«Εαρινός και κεκρυμμένος» του Ιωάννη Πανουτσόπουλου

Σκάβω με τα νύχια ετοιμάζοντας τον ξενώνα της
Αυτή η διδαχή μου αυτά και τα δίδακτρα
Δεν μιλώ και ούτε κραυγάζω παρά μόνο αποσύρομαι
Με λέξεις αγριεμένα σκυλιά να ρίχνονται στην απουσία
Την θύμηση και την επιθυμία ετυμολογώ
Με χαμηλή μουσική για να αφουγκράζομαι ό,τι ανεπαίσθητο
Μάτια μισόκλειστα και δάκρυα σβησμένα
Της σιωπής και της απόγνωσης εξημερωμένο αγρίμι
Ερωτευμένο μ’ ελαφίνα παγιδευμένη εν μέσω της αγέλης
Περήφανη πολύ για ν’ αποποιηθεί την ωραιότητά της.

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

Εύλαλη

Για το βάδισμά της το αέρινο
Χορογραφία πρωθύστερη της αιωνιότητας
Καθότι ακολουθούσε το συναίσθημα
Με την λογική να την τραβάει ψηλά σαν μεγάλος χαρταετός
Γιατί ήξερε πριν διαβάσει και γνώριζε πριν διδαχτεί
Κείμενο αλλόγλωσσο να μεταφράζει τον θάνατο σε ζωή
Με μόνο βοήθημα τις διελεύσεις του Πλούτωνα
Από την κλίνη που ξέστρωσε η θερμή Περσεφόνη.

Για εκείνη γράφω!

Γιατί με αγαπούσε και αγαπούσε τους ποιητές γράφω
Γιατί ταξίδευε με μεθυσμένο καράβι
Γιατί σμίξαμε ερωτικά στην κάμαρα του Λαπαθιώτη
Γιατί άφηνε τον γάτο του Σαρλ να παίζει στα πόδια της
Γιατί το σπίτι που επέλεξε
Μεσοτοιχία με το σπίτι της Κατερίνας έτυχε
Γιατί στο τέλος της αγόρασα
Πανωφόρι βαρύ και ξύλινο
Δίχως τσέπες πανωφόρι γιατί ήξερε
Όλα τα ποιήματα που αγαπούσε απέξω και δεν ήθελε
Να της φορτώσουμε στο φεύγα τόσο πόνο.

Με αυτά και μ’ εκείνα γράφω!

Γιατί η αιωνιότητα αγαπάει τους ποιητές
Αλλά τους κλέβει τις ποιήτριες
Γράφω
Γιατί οι λέξεις μου ξορκίζουνε τους φόβους της νυκτός
Γράφω
Γιατί μετά από κάθε απαγγελία το σώμα της ριγούσε
Γράφω
Γιατί πριν τα διαβάσει η αιωνιότητα τα λογοκρίνει εκείνη
Γράφω
Γιατί δεν θέλω να με βάλει τιμωρία
Γράφω
Γιατί υπαγορεύει γρήγορα και χάνω τα καλύτερα
Γράφω
Γιατί αν δεν γράψω νοσταλγώ κι αν νοσταλγώ πεθαίνω
Γράφω
Για να της αποδώσω δικαιώματα όταν την συναντήσω
Γράφω
Γιατί είναι η μνήμη μου γυμνή
Ολόγυμνη η μνήμη μου και θέλω να την ντύσω.

Για την ώρα γράφω!

Δυο μέρες άνιφτος δυο νύχτες δίχως ύπνο
Για την ώρα γράφω
Δίχως να πιω ούτε κρασί και να καπνίσω ούτε γόπα
Για την ώρα γράφω
Με τον ιδρώτα να κυλάει στην πιο απόκρυφη σιωπή μου
Για την ώρα γράφω
Δαγκώνοντας μια σοκολάτα που λαχταρώ όσο κι εκείνην
Για την ώρα γράφω
Ηδονικά εξερευνώντας ό,τι πονάει κι ό,τι με θέλγει
Για την ώρα γράφω
Δίχως να ξέρω ποιος την πήρε και ποιος την κάλεσε μια νύχτα
Για την ώρα γράφω
Ήταν ο Άρπαγας κραυγάζουν κι ήταν αδάκρυτος σαν πέτρα
Για την ώρα γράφω
Για να συλλέξω αποδείξεις και να έχω ατράνταχτα στοιχεία
Για την ώρα γράφω
Και δεν κερνάω ούτε λέξη απόψε στις μοιρολογίστρες
Για την ώρα γράφω
Πιστεύοντας όσο ποτέ στις αναστάσιμες καμπάνες
Για την ώρα γράφω
Πατώντας και στις δύο όχθες όπως τα τοξωτά γεφύρια
Για την ώρα γράφω
Εαρινός και κεκρυμμένος ως ο από Αριμαθαίας
Για την ώρα γράφω
Και ψηλαφώ κάθε πληγή και αλείφω μύρο το κορμί της
Για την ώρα γράφω
Γι’ αυτούς που κύλησαν τον λίθο για να τανύσει τα φτερά της
Για την ώρα γράφω
Σπεύδοντας εις την Γαλιλαία απόστολος της ομορφιάς της
Για την ώρα γράφω
Και μελωδώ κάθε της λέξη και στιχουργώ τα θαύματά της!

Για την ώρα γράφω!

Ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος ξεκίνησε να γράφει αρκετά νωρίς, γιατί δεν γινόταν αλλιώς, και να δημοσιεύει από το 2010, γιατί δεν μπορούσε να το καθυστερήσει άλλο. Στίχους του έχουν μελοποιήσει και ερμηνεύσει οι Φ. Βελεσιώτου, Τ. Γκρους, Γ. Καζαντζής, Ν. Μαυρουδής, Λ. Μαχαιρίτσας, Γ. Νταλάρας, Ο. Περίδης, κ.ά. Από το 1996 διατηρεί επί της οδού Ιπποκράτους 157 το παλαιοβιβλιοπωλείο Ίστωρ.