5 Εξέχοντα Ελληνικά EPs για αυτό το Καλοκαίρι

Ιδού 5 EPs ελληνικής προέλευσης που κυκλοφόρησαν κυρίως από την άνοιξη της τρέχουσας χρονιάς και μετά, και φιλοδοξούν, μεταξύ άλλων, να γεμίσουν το καλοκαίρι μας με συναρπαστικές ηχητικές αναμνήσεις.

DREAM WEAPONS – Pathways [Holger/Kompakt]

Ο Άγγελος Μπαλτάς, που εκδίδει ήδη από την προηγούμενη δεκαετία τα ηχητικά του έργα υπό το προσωνύμιο Fantastikoi Hxoi, φέτος επέλεξε να δημοσιεύσει μέρος τού υλικού του θέτοντας σε

Δίχως να απομακρύνεται σε μεγάλο βαθμό από τις ψυχεδελικές αναζητήσεις του που μας έκαναν να τον εκθειάσουμε μέχρι σήμερα, ο Μπαλτάς διαμορφώνει ένα σκηνικό διάστικτο από κοσμική ηλεκτρονική νοοτροπία και krautrock εμμονές, ενώ παράλληλα ενσωματώνει εκεί μια κλειστοφοβική αίσθηση προερχόμενη από ηχοτοπία που προσιδιάζουν στα αντίστοιχα των ταινιών τρόμου της μετά-70s πραγματικότητας και εγκεφαλικές techno προεκτάσεις. Με παραισθησιογόνες αρμονίες (ρυθμικές και μη) συγγενικές με εκείνες των Cluster (του Zuckerzeit λχ) και των Neu!, την αφαιρετικότητα της Berlin School Electronica με εκφραστές τους Klaus Schulze και Michael Hoenig, έναν αγχωτικό ηχητικό ειρμό ανάλογο με αυτόν με τον οποίο πότισε τα φιλμ του ο John Carpenter, έναν διαγαλιαξιακό παγανισμό στα πρότυπα του Craig Leon (δες το LP αυτού Nommos) και technoσυστατικά προερχόμενα από την 80s αφετηρία του Detroit μέχρι και τις ημέρες μεσουράνησης της Kompakt Records.

Πέρα και πάνω από οτιδήποτε άλλο (ειπωμένο και μη), το Pathways συνιστά ένα 26λεπτο ηχογράφημα που προάγει τον ρετροφουτουρισμό μέσα από τις περιπετειώδεις αφηγήσεις των άνευ στίχων μερών του.

ΠΗΤ ΣΑΝ – Φάντομ Εξπρές [Pink Motel Records]

Από τους σχετικά νεοφερμένους δημιουργούς στα εγχώρια μουσικά τεκταινόμενα, ο Πητ Σαν (όνομα απευθείας παρμένο από το… ηλιόλουστο Pete Sun) προτείνει ένα πλουμιστό ποπ τριπάκι, στο τελευταίο του καλλιτέχνημα με τίτλο Φάντομ Εξπρές.

Το εν λόγω μπουκέτο συνθέσεων, αποτελεί την πέμπτη του κυκλοφορία, ύστερα από άλλα δυο EPs και δυο σινγκλάκια, και βρίσκεται εκεί έξω με την αρωγή της Pink Motel Records που κάνει εσχάτως αισθητή την παρουσία της στα καλλιτεχνικά δρώμενα της ημεδαπής. Μέσα του, ο Πητ Σαν θα «αρθρώσει» μια καλαίσθητη αλληλουχία εύληπτων και κολλητικών στιγμιοτύπων, που βαδίζουν σε κιθαριστικούς ποπ δρόμους και επισκέπτονται ανέμελες bossanova περιοχές. Ο δε ράθυμος τρόπος εκφοράς των λέξεων του πολυοργανίστα που κρύβεται πίσω από αυτό το ψευδώνυμο, παραπέμπει ανά στιγμές σε εκείνον του Παύλου Παυλίδη. Μάλιστα, τραγούδια όπως το εναρκτήριο “Ωκεανός (εσύ)” θα μπορούσαν κάλλιστα να συμπεριλαμβάνονται στο τελευταίο άλμπουμ του Παυλίδη.

