Ο Τζόκερ και το ταξικό χαρτί

«Κι αν σου κάτσει;». Η γνωστή διαφημιστική φράση για την κλήρωση του Τζόκερ ηχεί διαρκώς στο υποσυνείδητο του απλού, καθημερινού ανθρώπου –όπως έχουμε μάθει να τον λέμε– κάθε φορά που αυτός βρίσκεται αντιμέτωπος με την τύχη του, στην πιο παιγνιώδη και τηλεοπτική της μορφή.

Η φράση διατυπώνεται ως ρητορικό ερώτημα απέναντι σε μια μεγάλη μάζα ανθρώπων, που προσμένουν έξι τυχερούς αριθμούς για να αλλάξουν μια προδιαγεγραμμένη πορεία. Όπως λένε, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, κι ως εκ τούτου κανείς δεν θα αναλογιστεί το μάταιο των πιθανοτήτων, παρά μόνο θα μπει ο ίδιος

οικειοθελώς στην κληρωτίδα, γιατί στην τελική δεν έχει να χάσει και τίποτα.

Όπως λέει το λαϊκό άσμα της δεκαετίας του ’70, «ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα βρε ζωή / φέρε και καμιά εξάρες, φτάνουν πια ντόρτια και δυάρες (…) δεν είμαι παιδί κακό, γιατί θέλεις να πονώ / έφτασε η ψυχή στο στόμα, μ’ ένα ασσόδυο ακόμα / απ’ τον κόσμο θα χαθώ».

Κι αν σου κάτσει; Τι συμβαίνει αν σου κάτσει να μην μπορείς να αλλάξεις με τίποτα την τύχη σου; Τι συμβαίνει αν σου κάτσει να μην έχεις να χάσεις τίποτα, γιατί ποτέ δεν είχες τίποτα; Να είσαι αυτός που γεννιέται στο περιθώριο; Να είσαι αυτός που γεννιέται παρίας, που γίνεται απόκληρος, που χάνει καθημερινά την αξιοπρέπειά του, που δίνει μάχη επιβίωσης για κάθε χιλιοστό και γραμμάριο της φυσικής και πνευματικής του ύπαρξης;

Κι αν σου κάτσει να είσαι αυτός που έχει «διαρκώς αρνητικές σκέψεις», γιατί «ο κόσμος τριγύρω του γίνεται όλο και πιο τρελός», γιατί αυτός ο κόσμος το μόνο που ξέρει είναι να σου αφαιρεί κάθε ίχνος της ανθρώπινης φύσης σου και να σε αγνοεί; Τι συμβαίνει; Τότε, δεν παίζεις Τζόκερ. Γίνεσαι ο Τζόκερ.

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr