim Of Society μας μίλησαν για το Distractions, την εμπειρία του support στους Black Angels, το Plisskën Festival και πολλά άλλα.

Τους A Victim Of Society τους παρακολουθούμε από τη “γέννησή” τους το 2011, ενώ από την εμφάνισή τους -μόλις η δεύτερη τους, όπως θα

διαβάσετε παρακάτω- ως opening act στον Dirty Beaches διακρίναμε το χάρισμα που έχει αυτή η μπάντα να δίνει πολύ καλά live, με αποκορύφωμα το πρόσφατο support στους Black Angels. Η δυναμική τους αποτυπώνεται πλέον και δισκογραφικά, καθώς μόλις πριν μια εβδομάδα το Distractions, το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του duo είναι διαθέσιμο για τα αυτιά μας από την Inner Ear.

Λίγες ημέρες πριν παρουσιάσουν ζωντανά το παθιασμένο rock n’ roll που ξεχειλίζει από τα αυλάκια του ντεμπούτου τους, ο Βαγγέλης Μακρής και ο Φώτης Ντούσκας μίλησαν στο mixtape.gr.

Είστε μια μπάντα που δραστηριοποιείται, κυρίως συναυλιακά εδώ και τρία χρόνια. Θεωρείτε ότι αργήσατε να κυκλοφορήσετε το πρώτο σας άλμπουμ;

Βαγγέλης: Η αλήθεια είναι ότι αργήσαμε, αλλά νομίζω ότι τελικά κύλησε πάρα πολύ φυσικά το όλο πράγμα.

Φώτης: Εδώ και καιρό ψάχναμε αφορμή και τον τρόπο να μπούμε στο στούντιο, αλλά κάθε φορά κάτι τύχαινε, π.χ. κάποιο live και συνέχεια το αναβάλαμε. Πρόπερσι ειδικά, είχαμε δώσει πάρα πολλά live, με αποτέλεσμα να μην έχουμε πολύ χρόνο για να δουλέψουμε στο άλμπουμ. Μπορεί να το είχαμε τελειώσει νωρίτερα, αλλά στην πορεία και δουλεύοντας για τα live, μαθαίναμε καλύτερα ο καθένας τι πράγματα είχε στο μυαλό του ο άλλος. Μεσολάβησαν βέβαια κι άλλα προβλήματα, πιο πρακτικά, όπως το ότι μου έκλεψαν την πεταλιέρα και έπρεπε να δανειστώ εξοπλισμό από φίλους και γνωστούς.

Έχοντας ολοκληρώσει τη διαδικασία της ηχογράφησης και της κυκλοφορίας του άλμπουμ, θα ξαναμπαίνατε στο στούντιο να γράψετε; Πόσο ψυχοφθόρα και πόσο διασκεδαστικό είναι παράλληλα αυτή η διαδικασία;

Φ: Ψυχοφθόρο δεν ήταν. Τουλάχιστον δεν το βλέπουμε έτσι τώρα. Το καλό είναι ότι δεν είχαμε deadlines από κάποιον άλλο, όπως πχ η Inner Ear. Εμείς καθορίζαμε τα deadlines μας με βάση τις υπόλοιπες υποχρεώσεις μας, όπως οι σχολές μας που τελειώνουμε αυτό τον καιρό.

Β: Θα έλεγα ότι ήταν πολύ δημιουργικό.

Φ: Αν ήταν κάτι κουραστικό, ήταν ότι γράψαμε το άλμπουμ καλοκαίρι. Κάναμε διάλειμμα από το γράψιμο και ψάχναμε να βρούμε λίγο ήλιο, λίγη βιταμίνη D στην αυλή και στην ταράτσα στο στούντιο του Νίκου του Τριανταφύλλου (σ.σ. Sonic Playground).

Το άλμπουμ το γράψατε εξ ολοκλήρου με το Νίκο, σωστά; Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που βοήθησαν στο άλμπουμ;

Β: Νομίζω ότι τους αναφέρουμε όλους στα credits.

Φ: Ναι αναφέρονται όλοι. Ο Ηρακλής ο Βλαχάκης βοήθησε αρκετά, ως ένας εξωτερικός παράγοντας που χρειαζόταν. Με το Νίκο περάσαμε σχεδόν ενάμιση μήνα οι τρεις μας στο στούντιο, από το πρωί μέχρι το βράδυ και χαρήκαμε πολύ που το κάναμε μαζί γιατί τον ξέραμε και σαν άνθρωπο και ήταν πολύ εύκολο να είμαστε άνετοι μαζί του. Ο Νίκος ήταν το τρίτο “μάτι”, έχει πολλά δικά του στοιχεία το άλμπουμ.

Β: Όντως, ότι μας πρότεινε ο Νίκος, ακουγόταν τελικά καλύτερο.

Φ: Είναι ένας άνθρωπος που έχει ακούσει αρκετή μουσική παραπάνω. Μας βοήθησε αρκετά όσον αφορά τη διάρκεια των κομματιών και στο να μην ξεχειλώνουν, παρόλο που αρκετά είναι μεγάλα σε διάρκεια.

Όταν ακούσατε το άλμπουμ για πρώτη φορά, ακούσατε κάτι που θέλατε να αλλάξετε;

Β: Συνήθως προσθέτουμε πράγματα στα live, κάτι το οποίο μου αρέσει πολύ. Δε σκέφτομαι ποτέ όμως ότι θα μπορούσαμε να το γράψουμε και έτσι στο δίσκο.

Φ: Είναι ένα πλεονέκτημα αυτό. Χρησιμοποιούμε τα κομμάτια σαν βάση και παίζουμε μαζί τους. Όπως είπε και ο Βαγγέλης, στα live λειτουργούμε κυρίως έτσι. Κάτι ακόμα που θέλω να προσθέσω για το Distractions, είναι ότι το άλμπουμ είναι φτιαγμένο για να ακούγεται δυνατά. Αν το βάλεις δυνατά, σου δίνει άλλη αίσθηση ως προς το τι ακούς από τον ήχο. Έχουμε προσπαθήσει, ενώ η μουσική είναι low-fi, να προσέξουμε πάρα πολύ να είναι σωστός ο ήχος και σαν μίξη και σαν παραγωγή. Αν το ακούσεις δυνατά θα παρατηρήσεις λεπτομέρειες στα φωνητικά, στις κιθάρες και σε διάφορα άλλα πράγματα που υπάρχουν στο background. Υπάρχουν σε δύο σημεία κάποια φωνητικά του Βαγγέλη τα οποία μπορείς να ακούσεις μόνο σε πολύ υψηλή ένταση. Έχουμε προσέξει πάρα πολύ τέτοιες λεπτομέρειες.

Η παρουσίαση του άλμπουμ θα γίνει στο Ρομάντσο την ερχόμενη Παρασκευή. Τι ετοιμάζετε για αυτό το live;

Φ: Θα είναι μια ενδιαφέρουσα βραδιά, γιατί το live συμπίπτει με μια εκδήλωση που κάνει το Ρομάντσο με το Orange Grove, στην οποία θα παίξουν Έλληνες και Ολλανδοί DJs, σε μια συνεργασία με την Ολλανδική πρεσβεία. Επίσης, όσον αφορά τη δική μας παρουσία, αυτή τη φορά το live θα είναι λίγο διαφορετικό σε σχέση με τα προηγούμενα. Θα υπάρχει έξτρα φροντίδα στο φωτισμό και visuals, τα οποία θα κάνει live την ώρα της συναυλίας ο Juan, ένας Μεξικάνος τον οποίο γνωρίσαμε στο πρόσφατο live των Chickn με τους Noise Figures, και μας άρεσε πάρα πολύ η δουλειά του. Το καλό είναι ότι το κάνει εκείνη τη στιγμή, ζωντανά και interactive και νομίζω ότι τα visuals σε συνδυασμό με τα φώτα θα είναι κάτι πολύ ωραίο.

Β: Ελπίζω μετά από αυτό να μη γυρίσει κάποιος και μας ρωτήσει πάλι πότε θα βάλουμε ντράμερ στο συγκρότημα.

Φ: Θέλουμε να κάνουμε αυτό που βλέπει ο θεατής κάτι πολύ ενδιαφέρον οπτικά, πέρα από τη μουσική. Είναι ένα σημαντικό ζήτημα αυτό και το δουλεύουμε.

Να υποθέσω ότι στο μυαλό σας υπάρχει η προοπτική του εξωτερικού. Έχετε παίξει στο Βερολίνο απ’ όσο θυμάμαι.

Β: Έχουμε παίξει στο Βερολίνο και στα Σκόπια μέχρι στιγμής.

Φ: Ειδικά το live στα Σκόπια είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Την πρώτη μέρα παίξαμε στο Κουμανόβο και την επόμενη κάναμε ένα ραδιοφωνικό, σε ένα υπόγειο που παλιά στέγαζε κρατική ραδιοφωνία ενώ από πάνω ήταν οι μυστικές υπηρεσίες.

