Φεστιβάλ Καννών: Το κόκκινο χαλί δεν θα στρωθεί στις 12 Μαΐου

Για πρώτη φορά από το 1951 η μεγαλύτερη γιορτή του σινεμά στον πλανήτη δεν θα πραγματοποιηθεί, πυροδοτώντας ανησυχίες για το μέλλον.

Το πρώτο Φεστιβάλ Καννών το 1939 είχε μόνο μία ταινία να δείξει: την «Παναγία των Παρισίων» του William Dieterle. Οι προσκεκλημένοι είχαν εγκαταλείψει άρον άρον την Κυανή Ακτή καθώς οι εξελίξεις στην Ευρώπη ήταν καταιγιστικές. Και την 1η Σεπτέμβρη, ημέρα έναρξης της διοργάνωσης -που δημιουργήθηκε για να ανταγωνιστεί την Μόστρα της Βενετίας-, τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν

στην Πολωνία. Τίτλοι τέλους για το φεστιβάλ που έκανε επτά χρόνια για να αναγεννηθεί.

Ανάμεσα στις ταινίες που ήταν προγραμματισμένο να πάρουν μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα το 1939 ήταν ο «Μάγος του Οζ» του Βίκτορ Φλέμινγκ, το «Μόνον οι άγγελοι έχουν φτερά» του Χάουαρντ Χοκς, η «Μεγάλη περιπέτεια» του Σεσίλ ντε Μιλ, ο «Λένιν τον Οκτώβρη» του Μιχαήλ Ρομ κ.ά.

Τελικά τα βραβεία απονεμήθηκαν το 2002. Ο Χρυσός Φοίνικας δόθηκε με καθυστέρηση 63 χρόνων στην «Μεγάλη περιπέτεια» (Union Pacific) του Σεσίλ ντε Μιλ, ο οποίος είχε πεθάνει το 1959.

Από το 1946 και ως σήμερα το φεστιβάλ δεν πραγματοποιήθηκε μόνο το ’48 και το ’50 λόγω οικονομικών προβλημάτων ενώ το 1968, εν μέσω φοιτητικής εξέγερσης, προβλήθηκε μόνο μέρος των ταινιών ενώ η «επαναστατική επιτροπή» του φεστιβάλ, αποτελούμενη από τους Κλοντ Λελούς, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Φρανσουά Τρυφώ, Λουί Μαλ και Ρόμαν Πολάνσκι αποφάσισε τελικά την διακοπή του.

Πενήντα δύο χρόνια μετά από τον επεισοδιακό Μάη του ’68, το 73ο Φεστιβάλ των Καννών θα άνοιγε τις πύλες του σε κοινό και επισήμους στις 12 Μαΐου 2020. Τα ξενοδοχεία κατά μήκος της Κρουαζέτ θα άστραφταν μετά από την τελευταία ανακαίνιση, οι βιτρίνες στα καταστήματα θα κόλαζαν και άγιο και οι λιμουζίνες θα έκαναν ουρά.

Όμως, τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί. Το φεστιβάλ, θύμα της πανδημίας, δεν θα πραγματοποιηθεί, ενώ άγνωστο παραμένει μέχρι στιγμής το μέλλον των φεστιβάλ της Βενετίας και του Τορόντο, τα δύο πιο σημαντικά ραντεβού των ανθρώπων του θεάματος μετά από το καλοκαιρινό διάλειμμα.

Για τους ανθρώπους του σινεμά το πλήγμα είναι συντριπτικό. Τα κινηματογραφικά φεστιβάλ αποτελούν την βιτρίνα της δουλειάς τους. Οι αντιδράσεις του κοινού και της κριτικής είναι αποφασιστικής σημασίας για την προβολή και την διανομή των κινηματογραφικών έργων.
Όμως, αυτό που φοβίζει τους ανθρώπους της κινηματογραφικής βιομηχανίας περισσότερο απ’ όλα είναι η πιθανότητα το Φεστιβάλ των Καννών και άλλα να γίνουν βορά των ψηφιακών γιγάντων. Όχι τέχνη πια αλλά καταναλωτιικό προïόν του σωρού.