Παιδοψυχολόγος μιλά για το Adolescence του Netflix, την υποκουλτούρα «Incel» και την «ανδρόσφαιρα»

Στο ενημερωτικό ραδιόφωνο του Πρώτου Προγράμματος 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Το GPS της Επικαιρότητας» με τον Θάνο Σιαφάκα, βρέθηκε σήμερα καλεσμένη η παιδοψυχολόγος, Αλεξάνδρα Καππάτου, σχολιάζοντας τη σειρά-φαινόμενο της χρονιάς, το «Adolescence» (Εφηβεία), που έχει καθηλώσει το τηλεοπτικό κοινό.

Συνομιλώντας με τον Θάνο Σιαφάκα, η κα Καππάτου υπογράμμισε αρχικά «Την έχω δει τη σειρά αυτή και έχετε δίκιο, διότι έχουν πολλά καινούργια δεδομένα για εμάς τους πιο μεγάλους που είναι εκτός της δικής μας εποχής.

Είναι ένας τρόπος δικής τους επικοινωνίας, ένας τρόπος που είναι μια επικοινωνία δυστυχώς, αρνητική στις περισσότερες περιπτώσεις (…). Τώρα αυτός ο τρόπος είναι εμπλουτισμένος. Είναι ένας τρόπος με διάφορα σηματάκια τα οποία έχουν να κάνουν με το διαδίκτυο. Και δυστυχώς πολλά από αυτά τα μηνύματα είναι μηνύματα αρνητικά, μηνύματα βίας, μίσους, εκφοβισμού, για ουσίες κλπ».

Για τη διαδικτυακή υποκουλτούρα «Incel»

Αναφερόμενη στο παραπάνω θέμα, δηλαδή τη διαδικτυακή υποκουλτούρα «Incel», που θεωρεί ότι οι γυναίκες είναι υπεύθυνες που οι άνδρες δεν μπορούν να τις προσελκύσουν και τις καθιστά έτσι αντικείμενα μίσους, η κα Καππάτου, παρέθεσε ως εξής την άποψή της «Στη χώρα μας δεν το έχουμε αυτό το πράγμα ακόμα. Δεν ξέρω όμως, τι θα γίνει μετά από όλη αυτή την προβολή της συγκεκριμένης σειράς (…). Αυτό λοιπόν, είναι σαν ένα κίνημα των απογοητευμένων ανδρών. Δηλαδή, είναι μια συγκεκριμένη κατηγορία ανδρών, οι οποίοι ουσιαστικά ενώνονται ενάντια στις γυναίκες χρησιμοποιώντας διάφορους τρόπους στην επικοινωνία τους και μέσα από αυτό τον τρόπο θεωρούν αυτοί ότι δεν είναι αρεστοί στις γυναίκες (…). Αυτοί λοιπόν, οι απελπισμένοι άντρες που για διάφορους λόγους θεωρούν τον εαυτό τους απελπισμένο, δεν ψάχνονται, μπαίνουν σε μια διαδικασία και δημιουργούν μια σεξιστική αντιδραστική αντίληψη ενάντια στις γυναίκες, γεμάτη βία ή επιθετικότητα και προωθούν διάφορες αρνητικές σκέψεις για τις γυναίκες. Και πρέπει εδώ να σας πω ότι οι μελέτες που έχουμε, (διότι, αυτά είναι καινούργια αντικείμενα αυτή τη στιγμή), μας δείχνουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των ατόμων υποκρύπτουν διάφορα προβλήματα ψυχικής υγείας. Συγκεκριμένα, μιλάμε για αγχώδεις διαταραχές ή για κατάθλιψη. Αυτό λοιπόν, θα πρέπει να το λάβουμε υπόψιν και ενδεχομένως και άλλα τα οποία μελετώνται (…)».

Τι εννοούμε με τον όρο «ανδρόσφαιρα»

Όπως και σημείωσε η παιδοψυχολόγος «Πρόκειται για τη σφαίρα αυτή των ανδρών που είναι τοξικοί και περνάνε όλα αυτά τα μηνύματα, τα πολύ αρνητικά γενικότερα και αυτή την άποψη για τις γυναίκες (…)».

«Νομίζω ότι τα παιδιά που είναι σε αυτή την σφαίρα της συγκεκριμένης νοοτροπίας, είναι παιδιά απογοητευμένα και απελπισμένα που είναι μέσα στη βία», επισήμανε η κα Αλεξάνδρα Καππάτου, στην πορεία της συνομιλίας της με το δημοσιογράφο.

Και συμπλήρωσε «Η επαφή τους με τον πραγματικό κόσμο, ενδεχομένως και τον οικογενειακό τους κόσμο, να υποκρύπτει απογοήτευση για τα ίδια, όπως και μοναξιά μεγάλη. Διότι, πίσω από όλα αυτά φαίνεται μεγάλη μοναξιά κα μια αδιέξοδη κατάσταση. Και αυτή λοιπόν, η πραγματικότητα δεν τους ικανοποιεί (…)».

Ενώ τέλος, δεν παρέλειψε να τονίσει χαρακτηριστικά το εξής «Αυτή η σειρά ήταν για όλους μας μια έκπληξη, διότι, είχε πολλά μηνύματα να προβάλλει. Έδειξε το ρόλο των social, το χάσμα των γενεών, τη μοναξιά των παιδιών αλλά και τα θέματα της σύγχρονης οικογένειας (όχι μόνο στη Ελλάδα αλλά παντού). Μια δηλαδή, οικογένεια που φαινομενικά είναι μια μέση οικογένεια. Για αυτό είχε και τεράστια επιτυχία αυτή η σειρά. Αν όμως, κάποιος έκανε μια άλλη ανάγνωση, θα έβλεπε τα αδιέξοδα μιας οικογένειας, την έλλειψη αποδοχής του πατέρα από τον δικό του τον πατέρα, τις διάφορες εκρήξεις θυμού που είχε αυτός και η μάνα ήταν σιωπηλή και το γεγονός το πιο χειρότερο, ότι αυτή η οικογένεια δεν μιλούσε και δεν επικοινωνούσε. Που για μένα αυτό είναι το μήνυμα της σειράς. Είναι πολύ βασική η επικοινωνία. Δεν επικοινωνούσαν τα θέματα. Και όποιος την έχει δει, ας θυμηθεί στο τέλος που έλεγε το κορίτσι ότι και εμένα δεν με ήθελε κανένας στο σχολείο. Το κορίτσι έλεγε στους γονείς του κλαίγοντας ότι δεν με ήθελε κανένας, ότι κανένας δεν το προτιμούσε κι όλοι την ενοχλούσαν και την πείραζαν. Αυτό λοιπόν που αντιμετώπιζε το παιδί, δεν το είχε επικοινωνήσει στους γονείς της που υποτίθεται ότι είχαν μια επικοινωνία και μια ασφάλεια. Υπήρχε μια μόνιμη προσπάθεια να τα κρύβουμε όλα κάτω από το χαλί».