Memory Lane: Η πρώτη χρονιά του Ντράζεν

Σήμερα θα γιόρταζε τα 55 του χρόνια. Θα ήταν απόμαχος του μπάσκετ, δύσκολα θα μπορούσε λόγω χαρακτήρα και προσωπικότητας να είχε γίνει προπονητής και μάλλον θα κατείχε μια περίοπτη θέση στα δρώμενα του κροατικού αθλητισμού. Ενδεχόμενα δεν θα έκανε τίποτε και θα απολάμβανε τη ζωή του και τον μύθο του. Ο Ντράζεν Πέτροβιτς γεννήθηκε σαν σήμερα στις 22 Οκτωβρίου του 1964. Έζησε γρήγορα, έντονα και πέθανε νέος αφήνοντας την τελευταία του πνοή σε ένα Γερμανικό αυτοκινητόδρομο το καλοκαίρι του 1993. Μέσα σε όλα τα what if που άφησε αναπάντητα η σύντομη ζωή του το τελευταίο αφορούσε την πιθανή μεταπήδηση του στον Παναθηναϊκό. Για ένα ολόκληρο μήνα δέχτηκε το ασφυκτικό πρέσινγκ του Παύλου Γιαννακόπουλου, του καλύτερου του φίλου του Στόγιαν Βράνκοβιτς αλλά και του Κροάτη, τότε προπονητή, της ομάδας Ζέλικο Παβλίσεβιτς. Θα έστελνε ποτέ πίσω υπογεγραμμένο το συμβόλαιο που είχε πάρει στα χέρια του από τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού; Θα έλεγε ναι σε μια μυθική για τα δεδομένα της εποχής προσφορά 3 εκατομμυρίων δολαρίων για δύο χρόνια ή θα προτιμούσε να ψάξει μια ακόμη ευκαιρία στο ΝΒΑ;

Ας μείνουμε σε όσα ξέρουμε. Μέρες Ευρωλίγκα διανύουμε και ο Ντράζεν τη διοργάνωση που τότε λεγόταν Κύπελλο πρωταθλητριών την τίμησε με το παραπάνω και από νεαρή ηλικία! Μετά από δύο χρόνια που έπαιξε στο Κύπελλο Κόρατς με την πρώτη του ομάδα τη Σιμπένκα φτάνοντας μάλιστα ισάριθμες χρονιές στον τελικό (έχασε και τις δύο το τρόπαιο με αντίπαλο τη γαλλική Λιμόζ) ήρθε η ώρα να αλλάξει επίπεδο. Έμεινε ένα χρόνο εκτός γηπέδων όπως όλοι οι Κροάτες αθλητές της εποχής όταν κλήθηκε να υπηρετήσει τη 12μηνη στρατιωτική του θητεία και μετακόμισε στο Ζάγκρεμπ. Τον….κέρδισε η πιο δικτυωμένη ομάδα στα έγκατα της τότε, ενιαίας, γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας. Βλέπετε, εκείνα τα χρόνια στη Γιουγκοσλαβία δεν αρκούσε η επιθυμία της ομάδας και του παίκτη για μια μεταγραφή. Για όλα υπήρχε κεντρική απόφαση και τις μεταγραφές όχι μόνο ενέκρινε αλλά στην ουσία ενορχήστρωνε το διοικητικό συμβούλιο της Γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας.

Κάπως έτσι ο Ντράζεν βρέθηκε να παίζει δίπλα στον αδελφό του Αλεξάντερ και κάτω από τις οδηγίες του προπονητή θρύλου για το Κροατικό μπάσκετ του Μίρκο Νόβοσελ. Με μια ακόμη ιδιαιτερότητα: Στα παιχνίδια του Γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος την ομάδα κοουτσαρε ο βοηθός του και μετέπειτα κόουτς του Παναθηναϊκού Ζέλικο Παβλίσεβιτς! Ο Νόβοσελ καθόταν στον πάγκο μόνο στους αγώνες του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Η Τσιμπόνα δημιουργείται ακριβώς σαν κόπια του νεαρού εκκολαπτόμενου σταρ της. Δεν είναι μια ομάδα που θα πεθάνει στην άμυνα ή θα τα δώσει όλα για ένα ριμπάουντ. Είναι όμως μια ομάδα που παίζει ελεύθερο επιθετικό μπάσκετ και ‘’σκοτώνει’’ με αυτό τον τρόπο τους αντιπάλους της που δεν μπορούν να ακολουθήσουν τον ρυθμό του Ντράζεν.

Ο Ντράζεν έπαιξε το πρώτο του παιχνίδι στο κύπελλο Πρωταθλητριών σε ένα προκριματικό αγώνα του α’ γύρου απέναντι στην πρωταθλήτρια Βουλγαρίας ΤΣΣΚΑ στη Σόφια. Δυστυχώς, ούτε στα προσωπικά μας αρχεία, ούτε στα αρχεία της ΦΙΜΠΑ υπάρχουν λεπτομέρειες για τον συγκεκριμένο αγώνα πέραν του τελικού σκορ. Εκείνο το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου του 1984 ο Ντράζεν ξεκίνησε την παρουσία του στην κορυφαία Ευρωπαϊκή διοργάνωση με ήττα (91-97) αλλά στον αγώνα ρεβάνς για τον οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία η Τσιμπόνα νίκησε με 89-73 και προκρίθηκε. Η πρώτη επίσημα καταγεγραμμένη παρουσία του 20χρονου Ντράζεν στον θεσμό θα έρθει λίγο αργότερα. Στον δεύτερο προκριματικό γύρο η Τσιμπόνα καλείται να παίξει στο Ελσίνκι με αντίπαλο την πρωταθλήτρια Φινλανδίας. Στις 31 Οκτωβρίου 1984 η Τσιμπόνα θα νικήσει με 88-83 και ο Ντράζεν καταθέτει τα διαπιστευτήρια του σκοράροντας 36 πόντους! Την Ελσίνκι κοουτσάρει ο γκουρού των Φινλανδών προπονητών Εερο Σααρίνεν και προσκεκλημένοι στο πάρτι του είναι ο απόφοιτος του Σίτον Χολ (κολέγιο που τελείωσε και ο Νίκος Γκάλης) και πρώην παίκτης του ΝΒΑ Γκλεν Μόσλι και ο συμπατριώτης του (αργότερα πήρε τη Φινλανδική υπηκοότητα και έμεινε μόνιμα στη χώρα) Τζόναθαν Μουρ.

Οι συνθέσεις των δύο ομάδων στον αγώνα της 31ης Οκτωβρίου στο Ελσίνκι.

ΕΛΣΙΝΚΙ ΝΜΚΥ (Εερο Σααρίνεν): Χαϊκόνεν 17, Εκστρομ 2, Ραϊτάνεν 1, Τάνερ 4, Σάλμι 2, Πέκονεν 16, Μόσλι 20, Μουρ 21.

ΤΣΙΜΠΟΝΑ (Ζέλικο Παβλίσεβιτς): Μίχοβιλ Νάκιτς 7, Αλεξάντερ Πέτροβιτς 7, Τσούτουρα 11, Ντράζεν Πέτροβιτς 36, Κνέγκο 8, Βουκίσεβιτς 9, Ούσιτς 8, Ιβο Νάκιτς 2.

Στον αγώνα ρεβάνς του Ζάγκρεμπ η Τσιμπόνα θα νικήσει δεύτερη φορά με 102-95 με τον Ντράζεν να σκοράρει 29 πόντους. Με βάση το σύστημα που ίσχυε τότε στη διοργάνωση η Τσιμπόνα προκρίθηκε στον όμιλο του ημιτελικού γύρου παρέα με άλλες πέντε ομάδες που είχαν περάσει τους δύο προκριματικούς γύρους! Εκεί πλέον ο Μότσαρτ δίνει ραντεβού με την ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ και καταθέτει μερικά αξεπέραστα μπασκετικά ρεσιτάλ. Στην πρεμιέρα του ομίλου η Τσιμπόνα μπροστά σε 10.000 θεατές κερδίζει στο Ζάγκρεμπ το μεγάλο φαβορί της σεζόν τη Ρεάλ Μαδρίτης με 99-90 και ο Ντράζεν σκοράρει 44 πόντους!!! Στη Μπολόνια απέναντι στη Βίρτους (νυν Κίντερ) σταματάει στους 31 και η Τσμπόνα πάει στο 2-0. Τρίτη νίκη επί της Μακάμπι στο Ζάγκρεμπ: Ντράζεν 33! Εναντίον της Μπάνκο Ρόμα στην αιώνια πόλη ο Ντράζεν θα μείνει στους…28 και η Τσιμπόνα θα γνωρίσει την πρώτη ήττα με 89-87.

Αλλά οι βραδιές που μένει κάτω από τους 30 πόντους είναι μετρημένες. Ακολουθούν μερικά ακόμη ρεσιτάλ: 44 πόντοι εναντίον της ΤΣΣΚΑ, 35 στη Μαδρίτη και δεύτερη νίκη επί της Ρεάλ με 89-87, 31 με τη Μπολόνια, 30 στο Τελ Αβίβ, μόλις 20 με τη Ρόμα.

Η Τσιμπόνα θέλει νίκη στον τελευταίο αγώνα του ομίλου για να παίξει στον τελικό, ενώ παίζεται άλλη μια θέση μεταξύ Ρεάλ και Μακάμπι. Οι αγώνες των τριών ομάδων δεν αρχίζουν την ίδια ώρα. Η Τσιμπόνα παίζει πρώτη στη Μόσχα και κερδίζει την ΤΣΣΚΑ παρότι η άμυνα του κόουτς Γιούρι Σελίχοφ γίνεται η πρώτη και μοναδική εκείνη τη χρονιά που σταματάει τον Ντράζεν κάτω από τους 20 πόντους. Σκοράρει 18 αλλά πανηγυρίζει την πρόκριση της στον τελικό και οι παίκτες γυρίζουν στο ξενοδοχείο για να δουν την εξέλιξη των δύο άλλων αγώνων και να μάθουν τον αντίπαλο τους. Η Ρεάλ είναι η επόμενη που παίζει. Στην έδρα της με τη Ρόμα αλλά δεν της αρκεί η νίκη. Η Ρόμα προηγείται με 11 στο ημίχρονο αλλά το μυαλό των παικτών της Ρεάλ είναι στη Μπολόνια που γίνεται ντέρμπι. Εκεί θα έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα αφού η αδιάφορη Βίρτους κερδίζει τη Μακάμπι με 94-86 και την αφήνει εκτός τελικού. Η Ρεάλ κερδίζει με 97-90 τη Βίρτους και πανηγυρίζει την αγχωτική πρόκριση στον τελικό. Εκείνος όμως που πανηγυρίζει πραγματικά βρίσκεται στη Μόσχα. Ο Ντράζεν όπως αναφέρει στη βιογραφία του ‘’Ντράζεν Ρέκβιεμ’’ (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις mvpublications) ο Αυστραλός Τοντ Σφερ θα πει στη Μόσχα στους συμπαίκτες του: ‘’Ετοιμαστείτε να τους κερδίσουμε και Τρίτη φορά φέτος’’.

Το ραντεβού έχει κλειστεί για τις 3 Απριλίου του 1985 σε ένα γήπεδο που ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες του. Το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας στο Φάληρο. Όλοι θεωρούν ακλόνητο φαβορί τη Ρεάλ αλλά ο Ντράζεν έχει άλλη άποψη. Μπροστά σε ένα sold out κοινό 15.000 θεατών πρωταγωνιστεί στο τελευταίο ρεσιτάλ της χρονιάς. Σκοράρει 36 πόντους, προκαλεί τον κόσμο, κοροϊδεύει τους αντιπάλους του και όταν αποβάλλεται με 5ο φάουλ μερικά δευτερόλεπτα πριν το τέλος το φωτεινό ταμπλό γράφει: Τσιμπόνα 87- Ρεάλ 78. Ο ‘’ρούκι’’ είναι πρωταθλητής Ευρώπης με την πρώτη! Είναι ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 463 πόντους, τους περισσότερους που έχει βάλει μέχρι τότε παίκτης σε μια σεζόν του Πρωταθλητριών διαλύοντας το προηγούμενο ρεκόρ του Γουόλτερ Σέρμπιακ της Ρεάλ που είχε 447 τη σεζόν 1977-78. Και θα συνεχίσει να γράφει ρεκόρ και την επόμενη χρονιά με την Τσιμπόνα να κερδίζει δεύτερο σερί τίτλο. Ρεκόρ που θα καταρρίψει την εμφάνιση του στο θεσμό μερικά χρόνια αργότερα ένας άλλος ισότιμος μύθος του Ευρωπαϊκού μπάσκετ: Ο Νίκος Γκάλης.