Προσπάθησαν να την ανοίξουν ο Νέρωνας, ο Καλιγούλας και ο Ιούλιος Καίσαρας. Τελικά η Διώρυγα της Κορίνθου άνοιξε 2.000 χρόνια μετά

14:39 2/6/2025 - Πηγή: Sportime

Η ιδέα δεν ήταν ελληνική. Ήταν τιμωρία των θεών. Στην Κόρινθο υπήρχε ένας ισθμός, τόσο στενός ώστε έβλεπες τη μία θάλασσα από την άλλη. Κι όμως, κανείς δεν τόλμησε να τον ανοίξει. Ο Περίανδρος, το 600 π.Χ., σκέφτηκε πρώτος να ενώσει Αιγαίο και Ιόνιο, μα στο τέλος κατασκεύασε τον Δίολκο — μια στρωμένη πέτρινη διαδρομή πάνω στην οποία σύρονταν τα πλοία στεριανά. Δεν ήταν φόβος. Ήταν δέος.

Αιώνες μετά, ο Ιούλιος Καίσαρας είχε την ίδια ιδέα. Ήθελε να φτιάξει κάτι αιώνιο, ένα πέρασμα που θα έκανε τη Ρώμη

αόρατη και πανταχού παρούσα. Πριν προλάβει να το ξεκινήσει, τον μαχαίρωσαν στη Σύγκλητο. Ο Καλιγούλας το ξανασκέφτηκε. Έστειλε Αιγύπτιους μηχανικούς να μετρήσουν το υψόμετρο των δύο κόλπων. Του είπαν ότι ο Κορινθιακός είναι ψηλότερος από τον Σαρωνικό — και αν έσκαβε, η Αίγινα θα πλημμύριζε. Έτσι τουλάχιστον πίστεψε. Ίσως να του έφταιγε περισσότερο η παράνοια, πάντως δεν το τόλμησε. Πριν κάνει κάτι άλλο, δολοφονήθηκε.

Ο μόνος που δεν φοβήθηκε ήταν ο Νέρωνας. Το 67 μ.Χ. έφτασε στην Κόρινθο, πήρε αξίνα με τα ίδια του τα χέρια, και έσκαψε τον πρώτο κάδο χώμα. Οι στρατιώτες του ήταν 6.000 Ιουδαίοι αιχμάλωτοι, φερμένοι από την καταστολή της εβραϊκής εξέγερσης στην Ιουδαία. Χάραξαν τη διαδρομή, άνοιξαν χαρακώματα σε δύο άκρα, και έκαναν γεωτρήσεις στην κορυφογραμμή — τις ίδιες γεωτρήσεις που θα ξαναχρησιμοποιηθούν 1.800 χρόνια μετά. Πρόλαβε να σκάψει περίπου 700 μέτρα. Μετά πέθανε. Το έργο σταμάτησε. Έμεινε μόνο μια ανάγλυφη επιγραφή του Ηρακλή σε ένα βράχο για να θυμίζει το “έργο του Νέρωνα”.

Το σχέδιο επανήλθε με τον Ηρώδη τον Αττικό, αλλά ούτε αυτός το ξεκίνησε. Οι Βενετοί το σκέφτηκαν το 1687, όταν κατείχαν την Πελοπόννησο, μα το εγκατέλειψαν. Κάθε φορά, το έργο περνούσε από το μυαλό των ισχυρών — και εξαφανιζόταν. Μαζί τους.

Πέρασαν 2.000 χρόνια. Η Ελλάδα είχε γίνει πάλι ανεξάρτητη. Το 1881, η Société Internationale du Canal Maritime de Corinthe ανέλαβε το έργο. Χρηματοδότες, μηχανικοί, βασιλιάδες — όλοι ήρθαν στην Κόρινθο. Η σκαπάνη βούλιαζε στον ασβεστόλιθο. Το έργο προχωρούσε και σταματούσε. Χρήματα τέλειωναν, τράπεζες χρεοκοπούσαν, σεισμοί, κατολισθήσεις, βράχια που δεν κρατούσαν.

Τελικά, στις 25 Ιουλίου 1893, η διώρυγα της Κορίνθου άνοιξε. Μια χαραγή 6.343 μέτρων, χωρίς καμία πόρτα, χωρίς καμία ανύψωση, χωρίς μηχανισμό. Ένα απλό άνοιγμα στη γη, που ένωνε δύο θάλασσες και χώριζε την Πελοπόννησο από τη στεριά. Και η διαδρομή της ακολούθησε σχεδόν πιστά τη γραμμή που είχε χαράξει ο Νέρωνας.

Σήμερα, περνούν κυρίως τουριστικά σκάφη. Οι μεγάλοι δεν χωράνε. Ο αέρας στριμώχνεται και γίνεται ρεύμα. Οι πέτρες πέφτουν, τα νερά παγώνουν, οι βράχοι γλιστρούν. Είναι ένα έργο που χτίστηκε με τη σκιά 20 αιώνων πάνω του. Όχι γιατί ήταν αδύνατο. Αλλά γιατί κάποιοι το είχαν φοβηθεί. Και άλλοι το είχαν πληρώσει με τη ζωή τους.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords