«Λιθοβόλησε» και εσύ τον Μέσι, μπορείς!

Αρχίσανε τα όργανα… Σχετικοί και… άσχετοι να «πυροβολούν» τον Λιονέλ Μέσι. Τον ποδοσφαιριστή που έχουμε θαυμάσει και απολαύσει όλα αυτά τα χρόνια. Και ο λόγος; Ένα χαμένο πέναλτι που μάλλον θα έδινε τη νίκη στην Αργεντινή κόντρα στην Ισλανδία. Ο Λιονέλ Μέσι δεν είναι ο Μεσσίας για την «αλμπισελέστε», αλλά ούτε και ο Ντιέγκο Μαραντόνα που οδήγησε την χώρα του στην κορυφή του κόσμου το 1986 και στον τελικό του 1990.

Ο Μαραντόνα τότε είχε (και) το όνομα, αλλά η ομάδα ήταν αυτή που είχε τη χάρη και την ποιότητα για να γίνει Παγκόσμια Πρωταθλήτρια. Μπουρουτσάγα, Βαλντάνο ήταν μεταξύ άλλων οι παίκτες που βοήθησαν τα μέγιστα, ενώ στην Ιταλία υπήρχαν ακόμα περισσότερες επιλογές. Πολύ πιο ποιοτικές από ότι οι σημερινές στην Αργεντινή.

Βλέποντας τον αγώνα με την Ισλανδία καταλάβαινες από το πρώτο λεπτό πως το παιχνίδι των Ισλανδών ήταν προσαρμοσμένο πλήρως στην αναχαίτιση του Λιονέλ Μέσι. Γνώριζαν, όπως γνωρίζουν και γνωρίζουμε όλοι, πως αν εγκλωβιστεί ο άσος της Μπαρτσελόνα τότε περιορίζονται και οι «ζημιές» που μπορούν να προκληθούν στην άμυνα κατά το ήμισυ.

Με το που έπαιρνε τη μπάλα ο Αργεντινός, δύο και τρεις Ισλανδοί του έφραζαν το δρόμο. Και όχι απαραίτητα όταν έφτανε έξω από την περιοχή. Ακόμα και όταν έπαιρνε τη μπάλα στο κέντρο για να αρχίσει τις… δαιμονιώδεις επελάσεις του, υπήρχαν πάντα δύο αντίπαλοι για να τον σταματήσουν. Είτε με φάουλ, είτε χωρίς φάουλ.

Αργεντινή δίχως Μέσι είναι ακίνδυνη. Και δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να βρίσκεται στην ενδεκάδα, αφού και εκεί οι Ισλανδοί έδειξαν πως μπορούν να τον σταματήσουν.

Το πέναλτι χάθηκε, όπως θα μπορούσε να χαθεί από οποιονδήποτε παίκτη της Αργεντινής. Απλά ο Μέσι «πληρώνει» τον… σταυρό που του έχουν βάλει στις πλάτες του όλοι οι Αργεντινοί. Και δυστυχώς γι’ αυτόν πρέπει να τον σηκώσει μόνος του, χωρίς καμία βοήθεια από τους συμπαίκτες του.

Όσο για τις συγκρίσεις; Είναι άδικο προς όλους. Ο Μέσι είναι ο Μέσι, ο Ρονάλντο είναι ο Ρονάλντο και ο Μαραντόνα (για όσους τον είδαν και είδαμε) είναι ο Μαραντόνα. Ο καθένας έχει τα δικά του χαρίσματα και εμείς τυχεροί που τους παρακολουθούμε.