Η ομάδα που αγαπάμε να…μισούμε!

Το σκηνικό στο Mercedes Dome της Ατλάντα δεν ήταν πολύ διαφορετικό τη νύχτα της Κυριακής (ξημερώματα Δευτέρας για την Ελλάδα) σε σχέση με πολλά άλλα Super Bowl που έχουν γίνει μέσα στον αιώνα. Ο απόλυτος ορισμός της δυναστείας, η ομάδα που απειλεί με την τελειότητα της να μετατρέψει σε βαρετή διαδικασία το πιο συναρπαστικό event του πλανήτη ήταν και πάλι στο θρόνο της. Οι New England Patriots για μια ακόμη φορά ήταν προβλέψιμα τέλειοι όχι μόνο μέσα στο γρασίδι του αξίας 1,5 δισεκατομμυρίου δολαρίων γηπέδου αλλά και μετά τον 6ο θρίαμβο τους σε Super Bowl που τους έφερε στην κορυφή της σχετικής λίστας παρέα με τους Στίλερς.

Ο Τομ Μπρέιντι που πλέον ακουμπάει με τις επιδόσεις και τη διάρκεια του επιδόσεις που μόνο κάτι old school τύποι όπως ο Καρίμ Αμοπντούλ Τζαμπάρ όταν πήρε το μικρόφωνο αρκέστηκε να πει όλα τα τυπικά και politically correct σχόλια. Προφανώς και το πιο ενδιαφέρον πλάνο της όταν η σύζυγός του η θρυλική Ζιζέλ διέσχιζε το γήπεδο για να τον συναντήσει παρέα με ένα από τα τρία παιδιά του ζευγαριού. Ο Μπρέιντι χαιρέτησε δίκην πολιτικού όλους τους συγγενείς και φίλους που τον είχαν περικυκλώσει και μετά ανέβηκε στο πόντιουμ των νικητών για να παραλάβει το 6ο τρόπαιο νικητή σε Super Bowl. Ο έτερος του πιο πετυχημένου διδύμου προπονητή-παίκτη στην ιστορία του Αμερικάνικου αθλητισμού ο Μπιλ Μπέλιτσικ με το ζόρι έσκασε ένα….χαμόγελο. Μονίμως μουτρωμένος προφανώς ακόμη και τις στιγμές του απόλυτου θριάμβου του μπορεί να σκεφτόταν τι δεν έκανε καλά η ομάδα του ή πως θα ετοιμάσει την επόμενη πρωταθλήτρια για το Super Bowl 54 που θα γίνει σε ένα χρόνο από τώρα στο Μαϊάμι.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι όποιος έχει παρακολουθήσει την διαδρομή αυτής της πορείας από τις αρχές του αιώνα, πριν από 17 χρόνια όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά στα περίχωρα της Μασαχουσέτης ο Μπέλιτσικ με τον Μπρέιντι γνωρίζει και τον χρυσό κανόνα τους: Έχουν 100 διαφορετικούς τρόπους να σε κερδίσουν. To 2002 σε κάτι που έμοιαζε με το άνοιγμα ενός κύκλου που θα μπορούσε δυνητικά να κλείσει χθες νίκησαν τους Ραμς που τότε είχαν έδρα το Σεν Λιούις χάρη σε ένα ηρωικό τάκλιν του Μάικ Τζόουνς μισή ανάσα πριν το μοιραίο σκοράρισμα. Τότε ήταν αουτσάιντερ απέναντι στην ομάδα που τη συνόδευε το προσωνύμιο The Greatest Show on Turf. Το 2004 και το 2005 κερδίζοντας δύο διαδοχικούς τίτλους έκτισαν τον μύθο της μεθοδικής ομάδας που λειτουργεί σαν κομπιούτερ και φτάνει το ματς εκεί που θέλει: σε μια τελευταία κατοχή, ένα τελευταίο κικ, μια τελευταία κατοχή. Κάπου εκεί κτίσθηκε ο χρυσός κανόνας που όποιος τον παραβαίνει βλέπει την Bracy and Co. να σηκώνει τα Super Bowl: Ποτέ δεν τους επιτρέπεις σε κλειστό παιχνίδι να διαχειριστούν τις κρίσιμες επιθέσεις στο τελευταίο τέταρτο. Αν το κάνεις απλά θα χάσεις… Οι Τζάιαντς στα δύο επόμενα super bowl που εμφανίστηκαν οι Πατριώτες έκαναν το ακατόρθωτο: Υποχρέωσαν τον Μπρέιντι που μοιάζει να τελειώνει ‘’ατσαλάκωτος’’ τα παιχνίδια να δει περισσότερες φάσεις από το γρασίδι παρά όρθιος. Διότι άλλος ένας χρυσός κανόνας είναι ότι αν αφήσεις όρθιο τον Μπρέιντι για 2,5 δευτερόλεπτα ξέρει με ακρίβεια λέιζερ και μυαλό αθλητικού Αϊνστάιν που ακριβώς υπάρχει ελεύθερος παίκτης για να του πασάρει τη μπάλα. Το 2015 την ώρα που ξεκινούσαν οι συζητήσεις για το επικείμενο τέλος της δυναστείας ο Μπρέιντι βρήκε τον τρόπο να κερδίσει ένα ακόμη Super Bowl με 4 πόντους διαφορά και το 2017 ανακαλύφθηκε μια νέα μέθοδος για να κερδίζουν τελικούς. Όταν οι Ατλάντα Φάλκονς βρέθηκαν μπροστά μ3 28-3 στα μισά της τρίτης περιόδου ακόμη και οι φανατικοί θαυμαστές των μόνιμων πρωταθλητών πρέπει να είπαν σωρηδόν: Game over. Οι Πάτριοτς ενορχήστρωσαν με ψυχραιμία σε στιγμές που οι πλάτες τους είχαν ακουμπήσει το χορτάρι του NRG Stadium για το τελικό νοκ ντάουν μια ανατροπή που αντίστοιχες και παρόμοιες έχουν συμβεί ελάχιστες, μετρημένες στα δάκτυλα ακρωτηριασμένου χεριού. Και νίκησαν στην παράταση. Κάπου εκεί στο τέλος της μεγαλύτερης, πιθανώς, ανατροπής όλων των εποχών ακόμη και οι εκατομμύρια haters τους ομολόγησαν: Ναι, είναι βαρετοί, ναι αποτελούν ότι πιο κοντινό υπάρχει στους παλιούς Σπερς, ναι είναι σαν τους Γερμανούς του ‘’άλλου’’ ποδοσφαίρου που στο τέλος θα κερδίσουν αλλά διάβολε ξέρουν τον τρόπο. Έχουν την τεχνογνωσία που τους επιτρέπει να κτίζουν μια δυναστεία μαζεύοντας παίκτες από τα χαμηλά του ντραφτ, ψαρεύοντας ανώνυμους παίκτες που άλλες ομάδες έχουν πετάξει στα σκουπίδια. Ίσως οι Πάτριοτς να έχουν ένα ή περισσότερους τελευταίους χορούς άλλωστε ο Μπρέιντι που αισίως έγινε φέτος 41 ετών έχει ξεκαθαρίσει ότι θέλει να παίξει μέχρι τα….45! Αν τηρήσει την υπόσχεση του ο δυνάστης των Super Bowl θα έχει σίγουρα μια ή περισσότερες ευκαιρίες την επόμενη τετραετία να μεγαλώσει τον μύθο του. Την Κυριακή πάντως οι Πάτριοτς απέδειξαν ότι είχαν ένα ακόμη τρόπο να κερδίσουν τελικό. Την άμυνα. Κράτησαν μια από τις πιο προικισμένες επιθετικές γραμμές της NFL στους μόλις 3 πόντους, μετέτρεψαν το 53ο Σούπερ Μπόουλ στο απόλυτο αμυντικό σόου, έκαναν σχεδόν τον μισό πλανήτη που παρακολουθούσε τον αγώνα να κρατάει με….