«Αγία οικογένεια» του Αντώνη Ε. Χαριστού

Προδημοσίευση από το μυθιστόρημα του Αντώνη Ε. Χαριστού Αγία οικογένεια, που θα κυκλοφορήσει στις 10 Μαΐου από τις Εκδόσεις Γράφημα.

Αντώνης Ε. Χαριστόςαγία οικογένεια
μυθιστόρημα

Κεφάλαιο 1ο
Βαπτίζεται ο δούλος τού Θεού

Ο φθινοπωρινός αέρας εισήλθε βιαίως στο ακατάστατο τοπίο της Στοκχόλμης. Η φύση που περιέκλειε, σπι­θα­μή προς σπιθαμή, την αστική αρχιτεκτονική, πλημμύρισε από υδάτινους καταρράκτες, που έλουζαν την πρωτεύουσα της

Σου­­­η­δίας από τη μία άκρη ως την άλλη. Πλήθος γιγαντόσω­μων σταγόνων δροσιστικής ανάσας καρφώνονταν με μανία στις στέγες των σπιτιών. Από τον κρότο της μουσικής, που πλα­­­τείαζε στους ήχους της πρόσκρουσης, μια μελωδία απα­ντη­τικής μελαγχολίας υψωνόταν στους έρημους δρόμους και τις νεκρές σιωπές τού σούρουπου. Στην οδό Karlavagen 48, στον έκτο όροφο, οι δείκτες τού ρολογιού χοροπηδούσαν ασύ­στολα ήδη από τα μεσάνυχτα, έως τη στιγμή κατά την οποία το φως της ημέρας, βαριεστημένα, πηγμένο στα φουσκωτά σύν­­νεφα, που πλησίαζαν απειλητικά μέσα στο γκριζωπό τού χρώ­ματος, έκανε δειλά δειλά την εμφάνισή του. Διαπέρασε νω­­χελικά την, επενδυμένη με διάφανο γυαλί, πρόσοψη και, κα­θώς φανερώ­θηκε αστραπιαία σε κάθε γωνιά της οικίας, απέ­μεινε να κα­θρε­φτίζεται στα κοιμώμενα πρόσωπα των ανθρώ­πων που, σε στάση πειθαρχημένης οριζόντιας θέσης, βίωναν τις τελευταίες στιγμές τού στιγμιαίου θανάτου. Οι αχτίδες το φωτός περι­έπαιζαν στα βλέφαρα του ανδρός. Σύντομα, σπα­σμωδικές κι­νή­σεις αυτών διοχετεύτηκαν πληθωρικά σε κάθε πτυχή των μα­τιών. Οι κόρες αυτών έκαναν δυο βια­στι­κές ενέργειες πέρα δώθε, πότε δεξιά και πότε αριστερά και πότε στην αντίθετη κατεύθυνση, ώσπου άνοιξαν διάπλατα. Ανοιγόκλεισαν για κά­μποσα δευτερόλεπτα του χρόνου έως ότου οι παλάμες των χε­ριών προσγειωθούν απότομα στο σώμα τους και τις απομα­γεύ­σουν από τη βραδινή κατάκλιση. Ο Alfred Johansson ενα­πέθεσε το βλέμμα στην οροφή τού δωματίου. Διακο­σμη­μέ­νο με γύψινες ανάγλυφες εσοχές και περιγραφές μεσαιω­νι­κών κατάλοιπων, διαμόρφωναν μία σκέπη ιστορικής αναλο­γίας και έξαψης. Εξάλλου, η γειτονιά, στην οποία κείτονταν η πο­λυ­ώροφη κατοικία τού ζεύγους Johansson, σημα­τοδο­τού­νταν απ’ αυτού του είδους τη μνήμη, με τα μουσεία, τις εκ­κλη­σίες, τα διατηρητέα κτήρια, πολιτικής και οικονομικής ση­μα­­σίας τού παρελθόντος, καθώς και τα νεωτερικά κτίσματα πολ­­λαπλών χρήσεων. Η εξωτερική όψη της πολυκατοικίας αντέ­­γραφε την κομψότητα και τις λεπτομέρειες στο εσωτε­ρι­κό αυτής.
Ένας φευγαλέος αναστεναγμός διέκοψε την πρωινή βόλτα των οφθαλμών τού Alfred Johansson στο περίκλειστο μαυσω­λείο της κρεβατοκάμαρας. Δίπλα του, σε βαθύ όνειρο, η σύζυ­γός του Brigit. Τα χείλη της κλειστά, με ροζιασμένα τα ματω­μένα χρώματά τους. Ανάσαινε ήρεμα. Τα βλέφαρά της παρέ­με­­­ναν σε στάση προσοχής, δίχως να μετακινούνται. Κανένα υπαρ­κτό σημάδι πως το όνειρο βιωνόταν ολοζώντανο ως πραγ­­μα­τικότητα. Τα σγουρά της μαλλιά, βουτηγμένα στο μαύ­ρο χρώμα, διατηρούσαν τη φόρμα της βραδινής επιμέ­λειας. Το δεξί της χέρι παρέπεσε στο προσκέφαλό της, ενώ το αριστερό βυθιζόταν κάτω από τα παπλώματα. Ο Alfred Johansson την πε­­ριεργάστηκε επί ώρα. Στο τέλος, έστρεψε τις οπές της όσφρη­σής του στο άρωμα, που εξέπεμπε το δέρμα τού προ­σώ­που της. Ένα άρωμα εκκλησιαστικής κατάνυξης. Ούσα διευ­θύ­ντρια του κεντρικού δημόσιου ορφανοτροφείου και υψη­λό­βαθμο στέλεχος της Ένωσης Καθολικών Γυναικών (Ε.Κ.Θ.), αξιο­ποι­ού­σε την επιρροή της στα θρησκευτικά κέ­ντρα καθ’ όλη τη διάρ­κεια της ημερήσιας επαγγελματικής ενασχόλησης. Η όσφρη­ση του ανδρός διογκωνόταν, καθώς πλησίαζε ολοένα κο­ντύτερα στα χείλη της. Με μια απρόσμενη κίνηση εκείνη αντέ­δρασε. Η συνείδηση επανερχόταν στα πρότερα στάδια και η λογική της πρόβαλε αντίσταση. Μόλις άνοιξε τα μάτια της και αντάμωσε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Alfred Johansson, εκτινάχθηκε από το κρεβάτι.
«Τρελάθηκες;» ήταν τα μόνα λόγια που, έντρομη καθώς ήταν, σκέφτηκε να διατυπώσει.
«Brigit, έλα πίσω στο κρεβάτι» απάντησε εκείνος με διατα­κτικούς όρους.
Οι λέξεις μετρημένες μία προς μία έτρεμαν στην εκφορά τους. Η γυναίκα κατάπιε στον ξεραμένο τράχηλο το σάλιο, που παρήχθη με φόβο στους σιελογόνους αδένες της στομα­τι­κής κοιλότητας.
«Όχι, Alfred, είναι αμαρτία. Παρασκευή σήμερα» είπε και αμέσως μέτρησε τις αντοχές στους μορφασμούς τού προσώ­που του.
«Αμαρτία;» έκανε ξαφνιασμένος και, μη έχοντας διάθεση για περαιτέρω αναλύσεις και επεξηγηματικές συνομιλίες, σχη­­μά­τισε το σημείο τού σταυρού. Έπειτα συμπλήρωσε «Να ετοι­μά­­σεις αμέσως το πρωινό γεύμα. Σε δέκα λεπτά να είστε άπα­σες πα­­­ρούσες στο τραπέζι» και η φωνή του σταμάτησε μεμιάς, καρ­­­­­­­­­φωμένη με νόημα στο χλωμό πρόσωπό της.
«Μάλιστα!» συμφώνησε εκείνη και, αφότου άνοιξε τις κουρ­­­τίνες τού παραθύρου, εγκατέλειψε το δωμάτιο για την επτά­χρονη κόρη τους, Astrid.