Είναι προτεραιότητα για εσάς ή θα θέλατε να κάνετε κάτι μεγαλύτερο στην Ελλάδα πρώτα;

Φ: Δεν είναι απαραίτητα ξεχωριστά αυτά τα δύο, γιατί μπορείς να κάνεις αρκετά live εδώ, να καταλάβεις πως κινείσαι και μετά να το παίξεις έξω, το οποίο προσωπικά δε μου αρέσει, και υπάρχει και η λογική του ότι κάνεις live στην Ελλάδα και ότι ευκαιρία σου παρουσιάζεται για το εξωτερικό την αρπάζεις και αυτό σε βοηθάει να κάνεις μετά κάποια μεγαλύτερα πράγματα και εδώ. Είναι λίγο αλληλένδετα αυτά, αλλά απ’ έξω προς τα μέσα. Όταν κάνεις κάτι στο εξωτερικό και γυρνάς μετά εδώ, είναι σίγουρα πιο σημαντικό, πιο big deal . Γενικά το θέλουμε πάντως.

Β: Το Σεπτέμβρη θα κυκλοφορήσει το άλμπουμ και στη Rough Trade οπότε τότε είναι το πιο σημαντικό να γίνουν πράγματα.

Μεταξύ του live της ερχόμενης Παρασκευής στο Ρομάντσο και της εμφάνισής σας στο Plisskën Festival, έχετε προγραμματίσει κάτι άλλο;

Β: Ετοιμάζουμε τρία live στην Κρήτη, αλλά ακόμα δεν έχουμε καταλήξει αν θα είναι πριν ή μετά το Plisskën.

Και μιας και το έφερε η κουβέντα, πως το βλέπετε φέτος το Plisskën Festival;

Β: Φέτος αξίζει να έρθει κόσμος απ’ το εξωτερικό για το Plisskën και μετά να πάει στα νησιά για μπάνιο.

Ποιους θέλετε να δείτε;

Β: Θέλω να δω Suuns, Wooden Ships, Black Lips σίγουρα, αν και τώρα πιθανόν να είναι λίγο πιο εμπορικοί από όταν τους είχα πρωτοδεί πριν από τρία χρόνια στο Λονδίνο.

Φ: Fuck Buttons εννοείται, Vitalic και Nightmares on Wax και γενικά πολλά ηλεκτρονικά σχήματα. Πάντως, αν δεν πάει φέτος το Plisskën γαμάτα, αναρωτιέμαι τι άλλο πρέπει να κάνουμε; Αυτό που εκτιμώ στο Plisskën, είναι ότι οι άνθρωποι προσπαθούν να φτιάξουν ένα φεστιβάλ στα διεθνή πλαίσια.

Ένα από τα καλύτερα live σας κατά τη γνώμη μου, ήταν το opening act στους Black Angels. Πως ήταν αυτή η εμπειρία;

Φ: Κατ’ αρχήν εμένα μου άρεσε το live, αν και αρχικά το είχα φοβηθεί αρκετά από τεχνικής άποψης. Νομίζω όμως ότι τελικά βγήκε καλά και το ευχαριστήθηκε ο κόσμος. Το καλό είναι ότι ο ήχος μας είναι κοντά στον ήχο των Black Angels, και τελικά αυτό μας βοήθησε τεχνικά.

Και είναι από τα σπάνια live που έχω δει τελευταία που ο κόσμος χειροκρότησε τόσο θερμά το support act.

Β: Εμείς δυστυχώς δε μπορέσαμε να το δούμε αυτό. Ένας λόγος παραπάνω που εγώ ήμουν άρρωστος τότε με 40 πυρετό, ξαπλωμένος στον καναπέ επί μέρες πριν το live. Δε μπορέσαμε να κάνουμε πρόβα πριν το live, αλλά απ’ ότι φαίνεται τελικά βγήκε κάτι καλό.

Τους γνωρίσατε;

Φ: Τον Alex γνωρίσαμε, ήρθε και μας μίλησε μετά το live μας.

Β: Ήταν πολύ φιλικός, μας είπε ευχαριστώ και ότι χώρισε με τη μεγάλη του σχέση μετά από 13 χρόνια.

Φ: Κίτρινο! Ο Alex των Black Angels είναι ελεύθερος!

Έχετε κάνει αρκετά support σε σημαντικούς καλλιτέχνες. Ποιο ήταν το καλύτερο σαν εμπειρία;

B: Dirty Beaches θα έλεγα.

Φ: Με τους Black Angels ήταν διαφορετική εμπειρία. Με τον Dirty Beaches όμως ήταν ουσιαστικά το πρώτο μας live με αυτό το setup. Είχαμε κάνει άλλο ένα μερικές μέρες πριν, αλλά στην ουσία, αυτό ήταν το πρώτο μας live.

B: Και στη Λάρισα με τους Moon Duo.

Θα βάζατε άλλα μέλη στη μπάντα;

Β: Από τη μια μου φαίνεται παράξενο, αν και θα μπορούσε να βγει κάτι ωραίο, όπως το έχω στο μυαλό μου, αλλά από την άλλη είναι πολύ δύσκολο.

Φ: Πρώτα απ’ όλα στον ανθρώπινο παράγοντα, αλλά είναι και το πως θα το χειριστείς ηχητικά, γιατί αν βγάλουμε π.χ. το laptop και βάλουμε ένα ντράμερ η μουσική μας θα πάει αλλού.

Όπως είναι τα πράγματα σήμερα, μπορεί μια μπάντα να ζήσει από τη μουσική;

Β: Δύσκολο. Με τίποτα, αν κάνεις μόνο αυτό. Αν κάνεις και διάφορα άλλα πράγματα, όπως DJ set, ίσως. Από τη μουσική μπορείς να ζήσεις μόνο αν κάνεις και κάποιες παραγωγές, ηχοληψίες κτλ, αλλά αποκλειστικά από ένα συγκρότημα στην Ελλάδα όχι.

Φ: Είναι δύσκολο αν το κάνεις μόνο με το συγκρότημα. Αν κάνεις παράλληλα και κάποια άλλα πράγματα ναι.

Μουσική πως ακούτε; Από υπολογιστή ή από ηχοσύστημα

Β: Έχω ένα βασικό κανόνα: δεν ακούω ΠΟΤΕ από τα ηχεία του laptop.

Φ: Εγώ ακούω στο αυτοκίνητο, κυρίως γιατί περνάω αρκετή ώρα εκεί.

Τα πράγματα πως τα βλέπετε στην Ελλάδα; Δυστυχώς πολλά συγκροτήματα κάνουν ένα breakthrough και μετά εξαφανίζονται.

Φ: Αν αναλογιστείς τα zeros, τι ελληνικό έχει μείνει; Ο Αγγελάκας, ο Παυλίδης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Από πιο μικρά, οι περισσότεροι έχουν αλλάξει συγκροτήματα, έχουν μπει σε άλλες μπάντες και αρκετοί έχουν σταματήσει να ασχολούνται, πλέον σαν ενήλικες με όλη τη σημασία της λέξης και με ότι αυτό συνεπάγεται, γιατί η μουσική θέλει και μια ανωριμότητα, τη χρειάζεται.

Β: Η σκηνή στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη. Κάθε μέρα υπάρχει live στην Αθήνα. Στη Μαδρίτη που πήγα πρόσφατα για δύο εβδομάδες δεν υπήρχε αυτό. Έψαχνα να βρω live και δεν έβρισκα τίποτα, αν εξαιρέσεις κάποιες τζαζ συναυλίες.

Φ: Είναι ωραίο που υπάρχουν πολλές μπάντες. Είναι σε άνοδο το όλο πράγμα, και πέρα από τα συγκροτήματα, υπάρχει και πολύς κόσμος που ασχολείται με τις μπάντες. Αλλά είναι και δύσκολο γιατί έχουμε κακή νοοτροπία ως προς τις ελληνικές μπάντες. Το έχω δει και σε live. Αντιμετωπίζουμε τους μουσικούς ως “γνωστούς”, ενώ αν έρθει ένα συγκρότημα αντίστοιχου ή και πολλές φορές χαμηλότερου επιπέδου από κάποια ελληνική, κάνουμε λες και βλέπουμε τους Pink Floyd. Δυστυχώς επιβεβαιώνεται το σκεπτικό που λέει ότι όσο λιγότερη πρόσβαση έχεις σε κάτι τόσο περισσότερο το ανεβάζεις. Ίσως φταίνε και οι μπάντες που ξεκινάνε και παίζουν χωρίς πρόγραμμα. Πχ, έξι live σε μια εβδομάδα και για τους επόμενους τρεις μήνες τίποτα. Όλοι προσπαθούν να πιάσουν την ευκαιρία από τα μαλλιά όσο πιο γρήγορα γίνεται. Έτσι, δεν μπορείς να οργανώσεις ένα ωραίο live. Πρέπει να διαλέγεις ποιες μάχες πρέπει να δώσεις.

————————————————————————————————————————————————

Το πρώτο άλμπουμ των A Victim Of Society, Distractions κυκλοφορεί από την Inner Ear σε έκδοση βινυλίου+cd και σε digital download.

Οι Victim Of Society θα παρουσιάσουν το άλμπουμ ζωντανά την Παρασκευή 9 Μαΐου στο Ρομάντσο (Αναξαγόρα 3-5). Ώρα έναρξης 22:30. Είσοδος ελεύθερη.

(photos by Freddie F)

Links:

mail: [email protected]