Κάννες 2019 Πέδρο Αλμοδόβαρ, Ελτον Τζον, Αλέν Ντελόν - φώτα, κάμερα, λάμψη!

To μόνο που μάς τα έχει χαλάσει είναι η βροχή. Βροχή και κρύο από το Σάββατο έχουν κάνει την αναμονή στις ουρές, ή το χάζι στο κόκκινο χαλί, μία δοκιμασία. Τίποτα όμως δεν μπορεί να σκοτεινιάσει το πιο λαμπερό φεστιβάλ όλου του κόσμου. Ειδικά, όταν ζει τέτοιες στιγμές, όπως αυτές του πρώτου σαββατοκύριακου.

Ενας Rocketman προσγειώθηκε στην Κρουαζέτ

Aκολουθώντας στα χνάρια της κινηματογραφικής βιογραφίας του Φρέντι Μέρκιουρι (μετά την ένδοξη πορεία του «Bohemian Rhapsody» που στέφθηκε ως η οσκαρική ταινία της χρονιάς), ο Ελτον Τζον ενέκρινε και τη δική του ταινία. Και το «Rocketman»,

που έκανε την μεγάλη του πρεμιέρα στις Κάννες, απογειώνοντας το φεστιβάλ, είναι ένα αριστούργημα.

Ολα τα Οσκαρ στον 29χρονο πρωταγωνιστή Τάρον Ετζερτον, ο οποίος, όχι, δεν μιμείται τον Ελτον Τζον. Μεταμορφώνεται σε Ελτον Τζον. Με όλη την εξτραβαγκάνζα, το ταλέντο, το ναρκισσισμό, την ανασφάλεια, το μεγαλείο, τον εθισμό, τη συγκίνηση.

Η ταινία είναι ένα πραγματικό μιούζικαλ. Οχι απλώς ντύνεται με τα τραγούδια του Ελτον Τζον, από το '70 και μετά, αλλά τα χρησιμοποιεί αφηγηματικά, εκείνα δίνουν ροή και συμπλήρωμα στους διαλόγους και τη δράση, συχνά συνοδευόμενα κι από πολυπληθή χορευτικά νούμερα.

Ο 72χρονος Ελτον συνόδευσε το κινηματογραφικό alter ego του – όχι μόνο στο κόκκινο χαλί (με γκαρνταρόμπα που θύμισε κάτι από τα χρόνια της στιλιστικής τρέλας που τον έκαναν διάσημο). Αλλά και στο πιάνο που στήθηκε στην παραλία της Κρουαζέτ, όπου οι δυο τους τραγούδησαν ντουέτο και ξεσήκωσαν τα πλήθη.

Αυτές είναι οι Κάννες. Μία μαγεία που δεν μπορείς να ζήσεις πουθενά αλλού.

Πέδρο Αλμοδόβαρ, Αντόνιο Μπαντέρας, Πενέλοπε Κρουζ: Πόνος & Δόξα!

Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ παρουσίασε μέσα στο σαββατοκύριακο την πρεμιέρα της νέας ταινίας του. Και το «Πόνος και Δόξα» μοιάζει να είναι η πιο αυτοβιογραφική στιγμή της ζωής και της καριέρας του. Μοιάζει με γράμμα του σκηνοθέτη σε όσους αγάπησε, σε όσους τον έκαναν αυτό που είναι, στο ίδιο το σινεμά. Και σε εμάς. Κάθε πρεμιέρα του Αλμοδοβάρ θα είχε βαρύτητα. Αυτή είχε συγκίνηση.

Η Πενέλοπε (που του χρωστάει τα πάντα) τον αγκάλιασε με κατασταλλαγμένη τρυφερότητα κι αγάπη. Ο Αντόνιο Μπαντέρας (στο ρόλο της ζωής του) έκλαψε στο χειροκρότημα των θεατών. Κι ο ίδιος ο Πέδρο, μοιάζει να έφερε στο διαγωνιστικό των Καννών, την ταινία της ζωής του.

Τρομάξαμε μόνο με μία σκέψη: μήπως αυτό είναι το αντίο του αγαπημένου μας ισπανού σκηνοθέτη. Μάς καθησύχασε όμως στην επίσημη συνέντευξη Τύπου:

«Φυσικά δεν είναι η τελευταία ταινία μου, δεν είναι μια διαθήκη. Μπορεί να ταξιδεύω πολύ αυτό τον καιρό, αλλά ήδη έχω ξεκινήσει να γράφω κι έχω δύο σχέδια στα σκαριά. Και τα δύο είναι διασκευές από λογοτεχνικά έργα, αλλά είναι πολύ νωρίς για να σας αποκαλύψω τα ονόματα των συγγραφέων και τους τίτλους.»

Aλέν Ντελόν: masterclass και τιμητικός Χρυσός Φοίνικας

Μπορεί η βράβευσή του να προκάλεσε συζητήσεις και σκάνδαλα («γιατί οι Κάννες να βραβεύσουν έναν ακροδεξιό φανατικό, φίλο της Λε Πεν»).

Ομως, παρόλες τις σεβαστές αντιρρήσεις, κανείς δεν μπορεί αρνηθεί ότι ο Αλεν Ντελόν έχει γράψει ιστορία στο γαλλικό (κι όχι μόνο) σινεμά.

Το 72ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών λοιπόν τον τίμησε χθες βράδυ με έναν Χρυσό Φοίνικα για το σύνολο της καριέρας του, κι ο Ντελόν ανταπέδωσε παραδίδοντας ένα μοναδικό masterclass - ανασύροντας μνήμες από τα χρόνια της θρυλικής του καριέρας, εκείνα που πέρασε στα κινηματογραφικά πλατό, στην αγκαλιά των γυναικών που αγάπησε, στο Φεστιβάλ Καννών και τα άλλα που τον τοποθέτησαν στην κορυφή του γαλλικού stardom, για καλό και για κακό.