Οι τρεις συνθέσεις που απαρτίζουν το EP, όπως και το σύνολο σχεδόν της δισκογραφίας του Πητ Σαν, περιδιαβαίνουν στην γλυκόπικρη τραγουδοποιία της Μεγάλης Βρετανίας και θα μπορούσαν να επεκτείνουν την παρακαταθήκη των «δικών μας» Ονειροπαγίδα. Όμορφα!

Φάντομ Εξπρές by Πητ Σαν

AKIS PERDIKIS – Words ‘n’ Days [Ανεξάρτητη Κυκλοφορία]

Ο Άκης Περδίκης έχει διατελέσει ντράμερ σε μια πληθώρα εγχώριων σχημάτων (από τους Σπυριδούλα μέχρι τους Statues In Motion) από τα 70s κι έπειτα, και προ δεκαετίας, περίπου, αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του ως αυτόφωτος τραγουδοποιός. Προς αυτήν την κατεύθυνση, συνηγόρησε το παρθενικό του προσωπικό άλμπουμ To Φρόνιμο Παιδί, που είδε φως το 2005.

Από την προαναφερθείσα χρονιά κι έπειτα, αποσπάστηκε σε άλλες ασχολίες, για να επανεμφανιστεί δημιουργικά το 2012 με ένα single και να δώσει το καλύτερο μέχρι στιγμής δείγμα της γραφής του με το φρεσκοκυκλοφορημένο Words ‘n’ Days. Ένα ανέμελα μελωδικό κολάζ που δεν διεκδικεί μια θέση στη δήθεν προοδευτική και σύγχρονη πλευρά των μουσικών πραγμάτων, αλλά μια περίοπτη στην καθημερινότητα εκεινών που επιζητούν ακροάματα με πραγματικά ειλικρινείς προθέσεις.

Κατά τη διάρκεια του προκείμενου EP, παρελαύνει μια ψυχεδελική αύρα ποτισμένη από τις ήπιες ροκ παραστάσεις της αμερικανικής αλλά και της αυστραλιανής ενδοχώρας. Ονόματα όπως ο Lou Reed (στα μη αυτοσχεδιαστικά του τερτίπια), οι Go-Betweens (στις λιγότερο λυρικές τους αναπτύξεις), οι Walkabouts (στα λιγότερο εσωστρεφή τους πονήματα), μου έρχονται για διαφορετικούς λόγους στο νου καθώς από τα ηχεία ξεπροβάλλουν οι αφηγήσεις του Περδίκη. Τα κρουστά, οι κιθάρες, το μπάσο, το πιάνο, το όργανο, τα γυναικεία φωνητικά που πλαισιώνουν την ήρεμη χροιά του Περδίκη, είναι όλα τους συστατικά μιας γιορτής που δεν χρειάζεται να καταφύγει σε «τυμπανοκρουσίες» για να σε κερδίσει. Το κάνει με έναν δικό της, φυσικό και γαλήνιο τρόπο…

Words 'n' Days (EP) by Akis Perdikis

MIKAEL DELTA – Melancholize [D-Version Music Publishing Ltd]

Η περίπτωση του Μιχάλη Δέλτα (των Στέρεο Νόβα, ναι) δεν απαιτεί πολλές λεκτικές επεξηγήσεις για να σου αποκαλυφθεί. Μερικές προσεκτικές ακροάσεις των μουσικών εγχειρημάτων του, με την αρωγή των οποίων μας εφοδιάζει με πληθώρα εικόνων, σε πείθει με συνοπτικές διαδικασίες για τον αντίκτυπο της 25ετούς, περίπου, δράσης του.

