Αυτός είναι ο πρώτος μη ενδιαφέρον αριθμός. Που είναι ενδιαφέρον… επειδή είναι μη ενδιαφέρον.

Υπάρχουν αριθμοί που τους θυμάσαι για κάποιον λόγο. Το 3, γιατί είναι ιερός. Το 7, γιατί είναι τυχερός. Το 13, γιατί είναι καταραμένος. Αλλά υπάρχουν και αριθμοί που μοιάζουν να μην έχουν τίποτα. Είναι απλοί, ήσυχοι, βαρετοί. Ή έτσι νομίζουμε.

Κάποια στιγμή, οι μαθηματικοί άρχισαν να παίζουν ένα διανοητικό παιχνίδι. Ποιοι αριθμοί είναι «ενδιαφέροντες»; Και ποιοι όχι; Ενδιαφέρον είναι το 2, γιατί είναι ο πρώτος άρτιος. Το 6, γιατί είναι ο πρώτος τέλειος αριθμός. Το 9, γιατί είναι τετράγωνο. Το 10, γιατί αλλάζεις δεκάδα. Το 11, γιατί είναι συμμετρικός. Κι έτσι πάει.

Όταν όμως φτάνεις

σε έναν αριθμό που δεν φαίνεται να έχει τίποτα ιδιαίτερο, λες: να τος, αυτός είναι ο πρώτος μη ενδιαφέρων αριθμός. Κι εκεί συμβαίνει το εξής: αυτό ακριβώς τον κάνει ενδιαφέρον. Είναι ενδιαφέρον επειδή είναι ο πρώτος μη ενδιαφέρων.

Η ίδια του η «βαρεμάρα» τον κατατάσσει στους αξιόλογους. Δεν μπορεί να ξεφύγει. Δεν υπάρχει διαφυγή. Μόνο και μόνο επειδή είναι ο πρώτος που δεν είναι κάτι, είναι κάτι. Και αυτό είναι το Παράδοξο του Ενδιαφέροντος Αριθμού.

Ποιος είναι αυτός ο αριθμός; Δεν έχει σημασία. Γιατί ο μηχανισμός έχει ήδη τινάξει τη λογική στον αέρα. Δεν υπάρχει κανένας αριθμός που να μπορεί να μείνει για πάντα βαρετός. Αν το προσπαθήσεις, μόλις τον ξεχωρίσεις ως “τον πρώτο βαρετό”, του έδωσες χαρακτηριστικό. Τον έκανες… ενδιαφέρον.

Αυτό το μικρό, φαινομενικά χαζό παράδοξο κρύβει μια τεράστια ιδέα: η κατηγορία που προσπαθείς να φτιάξεις αυτοκαταστρέφεται μόλις την αναγνωρίσεις. Είναι σαν να προσπαθείς να βρεις το πρώτο ψέμα που είναι αλήθεια επειδή είναι το πρώτο ψέμα. Παράνοια, αλλά μαθηματικά.

Και κάπως έτσι, όλοι οι αριθμοί είναι τελικά ξεχωριστοί. Ακόμα κι εκείνοι που δεν λένε τίποτα. Γιατί μόλις το πεις, λένε.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα