Γεννήθηκε πρόσφυγας, έζησε με φυματίωση, έχασε τη γυναίκα του, αλλά άφησε στη Θεσσαλονίκη έναν ναό για τα γράμματα

10:53 4/6/2025 - Πηγή: Sportime

Το 1903 γεννήθηκε στη Γευγελή ένα παιδί που κανείς δεν φανταζόταν πως θα συνδέσει το όνομά του με τη μνήμη μιας ολόκληρης πόλης. Ο Γεώργιος Βαφόπουλος ήταν μόλις δέκα χρόνων όταν η οικογένειά του εκπατρίστηκε μετά τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο. Από τη μία προσφυγιά στην άλλη, από την Έδεσσα στη Γουμένισσα, και τελικά στη Θεσσαλονίκη, όπου έμελλε να ριζώσει.

Έφυγε για σπουδές στην Αθήνα

με όνειρο να γίνει μαθηματικός. Αντί για πτυχίο, πήρε μαζί του τη φυματίωση. Τον έφαγε αργά, αλλά δεν τον νίκησε. Γύρισε πίσω στον βορρά, όχι για να αναρρώσει, αλλά για να ζήσει με τα βιβλία του, να χτίσει μια νέα ζωή με λέξεις. Στα δεκαπέντε του είχε γράψει έμμετρο εγκώμιο για τον Βενιζέλο. Στα είκοσι, γνώρισε τον Παλαμά και τον Ξενόπουλο. Δεν ήθελε να γράφει απλώς ποίηση. Ήθελε να μετατρέψει ολόκληρη την πόλη σε ποίηση.

Το 1931 παντρεύτηκε την Ανθούλα. Τέσσερα χρόνια αργότερα, την έθαψε. Η φυματίωση τον απάλλαξε από τον στρατό, όχι όμως από τον πόνο. Συνέχισε να γράφει, να ταξιδεύει, να καταγράφει. Έζησε κατοχές, ήττες, καταρρεύσεις. Όμως αυτό που κράτησε, δεν ήταν η δική του απώλεια. Ήταν η ανάγκη να δώσει κάτι στην πόλη που τον είχε κρατήσει όρθιο.

Ίδρυσε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Θεσσαλονίκης, υπηρέτησε ως διευθυντής της, βοήθησε στο στήσιμο του Κρατικού Θεάτρου. Το 1979, δώρισε όλη του την περιουσία για να χτιστεί το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο. Δεν κράτησε ούτε σπίτι. Ούτε πίνακες, ούτε τίποτα. Ό,τι είχε το έκανε πέτρα, βιβλιοθήκη και αίθουσα. Έναν ναό για τη σκέψη.

Πέθανε το 1996, σε ηλικία 93 ετών, σε κλινική της Θεσσαλονίκης. Ο ποιητής που πάλευε με την αρρώστια και τη μοναξιά, που είδε τη μισή του ζωή να συνθλίβεται από θάνατο και φτώχεια, έμεινε όρθιος για να δώσει στη Θεσσαλονίκη τον πιο σιωπηλό αλλά ακριβό της θησαυρό: χώρο για να μαθαίνει, να θυμάται και να ονειρεύεται.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords