Νίκη Σαλπαδήμου: «Μην ανησυχείς, μαμά, μεγάλωσα πια»

Το θέμα της ενηλικίωσης είναι πάντα επίκαιρο και αποτελεί πηγή έμπνευσης για πολλούς συγγραφείς. Στο νέο μυθιστόρημά της, που φέρει τον επιτυχημένο τίτλο: Μην ανησυχείς, μαμά, μεγάλωσα πια, η Νίκη Σαλπαδήμου καταπιάνεται –με την προσοχή και την ευαισθησία που απαιτείται– με το θέμα της ενηλικίωσης.

Η ενηλικίωση ούτε για το ίδιο το άτομο ούτε και για την οικογένειά του είναι εύκολη υπόθεση, αλλά ένας δύσκολος αγώνας, γιατί συνοδεύεται από αλλαγές, μετασχηματισμούς και πρωτόγνωρες συναισθηματικές μεταβάσεις, μέχρι να γίνει πραγματικότητα η πολυπόθητη

ισορροπία πνευματική, σωματική και ψυχολογική. Από την άλλη πλευρά όμως η ενηλικίωση είναι θαυμαστή, αφού από παιδί που φοβάται το σκοτάδι, μεταβάλλεται σε αυτόνομη προσωπικότητα, που επιθυμεί να ζήσει την πραγματική ζωή. Να βγαίνει έξω τη νύχτα, να διασκεδάζει με την παρέα του και να νιώθει ότι μπορεί να ξεφύγει από το ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον και να τα βγάλει πέρα μόνο του, αναλαμβάνοντας ευθύνες, ρίσκα, κινδύνους, αγωνίες, υποχρεώσεις, επιτυχίες, αποτυχίες, αλλά και ν’ απολαύσει τις χαρές της δημιουργίας και της ανεξαρτησίας που του «προσφέρει» η ενήλικη ζωή.

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

Το βιβλίο της Νίκης Σαλπαδήμου είναι ελκυστικό, ευκολοδιάβαστο, με πάρα πολλές ανατροπές, οι οποίες προάγουν την εξέλιξη της υπόθεσης και ανανεώνουν διαρκώς το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Με την ηρωίδα του βιβλίου συμπρωταγωνιστούν, εκτός από τα μέλη της οικογένειάς της, θείοι, θείες, φίλοι, ξαδέλφια, που τη συντροφεύουν και τη στηρίζουν άλλοτε συμφωνώντας με τις απόψεις της κι άλλοτε πάλι της πηγαίνουν κόντρα, όπως η αδελφή της η Βένια, έτσι για να της τη «σπάσουν».

Η συγγραφέας ξεκινά το μυθιστόρημα με το «πρόβλημα» της ηρωίδας, που ναι μεν δεν φοβάται το σκοτάδι, ωστόσο την προβληματίζει το μικρό στήθος της. Η ίδια το παραμερίζει, τουλάχιστον στην παρούσα συγκυρία, που θέτει άλλες προτεραιότητες στη ζωή της. Της το θυμίζει απροσδόκητα ίσως και αυθόρμητα κάποιος περαστικός ένα πρωί που περιμένει στη στάση το λεωφορείο, για να πάει στο σχολείο: «Κρίμα να έχει κουσούρι μια τέτοια ομορφιά. Κάνε κάτι, σήμερα η επιστήμη κάνει θαύματα». Κουσούρι για τον άγνωστο άντρα ήταν το μικρό στήθος της.

Στον χαρακτήρα της Αλεξάνδρας συνυπάρχουν δυο αντίθετα στοιχεία: η αυτάρκεια και η ικανότητά της σε πολλά πράγματα και ο φόβος της σε κάποια άλλα, που η αδελφή της τα θεωρεί από ασήμαντα ως αστεία και, όταν της δίνεται ευκαιρία, δεν της χαρίζεται, της τα «χώνει» για τα καλά. Κι αυτό συμβαίνει συχνά, γιατί οι αδελφές είναι τα δυο άκρα αντίθετα, σαν να μην προέρχονται από τους ίδιους γονείς και να μη μεγαλώνουν στην ίδια οικογένεια.

Οι σχέσεις των ανθρώπων μέσα κι έξω από την οικογένεια παίζουν τον ρόλο τους στην εξέλιξη του μυθιστορήματος και δίνουν έμφαση στην αγωνία του νεαρού κοριτσιού που ψάχνει να βρει το ταίρι του, να επιτύχει στον τομέα των σπουδών, να αποκτήσει φίλους και να ενταχθεί εντέλει στον κόσμο των ενηλίκων.

{jb_quote} Πρόκειται για ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, που μπορεί να διαβαστεί από κάθε γυναίκα κάθε εποχής. {/jb_quote}

Η συγγραφέας έχει δώσει έμφαση στον διάλογο αλλά και στον εσωτερικό μονόλογο της Αλεξάνδρας, με την πρωτοπρόσωπη αφήγησή της και την παρέμβαση του παντογνώστη αφηγητή, ο οποίος με έξυπνο τρόπο εξελίσσει την κάθε θεματική ενότητα. Το βιβλίο είναι γραμμένο σε μια πλούσια, γλαφυρή, ρέουσα και νεολαιίστικη γλώσσα, χωρίς να παραλείπεται και η γλώσσα της σύγχρονης γιαγιάς, και μ’ αυτές τις εναλλαγές η συγγραφέας ζωντανεύει το κείμενο και εντέλει ο αναγνώστης παρακολουθεί βήμα βήμα την ψυχολογική ανάπτυξη της ηρωίδας, με την αυτοεκτίμηση ως τη σημαντικότερη αλλαγή στο χαρακτήρα της.

Πρόκειται για ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, που μπορεί να διαβαστεί από κάθε γυναίκα κάθε εποχής. Θα δώσει τροφή στις σκέψεις και τις ανησυχίες των μαμάδων. Ίσως κάποιες μαμάδες να ταυτιστούν με τη μητέρα της Αλεξάνδρας, την Ντέμη, η οποία κρίνει και κατακρίνει τον εαυτό της, γιατί όταν η κόρη της κάνει την επανάστασή της, εκείνη «πέφτει από τα σύννεφα». Εκ των υστέρων αναγνωρίζει ότι έχει ξοδέψει περισσότερο από όσο έπρεπε χρόνο στη δική της επαγγελματική ανέλιξη. Διέθετε πολλές ώρες στη δουλειά της, με αποτέλεσμα να αγνοεί τα προβλήματα της κόρης της, που όπως λέει, μικρό κορίτσι «έπιασε τους έρωτες». Η αδελφή της ηρωίδας, η Βένια, θα θυμίσει σε πολλούς και πολλές πως το μοίρασμα της γονικής αγάπης ανάμεσα στα αδέλφια δεν πρέπει να γίνει παγίδα και αιτία για τσακωμούς και απομάκρυνση μεταξύ τους. Στα αγόρια, που ψάχνουν για το ταίρι τους, θα μιλήσει για την ανάγκη της ειλικρίνειας με το άλλο φύλο. Στις γιαγιάδες θα τονώσει την αυτοπεποίθησή τους, αποδεικνύοντας πως η πείρα παίρνει το βραβείο της αναγνώρισης και της σοφίας, γιατί σοφά είναι τα λόγια της που έρχονται ως συμπέρασμα ή μάλλον ως απόσταγμα της πραγματικής ζωής.

«Μην πληγώνεσαι για πράγματα που διορθώνονται. Αλλά κι αν δεν μπορείς να τα διορθώσεις, άφησέ τα όλα πίσω και προχώρα. Η ζωή είναι όμορφη και σε περιμένει να τη ζήσεις και να τη χαρείς». Αυτό το μήνυμα βέβαια απευθύνεται σε όλες τις Αλεξάνδρες, μικρές και μεγάλες, είτε είναι ηρωίδες μυθιστορήματος, είτε δίνουν ηρωικά τη μάχη της ζωής…

Η Νίκη Σαλπαδήμου κατάγεται από τη Σκόπελο, είναι εκπαιδευτικός, πρώην σχολική σύμβουλος της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Ζει στην Αθήνα. Έγραψε και γράφει βιβλία για παιδιά και εφήβους, για να τους οδηγήσει στην ανακάλυψη της ομορφιάς που κρύβουν μέσα τους τα βιβλία. Με τη βοήθεια του βιβλίου μπορούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους και, πολύ περισσότερο, το εσώτερο εγώ τους, ώστε να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Η Νίκη Σαλπαδήμου είναι ενεργό μέλος της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της.

Μην ανησυχείς, μαμά, μεγάλωσα πια
Νίκη Σαλπαδήμου
Εκδόσεις Αγγελάκη
332 σελ.
ISBN 978-960-616-210-7
Τιμή €14,00