Ο πιο δυνατός θόρυβος που έχει ακουστεί ποτέ στη Γη. Έσπασε τύμπανα, ακούστηκε στην Αυστραλία και άλλαξε την πίεση του αέρα σε όλο τον πλανήτη.

Ήταν 27 Αυγούστου του 1883 όταν ο πλανήτης έβγαλε κραυγή μέσα απ’ τα σπλάχνα του. Το ηφαίστειο Κρακατόα στην Ινδονησία εξερράγη με τόση δύναμη, που δεν καταγράφηκε απλώς ως φυσική καταστροφή. Καταγράφηκε ως ο δυνατότερος ήχος που έχει ακουστεί ποτέ από ανθρώπινο αυτί. Όχι σε μια πόλη ή σε μια χώρα, αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το κύμα πίεσης που προκάλεσε, έκανε κυριολεκτικά τον γύρο της Γης.

Το ωστικό κύμα της έκρηξης δεν ήταν απλά ήχος. Ήταν πίεση που σκότωνε. Σε απόσταση 65 χιλιομέτρων, το πλήρωμα ενός πλοίου είδε τα τύμπανά του να σκίζονται από το ωστικό σοκ.

Δεν είχαν πάθει έκρηξη, δεν είχαν δεχτεί χτύπημα. Είχαν απλώς ακούσει. Ο ήχος ήταν τόσο ισχυρός που μετακινήθηκε στον αέρα με τέτοια ένταση, που τα βαρόμετρα κατέγραψαν απότομες αλλαγές στην ατμοσφαιρική πίεση, οι οποίες επαναλήφθηκαν για πέντε ημέρες. Ο πλανήτης έτρεμε ακόμα και όταν το ηφαίστειο είχε σιγήσει.

Το ηφαίστειο ακούστηκε στο Περθ της Αυστραλίας, 3.100 χιλιόμετρα μακριά. Ακούστηκε στο Μαυρίκιο, 4.800 χιλιόμετρα μακριά. Ακούστηκε και σε νησιά του Ινδικού Ωκεανού που δεν είχαν ούτε τηλεγραφικούς σταθμούς. Ήταν ένας ήχος που δε χρειαζόταν τεχνολογία για να μεταδοθεί. Αρκούσε ο αέρας και η τρομακτική του δύναμη.

Η ηφαιστειακή στήλη ανέβηκε στα 25 χιλιόμετρα. Το φως του ήλιου σκοτείνιασε για μέρες. Η παγκόσμια θερμοκρασία έπεσε σχεδόν έναν βαθμό, ενώ το φαινόμενο προκάλεσε βροχές από ηφαιστειακή τέφρα μέχρι και την Ινδία. Τα ηλιοβασιλέματα σε όλο τον κόσμο έγιναν κόκκινα, παράξενα, σουρεαλιστικά. Ο ζωγράφος Έντουαρντ Μουνκ είχε εμπνευστεί τον «Κραυγή» από τέτοιο ουρανό — τον ουρανό μετά την Κρακατόα.

Οι νεκροί υπολογίζονται σε τουλάχιστον 36.000 ανθρώπους, κυρίως από τα τσουνάμι που προκάλεσε η έκρηξη. Ο ήχος όμως δεν σκότωσε μόνο. Άφησε μνήμη στο σώμα της Γης. Το ωστικό κύμα της έκρηξης μέτρησε 310 ντεσιμπέλ. Για να συγκρίνεις: ένα τζετ αεροπλάνο στο ένα μέτρο φτάνει τα 150. Η ένταση της Κρακατόα ήταν τόσο μεγάλη που οποιοδήποτε ζωντανό ον βρισκόταν σε ακτίνα 10 χιλιομέτρων θα πέθαινε επιτόπου. Όχι από φωτιά. Από ήχο.

Ήταν η πρώτη φορά που ο άνθρωπος κατάλαβε πως ο ήχος, μόνος του, μπορεί να είναι φονικός. Ότι η φύση δεν χρειάζεται σπαθί ή καταιγίδα. Της φτάνει μια φωνή. Κι όταν μιλάει η Γη, δεν υπάρχει τίποτα πιο εκκωφαντικό.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα