Η αλήθεια είναι ΜΙΑ και είναι πάντα η ΔΙΚΗ μας!

Η ελληνική γλώσσα –εκτός από πιο παλιά, μαζί με την Κινεζική- είναι και από τις πιο πλούσιες στον πλανήτη Γη.

Γι αυτό το λόγο και συναντάμε πλήθος ερμηνειών σε αρκετά κείμενα, κυρίως στους νόμους, αλλά και στις αποφάσεις των δικαστών, μια και η Θέμις -εκτός από θεά της Δικαιοσύνης- αναφέρεται από την ελληνική μυθολογία και ως θεά Προφήτης, καθώς είχε επινοήσει τους χρησμούς στα αρχαία μαντεία.

Έτσι είναι διαφορετικό πράγμα η «εγκληματική οργάνωση» από την «σύσταση συμμορίας», όπως και το «στήσιμο αγώνων» από την «αλλοίωση αποτελεσμάτων».

Στον κόσμο μας πάντως, ανεξάρτητα με το τρόπο που ερμηνεύουμε τα… γραφάς από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι ξεκάθαρο ότι διαμορφώνουμε και τις... δικές μας αλήθειες ανάλογα με το χρώμα των γυαλιών μας και στην πολιτική (προσωπικά συμφέροντα) και στο ποδόσφαιρο ή τον αθλητισμό γενικότερα (οπαδισμός).

Το να δούμε κάτι με μια ελάχιστη έστω δόση αντικειμενικότητας είναι από σπάνιο φαινόμενο έως απίθανο να μας προκύψει.

Έτσι από προχθές που άρχισε να διαρρέεται η ιστορία με το βούλευμα για την «εγκληματική οργάνωση» έγινε ένας χαμός από "πανηγυρισμούς". Τους ξεκίνησαν όσοι πίστεψαν ότι συνέβαλαν στην ανατροπή ενός "καθεστώτος" και τους συνέχισαν οι άλλοι που από το μεσημέρι της Τετάρτης είδαν να προκύπτει μια απλή «σύσταση συμμορίας».

Ο καθένας λοιπόν, μπορεί να πάρει την "δική του" αλήθεια, να ζήσει με αυτήν, όπως και να... τσακωθεί γι αυτήν με τους φίλους του στην καφετέρια, στο γήπεδο ή και στα πρωτοσέλιδα εφημερίδων και ιστοσελίδων.

Το μεγάλο θέμα που θα έπρεπε να απασχολεί όσους πραγματικά (;) αγαπούν το ποδόσφαιρο είναι αν αυτό γίνεται καλύτερο ή όχι μετά την όποια παρέμβαση της δικαιοσύνης, όποτε κι αν προκύπτει θέμα εμπλοκής της.

Αλλά κι αυτό υποκειμενικό είναι. Και φυσικά δεν αγγίζει μόνο το ποδόσφαιρο ή τον αθλητισμό, αλλά αρκετές πτυχές της κοινωνικής ζωής.

Διότι όποιες κι αν είναι οι αποφάσεις της Θέμιδος, άλλοι θα την πούμε «τυφλή», άλλοι «μονόφθαλμη», άλλοι «θεότυφλη» κι άλλοι «ανίκανη» να κρατήσει στα ίσια τη ζυγαριά της.

Το «μπράβο» θα το εισπράξει πάντοτε μονόπλευρα και θα είναι από εκείνους που πιστεύουν ότι εν τέλει «δικαιώθηκαν».

Γιατί η φύση του ανθρώπου πιστεύει σε ΜΙΑ αλήθεια. Κι αυτή είναι πάντα η ΔΙΚΗ μας!