Υπό τη σκέπη μιας σειράς συνεχόμενων κυκλοφοριών κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους, που απαρτίζονται από singles και EPs, ο δημοφιλής ηλεκτρονικάριος εξακολουθεί να επικοινωνεί πτυχές από την προσωπικότητά του. Το Melancholize, ειδικότερα, είναι μια απόπειρα καταγραφής μελωδικών μοτίβων από πληκτροφόρα όργανα και ηλεκτρονικά εργαλεία (pcs κλπ), τα οποία (μοτίβα) υφαίνονται έξοχα το ένα μέσα στο άλλο. Εν μέσω μιας συνθετικής απλότητας που εξαίρει την ουσία των αυτοσχεδιασμών και αποβαίνει καθοριστική, οι ρομαντικές ambient κλικακώσεις του EP κατορθώνουν να ηχούν αρκούντως συναρπαστικές.

Εδώ, παρίστανται η δωρική ισχύς των πιανιστικών σχημάτων του Erik Satie και η μεταβίβαση αυτής στο έργο του Sylvain Chaveau, το αισθαντικό έρεισμα στις ηχογραφήσεις του Max Richter με μια πρέζα από τον Christian Kleine και από την idm θεώρηση της Warp Records. Αυτά και πολλά περισσότερα, σε ένα μειλίχιο περιβάλλον όπου τα συναισθήματα θρυμματίζονται και επανασυντίθενται, διαχέοντας και μια μελαγχολία που την απολαμβάνεις…

Melancholize by Mikael Delta

SLEEPIN PILLOW – This World Is Over, It’s Time For A New One [Smash Records]

Μονίμως περιπλανώμενοι σε ψυχεδελικές εκτάσεις, τούτοι οι Θεσσαλονικείς επαναδραστηριοποιούνται δισκογραφικά μόνο σε περίπτωση που έχουν κάτι αξιόλογο να μοιραστούν. Και το This World Is Over It’s Time For A New One, έχει πραγματικούς λόγους ύπαρξης στα καθ’ ημάς μουσικά πράγματα, διότι «φωτογραφίζει» ένα συγκρότημα που αφού ξεδιαλέξει τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος του, τα μετουσιώνει σε ένα ηχητικό αποτέλεσμα με αμιγώς προσωπικά χαρακτηριστικά.

Οι Sleepin Pillow, λοιπόν, χωρίς να «μεταγγίζουν» πια τη στάμπα του απρόσμενου σε οτιδήποτε πραγματώνουν εδώ, εξακολουθούν να καταθέτουν έργα με την απουσία εκφραστικών περιορισμών, επιχειρώντας να ξετυλίξουν τις ιδέες τους ανεπιτήδευτα και ελεύθερα. Κι ακόμα και αν δεν εντυπωσιάζουν σε όλο το εύρος του τελευταίου τους αυτού πονήματος, καταφέρνουν να σου μεταδώσουν αρετές, οι οποίες σε κέρδισαν αβίαστα και στο παρελθόν (θυμήσου το Apples On An Orange Tree…).

Σε τέσσερα καινούργια τραγούδια, τρείς (δύο ζωντανές συν μία οργανική) διαφορετικές εκτελέσεις παλαιότερων και ένα ακυκλοφόρητο που δεν συμπεριλήφθηκε σε προηγηθείσες δισκογραφικές δουλειές τους, οι Sleepin Pillow συγχωνεύουν τις προοδευτικές ροκ παραστάσεις τους με εκείνες που ακουμπούν σε ένα ηλεκτρονικό φάσμα με απαρχή τα 90s (την techno, τη χορευτική κουλτούρα εν γένει της μετά-rave γενιάς), παραμερίζοντας λίγο τους ανατολίτικους σκοπούς και τις μυσταγωγικές αναπτύξεις. Ακούγονται, πάντως, δυναμικοί, καίριοι και επικριτικοί απέναντι στα δεινά των σύγχρονων κοινωνιών, τριβελίζοντας το νου μας προτού εκδώσουν το τρίτο τους LP.

*Η κεντρική φωτογραφία του άρθρου προέρχεται από το εξώφυλλο του single Αλκυόνη του Πητ Σαν.