Να ανοίξει την… Πορταριά της Ευρώπης!

Από τη 12η θέση στη Βάρνα το 2001 μεσολάβησαν οκτώ ευρωπαϊκά πρωταθλήματα με την εθνική γυναικών να έχει την καλύτερη και ασφαλέστερη θέση: του… θεατή αγώνων υψηλού επιπέδου, με Σερβία και Ρωσία να εναλλάσσονται στα χρυσά και ομάδες όπως το Βέλγιο, η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν να πλασάρονται στα μετάλλια! Μετάλλια; Βάθρο; Υψηλές προσδοκίες. Όνειρα θερινής νυκτός.

Τα χρόνια πέρασαν, οι επιτυχίες άργησαν (μόλις 4 συμμετοχές σε ευρωπαϊκά από το 1949 και την Πράγα), οι εθνικές ομάδες γυναικών ανανεώνονταν και οι καλοί στρατιώτες Φλώρος και Νικολάκης εναλλάσσονταν κι αυτοί στην τεχνική ηγεσία, με ελάχιστα διαλείμματα τύπου Καλμαζίδη να μην αλλάζουν τη συνταγή των καλών παικτριών και της καλής, πλην όμως χωρίς ποτέ αποτέλεσμα πρόκρισης σε τελικές φάσεις, ομάδας. Πρόκριση; Διάκριση; Επιτυχία; Υψηλές προσδοκίες. Όνειρα θερινής νυκτός.

Κάποια στιγμή τα όνειρα τελειώνουν, οι αθλήτριες έχουν απαιτήσεις, η παρουσία τους σε ομάδες του εξωτερικού, λέγε με Ανθή και Όλγα και Ειρήνη αλλάζει τα δεδομένα σκέψης, αντίληψης, απαίτησης, το επίπεδο βελτιώνεται, ο ανταγωνισμός αυξάνει και τρώγοντας ανοίγει και η όρεξη…

Μπορεί τα οικονομικά δεδομένα να μην επιτρέπουν ανοίγματα… Ρωσίας, Τουρκίας, Βελγίου και Αζερμπαϊτζάν, μπορεί η Ομοσπονδία να μην έχει αγκαλιάσει όσο θα έπρεπε τις γυναίκες της σε όλες τις ηλικιακές βαθμίδες εδώ και χρόνια, ακόμη κι όταν είχε λεφτά για πέταμα, αλλά δυο τρεις κινήσεις αρκούν για να αλλάξει η ρότα, η ψυχολογία και ενδεχομένως και το αποτέλεσμα.

Όργανα γυμναστικής, πρωτοβάθμια έστω οργάνωση, ξένος τεχνικός και ανθρώπινο δυναμικό που θα δείχνει ότι νοιάζεται για τις αθλήτριες και μια ελάχιστη οικονομική απολαβή, έτσι για την υπενθύμιση του «είμαστε εδώ» δεν είναι υπερβολικές απαιτήσεις, δεν απαιτούν οικονομική υπέρβαση για την επίτευξη αγωνιστικού στόχου, παρά τις αλλαγές πρόκρισης στα τελικά του ευρωπαϊκού (ζητούμενο πλέον ανεξαρτήτως αριθμού ομάδων είναι η παρουσία, η παρουσία, η παρουσία και μόνο η… παρουσία!). Είναι απλές κινήσεις αλλαγής κλίματος. Και το αντιλαμβάνεται κάποιος με μια επίσκεψη στο ησυχαστήριο της Πορταριάς, στο Πήλιο, το βουνό των Κενταύρων.

Ο Ισπανός Γκιγιέρμο Ναράνχο έχει το μεσογειακό ταμπεραμέντο και οργανώνει μέχρι κεραίας το πρόγραμμα και οι αθλήτριες που πλέον απαιτούν από τον προπονητή τους να τις πιέζει για να πετύχουν, ανταποκρίνονται με στόχο την προθέρμανση των Μεσογειακών και την επιστροφή στα τελικά των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων. Για να αποτελέσει η Βάρνα μια ανάμνηση παλιά, μια ιστορία…