Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία μεταξύ Μπαντ Γκόντεσμπεργκ και Επινέ!

Η στρατηγική στροφή των ΗΠΑ προς ένα νέο New Deal δεν ακυρώνει μόνον τον μύθο της αυτορυθμιζόμενης αγοράς αλλά και το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της Σοσιαλδημοκρατίας –Κεντροαριστεράς που προσχώρησαν στο Θατσερικό Δόγμα της ΤΙΝΑ (There is no alternative , δεν υπάρχει Εναλλακτική Επιλογή).

Στο Μπαντ Γκόντεσμπεργκ κοντά στην Βόννη συνήλθε το 1958 το συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SPD) της Δυτικής Γερμανίας στο οποίο αποφασίσθηκε η απάλειψη κάθε

αναφοράς στον Μαρξ και τον Μαρξισμό αλλά και κάθε αμφισβήτησης της Οικονομίας της Αγοράς από το Πρόγραμμα του κόμματος.

Το 1971 στο Επινέ κοντά στο Παρίσι συνήλθε το Συνέδριο επανίδρυσης του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας που υιοθέτησε ως άμεση προτεραιότητα την συμφωνία σε ένα κοινό πρόγραμμα διακυβέρνησης με το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα μια δέσμευση που ανέλαβε να υλοποιήσει ο νέος ηγέτης των Σοσιαλιστών Μιτεράν.

Στην Ιστορία της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας το τοπωνύμιο Μπαντ Γκόντεσμπεργκ σημαίνει στροφή προς τα δεξιά και αντίστοιχα το Επινέ στροφή προς τα αριστερά.

Κοινός παρονομαστής των δύο Συνεδρίων ήταν ο ρεαλισμός της διεκδίκησης της εξουσίας που παρέπεμπε σε διαφορετικά για τις δύο χώρες προαπαιτούμενα.

Σε συνθήκες διαίρεσης της χώρας και σταθεροποίησης της Δυτικής Γερμανίας με σημείο αναφοράς την κοινωνική οικονομία της Αγοράς των Αντενάουερ και Έρχαρτ το SPD ήθελε να απάλειψη κάθε σημείο και αναφορά στο κοινό με το κομμουνιστικό κίνημα ιστορικό παρελθόν και να δεσμευθεί ότι θα περιορισθεί σε διορθωτικές κινήσεις σε ένα δεδομένο κοινωνικοοικονομικό μοντέλο .

Στην Γαλλία το παλιό ιστορικό Σοσιαλιστικό Κόμμα στα έντεκα χρόνια (1947 -1958) συμμετοχής του σε κυβερνήσεις συνασπισμού με δεξιά και κεντρώα κόμματα έχασε την πολιτική του αξιοπιστία με αποτέλεσμα το ηγεμονικό προβάδισμα του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος στον χώρο της Αριστεράς

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι προεδρικές εκλογές του 1969 με τον υποψήφιο του ΓΚΚ Ντικλό να ξεπερνά το 20% και τον υποψήφιο των Σοσιαλιστών Ντεφέρ να καταποντίζεται στο 5%.

Η στροφή προς τα αριστερά των Γάλλων Σοσιαλιστών πρόβαλλε ως προαπαιτούμενο πολιτικής επιβίωσης στην χώρα με το ιστορικό παρελθόν του Λαϊκού Μετώπου να φωτίζει ως μονόδρομο την προγραμματική σύγκλιση με το ΓΚΚ.

Τα παραπάνω είναι σε δραματικό βαθμό επίκαιρα για την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία- Κεντροαριστερά μετά από δέκα χρόνια κρίσης και ενάμιση χρόνο Πανδημίας.

Δίχως υπερβολή η Σοσιαλδημοκρατία-Κεντροαριστερά σήμερα στην Ε.Ε-Ευρωζώνη βρίσκεται εγκλωβισμένη στην σκιά των Μπαντ Γκόντεσμπεργκ του πρόσφατου παρελθόντος με το περίγραμμα των νέων Επινέ να μην είναι διακριτό ούτε σε μακρινό ορίζοντα.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην Γαλλία εξαερώθηκε στην κυριολεξία την Άνοιξη του 2017 με τον απερχόμενο τότε Ολάντ να μην τολμά να διεκδικήσει το χρίσμα του υποψηφίου για δεύτερη θητεία.

Η Ιταλική Κεντροαριστερά, το Δημοκρατικό Κόμμα, χειραγωγήθηκε και εργαλειοποιήθηκε στην προσωπική στρατηγική του Ρέντζι η παρουσία του οποίου στην ηγεσία της Ιταλίας από την Άνοιξη του 2014 μέχρι το τέλος του 2016 καταγράφεται σήμερα ως πρώιμος μακρονισμός.

Το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης στην περιφέρεια της Μαδρίτης δείχνουν μια καθοδική τάση των Σοσιαλιστών που εκτός απροόπτου στις εκλογές του 2023 θα επιτρέψει την συγκυβέρνηση από την Δεξιά του Λαϊκού Κόμματος και την ακροδεξιά Vox.

Μη αντιστρέψιμη θεωρείται και η καθοδική δυναμική του SPD που προεξοφλείται ότι θα καταλάβει την τρίτη θέση στις Εκλογές του Σεπτεμβρίου με τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Πράσινους σε απόσταση αναπνοής και στα όρια του στατιστικού λάθους να δίνουν την μάχη για την πρωτιά και την Καγκελαρία.

Στην Βρετανία το Εργατικό Κόμμα δεν έχει ακόμη συνέλθει ούτε από την παλαιομαρξιστική αναπαλαίωση της εποχής Κόρμπιν ούτε από την παλινόρθωση της γκρίζας εκδοχής του μπλερισμού που ακολούθησε.

Η στρατηγική στροφή των ΗΠΑ προς ένα νέο New Deal δεν ακυρώνει μόνον τον μύθο της αυτορυθμιζόμενης αγοράς αλλά και το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της Σοσιαλδημοκρατίας –Κεντροαριστεράς που προσχώρησαν στο Θατσερικό Δόγμα της ΤΙΝΑ (There is no alternative , δεν υπάρχει Εναλλακτική Επιλογή).

Από το απεταξάμην όχι μόνο τον Μαρξισμό αλλά και τον Κέινς στην στράτευση στο νέο New Deal η στροφή είναι απότομη. Εύλογα τίθεται το ερώτημα αν η Σοσιαλδημοκρατία έκλεισε τον ιστορικό της κύκλο η αν μπορεί να διασφαλίσει έναν ρόλο στην διαμόρφωση στρατηγικών ανάπτυξης για την επόμενη μέρα της Πανδημίας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