Πώς οι Γερμανοί έκαψαν την Ελλάδα, άφησαν τα παιδιά ξυπόλυτα και έκαναν το ψωμί να κοστίζει 45 δισεκατομμύρια

12:11 4/6/2025 - Πηγή: Sportime

Μέσα σε τρία χρόνια κατοχής, η Ελλάδα μετατράπηκε από φτωχή χώρα σε κρανίου τόπο. Τα παιδιά περπατούσαν με τρύπια παπούτσια, ή και χωρίς. Οι γέροι πεινούσαν μέχρι θανάτου. Οι γυναίκες έσκαβαν για ρίζες. Κι ένα καρβέλι μαύρο ψωμί κόστιζε όσο μια ολόκληρη περιουσία: 45 δισεκατομμύρια δραχμές.

Οι ναζί δεν αρκέστηκαν στην στρατιωτική κατοχή. Έκαψαν σπίτια, λεηλάτησαν χωριά, σκότωσαν αμάχους. Και ταυτόχρονα, εγκαθίδρυσαν ένα οικονομικό σύστημα βγαλμένο από εφιάλτη. Ο πληθωρισμός εκτοξεύθηκε. Τα λεφτά έχασαν αξία. Οι δρόμοι γέμισαν πεινασμένα παιδιά και χέρια που απλώνονταν για λίγη σταφίδα.

Στην Αθήνα, στα τέλη του ’42, μια φέτα λευκό ψωμί κόστιζε όσο 10 δισεκατομμύρια. Οι μικροπωλητές μέτραγαν τα χαρτονομίσματα με χάρακα. Μια γυναικεία κάλτσα κόστιζε περισσότερο από μισθό μήνα. Ένας τενεκές λάδι ισοδυναμούσε με διαμέρισμα. Και την ίδια ώρα, οι Γερμανοί κουβαλούσαν βαγόνια με σιτάρι προς το Βερολίνο.

Τα παιδιά δεν πήγαιναν σχολείο. Γύριζαν στις συνοικίες με ξύλινα σπαθιά, ντυμένα με κουρέλια, παίζοντας πόλεμο για ξεχάσουν την πείνα. Οι γυναίκες πουλούσαν οικογενειακά ενθύμια για λίγο καλαμπόκι. Οι άντρες έκρυβαν στους τοίχους ό,τι απέμεινε από το ψωμί, μην τους το πάρει ο διπλανός.

Το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, το Κομμένο, η Βιάννος: τόποι που έγιναν στάχτη. Χωριά που κάηκαν χωρίς μάχη. Μωρά που πυροβολήθηκαν στην κούνια τους. Κάποια χωριά, όπως η Μίχα, λεηλατήθηκαν τρεις φορές. Την τελευταία, οι κάτοικοι είδαν από μακριά τα σπίτια τους να γίνονται στάχτες, ενώ οι Γερμανοί δεν μπήκαν καν στον κόπο να ψάξουν για αντάρτες.

Το ψωμί δεν ήταν πια τροφή. Ήταν μονάδα επιβίωσης. Το κράτος δεν υπήρχε. Η μαύρη αγορά ήταν ο μόνος νόμος. Όποιος είχε σαπούνι ή καπνό, ζούσε άλλη ζωή. Όποιος δεν είχε τίποτα, γινόταν σκιά. Το 1943, η πείνα και ο πληθωρισμός είχαν μετατρέψει την Αθήνα σε στρατόπεδο επιβίωσης, και την επαρχία σε τάφο χωρίς σταυρό.

Όταν οι Γερμανοί έφυγαν, δεν άφησαν πίσω τους μόνο καμένα σπίτια και ορφανά. Άφησαν μια χώρα εξαντλημένη, διαλυμένη, σπρωγμένη σε εμφύλιο. Και μια μνήμη τόσο πικρή, που ακόμη και σήμερα, ένα καρβέλι μαύρο ψωμί μοιάζει ιερό.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords