«Οι καταιγίδες μου» της Δέσποινας Πιτίδου

Μιλώντας μεταφορικά

Γραμμές, γραφές, αφές,
αφέσεις, εφέσεις, παραθέσεις,
υποθέσεις, θέσεις, ΕΣΕΙΣ.
Α, τόση ταλαιπωρία για να βάλει
κανείς απλά το δάχτυλο στον τύπο των ήλων.

Ομιλίες

Οι νύχτες μου είναι γεμάτες ομιλίες. Χιλιάδες στόματα να μου μιλούν
σε άγνωστες γλώσσες.
Υπάρχει μια ωραιότητα συνυφασμένη με το σχήμα τους.
Και ένα κάλεσμα.
Ξεκλειδώνω την πόρτα των λέξεων που έχουν πέσει σε αχρησία
κι ανάβω ένα κερί
στην εκκλησία της κατανόησής τους.
Τώρα μπορώ να ελπίζω σ’ ένα θαύμα.

Βροχή

Τα βρόχινα

κρόσσια ασάλευτα μαστίγια
που βοούν μια λυσσαλέα τιμωρία.
Ο πέτρινος ουρανός προστάζει
κι αρχίζει το μαστίγωμα.
Ποιος είπε ότι το αίμα
δεν γίνεται νερό;

Οι καταιγίδες μου

Μες στο δωμάτιό μου βρέχει καταρρακτωδώς.
Όσο κι αν έχω προσπαθήσει
δεν έχω μπορέσει ν’ αποφύγω τις καταιγίδες μου
που πάντα λυσσομανούν στο απυρόβλητο.
Μουσκεύει η ύπαρξή μου ως το κόκαλο
κι αρχίζει να διαλύεται.
Πέφτουν χάρτινα τα κομμάτια της στο πάτωμα
κι αφήνουν γυμνό τον εαυτό μου
που απαρτίζεται από τις ψυχοφθόρες αναπολήσεις
αυτών που δεν θυμάμαι.

Η Δέσποινα Πιτίδου γεννήθηκε στον Πειραιά και ζει στη Νίκαια. Έχει σπουδάσει νομικά κι έχει παρακολουθήσει διαδικτυακά μαθήματα, κυρίως ηθικής, φιλοσοφίας και ιστορίας. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή με τον τίτλο Οκτώ και ένα (Οδός Πανός, 2021), αποσπάσματα της οποίας δόθηκαν ως εργασία σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές του Τμήματος Τεχνών Ήχου & Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου.