Oniken: Unstoppable Edition Review

Οκτάμπιτη απόγνωση

Σάββατο πρωί. Τα δημητριακά με το γάλα έχουν αντικατασταθεί από σκέτο καφέ, η γκουμούτσα CRT από μια καταναλωτική 4Κ μεσαίων επιδόσεων και το παλιό, καλό NES από τον απόγονό του. Η αίσθηση όμως έμεινε ίδια. Ειλικρινά, με το που έτρεξε το Oniken: Unstoppable Edition με τα 8-bit γραφικά και τα ψευδοεφέ που θυμίζουν παλιά τηλεόραση, με τις έντονες εναλλαγές χρωμάτων στα όρια της επιληψίας, ήταν σα να μπήκα σε χρονοκάψουλα και βρισκόμουν δυόμισι (και κάτι ψιλά) δεκαετίες πίσω. Βέβαια

πάντα νοσταλγούμε τα ωραία... Το side-scrolling Action Platformer της JoyMasher όμως, είναι τόσο ατόφια eightίλα, που ξεθάβει μαζί και όλες τις τραυματικές εμπειρίες που είχαμε ως παιδιά…

Και όταν λέμε ατόφια, το εννοούμε. Ακόμα και το story, ξεκινάει με το –τότε- κλασικό “Το έτος 20ΧΧ” και συνεχίζει με ένα, πάλαι ποτέ πολυσυνηθισμένο, σενάριο random και γενικής καταστροφολογίας του κόσμου. Έτσι ήταν τότε, χωρίς πολλά-πολλά. Ο κόσμος καταστράφηκε στοπ. Ωχ αδερφέ μη ρωτάς, στοπ. Μια παραστρατιωτική οργάνωση πάει με τα ρομπότ της να εκμεταλλευτεί την κατάσταση, στοπ. Εσύ είσαι o μυστηριώδης lone wolf που, απέναντι σε όλους, θα σώσει τον πλανήτη, τέλος. Απλά πράματα, καθημερινά. Νομίζετε το πρώτο-πρώτο Metal Gear είχε βαθύτερη υπόθεση;

Πρωταγωνιστής είναι ο μισθοφόρος Zaku, ο οποίος προφανώς και είναι ο καρπός της ανίερης ένωσης του Rambo με τον Kenshiro. Με μόνα όπλα το “katana” του -τρόπος του λέγειν, περισσότερο με το Buster Sword μοιάζει- και χειροβομβίδες, πρέπει να επιβιώσει (και εσείς μαζί…) μέσα από έξι αποστολές, βγαλμένες από την κόλαση.

Ναι, θα πεθάνετε άπειρες φορές. Τα νεύρα σας θα δοκιμαστούν σε υπέρμετρο βαθμό. Αν είστε και ελαφρώς ευέξαπτοι, θα χρειαστείτε και καινούργιο Joy-Con, το παλιό λογικά δε θα επιβιώσει την εκτόξευση στον τοίχο. Να έχετε και ένα μαξιλάρι δίπλα σας, να πνίγετε τις κραυγές απόγνωσης. Checkpoints και continues, ούτε γι’ αστείο. Έξτρα ζωές μετρημένες. Κάθε mission χωρίζεται σε τρία stages και δε θα ξέρετε από πού να προφυλαχτείτε: εχθροί, παγίδες, πτώσεις, projectiles, όλα συνεργάζονται αρμονικά για την καταστροφή της ψυχικής σας υγείας. Το παραμικρό λάθος, η παραμικρή απροσεξία ή χαλάρωση κοστίζει. Έπειτα από κάθε ήττα μεταφέρεστε στην αρχή του stage μέχρι να χάσετε παντελώς, που θα ξεκινήσετε την αποστολή από το μηδέν. Ακατόρθωτο φυσικά δεν είναι, το μυστικό κρύβεται στην απομνημόνευση των stages και των εκάστοτε patterns των bosses (συνολικά 18). Στο hardcore mode δε, για τους έξτρα μαζόχες, μετά το πέρας των ζωών σας διαγράφεται *ολόκληρο* το progression.

Μη νομίζετε ότι οι αποστολές είναι μεγάλες. Όπως και παλιά, έχουμε μικρά levels μεγάλης δυσκολίας και έντασης, που αν τα κάνετε master μπορείτε να τα ξεμπερδέψετε σε λίγα λεπτά. Το ζήτημα είναι πως μέχρι να φτάσετε σε ένα τέτοιο επίπεδο, θα περάσετε ώρες να κλαίτε κάτω από το ντους σε εμβρυική στάση. Νοσταλγία δε θέλαμε; Old school δε θέλαμε; E, ας φάμε το brutality κατάμουτρα. Και το αστείο ξέρετε ποιο είναι; Ότι τότε υπήρχαν και δυσκολότερα παιχνίδια, όπως το Ninja Gaiden ή το Battletoads…

Στα τεχνικά aspects του τίτλου, όπως προείπαμε, έχουμε μια καθαρά retro δημιουργία. 8-bit γραφικά, 8-bit μουσικούλα. Η οποία είναι και ιδιαίτερα καλή θα λέγαμε. Ο χειρισμός είναι απλός, με μία βασική επίθεση, μία “collectible” powered up λίγων δευτερολέπτων (πολύ χρήσιμη απέναντι σε bosses, αλλά δύσκολο να τη κρατήσετε μέχρι να φτάσετε εκεί- αν σας χτυπήσουν δύο φορές τη χάνετε) και το άλμα. Το μόνο θέμα που διαπιστώσαμε, είναι πως ο αριστερός αναλογικός μοχλός δεν ενδείκνυται. Η χρήση του D-pad θα ήταν η βέλτιστη επιλογή, αλλά δε μπορούμε να πούμε ότι μας βόλεψε πολύ, ανεξαρτήτως docked ή handheld mode. Αυτό βέβαια έγκειται και στο συνδυασμό χεριού-συνήθειας.

To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για το Nintendo Switch, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Digerati.

IGN GreeceKingdom Hearts 3 και Resident Evil 2 στην κορυφή των πωλήσεων του ΙανουαρίουΚύριο μέλος του PlayStation λέει ότι δεν θα πρέπει να υποτιμάμε τη Nintendo - DICE 2019Η Activision Blizzard ξεκίνησε τις απολύσεις υπαλλήλων

Πηγή: IGN Greece