Νίκος Παπαναστάσης: Μια γεωστρατηγική «αναβάθμιση» κουτί της Πανδώρας για τον λαό της χώρας μας

Σύμφωνα με το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ), σήμερα η Ελλάδα συμμετέχει σε 12 αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η εμπλοκή αυτή σταθερά κλιμακώνεται, αποκτώντας όλο και πιο επικίνδυνες διαστάσεις.

Στις μέρες μας, εξαιρετικά επικίνδυνη συνέπεια της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων -πέρα απ’ τις ήδη ενεργές πολεμικές εστίες- αποτελεί και η αύξηση της πιθανότητας νέων πολεμικών συγκρούσεων.

Σ’ αυτά τα «θερμά μέτωπα», οι μεγάλες δυνάμεις

(ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, κ.α.), αλλά και οι ιμπεριαλιστικοί συνασπισμοί (ΝΑΤΟ, ΕΕ) συμμετέχουν είτε άμεσα με δικά τους στρατεύματα και μέσα, όπως στους πολέμους στο Ιράκ ή στη Γιουγκοσλαβία, είτε έμμεσα μέσω στήριξης και ελέγχου αντιμαχόμενων πλευρών, όπως στη Συρία ή στη Λιβύη, είτε και με τους δυο τρόπους.

Οι στρατιωτικές αυτές επιχειρήσεις, αν και συνήθως εξελίσσονται σε στενά γεωγραφικά μέτωπα (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, Υεμένη, Αφγανιστάν, Μάλι, κ.α), ουσιαστικά αποτελούν κομμάτια ενός ευρύτερου γεωπολιτικού παζλ, ενταγμένων απόλυτα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στοχεύοντας στη δημιουργία ευνοϊκότερων προϋποθέσεων επικράτησης του ενός επί των άλλων. Ενδεικτικά παραδείγματα, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας απέβλεπε στην από το ΝΑΤΟ–ΗΠΑ «χειραγώγηση» των Δυτικών Βαλκανίων και η αποτροπή ελέγχου αυτών από τη Ρωσία ή οι επιχειρήσεις στη Συρία που βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη, αποβλέπουν στην απομόνωση του Ιράν, στον «εξοβελισμό» της ρωσικής επιρροής σ’ αυτή τη χώρα, αλλά και στη δημιουργία ενός ενιαίου γεωστρατηγικού άξονα ελεγχόμενου από τις ΗΠΑ, που θα ξεκινά απ’ τη Μεσόγειο και θα καταλήγει στο Αφγανιστάν – Πακιστάν, αποσκοπώντας στην άσκηση πίεσης τόσο προς τη Ρωσία , όσο και προς την Κίνα. Αντίστοιχες στοχεύσεις εξελίσσονται στα υπόλοιπα «θερμά» σημεία του πλανήτη.

Το σύνολο σχεδόν αυτών των στρατιωτικών επιχειρήσεων, «νομιμοποιούνται», με προκάλυμμα την έγκρισή τους από τον ΟΗΕ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ.

Η ελληνική αστική τάξη, με γνώμονα την αναβάθμιση της θέσης της στην ευρύτερη περιοχή, διεκδίκησε και έχει ενεργό συμμετοχή, σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, επεμβάσεις, ανταγωνισμούς και πολέμους. Ταυτόχρονα, όμως, αναλαμβάνει και την απόλυτη ευθύνη των καταστροφικών επιπτώσεων από μία -καθόλου απίθανη- πολεμική εμπλοκή της χώρας. Η επιλογή αυτή της ελληνικής αστικής τάξης και των κομμάτων που υπηρετούν τα συμφέροντά της, προσδιορίζει και το μέγεθος της επιθετικότητάς της και κλιμακώνεται διαμέσου της άμεσης ή έμμεσης συμμετοχής σ’ αυτά τα σχέδια.

Από τον πόλεμο στην Κορέα (1950), μέχρι την παρουσίαση του «νέου» ΝΑΤΟ (αρχές της δεκαετίας του 1990) κι από την «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» των ΗΠΑ μέχρι τις μέρες μας, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ελλάδας συμμετείχαν και συνεχίζουν να συμμετέχουν σε δεκάδες αιματοβαμμένες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις («ειρηνευτικές αποστολές» τις ονομάζουν παραπλανητικά) με συμμετοχή χιλιάδων στελεχών και στρατευμένων, σε Κορέα, Σομαλία, Βοσνία, Αλβανία, Κοσσυφοπέδιο, Σκόπια, Αφγανιστάν κ.α.

Εκτός από τις «Ειρηνευτικές Αποστολές», οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις τα τελευταία χρόνια συμμετέχουν και σε άλλες μικρότερες διεθνείς αποστολές, με αποστολή την παρακολούθηση της εφαρμογής των συμφωνιών κατάπαυσης του πυρός, καθώς και άλλων συμφωνιών, που έχουν υπογραφεί από τους αντιμαχόμενους.

Επιγραμματικά και σύμφωνα με το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ), σήμερα η Ελλάδα συμμετέχει σε 12 αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η εμπλοκή αυτή σταθερά κλιμακώνεται, αποκτώντας όλο και πιο επικίνδυνες διαστάσεις. Πέραν όλων αυτών, με τις πρόσφατες κυβερνητικές αποφάσεις, αποστέλλεται το πυραυλικό σύστημα Patriot στη Σαουδική Αραβία, με το ανάλογο στρατιωτικό προσωπικό, στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό στη Λιβύη, πολεμικά πλοία στα Στενά του Ορμούζ, στον Περσικό Κόλπο, ενώ έχει τεθεί στο τραπέζι αποστολή στρατιωτικού προσωπικού στο Μάλι, όπου πολεμούν γαλλικές και πολυεθνικές δυνάμεις.

Η πρόσδεση της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και η ενδυνάμωση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, αποτελεί στρατηγική επιλογή όλων των κυβερνήσεων στη χώρα μας, κοινός παρονομαστής των αστικών κομμάτων και βασικό στοιχείο της στρατηγικής σύμπλευσης. Αυτό αφορά τόσο τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ, αυτό ισχύει για το ΣΥΡΙΖΑ ή το ΜΕΡΑ25, που προβάλουν ως άλλοθι την απόκτηση μεγαλύτερων ανταλλαγμάτων. Στη λογική αυτή διαπρέπει και το εθνικιστικό κόμμα της «Ελληνικής Λύσης».

Συνεπώς, η «εθνική στρατηγική» που προβάλλουν τα κόμματα του κεφαλαίου συνίσταται στην υποστήριξη και προώθηση της “γεωστρατηγικής θέσης” των ελληνικών μονοπωλίων και την εξάπλωση της δράσης τους, το βάθεμα της ενσωμάτωσης της χώρας στους μηχανισμούς και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, την εμπλοκή σε επεμβάσεις και πολέμους. Εδώ ακουμπά η ιδεολογική αιχμή περί «εθνικής ομοψυχίας» η οποία χρησιμοποιείται για τη χειραγώγηση και τον αφοπλισμό λαϊκών δυνάμεων, για τη νομιμοποίηση των επιδιώξεων της άρχουσας τάξης που διεκδικεί μερίδιο από τη λεία των επιθέσεων του ευρωατλαντισμού κατά των λαών.

Γι’ αυτό και σήμερα, αποκτά μεγάλη σημασία ο αγώνας για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους, για την κατάργηση της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις Στρατιωτικές Βάσεις, να κλείσει η βάση της Σούδας, να ξηλωθούν οι στρατιωτικές βάσεις, να μη δημιουργηθεί καμία νέα ευρωατλαντική βάση και στρατιωτική υποδομή, πυρηνικά όπλα. Καμιά αλλαγή των συνόρων και των συνθηκών που τα καθορίζουν.

Να επιστρέψουν τα τμήματα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό, κατά άλλων λαών, δεν έχουν καμία δουλειά, στον Περσικό Κόλπο, στο Μάλι της Αφρικής, ή σε άλλες περιοχές.

Να σταματήσει η ΝΑΤΟϊκή άσκηση Defender Europe και όλες οι ασκήσεις που στοχεύουν στην περικύκλωση της Ρωσίας και σημαδεύουν άλλους λαούς. Όχι στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς που είναι στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ.

Να ανακληθεί η κυβερνητική απόφαση για την αύξηση της θητείας στο στρατό ξηράς και να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων και των φαντάρων.

Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους άλλους λαούς. Οι λαοί μπορούν να ζήσουν ειρηνικά αν καταφέρουν να βγάλουν από τη μέση τα συμφέροντα που τους εκμεταλλεύονται και τους οδηγούν στην «κρεατομηχανή» του ιμπεριαλιστικού πολέμου και των απαράδεκτων συμβιβασμών σε βάρος των δικαιωμάτων τους.

Τα λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον να δυναμώσουν την πάλη για τις δικές του ανάγκες, ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους, να χτίσουν τη δική τους συμμαχία, στην πάλη για το σοσιαλισμό, που αποτελεί τη μοναδική λύση στα αδιέξοδα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης για την οικοδόμηση αμοιβαία επωφελών σχέσεων μεταξύ των λαών, με αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Ο Νίκος Παπαναστάσης είναι βουλευτής του ΚΚΕ και αντισυνταγματάρχης ε.α.

ΕΛΛΑΔΑΝΑΤΟΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗΕΥΡΩΠΗΣΤΡΑΤΟΣΕΙΔΗΣΕΙΣ