οδοντογλυφίδες ανοιχτά τα μάτια του και κέρδισαν τον τελικό με τους λιγότερους πόντους στην ιστορία. Όταν ο αγώνας ξεκίνησε με λάθος πάσα του Μπρέιντι στην πρώτη φάση του αγώνα οι ανυποψίαστοι προφανώς χαμογέλασαν χαιρέκακα λέγοντας ‘’μέχρι εδώ ήταν’’. Μέσα στο ψυχρά υπολογιστικό μυαλό ενός παίκτη με την τυπική clean cut φυσιογνωμία του μέσου Αμερικάνου προφανώς υπήρχαν άλλα πράγματα. Και αν μέσα σε αυτές τις δύο δεκαετίες έχει αναπτύξει κάποια μορφής τηλεπάθειας με τον μέντορα του είναι βέβαιο ότι και πίσω από το αιωνίως….ξινισμένο πρόσωπο του Μπέλιτσικ υπήρχε η ίδια σκέψη. ‘’Γελάστε όσο μπορείτε. Αρκεί να μη μας δώσετε την τελευταία μπάλα’’. Όταν βαθιά στην τέταρτη περίοδο το σκορ ήταν ακόμη ισόπαλο με 3-3 όλοι μέσα μας ξέραμε ότι το τέλος του αγώνα ήταν γραμμένο σε πέτρες όπως οι δέκα εντολές του Μωϋσή. Επτά λεπτά πριν το τέλος ο Μπρέιντι οδήγησε την offensive line του στο γρασίδι. Δεν χρειαζόταν μέντιουμ ή αστρολόγος για να αντιληφθεί κάποιος ότι είχε φτάσει η ώρα. Οι Πάτριοτς σκόραραν το μοναδικό TD του τελικού, βαρετά, προβλέψιμα, σαν τυπικοί Πάτριοτς. Και μετά έκαναν αυτό που ξέρουν να κάνουν τέλεια και καλύτερα από κάθε άλλο αγώνα: Διαχειρίστηκαν τον χρόνο του αγώνα σαν μαέστροι.

Ο χθεσινός αγώνας είχε διαφημιστεί και δικαίως σαν η μάχη δύο γενιών του φουτμπολ. Φευ….Το 32χρονο wonder kid της προπονητικής που οδήγησε τους Ραμς στον τελικό ο Σον ΜακΒέι θα έχει τις ευκαιρίες του στο μέλλον του. Αλλά η ήρα για να εκθρονίσει τον γκουρού της προπονητικής, τον Μπέλιτισικ με τα διπλάσια χρόνια ζωής δεν είχε έρθει. Ο κουόρτερμπακ των Ραμς που ήταν 7 ετών όταν ο Μπρέιντι κέρδιζε το πρώτο του Σούπερ Μπόουλ κατάλαβε ότι έχει πολλά να μάθει. Η άμυνα των Πάτριοτς ‘’στραγγάλισε’’ για 60 λεπτά τον Τζάρεντ Γκοφ. Τόσο απλά. Τόσο βαρετά. Τόσο προβλέψιμα. Αλλά και τόσο τέλεια. Γιατί τελικά η τελειότητα στον αθλητισμό κρύβεται στα μικρά, ασήμαντα, βαρετά πράγματα που κάνουν τη διαφορά. Ίσως για αυτό στο τέλος ο Μπρέιντι και ο Μπέλιτσικ δεν είχαν τίποτε απολύτως συγκλονιστικό ή ενδιαφέρον να πουν στις επινίκιες δηλώσεις τους πέρα από τα τυπικά και τετριμμένα.